Қадамбой ШОДОНОВ
ШЕЪРЛАР
Хоразм вилояти Шовот туманидаги 26-мактаб тарғиботчиси Қадамбой Шодонов асли касби қурувчи бўлса ҳам доимий ижод билан шуғулланиб келган кексалик нафақасида бўлса ҳам, бор билимини ёшларга бағишлаган устозларнинг биридир. У қурувчи, ижодкор, таржимон ва фидоий инсон. Бугунги кунда «Шовот мавжлари» ижодий тўгараги раҳбари. Унинг шогирдлари орасида бугун республикамизга танилган инсонлар анчагина.
Хаёллар достони
Хаёлларим бўлар минг туяга юк,
Аммо каминада йўқ битта улов.
Кечиб бормоқдаман саҳродан – буюк,
Зил-замбил юкимни орқалаб яёв.
Юрилган йўлларни ҳуш кўрмас хаёл,
Ундар оҳорли, оқ сўқмоқлар томон.
Хаёлга сен ҳаммол, у эса – қирол,
Қирол қаролига бўйсунган қачон?
Йўл азоби оғир, елкалар толар,
Йўлчига – ер қаттиқ, олисдир – осмон.
Тўкилиб хаёллар изимда қолар,
Тўкилиб бормоқда изимда имкон.
Юким енгиллашиб бормоқда, гарчи,
Оғирлашиб борар оёқ чекиб дард.
Бу ҳол мантиққа зид, ақлга қарши –
Йўловчи ақлдан озмаслиги шарт.
Изимда қолган ўй, хаёллар озғин,
Уларнинг барчаси мен учун суюк.
Тўқиб бормоқдаман достон, йўл – узун,
Кун иссиқ, сўқмоқ тор, саҳро кенг, буюк…
Таништирув
Мен нур куйчисиман, уфқ менинг акам,
Шом,қизарган шафақ-нурланган кўнглим
Чарх урган қалдирғоч умидли укам,
Илк кўз очган куртак-беғубор синглим.
Қуёш эса ботмас,фақат тун ботар…
Билар чумолилар- елкадошларим.
Гуллар,капалаклар,кўм-кўк майсалар,
Ахир улар менинг кўзу қошларим.
Нурга интилганлар оғринманг бироқ,
Эй дўст қуёш ботди деган гапни қўй.
Уммон ортидаги дўстингга сим қоқ,
У ёқда тонг,қуёш кўрсатмоқда бўй.
Нур кўзгуда синар деган гап эса,
Қуёш тутилгандай ўткинчи бир ҳол.
Нурлар синмайди ҳеч. ҳатто эгилмас,
Сен бунга ишонсанг бизлар билан қол!
Шоир (ҳазил)
Шоир билан яшайди шодлик,
Шоир билан яшайди қайғу.
Бир кун шоир егани тотлик,
Бир кун шоир ичгани оғу.
Бирда шоир юзлари гулгун,
Бирда шоир юраги тушкун.
Шоирликни қилсада хавас,
Гоҳо ундан тониб турар.Бас!
Қофиялар,вазн ва туроқ,
Келишмаса чекар оҳ-фироқ.
Келса қайта ўқиб қолади,
Ёш гўдакдай завққа тўлади.
Ёзиб-ёзмай саргашта улар,
Ўзин сезмас фаришта улар.
Чўнтакда бир жонзот ҳурса ҳам,
Қорун улар олдида мулзам.
Оёқлари остидадир ер,
Бошларининг устида осмон.
Ҳеч зот тегмас,бир мисра билан,
Ўзин-ўзи қилмаса яксон.
Баъзан Ватан ёзса бойийди,
Баъзан дилдан куйиб койийди,
Шоирлар сал телба дейдилар,
Қасрни ҳам кулба дейдилар.
Шеъри бунда қолсада мангу,
Ўзи билан кетар бир армон,
Ёзганидан ёзмагани кўп,
Охирига етмас ҳеч қачон.
Гап чўзилди узр эй шоир!
Аммо булар шоирга доир.
Айлана
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Сафардош,елкадош биродар.
Ўрмонлар аланга ичида,
Ҳўл қуруқ ёнмоқда баробар.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Эмишки замона зўрники.
Соғ омон сарбони уйқуда,
Оломон карвони кўрники.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Йигирма биринчи тинч аср.
Қароқчи бир қайиқ қўлида,
Ҳайҳотдай кемалар қул,асир.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Соялар сирғалар ниқобда.
Қуён овламаслар кўчада,
Ахир қурол билан шу тобда.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Жон сўрар шайтоний ғоялар.
Қувониб қўлни енг ичида,
Ишқалар рафторсиз соялар.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Меҳрга топилмас бир юмуш.
Заминдан кўчмоқлик ўйида,
Муҳаббат меҳвари қақнус қуш.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Бормикан боқча йўқ бир шаҳар.
Мурғаклар қўл бериб айланиб,
Айлана ясашиб қувнашар.
Айлана эмасми бу замин,
Елкадош,сафардош нуқталар.
Наҳотки дунёнинг исми дун,
Наҳотки шунчалик бурчак бор.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Айланар заминни турналар.
