Ўтган йилнинг охирида сайтда Муҳайёнинг шеърларини тақдим этар эканман, мухтасар сўз ёзгандим. Бугун ҳам ўша сўзимни илова қиламан: Муҳайёнинг шеърлари ҳам ҳаётийлиги, ҳам хаёлийлиги билан, ҳам шеър, ҳам ҳикоя бўлиб юрагимга кириб келди. Бу шоира исмини адашим — Хуршид Дўстмуҳаммаднинг ҳайрати олиб келди. Анна Ахматованинг сокин шиддати, туғёнли шивирлари юрагимни сармаст этган олис йилларни эсладим
Бу шеърларнинг ҳар бири мени дераза томонга бошлаб келар, узоқ-узоқ дақиқалар деразада гоҳ баҳор гулларининг учиб юрганини, гоҳ уларнинг хазонранг қушларга айланиб осмону фалакда чарх урганини кўрдим, тун кириб юксакларда милтираб оқаётган севинчини излаган мунгнинг нурли йўлидан кўзимни узолмадим.
Хуршид Даврон
Муҳайё Рустам қизи
ШЕЪРЛАР
Муҳайё Рустам қизи 1973 йилда туғилган. Навоий Давлат педагогика интститутининг ўзбек филологияси факультетини битирган. Шеърлари республика матбуотларида, жумладан «Шарқ юлдузи», «Ёшлик» журналларида чоп этилган.
* * *
Эй ёри меҳрибон, дилсултон,
Қирмизи қирларга кетайлик.
Лолалар қатлида уздим жон,
Ул алвон сирларга етайлик.
Боқ, ҳануз дарёлар солланар,
Мовий тус осмон-ку, изҳорим.
Кўксимда турналар жонланар,
Келсанг-чи, ишқ – ташна, баҳорим.
Эй ёри меҳрибон – нуржаҳон,
Кўкда ой – бинафша, уволим.
Намозшом гулига тўкдим қон,
Капалак руҳида хаёлим.
Мен каби ёнмагай хуршид ҳам,
Шом маҳал йиқилар ул аста.
Тун бўйи дардимга баҳам шам,
Ёстиқлар ингранар шикаста.
Эй ёри меҳрибон, мен – хазон,
Оввора япроқлар чирпирак.
Ям-яшил исмимда заъфарон,
Мезондай тентийди соф юрак.
Яланғоч дарахтлар – меҳмоним,
Куз каби сарғарган етимман.
Ёмғирлар бостирар исёним,
Келмасанг, айт, кимман, мен, кимман?
Эй ёри меҳрибон, ишқ ёмон,
Қарғалар тилида қисматим.
Қовоғинг заҳмида қаҳратон,
Довулми, изғирин исматим?
Сочимда қировлар илдизи,
Чучмома ҳидидан гуллайман.
Мен – сенинг қишингда қор қизи,
Ёзиғим на бўлғай… билмайман?!
Эй ёри меҳрибон, қадрдон,
Васлингни истарман муттасил.
Ҳисларим тўлқини нопармон,
Кўзларинг измида тўрт фасл.
Тақдирми, иккимиз туташмиз,
Севгилим: мен – тупроқ, сен – осмон!
Не ошиқ-маъшуққа ўхшашмиз,
Бу дунё кўрмаган ҳеч… ҳамон?!.
Эй ёри меҳрибон!..
* * *
Гўшангада йиғлар ёр,
Ғужгон айланар ари.
(Гулга томади азоб…)
Оҳ, бунчаям тун узоқ,
Узилади бармоқлар?
(Қурт босар гулғунчани…)
Ерга сиғмас баҳодир
Қиличдан ўтказади
Бир-бир гулнинг ҳидини.
Узун кокил хуррам қиз,
Талашар чумолилар
Ари тишлаган гулни.
Қулади сойга ҳилол,
Қон туфлайди баҳодир.
Эски чориқ кийди тонг…
* * *
Бахт қасридан каптарларимни
Бир кечада қўйдим учириб.
Умрим битган дафтарларимни
Қайта ёздим, ишқни ўчириб.
Менга маҳтал кўнглингда соям,
Киприкларим – ёмғирга пана.
Аламингда эзилган қоя
Тўқияпти ғамгин афсона.
Совуқ урган кузги гулларни
Тақдим этдинг севгимга атаб.
Мен муз қотган мунгли унларни
Яшар бўлдим бўғзимга қадаб.
Туртиб ўтса бемаврид шамол,
Чайқаланса кўҳна хотира.
Сенга қайтсам – ўзимга завол,
Ажабланма, шунда ҳам сира.
* * *
Ҳар гал мени
унутиб қўяверар вақт.
Кераксиз матоҳдай қоламан четда.
Ўксиниб-ўксиниб йиғлайман кейин.
Ҳолимга бош чайқаган каби
чиқиллаб жимликни бузади соат.
