XX аср турк шеърияти дафтарида дунё шеър хазинасини бойитишга ҳисса қўша олган жуда кўп буюк ва бетакрор шоирлар номлари қайд этилган. Уларнинг бири Невзат Устюндир. Бугун бу иқтидори баланд шоир шеърларини сизга тақдим этмоқдамиз.
Незват Устюн
ШЕЪРЛАР
Турк тилидан Миразиз Аъзам таржимаси
Таниқли турк шоири Незват Устюн (Nevzat Üstün) 1924 йилда Истамбулда туғилган. 1946— 48 йилларда Сорбоннада ўкиган. «Хаёт» (1946), «Яшаётган давримизга доир шеърлар» (1951), «Миттилар бозори» (1955), «Йўколганлар эшиш» (1960), «Куёш ўлкаси» (1964), «Ҳой сен америкалик» (1967), «Кўприк боши» (1968) ва бошқа шеърий тўпламлари нашр этилган. Насрий ва публицистик асарлари ҳам бор. Шоир 1979 йили вафот этган.
ХУШ ҚОЛИНГ
Хуш қолинг
Дунё одамлари
Сизларни ташлаб кетаман
Мовийлик яшиллик нарёғига
Бир парча ҳаловат элтаман
Хуш қолинг
Дунё одамлари
Мен энди сизлардан ташқаридаман
Ўйларимда сукунат
Шамоллар ичидаман
Хуш қолинг
Дунё одамлари
Мен йўқолсам ҳам бахтиёр бўлинг
Сизларни унутмаганимни ўйлаб
Инсонлар учун қайғуринг
Хуш қолинг
Менинг шеърларим
Йўқ энди сизга ҳам эҳтиёжим
Орзуларни ташлаб кетмасликка
Менинг ҳам қолмади иложим
Хуш қолинг
Тошлар тупроқлар
Вужудим сизга омонат
Бир дарахт ундиринг устимда
Орзу қилсангиз шояд
ҲАЙВОНОТ БОҒИ
Бундай ўйчан боқма юзимга
Сенга берадиган нарсаларим маълум
Гўшт бераман хоҳласанг
Тухум бераман
Сут бераман
Тилаганингча
Саодат туйғумни ола қол
Тепа-тепа зўрлаб жаҳл қилмайман
Сен-ку арслонликка арслонсан-а
Яхши ниятларим бор сенинг учун
Ҳали теша тегмаган ўйларим бор
Ҳа-ҳа келаётган бозор куни
Ҳаммасини сенга келтира оламан
Ундай ўйчан боқма юзимга
Сенга берадиган нарсаларим маълум
Озодлик беролмайман масалан
АЛИФБЕ ДАРСИ
Бу
Б
Катга Б
Бу
а
Кичкина а
Дунёмиздаги одамлар ҳам
Иккига бўлинади
Каттага ва кичикка
Катталарнинг ҳаёти жуда бўлакча
Ўрган болам
МУСТАФО
Мустафо ҳам бир инсон мана
Икки дона қўли бор
Бештадан ўн бармоқ
Икки дона қулоғи бор
Гаранг эмас бунинг устига
Яна икки оёқ
Ҳар бири қирқ тўрт рақам
Гавда десанг жойида
Бир бўй берган худо
Калисога устун
ҳар иш келар қўлидан
Кир ювар
Овқат пиширар
Тунда қоровуллик қилар
Рамзи Бейнинг уйида
Ёмон тушларини ҳайдар
Яхши тушларини авайлар
Яна тағин хотини бор
Юз эллик сантиметр бўйи
Бир кеча номусига тегдилар
Рамзи Бей
божаси
шофёр
Мустафо ҳам яшар бир инсон қадар
На гаплашар на йиғлар
Йигирма йилу олти ой
Айтишга осон биродар
ЯРАДОР БУРГУТ
Кунларнинг бирида ярадор буртут
Бир булут кўрди тушида
Булут деди бургут
Мен ортиқ учолмайман
Тинглармиди-я булут
Мундоқ пичоққа илинмас гапларни
Ташлади кетди
Ўз бошига қолган ярадор бургут
Тумшуғини тиради қояга
Қуйиларда жуда қуйиларда
Кунья қишлоғининг уйлари кўринарди
Ҳу Мустафо оғанинг уйи
