Хайрулла Холтўраев 1984 йилда Сурхондарё вилоятининг Бойсун туманида туғилган. Ўзбекистон Миллий университетининг журналистика факультетида таҳсил олган. Ҳозирда “Агробанк” ОАТБ Матбуот хизматида фаолият кўрсатмоқда. Ёш шоирнинг Куни-кеча нашрдан чиққан «Ёшлик» журналининг 6-сонида чоп этилган «Майсалар нафасин кўнглимга юбор» шеърий туркумини ва бошқа манбалардан олинган шеърларини тақдим этамиз.

Хайрулла Холтўраев
МАЙСАЛАР НАФАСИН КЎНГЛИМГА ЮБОР…

* * *

Бу дилки, лаҳзалар ёниб бормоқда,
Ғамимдан ғам дарди қониб бормоқда,
Ишқимни тупроқдан олиб бормоқда,
Нечун йиғлаюрсан, эй ширин азоб.

Ишқ дея Ҳақ томон боқиб ўтдилар,
Бир гўзал термулиб оқиб ўтдилар,
Ошиқлар руҳимни ёқиб ўтдилар,
Нечун йиғлаюрсан, эй ширин азоб.

Эй руҳи осмоним, жисмимда жоним,
Нур ҳилол йўллаган, кўкдаги моҳим,
Қачон тинч бўларкан бу ўтли оҳим,
Нечун йиғлаюрсан, эй ширин азоб.

* * *

Гоҳо эркаландим, гоҳо дил ёриб,
Гоҳо юрагимни бўшатгим келди.
Гоҳо кетгим келди, шаҳарни ташлаб,
Онамнинг корига ярагим келди.

Гоҳо эзиламан, юрагим зада,
Соғинчнинг юзига боқдим, қарадим.
Дадам деб, пойимга пешвоз чиққанда
Қизимни опичлаб бирам яйрадим.

Шулмикан қисмат тақдири азал,
Гоҳо вужудимда бир забон дарди.
Чарх уриб айланар, оғритади сал,
Тўфон тўзғиб борар, гоҳ тегар зарби.

О, менинг ҳаётим, кечмишим шундоқ,
Не орзу пойида армон гуллади.
Гоҳо қора дедим, йўқ қалбим оп-поқ,
Неучун қалбимга қувонч сиғмади.

Гоҳ дунё ранглари сўзга сиғмади,
Гоҳо ўз ўтимда ўзим ёнаман.
Гоҳ ёмғир дардимни келиб тинглади,
Онамни соғинсам нима қиламан?

* * *

Ҳув олисдан, тоғлар бошидан,
Бойчечаклар юлиб бер, момо.

Бир куй мени бағрим тирмалар
Чанқовузни чалиб бер ,момо.

Ғуссага май қуйиб ичдим мен,
Дилдан гардни олиб бер, момо.

Ҳар не келса ўздан кечдим мен,
Чанқовузни чалиб бер, момо.

Кўклам эсар соғинганим чин,
Ана келди, Алпомиш, Барчин,

Куй сеҳридан танам чил-парчин,
Чанқовузни чалиб бер, момо.

Бунда соғинч юртга ишқ тумор,
Эй бобо маконим, ўтинганим бор,

Майсалар нафасин кўнглимга юбор,
Чанқовузни чалиб бер, момо.

Қанча шодлик, қанча ғам-ғусса,
Шу кўнглимни ёритган бўлса.

Барин дилга жойладим, момо,
Чанқовуздан сўйладим, момо.

Манба: «Ёшлик» журнали, 2015, 6-сон

Ватан

Шу ватан ҳақи, суюк шон ҳақи,
Элим янги кўклам буюк он ҳақи,
Хумолари кўкда нур осмон ҳақи,
Суйсам шу тупроқни жонимга қадар.
Сурхондан, Тошкандка, Андижон қадар.

Эй, йўли биёбон жонларим менинг,
Кўксимда оғриқли зорларим менинг,
Сенинг жон томиринг, орларим менинг,
Суйсам шу тупроқни жонимга қадар.
Юракдан, иқболга муҳаббат қадар.

Зар бўлиб тўкилгай оҳ-и нолалар,
Тўкилган ёшларим нурли жолалар,
Ўпиб майсаларни шоир болалар,
Суйсам шу тупроқни жонимга қадар.
Чўлпондан, Усмонга, Муҳаммад қадар.