Дунёнинг азалий бу сирин,
Ечолмай улар ҳам қийналар.
Дунёнинг қайсидир бурчида,
Айланар ботиним,зоҳирим.
Бу жавоб шеърларнинг ичида,
Борми ё заминдош шоирим.
Ибтидоий эртак
Қадим-қадим оҳорли дунё,
Ҳар рангида яшиллик,мовий.
Ҳар бурчида соф эди зиё,
Ҳар туйғуда буюклик боқий
Оқар дарё,оқар эди вақт,
Оқар эди илк ҳислар гўзал.
Оқар эди оддийлик,ҳаёт,
Оқар эди буюклик азал.
Чексиз денгиз, ёввойи орол,
Ёввойи тоғ етмаган қадам.
Сувга қараб ўйланиб беҳол,
Тоғ устида турар қор одам.
Булут қучган тикка қоялр,
Ўркачлардан боқар мавҳумлик.
Ишқни қарғар ёвуз соялар,
Вақт ғашига теккан маъсумлик.
Сув париси суюкли сулув,
Ғамгин борар денгизга кетиб.
Аста чуқурлашиб борар сув,
Сув парисин бормоқда ютиб.
Чақмоқ чақиб ёниб кетар тун,
Ёнар осмон ёнар ер бети.
Сувга туташ қояда тутун,
Ёнар икки юрак сурати.
Қутурмоқда асов тўлқинлар,
Талаб тирнаб сурат юзини.
Юрак расмин юраксиз жинлар,
Ўчирмоқда буткул изини.
Қор одамни босар ваҳима,
Сувга ёшли кўзларин тикиб.
Буюк дахшат қилар тантана,
Буюк севги кетмоқда чўкиб.
У қояга боқар кўз узмай,
Аста секин ўчмоқда сурат.
Кўкракда ўт юрак чидолмай,
Қўзғалишга йўқ мажол,тоқат.
Сеҳрланган буюк муҳаббат,
Гап уқмайди денгиз париси.
Икки юрак,тош битик сурат,
Ўчиб кетди йўқолиб изи.
Кўз тушмаган мавҳумлик аро,
Кўтарилди қаҳқаҳа ердан.
Балки шудир энг сўнгги чора,
Эсдн оғди қор одам бирдан.
Сув парисин ҳам худди шу дам,
Шўр сув буткул ютди бағрига.
Қор одами тикка қоядан,
Ўзин отди денгиз қаърига.
Оқар дарё,оқар тинмай вақт,
Оқар шу сир асрорли дунё.
Қор одам,сув париси фақат,
Шов шувларга айланган рўё.
***
Дардчил кўнгил қўймас асло қийналиб оғринса ҳам,
Ихтиёр этмиш вафо гар бир ўзи соғинса ҳам.
Қайси қуш парвозиға боис қаноти жуфт эрур,
Бул эса учгай ўзи звоҳ юз бора синса ҳам.
Англамаским воажаб ҳеч тинмагай ашкин тўкар,
Нечаким ёғғони бирла сели бир кун тинса ҳам.
Вафо энди қуш эмаским бир куни қўнса десанг,
Қўнмоғи амри маҳол тош узра гар гул унса ҳам.
Чархи дун дил қушларин абгор этмиш нечасин,
Дил қуши ул қўҳи қофни тоғи узра қўнса ҳам.
Эй Қадам жаҳд айлама дил қушларинг ўлдиргали,
Бевафодин йўқ вафо кўнглинг минг бора ўлса ҳам.
* * *
Ишқ йўли осон эрмас иши дарди озордир,
Не ажабким аҳли ишқ бунга рози иқрордир.
Парвонанинг армони куйиш ўт ичра бўлса,
Эвоҳ,аёз,изғирин ишқ тилида баҳордир.
Ишқдан сўзламоқ эрсанг ким эшитар дардингни
Қул бўлсангда тушунмас ишқсиз учун бекордур.
Маъшуқа кўнглида ҳам бир ҳарфи ризо бўлса,
Ишқ баёнин бандларин минг мисраси инкордир
Ёр висоли бир қушдир осмони кўкдан баланд,
Ошиқ бир бечораким на лочин на шунқордир.
Ишқни куйиб кул бўлган не ошиқлар ёзмади,
Қадам,сенинг ашъоринг ҳали бир машқ,такрордир.
Муҳаббат
Бахт умрини ўлчаган мезонидир муҳаббат,
Ишқ аҳлини асраган посбонидир муҳаббат.
Ҳар кимса ҳам умидли қилар беҳиштдан таъма,
Бу дунёнинг Жаннати ризвонидир муҳаббат.
Севмоқ иши Тангридан неъмат эрур бебаҳо,
Сайри фано гулшани,бўстонидир муҳаббат.
Ҳар нарсаки азиздир,яқин турар юракка,
Юракнинг ҳар одамга эҳсонидир муҳаббат.
Муҳаббатсиз умрнинг қасри кўрксиз,омонат,
Қаср устига кўшку айвонидир муҳаббат.