Эшигидаги оч бўёғидан биламан
Қип-яланғоч кўрдим опасини
Ҳу анов уй Дурмушнинг уйи
Онаси йўқки кўрсам
Онаси йўқ отаси йўқ
Оти Ҳурриятми нимайди
Бир бор бақирди кечалари
Бермадилар
Яхшими
Мустафонинг акаси олди
Ҳозир кечалари шамол турдими
Дурмушнинг уйи чайқала бошлар
Қиз Мустафонинг қўйнида
Дурмуш садосидан дали-девона
Бургутнинг оғзидан қон кетар
Тошнинг устига лахта-лахта
Бургут кўзларини юмди
Бу тоғлар
Бу тоғлардаги кўрсичқонлар
Бу тоғлардаги қўзилар бўрилар қушлар
Бу тоғлардаги ҳуррият
Омооон
Омон
Қон тошнинг устида лахта-лахта
Бургутнинг кўксида икки яра
Бири ўқ
Бири зулм
СЕНИКИДИР
Бир япроғи қон
Бир япроғи
Милтир-милтир сув
Хоҳи қон бўлсин
Хоҳи сув
Бу севги сеникидир
Бир қора оғу
Бўлар аёвсиз
Кирар чиннигуллар ичига
Айирар гўзални зайтун шохидан
Айирар мовийни пуштидан
Учаётган чағалайлар ҳаққи
Кулаётган болакайлар ҳаққи
Туғаётган хотинлар ҳаққи
Туг муштларингни
Бор кучинг билан
Бу замон сеникидир
Бу инсон сеникидир
Боқимсиз хўрланган
Бир узун овоз
Ўз жигаридан узоқда
Қуп-қуруқ нигоҳлари
Хотинларнинг
Кўчирганлар
Ҳей жоним
Ўчирганлар нафасни
Денгизлардан
Қуруқликлардан
Сўл ёним ёмғир
Ёғар ўзининг усти устига
Тугатар ёлғизликнинг чўлларини
Тўс тўғонлар билан йўлларини
Бу овоз сеникидир
Буюкдир
Юрар қилтомирларда
Кўлкасиз бир гўзаллик
Қобиққа ўралар
Қаровсиз бир уруғ
Чегарасиз вазнсиз бўшлиқда
Улар ҳайвондирлар
Улар бурчакдирлар маъносиз
Йўқолган фақат замон эмас
Яшамоқ кўпаймоқ эмас
Оч кўксингни
Боқ шохнинг учида турган
Бир юпун чумчуқ каби
Ҳуркак турар бу умид
Сенинг кўзларингда
Турар
Гапга чечан файласуф
Уйлардан ташқарида
Жамият фикри айрича бир рангдир
Кўринмас ҳар шуълада
Боқ етиб келар ойдинликка
Порлар
Бейлардан кўнгил узган бир умид
Ҳимоя қил гавданг-ла уни
Бу умид сеникидир
Оқар кўзларингдан шуъла
Бир япроғи қора
Бир япроғи оқ
Мен сени севишнинг
Мардикори бўлганман
Йиртар оғриқсизликни оғриқ
Тоши зулматга қарши
Бу машъал сеникидир
Аҳмад ўлар
Бир япроғи лиқ тўла қон
Маҳмад туғилар
Бир япроғи милтир-милтир сув
Тутар маммаларини Алиф
Давом этар бир жон
Давом этар инсондан инсонга
Балиқнинг қанотида
Қушнинг юрагида
Сақла ўқлардан уни
Бу жон сеникидир
Бу замон сеники
ХАЛҚАРО
Халқаро
Бир дарахтман
Тупроғидан шодланиб
Кўкарар шохларим
Оқ
Қора
Сариқ
Бутун инсонлар қардошим
Аммо
Қонай кўрса бир туркияликнинг бармоғи
Дунёнинг қаерида бўлса бўлсин
Қандай чақирилса чақирилсин
Оти қаергача борса борсин
Жавобгари менман
ЙЎҚОЛГАНЛАР ЭШИГИ
Боқ туйғуларимизга
Топган сўқмоғимиздан ўтмоқдамиз
Сен ташлаган ердан йиғлай бошлайсан
Йиғлама
Қўлларим қай ёнга узатилса сен томон боражак
Икки айри фазо бўлса
Икки бирлашган ижод
Ёмғир сувлари тегар бу кўз менинг кўзим эмас
Қирғоққа боғлиқ бир денгиз
Тилаклари бичимли ҳаёт бу
