Ўтган асрнинг 70-80 йилларида адабиётга кириб келган авлоднинг пешқадам вакилларидан бири, беназир иқтидор эгаси Матназар Абдулҳакимнинг машҳур «Даъват» шеъри менинг 1980 йилда ёзилган «Алишер Навоий» номли шеъримга жавобан ёзилган эди.Ҳар икки шеърни тақдим этамиз.
Хуршид Даврон
АЛИШЕР НАВОИЙ
Қўлга қалам олган олис кун,
шеър ёзишни бошлаган ондан,04
қабрингизга бош эгмоқ учун
боргим келар Ўзбекистондан.
Самарқанддан чиқсам мен йўлга,
кўкда қуёш ҳали қизармай,
суҳбатимиз қизисин дея
олай бобом чордоғидан май.
Чиқсам шаҳар бағридан сўнгги
хазонларни бирма-бир босиб,
ва кузатсин кун нури сўниб,
Гўри Мирнинг мовий гумбази.
Кечиб ўтсам Амударёни
ҳилол билан бирга баробар,
кечиб ўтсам бешта дунёни
ва Ҳиротга кирсам тонготар…
Уёғини этмам тасаввур,
йиғи қисар кўксимни бирдан.
Яшаяпман қабрингиз бир қур
кўриб ўлмоқ нияти билан
ва сиёҳи қуриб битмаган
шеърларимга туриб юзма-юз,
ҳар кун тунда йўлга чиқаман,
ҳар кун тонгда қайтаман маъюс.
1980
Матназар Абдулҳаким
ДАЪВАТ
Хуршид Давронга
Не керак заминни титратмас сурур,
Кўкни қалтиратмас оҳни нетамиз.
Кўп ҳам давроннишин бўлавермай, юр,
Ҳазрат Навоийга кетамиз.
Ўтмишни унутиб қўйсак, тушов шу
Келажакка елган хаёл – Ғиротга.
Ҳеч маҳобат қилмай, кўтармай шов-шув,
Бир бориб келамиз қадим Ҳиротга.
Теран бир андуҳга қиламиз сафар,
Жўнаймиз, дўстгинам, юксак бир бахтга.
“Ўн миллион, юз миллион ва миллиард нафар»
Ҳаммамиз сиғамиз шеърият — тахтга.
Ҳали жабру ситам кўҳнайгани йўқ.
Бир қиз бор, азоби ўлимдан ёмон.
Кетдик, “Чор девон”да ҳар бир киприк – ўқ,
Кетдик, “Чор девон”да ҳар бир қош — камон.
Аста қилич серпаб қиё қарашлар,
Юракка солади ҳеч битмас яро.
Лекин зид келса ҳам дунёқарашлар,
Бизни дорга тортмас Ҳусайн Бойқаро.
Ҳикматга йўғрилган унда ҳар бисот,
Қароққа жойлаймиз бари-барини.
Бир бориб келамиз.
Тушимда ул зот
Қаттиқ соғинибди набираларини…
O’tgan asrning 70-80 yillarida adabiyotga kirib kelgan avlodning peshqadam vakillaridan biri, benazir iqtidor egasi Matnazar Abdulhakimning mashhur «Da’vat» she’ri mening 1980 yilda yozilgan «Alisher Navoiy» nomli she’rimga javoban yozilgan edi.Har ikki she’rni taqdim etamiz.
Xurshid Davron
ALISHER NAVOIY
Qo’lga qalam olgan olis kun,
she’r yozishni boshlagan ondan,033
qabringizga bosh egmoq uchun
borgim kelar O’zbekistondan.
Samarqanddan chiqsam men yo’lga,
ko’kda quyosh hali qizarmay,
suhbatimiz qizisin deya
olay bobom chordog’idan may.
Chiqsam shahar bag’ridan so’nggi
xazonlarni birma-bir bosib,
va kuzatsin kun nuri so’nib,
Go’ri Mirning moviy gumbazi.
Kechib o’tsam Amudaryoni
hilol bilan birga barobar,
kechib o’tsam beshta dunyoni
va Hirotga kirsam tongotar…
Uyog’ini etmam tasavvur,
yig’i qisar ko’ksimni birdan.
Yashayapman qabringiz bir qur
ko’rib o’lmoq niyati bilan
va siyohi qurib bitmagan
she’rlarimga turib yuzma-yuz,
har kun tunda yo’lga chiqaman,
har kun tongda qaytaman ma’yus.
1980
Matnazar Abdulhakim
DA’VAT
Xurshid Davronga
Nе kеrak zaminni titratmas surur,
Ko’kni qaltiratmas ohni nеtamiz.
Ko’p ham davronnishin bo’lavеrmay, yur,
Hazrat Navoiyga kеtamiz.
O’tmishni unutib qo’ysak, tushov shu
Kеlajakka yеlgan xayol – G’irotga.
Hеch mahobat qilmay, ko’tarmay shov-shuv,
Bir borib kеlamiz qadim Hirotga.
Tеran bir anduhga qilamiz safar,
Jo’naymiz, do’stginam, yuksak bir baxtga.
“O’n million, yuz million va milliard nafar»
Hammamiz sig’amiz shе’riyat — taxtga.
Hali jabru sitam ko’hnaygani yo’q.
Bir qiz bor, azobi o’limdan yomon.
Kеtdik, “Chor dеvon”da har bir kiprik – o’q,
Kеtdik, “Chor dеvon”da har bir qosh — kamon.
Asta qilich sеrpab qiyo qarashlar,
Yurakka soladi hеch bitmas yaro.
Lеkin zid kеlsa ham dunyoqarashlar,
Bizni dorga tortmas Husayn Boyqaro.
Hikmatga yo’g’rilgan unda har bisot,
Qaroqqa joylaymiz bari-barini.
Bir borib kеlamiz.
Tushimda ul zot
Qattiq sog’inibdi nabiralarini…