Гарчи, бобо Навоийдан олгай сабоқлар,
Шоҳ Бобур қалбида соғинчли доғлар,
Метиндек халқимнинг юраги тоғлар,
Суйсам шу тупроқни жонимга қадар.
Темурдан, Туронга шаҳри Кеш қадар.

Бари биргалашиб чаман бўлгайлар,
Япроқлар бўлгайлар бошоқ-донларга.
Гардларин ўпиб ниҳолларин, тонгларига,
Суйсам шу тупроқни жонимга қадар.
Мозийдан кўнгилга истиқлол қадар.

Мусаввир

Мусаввир рангларга чанг солаётир,
Мавжли тўлқин аро тўлғонмоқда жон.
Гўё ҳаёлида жанг қилаётир:
Нигоҳида олов, вужудида қон.

Ҳаёлин банд этган нолами, фарёд,
Қаро гирдобларга бериб зеб, жило.
Ўтмиш кўзгусида жонланар ҳаёт,
Қандай тасаввурдир – бу ўтли дунё.

Бунда уйғонади минг йиллик тарих,
Хароба шаҳарлар, вайрон қалъалар.
Чинқираб кезади бечора бир руҳ,
Жовдираб боқади мунис болалар.

Қани лашкарбоши, тўхтатинг дарҳол,
Ҳаёлнинг бу асов, учқир отини.
Бардоши етмайди, қарамоқ маҳол:
Шоҳни ўлдирмоқда маккор хотини.

Дарёлар гуллаган водийлар қани?
Асар ҳам охирлаб борар ниҳоят.
Оғриқли қийноғу азоблар қани,
Ҳар тун такрорланар ушбу ривоят.

Нечун

Нечун кўзёшларга тўлмиш зимистон,
Нечун дийдорига тўймайди соғинч?
Нечун топталади қалбим дилистон,
Эй сен, йиғламагин, о, кўҳна овунч.

Нечун ёлворасан ҳар кеча имдод,
Нечун осмонга қўл етмайди, э воҳ?
Нечун тарк этмайсан дилимни фарёд?
Минг йил айрилиқни пеш қилма, арвоҳ.

Нечун ҳаловат йўқ, бу даҳр аро
Нечун бўзлаяпсан, эй кузги япроқ?
Ҳижрон тулпорининг сочи қоп-қора,
Бағримни тирнама, ёғилма фироқ.

Нечун ой кўксида қилмайсан ҳузур?
Нечун тоза руҳнинг кўйлаги ғижим,
Нечун сўрай олмам, кечикдим, узр!
Кетма, қучоғимда йиғлаб олгин жим.

Ҳар тун кута-кута сабр сарғаяр,
Нечун висолига ошиқмайди дил?
Нечун умидларим сокин бужмаяр,
Йўл қараб толдингми, жонгинам кўнгил?

* * *

Бахтга навбат турганларнинг охириман.
С. Сайид

Ўзни урдим ой бекинган эшикларга,
Ҳавас қилдим нур бор уйи бешикларга.
Кетгим келар гоҳ қўл етмас беҳиштларга,
Бахтга навбат турганларнинг охириман.

Нур сўрасанг нурли манзил узоқ дерлар,
Гоҳ яқин-у ё минг ғалвирли тузоқ дерлар.
Мангуликдан мунгли оппоқ тупроқ ерлар,
Бахтга навбат турганларнинг охириман.

Эй дил, сени хазонларга бермайман мен,
Ой тўлишган кўкламда гул термайман мен.
Кел, ёнимга шунчаки дил ёрмайман мен,
Бахтга навбат турганларнинг охириман.

Кузда кетган, эй жонимнинг япроқлари,
Олисларда ой дилимнинг сўроқлари.
Ҳозирда ҳам тўхтамасдан титроқлари,
Бахтга навбат турганларнинг охириман.

Нурли йўлнинг қўрғонлари осмон қадар,
Чархи фалак айланишиб тупроқ қадар.
Термулишиб заррин-заррин тонглар қадар,
Бахтга навбат турганларнинг охириман.

* * *

Дилки тўлди ҳайрона, лол,
Лабни босдим, бўлди висол.
Кетма энди, кетма, иқбол,
Сансиз ман на қиларман?
Урдим ҳар қаён ўзни,
Толди излай дунё кўзни,
На малҳам айтар сўзни,
Сансиз ман на қиларман?
Кетса бир кун ор айлагай,
Нафс қулин хор айлагай,
Қанча дилни дор айлагай,
Сансиз ман на қиларман?
Ишқда ёндим, наво этдим,
Ҳақни дедим, даво этдим,
Билмам нени аён этдим,
Сансиз ман на қиларман?