Мен ўзимдан биламан
Юрагимга қарайман ҳорғин
Илгариги кунларимда севги бўларди
Мени севарди ҳаёт
Қуёш нури йўқ эди
Соат йўқ эди
Энди бор
Сенинг келишинг бор
Йиғлама мен ҳам йиғлай бир оз
(Бир ўчоқ минг тўққиз юз эллик тўққиз эшигини очасан яхши)
Мен ўзимдан воз кечаман
Сендан воз кечаман
Йирик-йирик кулар таранг фикрли бир одам
Бу кез ҳазиллашиш йўқ ҳаётда
Кўрай сени
Яхши ҳа кўр мени
Фикримга қўшилиб қарар ё юзимга
Ҳа майли кўрса кўра қолсин мени
Унга қарши ғинг демайман кўрмади мана
Бармоқ силкир нафасли бир бармоқ бу
Чоғришимлар* бўлар миямда
Бутун чоғришимларни қиргим келар ичимдан
қираман ҳам
Ижобий бир телбалик бу
Сиқилиш ноқулай
Сўнгра
Мен уч карра балиқ тутдим умримда
Сўқмоқларни ол дейман сенга
Сен тутиб бугун сўқмоқларини оласан туйғуларимнинг
Шундай кун келади ёлғиз қолиб чексизликка қарайман
Яхши бўлар бир қарашда улғаяман оҳиста-оҳиста
Гўзал бўлар кун нурида ечинмоқ
Ўп мени
Ким бўлсин ўпар баданимни
Мени ўп нима қипти бир яхшилаб ўп мени
Қулай бўлар мени севмоқ сенинг кўзларинг-ла
Қараганда
Сигара бўлади чекилиши ёмон бир сигара
Воз кечаман ўзимдан
Булар ҳам кечишсин ҳа
Булар деганим ким
Ақлли кишилар яъни
Қўрқув чақалоқлари дунё уйининг
Бульвар театрлари каби
Ҳар кимнинг зулмати бу
Қўрқувми Уйғоқликми Севгими Дўстликми ҳа
Ҳеч бирини истамайман
Эшигимни ёпаман менинг эшигимни
Йўқолганлар эшигини
Қўлларим ўзимда бўлмаса сенда ҳам бўлмас
Отга минаман яхши бақувват бир отга
Юзимни босаман ёлларга жўшқин бир ҳиди бор ҳаётбахш
Бўйнимни қўяман бўйнига
Унинг қони оқар мен кўраман бир мовий қон
Сен териларни тукларни кўрасан куламиз —
Табиийнингтабиийдан кулиши бу
Сен сенда қоласан мен босиб кетаман
Бу кетиш йўли бу синган бордоқ
Йўқолганлар эшигига уланар охири
Мени бу сўқмоқда отдилар мана
Ортга қайтдим ювиндим ҳорғин юлдузлар сени севмоқ
Тушларга яқин тангрига яқин
Ёпдим эшикларни энди ким бўлса очар
Менинг неча бора ўлган чоғларим бўлган ўз бошимга
Энди отсалар ўхшатиб ўлдирсалар ғинг демайман
демайман
Билмасалар
Сўлғин юзли бир хотин
Қадаҳ тутаркан қўли
Қайдан билсин юрак санчиғини
Лоақал пичоқ ушлашни ҳеч ким билмас
Менинг азобларимнинг соясида ўйнар балиқ кўзли болалар
Қайтаман
Бир яна қайтаман
Сенга бораман
Энг яхшиси сенга бормоқ аслида
Ортиқ мени сотмас қораел сўқмоғининг инсон дўконлари
Воз кечаман
Сени дурустгина севмоқдан
Ажрашаман сен билан бир жума тонгида
Сенда яшайман «севмоқ бироз эскилик сарқити эмасми энди»
Сенда яшайман ўлимсиз бўлмоқ йўқолганлар эшигида
Оппоқ бир бола газета сотар
Яланғоч хотинлар газетаси
Бир сигара тутатаман сўнг бир газета оламан инсонлардан
Сен яшаётган эшикка бораман
Бошқача айтганда йўқолганлар эшигига
Йўқотаман ўзимни
* Чоғришим — таҳайюл.