O’tgan yilning oxirida saytda Muhayyoning she’rlarini taqdim etar ekanman, muxtasar so’z yozgandim. Bugun ham o’sha so’zimni ilova qilaman: Muhayyoning she’rlari ham hayotiyligi, ham xayoliyligi bilan, ham she’r, ham hikoya bo’lib yuragimga kirib keldi. Bu shoira ismini adashim — Xurshid Do’stmuhammadning hayrati olib keldi. Anna Axmatovaning sokin shiddati, tug’yonli shivirlari yuragimni sarmast etgan olis yillarni esladim Bu she’rlarning har biri meni deraza tomonga boshlab kelar, uzoq-uzoq daqiqalar derazada goh bahor gullarining uchib yurganini, goh ularning xazonrang qushlarga aylanib osmonu falakda charx urganini ko’rdim, tun kirib yuksaklarda miltirab oqayotgan sevinchini izlagan mungning nurli yo’lidan ko’zimni uzolmadim.
Xurshid Davron
Muhayyo Rustam qizi
SHE’RLAR
Muhayyo Rustam qizi 1973 yilda tug’ilgan. Navoiy Davlat pedagogika intstitutining o’zbek filologiyasi fakul`tetini bitirgan. She’rlari respublika matbuotlarida, jumladan «Sharq yulduzi», «Yoshlik» jurnallarida chop etilgan.
* * *
Ey yori mehribon, dilsulton,
Qirmizi qirlarga ketaylik.
Lolalar qatlida uzdim jon,
Ul alvon sirlarga yetaylik.
Boq, hanuz daryolar sollanar,
Moviy tus osmon-ku, izhorim.
Ko’ksimda turnalar jonlanar,
Kelsang-chi, ishq – tashna, bahorim.
Ey yori mehribon – nurjahon,
Ko’kda oy – binafsha, uvolim.
Namozshom guliga to’kdim qon,
Kapalak ruhida xayolim.
Men kabi yonmagay xurshid ham,
Shom mahal yiqilar ul asta.
Tun bo’yi dardimga baham sham,
Yostiqlar ingranar shikasta.
Ey yori mehribon, men – xazon,
Ovvora yaproqlar chirpirak.
Yam-yashil ismimda za’faron,
Mezonday tentiydi sof yurak.
Yalang’och daraxtlar – mehmonim,
Kuz kabi sarg’argan yetimman.
Yomg’irlar bostirar isyonim,
Kelmasang, ayt, kimman, men, kimman?
Ey yori mehribon, ishq yomon,
Qarg’alar tilida qismatim.
Qovog’ing zahmida qahraton,
Dovulmi, izg’irin ismatim?
Sochimda qirovlar ildizi,
Chuchmoma hididan gullayman.
Men – sening qishingda qor qizi,
Yozig’im na bo’lg’ay… bilmayman?!
Ey yori mehribon, qadrdon,
Vaslingni istarman muttasil.
Hislarim to’lqini noparmon,
Ko’zlaring izmida to’rt fasl.
Taqdirmi, ikkimiz tutashmiz,
Sevgilim: men – tuproq, sen – osmon!
Ne oshiq-ma’shuqqa o’xshashmiz,
Bu dunyo ko’rmagan hech… hamon?!.
Ey yori mehribon!..
* * *
Go’shangada yig’lar yor,
G’ujgon aylanar ari.
(Gulga tomadi azob…)
Oh, bunchayam tun uzoq,
Uziladi barmoqlar?
(Qurt bosar gulg’unchani…)
Yerga sig’mas bahodir
Qilichdan o’tkazadi
Bir-bir gulning hidini.
Uzun kokil xurram qiz,
Talashar chumolilar
Ari tishlagan gulni.
Quladi soyga hilol,
Qon tuflaydi bahodir.
Eski choriq kiydi tong…
* * *
Baxt qasridan kaptarlarimni
Bir kechada qo’ydim uchirib.
Umrim bitgan daftarlarimni
Qayta yozdim, ishqni o’chirib.
Menga mahtal ko’nglingda soyam,
Kipriklarim – yomg’irga pana.
Alamingda ezilgan qoya
To’qiyapti g’amgin afsona.
Sovuq urgan kuzgi gullarni
Taqdim etding sevgimga atab.
Men muz qotgan mungli unlarni
Yashar bo’ldim bo’g’zimga qadab.
Turtib o’tsa bemavrid shamol,
Chayqalansa ko’hna xotira.
Senga qaytsam – o’zimga zavol,
Ajablanma, shunda ham sira.
* * *
Har gal meni
unutib qo’yaverar vaqt.
Keraksiz matohday qolaman chetda.
O’ksinib-o’ksinib yig’layman keyin.
Holimga bosh chayqagan kabi
chiqillab jimlikni buzadi soat.