* * *

Руҳим йиғламагин – ҳасрат тўла жом,
Пойингга бош урдим, бетин, бемурод.
Ғофиллик бижғиган нигоҳларда ком,
Инжулар додлаган бўғзимда фарёд.

Хазонлар кўксимга урилар бир-бир,
Дилим хун, боқаман оламга мафтун.
Кўзимда улғайиб борар хавотир,
Мен кимни кутаман, ёлғиз ушбу тун.

Олгин азобимни бенаво, бедил,
Юзимга ҳижобин тортар — заъфарон.
Йўқласанг кетмасди бечора кўнгил,
Руҳимда андуҳлар яна бефармон.

Зулматдан ёрилар йиғлаётган руҳ,
Мунгли нигоҳимда боқар андиша.
Оқ нурлар ёғаркан сочларимга, уҳ,
Кўшкимда оғу-ишқ қўяр томоша.

Бесадо руҳимда шивирлар осмон,
Маҳваш қучоғимга йиқилар беҳуш.
Кўнгил кўзгусида тирилар забон,
Бу – лаззат туш эди, гуллаётган туш.

* * *

Кўксимга муштладим, кўкарди қонлар,
Кафтимда ҳар заррин тўкилган уввоқ.
Жим, забон сас ила тиғлади онлар,
Бурда-бурда бўлди жон қадар ушшоқ.

Хайри карам истаб, Адам саҳрода,
Ёндим, ёнмоқликнинг вужуди айро.
Ўсмоққа қўл етмас, кўксим ҳавода,
Кўнглимни тоза тут, эй шафақ дарё.

Менинг кўз ёшларим арзимас, дединг,
Ой дилим, шом қадар фаришта тонглар.
У ёнгин кел, дединг, не бўлди, кетдинг,
Кўксимга муштладим, кўкарди қонлар.

* * *

Гоҳа эркаландим, гоҳа дил ёриб,
Гоҳа юрагимни бўшатгим келди.
Гоҳа кетгим келди, шаҳарни ташлаб,
Онамнинг корига ярагим келди.

Гоҳа эзиламан юрагим зада,
Кунларни кунларга улаб яшадим.
Дадам деб, пойимга пешвоз чиққанда,
Қизимни опичлаб бирам яйрадим.

Шулар деб яшамоқ о амри вожиб,
Гоҳа қушдай энгил учмоқ истадим.
Гоҳа ёлғиз қолдим руҳимни қучиб,
Шунда ҳам пичирлаб, нени қистадим?

Шулмикан қисмати, дақдири азал,
Гоҳа вужудимда бир забон дарди.
Чарх уриб айланар оғритади сал,
Тўфон тўзғиб борар гоҳ тегар зарби.

О менинг ҳаётим, кечмишим шундоқ,
Не учун қалбимга қувонч сиғмади.
Гоҳа қора дедим, йўқ қалбим оп-поқ,
Не орзу пойида армон гуллади.

Гоҳ дунё ранглари сўзга сиғмади,
Гоҳа ўз ўтимда ўзим ёнаман.
Гоҳ ёмғир дардимни келиб тинглади,
Онамни соғинсам нима қиламан?

* * *

Бир кун йўқлик сари бекинди тамом,
Йўқ энди, ул вақт оний лаҳзаси.
Умр ўтган кунни излайди ҳамон,
Олиб, йўл қувлайди ҳаёт тўрваси.

Сўнгра висолига шошилар фурсат,
Ва қуёш рангидан тус ола бошлар.
Вақт жим, фалакнинг измини кўрсат,
Қанча мажорани сел қилган ёшлар.

Ўксик шу дил меҳрга муҳтож,
Қанча дақиқалар қадрини сезди.
Ҳар келар кунидан сўрай берди тож,
Шавқатсиз тўфонлар ғам бўлиб эзди.

Билдик пешонага ёзилгани шу,
Фалак-чарх, тинмасдан айланаберар.
Бир кун ўтиб борар ҳукми равон шу,
Тунми-кун кетма-кет айланаверар.

Шу жон нафасига ҳаёт истайман,
Бир кун…

* * *

Боринг, чақиринг баҳор қайдадир,
Минг йиллик Навбаҳор япроқ қайдадир,
Момом айтган қўшиқ дилга қайтадур,
Майсаларим уйғон юзингдан ўпай.

Мозий қарида жим йиғлаб ётардинг,
Маъюс термулардинг кўкка боқардинг,
Сен кўнглим қатида яшаб кўкардинг,
Майсаларим уйғон юзингдан ўпай.

