Sherzod Komil Xalil. O’ch

011

Алламаҳал ит ҳурганида қорним очиб уйғондим. Хотиним тушликда қилиб берган овқатдан қозонда бор эди. Дастурхон тўшаб, овқатни иситиб ичдим. Ит яна ғингший бошлади. Вагон ичидан ташқаридаги чироқни ёқдим. Деразадан атрофни кузатдим. Чироқ ёруғида қор ёғаётганлигини айтмаганда, деярли жимжитликдай туюларди. Аммо кўнглим тинчимади. Милтиқни олиб ташқарига чиқдим. Ит аккиллаганча ёнимга келди. Биласизларми, шу пайт нимани кўриб қолдим. Қўрадан унча узоқ бўлмаган жойда, қоронғуликда, кўзлари ёнган жондор мен томонга қараб турарди. Davomini o'qish