БИЗ ВА УЛАР
Бизнинг тупроқларимизда
Умидлар кўкарар
Уларнинг тупроқларида қўрқув
ИНСОН
Бормиди
Инсондан илгари бир замон
Борми
Ундан кейин
Бир келажак
Nezvat Ustyun
SHE’RLAR
Turk tilidan Miraziz A’zam tarjimasi
Taniqli turk shoiri Nezvat Ustyun (Nevzat Ustun) 1924 yilda Istambulda tug’ilgan. 1946— 48 yillarda Sorbonnada o’kigan. «Xayot» (1946), «Yashayotgan davrimizga doir she’rlar» (1951), «Mittilar bozori» (1955), «Yo’kolganlar eshish» (1960), «Kuyosh o’lkasi» (1964), «Hoy sen amerikalik» (1967), «Ko’prik boshi» (1968) va boshqa she’riy to’plamlari nashr etilgan. Nasriy va publitsistik asarlari ham bor. Shoir 1979 yili vafot etgan.
XUSH QOLING
Xush qoling
Dunyo odamlari
Sizlarni tashlab ketaman
Moviylik yashillik naryog’iga
Bir parcha halovat eltaman
Xush qoling
Dunyo odamlari
Men endi sizlardan tashqaridaman
O’ylarimda sukunat
Shamollar ichidaman
Xush qoling
Dunyo odamlari
Men yo’qolsam ham baxtiyor bo’ling
Sizlarni unutmaganimni o’ylab
Insonlar uchun qayg’uring
Xush qoling
Mening she’rlarim
Yo’q endi sizga ham ehtiyojim
Orzularni tashlab ketmaslikka
Mening ham qolmadi ilojim
Xush qoling
Toshlar tuproqlar
Vujudim sizga omonat
Bir daraxt undiring ustimda
Orzu qilsangiz shoyad
HAYVONOT BOG’I
Bunday o’ychan boqma yuzimga
Senga beradigan narsalarim ma’lum
Go’sht beraman xohlasang
Tuxum beraman
Sut beraman
Tilaganingcha
Saodat tuyg’umni ola qol
Tepa-tepa zo’rlab jahl qilmayman
Sen-ku arslonlikka arslonsan-a
Yaxshi niyatlarim bor sening uchun
Hali tesha tegmagan o’ylarim bor
Ha-ha kelayotgan bozor kuni
Hammasini senga keltira olaman
Unday o’ychan boqma yuzimga
Senga beradigan narsalarim ma’lum
Ozodlik berolmayman masalan
ALIFBE DARSI
Bu
B
Katga B
Bu
a
Kichkina a
Dunyomizdagi odamlar ham
Ikkiga bo’linadi
Kattaga va kichikka
Kattalarning hayoti juda bo’lakcha
O’rgan bolam
MUSTAFO
Mustafo ham bir inson mana
Ikki dona qo’li bor
Beshtadan o’n barmoq
Ikki dona qulog’i bor
Garang emas buning ustiga
Yana ikki oyoq
Har biri qirq to’rt raqam
Gavda desang joyida
Bir bo’y bergan xudo
Kalisoga ustun
har ish kelar qo’lidan
Kir yuvar
Ovqat pishirar
Tunda qorovullik qilar
Ramzi Beyning uyida
Yomon tushlarini haydar
Yaxshi tushlarini avaylar
Yana tag’in xotini bor
Yuz ellik santimetr bo’yi
Bir kecha nomusiga tegdilar
Ramzi Bey
bojasi
shofyor
Mustafo ham yashar bir inson qadar
Na gaplashar na yig’lar
Yigirma yilu olti oy
Aytishga oson birodar
YARADOR BURGUT
Kunlarning birida yarador burtut
Bir bulut ko’rdi tushida
Bulut dedi burgut
Men ortiq ucholmayman
Tinglarmidi-ya bulut
Mundoq pichoqqa ilinmas gaplarni
Tashladi ketdi
O’z boshiga qolgan yarador burgut
Tumshug’ini tiradi qoyaga
Quyilarda juda quyilarda
Kun`ya qishlog’ining uylari ko’rinardi
Hu Mustafo og’aning uyi
Eshigidagi och bo’yog’idan bilaman
Qip-yalang’och ko’rdim opasini
Hu anov uy Durmushning uyi
Onasi yo’qki ko’rsam
Onasi yo’q otasi yo’q