Оҳи нолаларнинг оқ тонгги ҳаққи,
Қорли изғиринда таним совқатди.
Бойчечак жилмайиб келиб уйғотди,
Майсаларим уйғон юзингдан ўпай.

Сени не деб, айтай Наврўз гулижон,
Кўксимга бош қўйиб тингла гулижон,
Мен забон дил нолам куйла дилижон,
Майсаларим уйғон юзингдан ўпай.

Бугун қуёш чиққан юзларим менинг,
Турфа олам қайда кўзларим менинг,
Баридан жарангдор сўзларим менинг,
Майсаларим уйғон юзингдан ўпай.

* * *

Ишқ менни ўғирлаб кетган у кеча,
Юракни ўзингга қайтар моҳитоб.
Юпатма йиғласам нурли тонггача,
Умр бир сония ўтаркан шитоб.

Гарчи кўп югурдим умрим арзимас,
Нурни истагандим кўнгил дардимас.
Мен-ку барига ҳам кўнардим э воҳ,
Умр бир сония ўтаркан шитоб.

Э воҳ-ки, ишқда жим ёнмоқ лаззатдир,
Дилни дилга бермоқ бироз фурсатдир.
Шундай фурсат кутдим, югурдим, чопдим,
Умр бир сония ўтаркан шитоб.

* * *

Ҳар қаён югурдим телбадай ғариб,
Жисмим аҳволина изладим нажот.
Такрор сўроқладим кўксим куйдириб,
Наҳот уйғонмади қалбимда ҳаёт.

Сўнгра иқбол сўраб кутдим неча бор,
Довуллар бераҳм умрни қувди.
Меҳрга ташнадай йўлларида зор,
Охири кўз ёшлар юзимни ювди.

Йўлчидай ҳайрона сўзламас забон,
Оёғим куйдирар саҳро туфроғи.
Мушки анбарларга тўлсайди осмон,
Тарқаб кетарми қайғу фироғи?

Ҳар не қароғимда, ўзинг илтижом,
Тенграмда тентираб келмоқда дунё.
Ватандай ягона, муаллақ саждам,
Қалбима нур индир, нур индир, Худо!

* * *

Чорла , остонангга тортқила, борай,
Фаришта ин қурган аршу фалакка.
Эзилиб кетаяпман ғамли гадодай,
Титраган шабнамдай, қулдайин якка.

Қани ў, чорлагин севгим шаббода,
Ёлғизлик дамимдан қон бўлди бағир.
Саҳрода тентираб, кўтариб бода
Мушфиқ кулбагоҳни соғиндим ахир.

Ахир қизғонмасми даввори очун,
Мангу тарк этганму сукутда ҳамроҳ.
На-да хабари бор, кетишим беун,
Манзил адоғини тополмай гумроҳ.

Телбакор айлади, ўлдир гуноҳим,
Унитдима мангуга фалак жамоли.
Кўзларим кўр бўлди, тўкилди оҳим,
Емирилиб дарз кетди ҳижрон жамоли.

Озод ишқ даргоҳим, илинжлар ўлди,
Остонанг пойида кулбагоҳ тупроқ.
Япроқлар тўкилди, диллар тўкилди,
Наҳот тўкилмади айрилиқ фироқ.

Ватан

Вужудимга титроқ тушди, нур шодалар,
Кўкка боқдим кўкда алвон гул лолалар.
Суҳбат айлар – неча нурли авлиёлар,
Қалдирғочлар чарх урарлар айвонимдан.
Ватан иси келди қутлуғ тупроғимдан.

Мозийларда дилнинг ажиб нафаслари,
Булбулга ҳеч чаман бўлмас қафаслари.
Тошларнинг ҳам ўз жойлари олмослари,
Қалдирғочлар чарх урарлар айвонимдан.
Ватан иси келди қутлуғ тупроғимдан.

Забонга ул кўхна байтдан нидо бўлса,
Шул байт менга ўз жонимдай фидо бўлса.
Титраб турсам эзгуликдан дуо бўлса,
Қалдирғочлар чарх урарлар айвонимдан.
Ватан иси келди қутлуғ тупроғимдан.

Буюкликнинг ранги рўйи карвонларим,
Хумолари чарх урган нур осмонларим,
Ҳақдин элга иқбол сўрган забонларим.
Қалдирғочлар чарх урарлар айвонимдан.
Ватан иси келди қутлуғ тупроғимдан.

