Ушбу саҳифани онам ва отамнинг хотираларига бағишлайман.
Онам — Фузаллобегим Вафохўжа қизи 1921 йилнинг баҳорида Самарқанд Регистони рўпарасидан кириб кетилган қадимий маҳаллада туғилганлар. Отам — Даврон Ҳасан ўғли 1972 йилнинг 1 декабрида вафот этган бўлсалар, онам роппа роса 35 йил ўтиб 2007 йилнинг 1 декабрида оламдан ўтганлар. Деярли ҳар кун уларни эслайман. Онамни соғинаман. Онамнинг чеҳраси аломатларини қизжиянлариму қизнабираларимдан излайман, отамни тушларимда кўраман. Ягона, шериксиз Аллоҳдан ҳар икки азиз инсонни мағфират айлашини сўрайман. Руҳлари шод, охиратлари обод бўлсин. Раҳмдил Аллоҳим ғариқи раҳмат, шойистаи жаннат ато этган бўлси… Davomini o'qish
Муҳаббат инсоният қадим тарихи қадар қадим туйғу. Татар шоири Ходи Тоқтош: «Муҳаббат ўзи эски нарса, лекин ҳар бир юрак уни янгилайди!» деб таъкидлаганидек, ишқ ҳар бир кўнгилда янги, ўзгача, бир-бирини такрорламайди. Орзиқул Эргашнинг «Шоҳсанам» номли романларини ўқир эканман, илк жумлаларданоқ юрагимда бир титроқ, ҳаяжон турди. Салкам икки юз эллик саҳифали асар якуний нуқтасига қадар бу нарса мени тарк этмади. 
Музаффарнинг бу мақоласи oyina.uzда салкам бир ой аввал чиққан экану бугун Мусулмон Намознинг жуда ёрқин мақоласидан кейин тасодифан ўқиб қолдим. Ўқидим, таъсирландим. Раҳмат, Музаффар! 
Ҳар қандай лирик шеъриятда лирик кечинма ва лирик кайфият устувор мавқеда бўлади. Бадиий адабиётнинг азалий ва абадий вазифаси хунукликнинг талқинида тасвир меъёрини ушлаш, фожелик замирида ўқувчи кўнглига ижобий таъсир этадиган ёруғ бир нуқтани кашф этишдир. Бу инкишофда ўша дард-алам ёки фожеликнинг юксак поэтик ифодаси бўй кўрсатади. Ушбу мақолада шоир Хуршид Давроннинг лирик кечинмалар талқинидаги ана шундай поэтик маҳорати ўрганилган. 
Туркча адабиётнинг ёрқин сиймоси Юсуф Самадўғли 90 ёшда