Oti Hurriyatmi nimaydi
Bir bor baqirdi kechalari
Bermadilar
Yaxshimi
Mustafoning akasi oldi
Hozir kechalari shamol turdimi
Durmushning uyi chayqala boshlar
Qiz Mustafoning qo’ynida
Durmush sadosidan dali-devona
Burgutning og’zidan qon ketar
Toshning ustiga laxta-laxta
Burgut ko’zlarini yumdi
Bu tog’lar
Bu tog’lardagi ko’rsichqonlar
Bu tog’lardagi qo’zilar bo’rilar qushlar
Bu tog’lardagi hurriyat
Omooon
Omon
Qon toshning ustida laxta-laxta
Burgutning ko’ksida ikki yara
Biri o’q
Biri zulm
SENIKIDIR
Bir yaprog’i qon
Bir yaprog’i
Miltir-miltir suv
Xohi qon bo’lsin
Xohi suv
Bu sevgi senikidir
Bir qora og’u
Bo’lar ayovsiz
Kirar chinnigullar ichiga
Ayirar go’zalni zaytun shoxidan
Ayirar moviyni pushtidan
Uchayotgan chag’alaylar haqqi
Kulayotgan bolakaylar haqqi
Tug’ayotgan xotinlar haqqi
Tug mushtlaringni
Bor kuching bilan
Bu zamon senikidir
Bu inson senikidir
Boqimsiz xo’rlangan
Bir uzun ovoz
O’z jigaridan uzoqda
Qup-quruq nigohlari
Xotinlarning
Ko’chirganlar
Hey jonim
O’chirganlar nafasni
Dengizlardan
Quruqliklardan
So’l yonim yomg’ir
Yog’ar o’zining usti ustiga
Tugatar yolg’izlikning cho’llarini
To’s to’g’onlar bilan yo’llarini
Bu ovoz senikidir
Buyukdir
Yurar qiltomirlarda
Ko’lkasiz bir go’zallik
Qobiqqa o’ralar
Qarovsiz bir urug’
Chegarasiz vaznsiz bo’shliqda
Ular hayvondirlar
Ular burchakdirlar ma’nosiz
Yo’qolgan faqat zamon emas
Yashamoq ko’paymoq emas
Och ko’ksingni
Boq shoxning uchida turgan
Bir yupun chumchuq kabi
Hurkak turar bu umid
Sening ko’zlaringda
Turar
Gapga chechan faylasuf
Uylardan tashqarida
Jamiyat fikri ayricha bir rangdir
Ko’rinmas har shu’lada
Boq yetib kelar oydinlikka
Porlar
Beylardan ko’ngil uzgan bir umid
Himoya qil gavdang-la uni
Bu umid senikidir
Oqar ko’zlaringdan shu’la
Bir yaprog’i qora
Bir yaprog’i oq
Men seni sevishning
Mardikori bo’lganman
Yirtar og’riqsizlikni og’riq
Toshi zulmatga qarshi
Bu mash’al senikidir
Ahmad o’lar
Bir yaprog’i liq to’la qon
Mahmad tug’ilar
Bir yaprog’i miltir-miltir suv
Tutar mammalarini Alif
Davom etar bir jon
Davom etar insondan insonga
Baliqning qanotida
Qushning yuragida
Saqla o’qlardan uni
Bu jon senikidir
Bu zamon seniki
XALQARO
Xalqaro
Bir daraxtman
Tuprog’idan shodlanib
Ko’karar shoxlarim
Oq
Qora
Sariq
Butun insonlar qardoshim
Ammo
Qonay ko’rsa bir turkiyalikning barmog’i
Dunyoning qaerida bo’lsa bo’lsin
Qanday chaqirilsa chaqirilsin
Oti qaergacha borsa borsin
Javobgari menman
YO’QOLGANLAR ESHIGI
Boq tuyg’ularimizga
Topgan so’qmog’imizdan o’tmoqdamiz
Sen tashlagan yerdan yig’lay boshlaysan
Yig’lama
Qo’llarim qay yonga uzatilsa sen tomon borajak
Ikki ayri fazo bo’lsa
Ikki birlashgan ijod
Yomg’ir suvlari tegar bu ko’z mening ko’zim emas
Qirg’oqqa bog’liq bir dengiz
Tilaklari bichimli hayot bu
Men o’zimdan bilaman
Yuragimga qarayman horg’in
Ilgarigi kunlarimda sevgi bo’lardi
Meni sevardi hayot
Quyosh nuri yo’q edi
Soat yo’q edi
Endi bor