   Xayrulla Xolto’raev 1984 yilda Surxondaryo viloyatining Boysun tumanida tug’ilgan. O’zbekiston Milliy universitetining jurnalistika fakul`tetida tahsil olgan. Hozirda “Agrobank” OATB Matbuot xizmatida faoliyat ko’rsatmoqda. Yosh shoirning Kuni-kecha nashrdan chiqqan «Yoshlik» jurnalining 6-sonida chop etilgan «Maysalar nafasin ko’nglimga yubor» she’riy turkumini va boshqa manbalardan olingan she’rlarini taqdim etamiz.

Xayrulla Xolto’raev
MAYSALAR NAFASIN KO’NGLIMGA YUBOR…

* * *

Bu dilki, lahzalar yonib bormoqda,
G’amimdan g’am dardi qonib bormoqda,
Ishqimni tuproqdan olib bormoqda,
Nechun yig’layursan, ey shirin azob.

Ishq deya Haq tomon boqib o’tdilar,
Bir go’zal termulib oqib o’tdilar,
Oshiqlar ruhimni yoqib o’tdilar,
Nechun yig’layursan, ey shirin azob.

Ey ruhi osmonim, jismimda jonim,
Nur hilol yo’llagan, ko’kdagi mohim,
Qachon tinch bo’larkan bu o’tli ohim,
Nechun yig’layursan, ey shirin azob.

* * *

Goho erkalandim, goho dil yorib,
Goho yuragimni bo’shatgim keldi.
Goho ketgim keldi, shaharni tashlab,
Onamning koriga yaragim keldi.

Goho ezilaman, yuragim zada,
Sog’inchning yuziga boqdim, qaradim.
Dadam deb, poyimga peshvoz chiqqanda
Qizimni opichlab biram yayradim.

Shulmikan qismat taqdiri azal,
Goho vujudimda bir zabon dardi.
Charx urib aylanar, og’ritadi sal,
To’fon to’zg’ib borar, goh tegar zarbi.

O, mening hayotim, kechmishim shundoq,
Ne orzu poyida armon gulladi.
Goho qora dedim, yo’q qalbim op-poq,
Neuchun qalbimga quvonch sig’madi.

Goh dunyo ranglari so’zga sig’madi,
Goho o’z o’timda o’zim yonaman.
Goh yomg’ir dardimni kelib tingladi,
Onamni sog’insam nima qilaman?

* * *

Huv olisdan, tog’lar boshidan,
Boychechaklar yulib ber, momo.

Bir kuy meni bag’rim tirmalar
Chanqovuzni chalib ber ,momo.

G’ussaga may quyib ichdim men,
Dildan gardni olib ber, momo.

Har ne kelsa o’zdan kechdim men,
Chanqovuzni chalib ber, momo.

Ko’klam esar sog’inganim chin,
Ana keldi, Alpomish, Barchin,

Kuy sehridan tanam chil-parchin,
Chanqovuzni chalib ber, momo.

Bunda sog’inch yurtga ishq tumor,
Ey bobo makonim, o’tinganim bor,

Maysalar nafasin ko’nglimga yubor,
Chanqovuzni chalib ber, momo.

Qancha shodlik, qancha g’am-g’ussa,
Shu ko’nglimni yoritgan bo’lsa.

Barin dilga joyladim, momo,
Chanqovuzdan so’yladim, momo.

Manba: «Yoshlik» jurnali, 2015, 6-son

Vatan

Shu vatan haqi, suyuk shon haqi,
Elim yangi ko‘klam buyuk on haqi,
Xumolari ko‘kda nur osmon haqi,
Suysam shu tuproqni jonimga qadar.
Surxondan, Toshkandka, Andijon qadar.

Ey, yo‘li biyobon jonlarim mening,
Ko‘ksimda og‘riqli zorlarim mening,
Sening jon tomiring, orlarim mening,
Suysam shu tuproqni jonimga qadar.
Yurakdan, iqbolga muhabbat qadar.

Zar bo‘lib to‘kilgay oh-i nolalar,
To‘kilgan yoshlarim nurli jolalar,
O‘pib maysalarni shoir bolalar,
Suysam shu tuproqni jonimga qadar.
Cho‘lpondan, Usmonga, Muhammad qadar.

Garchi, bobo Navoiydan olgay saboqlar,
Shoh Bobur qalbida sog‘inchli dog‘lar,
Metindek xalqimning yuragi tog‘lar,
Suysam shu tuproqni jonimga qadar.
Temurdan, Turonga shahri Kesh qadar.

