Ерга фаришталар энгандай гўё
Зўр нажот қайтажак илтижолардан.
Ўтган даҳолардан сўраймиз дуо,
Шу заминда ётган авлиёлардан.
Эшқобил Шукур
ТАШВИШЛИ КУНЛАР ШЕЪРИ
Замонлар эврилмиш неча юз карра,
Неча бор тикланмиш ҳаёт қўрғони.
Ҳолбуки, энг кичик заррадан зарра
Ларзага келтирди улкан дунёни.
Бир фалокат қўпди ҳаёт қасдида,
Совуқ башоратнинг қора шамоли
Тумандай ёйилди боғлар устида
Шакли нақ шайтоннинг тожи мисоли.
Бир қавмга келди халқлар, давлатлар,
Бир Худога келди динлар туғёни.
Ном-насаб талашган неча миллатлар
Бирдан эслаб қолди Одам Атони.
Қанча буюк эди Инсон ғайрати,
Не сирлар калити олтин бошида?
Лек дунё сарвати, замон ҳайбати
Сўроқдай эгилди зарра қошида.
Хатарда қолганда башарий хилқат,
Ногоҳ силкинганда зарбадан замон.
“Мен ҳали борман!” деб келди Оқибат,
“Борман!” деб қаддини кўтарди Имон.
Ўзинг асра энди, эй қодир Худо,
Жонимиз, қалбимиз ва шаънимизни.
Ҳар қарич ерида битта авлиё
Хоки ётган азиз Ватанимизни.
Бу юртдан аритма иқбол нурини,
Йироқ тутма, эзгу орзуларидан.
Пири бадавлат қил кексаларини,
Айирма, гўдаклар кулгуларидан.
Ерга фаришталар энгандай гўё
Зўр нажот қайтажак илтижолардан.
Ўтган даҳолардан сўраймиз дуо,
Шу заминда ётган авлиёлардан.
Нажот илинжида қолганда хилқат,
Умид излаганда замину замон.
“Мен ҳали борман!” деб келди Оқибат,
“Борман!” деб қаддини кўтарди Имон.
01.04.2020.
Eshqobil Shukur
TASHVISHLI KUNLAR SHE’RI
Zamonlar evrilmish necha yuz karra,
Necha bor tiklanmish hayot qo‘rg‘oni.
Holbuki, eng kichik zarradan zarra
Larzaga keltirdi ulkan dunyoni.
Bir falokat qo‘pdi hayot qasdida,
Sovuq bashoratning qora shamoli
Tumanday yoyildi bog‘lar ustida
Shakli naq shaytonning toji misoli.
Bir qavmga keldi xalqlar, davlatlar,
Bir Xudoga keldi dinlar tug‘yoni.
Nom-nasab talashgan necha millatlar
Birdan eslab qoldi Odam Atoni.
Qancha buyuk edi Inson g‘ayrati,
Ne sirlar kaliti oltin boshida?
Lek dunyo sarvati, zamon haybati
So‘roqday egildi zarra qoshida.
Xatarda qolganda bashariy xilqat,
Nogoh silkinganda zarbadan zamon.
“Men hali borman!” deb keldi Oqibat,
“Borman!” deb qaddini ko‘tardi Imon.
O‘zing asra endi, ey qodir Xudo,
Jonimiz, qalbimiz va sha’nimizni.
Har qarich yerida bitta avliyo
Xoki yotgan aziz Vatanimizni.
Bu yurtdan aritma iqbol nurini,
Yiroq tutma, ezgu orzularidan.
Piri badavlat qil keksalarini,
Ayirma, go‘daklar kulgularidan.
Yerga farishtalar enganday go‘yo
Zo‘r najot qaytajak iltijolardan.
O‘tgan daholardan so‘raymiz duo,
Shu zaminda yotgan avliyolardan.
Najot ilinjida qolganda xilqat,
Umid izlaganda zaminu zamon.
“Men hali borman!” deb keldi Oqibat,
“Borman!” deb qaddini ko‘tardi Imon.
01.04.2020.
