Бугун — 25 сентябр Устоз Бегали Қосимов хотираси куни
“Миллий уйғониш” китоби том маънода Бегали Қосимов илмий-ижодий фаолиятининг энг юксак чўққиси сифатида баҳоланиши керак…Бу китоб фақат олис ўтмиш ҳодисоти ҳақида эмас, бугунги кунда ҳам ўзбек зиёлисини қийнаётган саволларга жавоб топишга ёрдам ва йўлланма берадиган, маърифатпарвар боболаримиз тажрибаларидан, уларнинг хато ва адашувларидан огоҳлантирадиган, ютуқ ва камчиликларидан хулоса чиқарадиган дастуриламалдир. Davomini o'qish
Маънавият, умрни маъно билан тўлдириш, сермазмун қилишдир. Шу йўлдаги заҳматли завқдир. Маъно инсон онгу шуурида, тафаккурида энг аввало суяк суради, сўнгра болаликдан бошланган ҳаёт сабоқлари, тажрибалари ва ундан кейин адабиёт, санъат, илму фан воситасида пайдо бўлади. Болалигида эзгулик ва ёмонлик ҳақида шаклланган илк тушунчаси инсон маънавий дунёсининг пойдевори бўлиб қолади… 
Ҳар қандай авлоднинг ўзига хослиги унинг оламга, одамга, сўзга, ватанга, миллатга, виждонга Муносабатида кўзга ташланади. 
Ижровий лирикада Рауф Парфи ўзи яратаётган лирик қаҳрамони руҳиятига киради ва тамоман китобхонга унинг пафосини етказади. Бу лирик қаҳрамон , асосан, реал шахс образларидан ўсиб чиққан прототип характерлардир. 
Бугун Алишер Навоий номидаги Тошкент Давлат Ўзбек тили ва адабиёти университетиида Ўзбекистон халқ шоири Рауф Парфи таваллудининг 80 йиллигига бағишланган анжуман бўлиб ўтди. 
У шундай бир муҳташам шеърий боғ яратдики, бу боғнинг бутун бир нафосатини, сир-синоатини туйқусдан англаш, баҳо бериш ҳамда унга муносиб талқинларни юзага чиқариш жуда қийин… 
Қашқадарёлик олима синглим, муаллима синглим Хуршида Атоуллоҳ ўқувчилари билан Абдулҳамид Чўлпоннинг «Гўзал Туркистон» шеърини куйлашди. «Гўзал Туркистон санга на бўлди?» Бу нидо нафақат ўша олис йилларда, бугун ҳам бизга берилган саволдир. 
Сен тирмизак, Болта қоровулнинг қўллари қайроқтошдай қаттиқ ва ғўрашалигини қаердан биласан, дейсизми? Биламан-да! Чунки қаршимиздан чиқиб қолгудай бўлса, биз болалар тирра қочадиган, сингалаб тикилса, болалар у ёқда турсин, катта кишиларнинг ҳам дамини ичига тушириб юборадиган ўша ёввойи одамнинг чанггалига тушиб омон чиққан “қаҳрамон бола” мен бўламан. 