Bari birgalashib chaman bo‘lgaylar,
Yaproqlar bo‘lgaylar boshoq-donlarga.
Gardlarin o‘pib nihollarin, tonglariga,
Suysam shu tuproqni jonimga qadar.
Moziydan ko‘ngilga istiqlol qadar.

Musavvir

Musavvir ranglarga chang solayotir,
Mavjli to‘lqin aro to‘lg‘onmoqda jon.
Go‘yo hayolida jang qilayotir:
Nigohida olov, vujudida qon.

Hayolin band etgan nolami, faryod,
Qaro girdoblarga berib zeb, jilo.
O‘tmish ko‘zgusida jonlanar hayot,
Qanday tasavvurdir – bu o‘tli dunyo.

Bunda uyg‘onadi ming yillik tarix,
Xaroba shaharlar, vayron qal’alar.
Chinqirab kezadi bechora bir ruh,
Jovdirab boqadi munis bolalar.

Qani lashkarboshi, to‘xtating darhol,
Hayolning bu asov, uchqir otini.
Bardoshi yetmaydi, qaramoq mahol:
Shohni o‘ldirmoqda makkor xotini.

Daryolar gullagan vodiylar qani?
Asar ham oxirlab borar nihoyat.
Og‘riqli qiynog‘u azoblar qani,
Har tun takrorlanar ushbu rivoyat.

Nechun

Nechun ko‘zyoshlarga to‘lmish zimiston,
Nechun diydoriga to‘ymaydi sog‘inch?
Nechun toptaladi qalbim diliston,
Ey sen, yig‘lamagin, o, ko‘hna ovunch.

Nechun yolvorasan har kecha imdod,
Nechun osmonga qo‘l yetmaydi, e voh?
Nechun tark etmaysan dilimni faryod?
Ming yil ayriliqni pesh qilma, arvoh.

Nechun halovat yo‘q, bu dahr aro
Nechun bo‘zlayapsan, ey kuzgi yaproq?
Hijron tulporining sochi qop-qora,
Bag‘rimni tirnama, yog‘ilma firoq.

Nechun oy ko‘ksida qilmaysan huzur?
Nechun toza ruhning ko‘ylagi g‘ijim,
Nechun so‘ray olmam, kechikdim, uzr!
Ketma, quchog‘imda yig‘lab olgin jim.

Har tun kuta-kuta sabr sarg‘ayar,
Nechun visoliga oshiqmaydi dil?
Nechun umidlarim sokin bujmayar,
Yo‘l qarab toldingmi, jonginam ko‘ngil?

* * *

Baxtga navbat turganlarning oxiriman.
Sirojiddin Sayyid

O‘zni urdim oy bekingan eshiklarga,
Havas qildim nur bor uyi beshiklarga.
Ketgim kelar goh qo‘l yetmas behishtlarga,
Baxtga navbat turganlarning oxiriman.

Nur so‘rasang nurli manzil uzoq derlar,
Goh yaqin-u yo ming g‘alvirli tuzoq derlar.
Mangulikdan mungli oppoq tuproq yerlar,
Baxtga navbat turganlarning oxiriman.

Ey dil, seni xazonlarga bermayman men,
Oy to‘lishgan ko‘klamda gul termayman men.
Kel, yonimga shunchaki dil yormayman men,
Baxtga navbat turganlarning oxiriman.

Kuzda ketgan, ey jonimning yaproqlari,
Olislarda oy dilimning so‘roqlari.
Hozirda ham to‘xtamasdan titroqlari,
Baxtga navbat turganlarning oxiriman.

Nurli yo‘lning qo‘rg‘onlari osmon qadar,
Charxi falak aylanishib tuproq qadar.
Termulishib zarrin-zarrin tonglar qadar,
Baxtga navbat turganlarning oxiriman.

* * *

Dilki to‘ldi hayrona, lol,
Labni bosdim, bo‘ldi visol.
Ketma endi, ketma, iqbol,
Sansiz man na qilarman?
Urdim har qayon o‘zni,
Toldi izlay dunyo ko‘zni,
Na malham aytar so‘zni,
Sansiz man na qilarman?
Ketsa bir kun or aylagay,
Nafs qulin xor aylagay,
Qancha dilni dor aylagay,
Sansiz man na qilarman?
Ishqda yondim, navo etdim,
Haqni dedim, davo etdim,
Bilmam neni ayon etdim,
Sansiz man na qilarman?

* * *

Ruhim yig‘lamagin – hasrat to‘la jom,
Poyingga bosh urdim, betin, bemurod.
G‘ofillik bijg‘igan nigohlarda kom,
Injular dodlagan bo‘g‘zimda faryod.