Sening kelishing bor
Yig’lama men ham yig’lay bir oz
(Bir o’choq ming to’qqiz yuz ellik to’qqiz eshigini ochasan yaxshi)
Men o’zimdan voz kechaman
Sendan voz kechaman
Yirik-yirik kular tarang fikrli bir odam
Bu kez hazillashish yo’q hayotda
Ko’ray seni
Yaxshi ha ko’r meni
Fikrimga qo’shilib qarar yo yuzimga
Ha mayli ko’rsa ko’ra qolsin meni
Unga qarshi g’ing demayman ko’rmadi mana
Barmoq silkir nafasli bir barmoq bu
Chog’rishimlar* bo’lar miyamda
Butun chog’rishimlarni qirgim kelar ichimdan
qiraman ham
Ijobiy bir telbalik bu
Siqilish noqulay
So’ngra
Men uch karra baliq tutdim umrimda
So’qmoqlarni ol deyman senga
Sen tutib bugun so’qmoqlarini olasan tuyg’ularimning
Shunday kun keladi yolg’iz qolib cheksizlikka qarayman
Yaxshi bo’lar bir qarashda ulg’ayaman ohista-ohista
Go’zal bo’lar kun nurida yechinmoq
O’p meni
Kim bo’lsin o’par badanimni
Meni o’p nima qipti bir yaxshilab o’p meni
Qulay bo’lar meni sevmoq sening ko’zlaring-la
Qaraganda
Sigara bo’ladi chekilishi yomon bir sigara
Voz kechaman o’zimdan
Bular ham kechishsin ha
Bular deganim kim
Aqlli kishilar ya’ni
Qo’rquv chaqaloqlari dunyo uyining
Bul`var teatrlari kabi
Har kimning zulmati bu
Qo’rquvmi Uyg’oqlikmi Sevgimi Do’stlikmi ha
Hech birini istamayman
Eshigimni yopaman mening eshigimni
Yo’qolganlar eshigini
Qo’llarim o’zimda bo’lmasa senda ham bo’lmas
Otga minaman yaxshi baquvvat bir otga
Yuzimni bosaman yollarga jo’shqin bir hidi bor hayotbaxsh
Bo’ynimni qo’yaman bo’yniga
Uning qoni oqar men ko’raman bir moviy qon
Sen terilarni tuklarni ko’rasan kulamiz —
Tabiiyningtabiiydan kulishi bu
Sen senda qolasan men bosib ketaman
Bu ketish yo’li bu singan bordoq
Yo’qolganlar eshigiga ulanar oxiri
Meni bu so’qmoqda otdilar mana
Ortga qaytdim yuvindim horg’in yulduzlar seni sevmoq
Tushlarga yaqin tangriga yaqin
Yopdim eshiklarni endi kim bo’lsa ochar
Mening necha bora o’lgan chog’larim bo’lgan o’z boshimga
Endi otsalar o’xshatib o’ldirsalar g’ing demayman
demayman
Bilmasalar
So’lg’in yuzli bir xotin
Qadah tutarkan qo’li
Qaydan bilsin yurak sanchig’ini
Loaqal pichoq ushlashni hech kim bilmas
Mening azoblarimning soyasida o’ynar baliq ko’zli bolalar
Qaytaman
Bir yana qaytaman
Senga boraman
Eng yaxshisi senga bormoq aslida
Ortiq meni sotmas qorael so’qmog’ining inson do’konlari
Voz kechaman
Seni durustgina sevmoqdan
Ajrashaman sen bilan bir juma tongida
Senda yashayman «sevmoq biroz eskilik sarqiti emasmi endi»
Senda yashayman o’limsiz bo’lmoq yo’qolganlar eshigida
Oppoq bir bola gazeta sotar
Yalang’och xotinlar gazetasi
Bir sigara tutataman so’ng bir gazeta olaman insonlardan
Sen yashayotgan eshikka boraman
Boshqacha aytganda yo’qolganlar eshigiga
Yo’qotaman o’zimni
* Chog’rishim — tahayyul.
BIZ VA ULAR
Bizning tuproqlarimizda
Umidlar ko’karar
Ularning tuproqlarida qo’rquv
INSON
Bormidi
Insondan ilgari bir zamon
Bormi
Undan keyin
Bir kelajak