Xazonlar ko‘ksimga urilar bir-bir,
Dilim xun, boqaman olamga maftun.
Ko‘zimda ulg‘ayib borar xavotir,
Men kimni kutaman, yolg‘iz ushbu tun.

Olgin azobimni benavo, bedil,
Yuzimga hijobin tortar — za’faron.
Yo‘qlasang ketmasdi bechora ko‘ngil,
Ruhimda anduhlar yana befarmon.

Zulmatdan yorilar yig‘layotgan ruh,
Mungli nigohimda boqar andisha.
Oq nurlar yog‘arkan sochlarimga, uh,
Ko‘shkimda og‘u-ishq qo‘yar tomosha.

Besado ruhimda shivirlar osmon,
Mahvash quchog‘imga yiqilar behush.
Ko‘ngil ko‘zgusida tirilar zabon,
Bu – lazzat tush edi, gullayotgan tush.

* * *

Ko‘ksimga mushtladim, ko‘kardi qonlar,
Kaftimda har zarrin to‘kilgan uvvoq.
Jim, zabon sas ila tig‘ladi onlar,
Burda-burda bo‘ldi jon qadar ushshoq.

Xayri karam istab, Adam sahroda,
Yondim, yonmoqlikning vujudi ayro.
O‘smoqqa qo‘l yetmas, ko‘ksim havoda,
Ko‘nglimni toza tut, ey shafaq daryo.

Mening ko‘z yoshlarim arzimas, deding,
Oy dilim, shom qadar farishta tonglar.
U yongin kel, deding, ne bo‘ldi, ketding,
Ko‘ksimga mushtladim, ko‘kardi qonlar.

* * *

Goha erkalandim, goha dil yorib,
Goha yuragimni bo‘shatgim keldi.
Goha ketgim keldi, shaharni tashlab,
Onamning koriga yaragim keldi.

Goha ezilaman yuragim zada,
Kunlarni kunlarga ulab yashadim.
Dadam deb, poyimga peshvoz chiqqanda,
Qizimni opichlab biram yayradim.

Shular deb yashamoq o amri vojib,
Goha qushday engil uchmoq istadim.
Goha yolg‘iz qoldim ruhimni quchib,
Shunda ham pichirlab, neni qistadim?

Shulmikan qismati, daqdiri azal,
Goha vujudimda bir zabon dardi.
Charx urib aylanar og‘ritadi sal,
To‘fon to‘zg‘ib borar goh tegar zarbi.

O mening hayotim, kechmishim shundoq,
Ne uchun qalbimga quvonch sig‘madi.
Goha qora dedim, yo‘q qalbim op-poq,
Ne orzu poyida armon gulladi.

Goh dunyo ranglari so‘zga sig‘madi,
Goha o‘z o‘timda o‘zim yonaman.
Goh yomg‘ir dardimni kelib tingladi,
Onamni sog‘insam nima qilaman?

* * *

Bir kun yo‘qlik sari bekindi tamom,
Yo‘q endi, ul vaqt oniy lahzasi.
Umr o‘tgan kunni izlaydi hamon,
Olib, yo‘l quvlaydi hayot to‘rvasi.

So‘ngra visoliga shoshilar fursat,
Va quyosh rangidan tus ola boshlar.
Vaqt jim, falakning izmini ko‘rsat,
Qancha majorani sel qilgan yoshlar.

O‘ksik shu dil mehrga muhtoj,
Qancha daqiqalar qadrini sezdi.
Har kelar kunidan so‘ray berdi toj,
Shavqatsiz to‘fonlar g‘am bo‘lib ezdi.

Bildik peshonaga yozilgani shu,
Falak-charx, tinmasdan aylanaberar.
Bir kun o‘tib borar hukmi ravon shu,
Tunmi-kun ketma-ket aylanaverar.

Shu jon nafasiga hayot istayman,
Bir kun…

* * *

Boring, chaqiring bahor qaydadir,
Ming yillik Navbahor yaproq qaydadir,
Momom aytgan qo‘shiq dilga qaytadur,
Maysalarim uyg‘on yuzingdan o‘pay.

Moziy qarida jim yig‘lab yotarding,
Ma’yus termularding ko‘kka boqarding,
Sen ko‘nglim qatida yashab ko‘karding,
Maysalarim uyg‘on yuzingdan o‘pay.

Ohi nolalarning oq tonggi haqqi,
Qorli izg‘irinda tanim sovqatdi.
Boychechak jilmayib kelib uyg‘otdi,
Maysalarim uyg‘on yuzingdan o‘pay.

Seni ne deb, aytay Navro‘z gulijon,
Ko‘ksimga bosh qo‘yib tingla gulijon,
Men zabon dil nolam kuyla dilijon,
Maysalarim uyg‘on yuzingdan o‘pay.

Bugun quyosh chiqqan yuzlarim mening,
Turfa olam qayda ko‘zlarim mening,
Baridan jarangdor so‘zlarim mening,
Maysalarim uyg‘on yuzingdan o‘pay.

* * *

Ishq menni o‘g‘irlab ketgan u kecha,
Yurakni o‘zingga qaytar mohitob.
Yupatma yig‘lasam nurli tonggacha,
Umr bir soniya o‘tarkan shitob.

Garchi ko‘p yugurdim umrim arzimas,
Nurni istagandim ko‘ngil dardimas.
Men-ku bariga ham ko‘nardim e voh,
Umr bir soniya o‘tarkan shitob.

E voh-ki, ishqda jim yonmoq lazzatdir,
Dilni dilga bermoq biroz fursatdir.
Shunday fursat kutdim, yugurdim, chopdim,
Umr bir soniya o‘tarkan shitob.

* * *

Har qayon yugurdim telbaday g‘arib,
Jismim ahvolina izladim najot.
Takror so‘roqladim ko‘ksim kuydirib,
Nahot uyg‘onmadi qalbimda hayot.

So‘ngra iqbol so‘rab kutdim necha bor,
Dovullar berahm umrni quvdi.
Mehrga tashnaday yo‘llarida zor,
Oxiri ko‘z yoshlar yuzimni yuvdi.

Yo‘lchiday hayrona so‘zlamas zabon,
Oyog‘im kuydirar sahro tufrog‘i.
Mushki anbarlarga to‘lsaydi osmon,
Tarqab ketarmi qayg‘u firog‘i?

Har ne qarog‘imda, o‘zing iltijom,
Tengramda tentirab kelmoqda dunyo.
Vatanday yagona, muallaq sajdam,
Qalbima nur indir, nur indir, Xudo!

* * *

Chorla , ostonangga tortqila, boray,
Farishta in qurgan arshu falakka.
Ezilib ketayapman g‘amli gadoday,
Titragan shabnamday, quldayin yakka.

Qani o‘, chorlagin sevgim shabboda,
Yolg‘izlik damimdan qon bo‘ldi bag‘ir.
Sahroda tentirab, ko‘tarib boda
Mushfiq kulbagohni sog‘indim axir.

Axir qizg‘onmasmi davvori ochun,
Mangu tark etganmu sukutda hamroh.
Na-da xabari bor, ketishim beun,
Manzil adog‘ini topolmay gumroh.

Telbakor ayladi, o‘ldir gunohim,
Unitdima manguga falak jamoli.
Ko‘zlarim ko‘r bo‘ldi, to‘kildi ohim,
Yemirilib darz ketdi hijron jamoli.

Ozod ishq dargohim, ilinjlar o‘ldi,
Ostonang poyida kulbagoh tuproq.
Yaproqlar to‘kildi, dillar to‘kildi,
Nahot to‘kilmadi ayriliq firoq.

Vatan

Vujudimga titroq tushdi, nur shodalar,
Ko‘kka boqdim ko‘kda alvon gul lolalar.
Suhbat aylar – necha nurli avliyolar,
Qaldirg‘ochlar charx urarlar ayvonimdan.
Vatan isi keldi qutlug‘ tuprog‘imdan.

Moziylarda dilning ajib nafaslari,
Bulbulga hech chaman bo‘lmas qafaslari.
Toshlarning ham o‘z joylari olmoslari,
Qaldirg‘ochlar charx urarlar ayvonimdan.
Vatan isi keldi qutlug‘ tuprog‘imdan.

Zabonga ul ko‘xna baytdan nido bo‘lsa,
Shul bayt menga o‘z jonimday fido bo‘lsa.
Titrab tursam ezgulikdan duo bo‘lsa,
Qaldirg‘ochlar charx urarlar ayvonimdan.
Vatan isi keldi qutlug‘ tuprog‘imdan.

Buyuklikning rangi ro‘yi karvonlarim,
Xumolari charx urgan nur osmonlarim,
Haqdin elga iqbol so‘rgan zabonlarim.
Qaldirg‘ochlar charx urarlar ayvonimdan.
Vatan isi keldi qutlug‘ tuprog‘imdan.