Юрак ишқсиз нотавон қафасдаги қуш каби,
Дил қушларин беғубор осмонидир муҳаббат.
Эй Қадам,муҳаббат деб қалам тутдинг унутма,
Қалам аҳлининг жону жаҳонидир муҳаббат.
Кекса тут
Аёз, оқ тут совуқ ер аччиқ,
Бошдан оёқ зирқираб бадан.
Ўзакгача ўрмалар оғриқ,
Шундай ночор кексалик, зотан.
Ҳавотирда ҳаёл сурар ой,
Ой чехраси салқиган,хорғин.
Эслагандир ўксиб ҳойнаҳой,
Тут пишиғи, тўлишган чоғин.
Кузатаркан оқ тут жим,унсиз,
Қиш ёйган қор,муз ҳашамини.
Ухлай кўрма дер ички бир ҳис,
Бу ўчирар умр шамини.
Сен тўқайда тўранғил эмас,
Яшаш йўлинг,матлабинг бўлак.
Тириксанки бағринг,меванг, бас,
Ҳеч бўлмаса қушларга керак
***
Мен Дунёда кўрдим кўп буюк тартиб,
Тартибларда кўрдим буюк дунёни.
Аслида пашша ҳам, фил ҳам бир ғариб,
Зеро,давр борки ўтар даврони.
Рангларнинг ичида кўрдим аксил ранг,
Бахтларнинг бағрида яшар андуҳ.ғам.
Буюк ёнғинларнинг сувда холи танг,
Буюк сувлар қайнар ер ёнса шу дам.
Эшитдим, ишондим,тан бердим,аммо,
Диллардан тилда кўп буюк эътиқод.
Буюк борлиқларда кўринмас асло,
Буюк йўқликларда бордир,Буюк зот.
Боқиймас тожу-тахт.бойликдамас бахт,
Ишонмам буюклик моддийликдадир.
Самовий буюклик-беқиёс қудрат,
Инсоний буюклик оддийликдадир.
Қиёмат қарз
Умрлар тилаймиз Худодан,
Кенг давлат туганмас,зиёда.
Сақлагил офатдан,балодан,
Кам қилма беш кунлик дунёда.
Тилаймиз хушёру сарҳуш,маст,
Тилаймиз зоҳирда.ботиндан.
Ҳаттоки сақла деб ёмон,паст,
Йўлдошдан,қўшнидан,хотиндан.
Тилаймиз тўпланиб бирма бир,
Қарз борар тоғлардай уюлиб.
Эрка бандалармиз биз ахир,
Кўнгиллар чагадай суюлиб.
Эрта кеч мол дунё тиланиб,
Ўтмоқда пойгада умримиз.
Товусдай юрсакда турланиб,
Гўёки беозор қумримиз.
Баъзан нафс олдида бари кам,
Аждаҳо эшолмас хатто ип.
Дарёдай денгиздай қуйса ҳам,
Фалондан,пистондан камку деб.
Шайтон ҳам сонига етолмас,
Банданинг Худодан қарзини.
Қачон ҳам тўлармиз кўп эмас,
Атиги қирқгина фарзини.
Qadamboy SHODONOV
SHE’RLAR
Xorazm viloyati Shovot tumanidagi 26-maktab targ’ibotchisi Qadamboy Shodonov asli kasbi quruvchi bo’lsa ham doimiy ijod bilan shug’ullanib kelgan keksalik nafaqasida bo’lsa ham, bor bilimini yoshlarga bag’ishlagan ustozlarning biridir. U quruvchi, ijodkor, tarjimon va fidoiy inson. Bugungi kunda «Shovot mavjlari» ijodiy to’garagi rahbari. Uning shogirdlari orasida bugun respublikamizga tanilgan insonlar anchagina.
Xayollar dostoni
Xayollarim bo’lar ming tuyaga yuk,
Ammo kaminada yo’q bitta ulov.
Kechib bormoqdaman sahrodan – buyuk,
Zil-zambil yukimni orqalab yayov.
Yurilgan yo’llarni hush ko’rmas xayol,
Undar ohorli, oq so’qmoqlar tomon.
Xayolga sen hammol, u esa – qirol,
Qirol qaroliga bo’ysungan qachon?
Yo’l azobi og’ir, yelkalar tolar,
Yo’lchiga – yer qattiq, olisdir – osmon.
To’kilib xayollar izimda qolar,
To’kilib bormoqda izimda imkon.
Yukim yengillashib bormoqda, garchi,
Og’irlashib borar oyoq chekib dard.
Bu hol mantiqqa zid, aqlga qarshi –
Yo’lovchi aqldan ozmasligi shart.
Izimda qolgan o’y, xayollar ozg’in,
Ularning barchasi men uchun suyuk.
To’qib bormoqdaman doston, yo’l – uzun,
Kun issiq, so’qmoq tor, sahro keng, buyuk…
Tanishtiruv
Men nur kuychisiman, ufq mening akam,
Shom,qizargan shafaq-nurlangan ko’nglim
Charx urgan qaldirg’och umidli ukam,
Ilk ko’z ochgan kurtak-beg’ubor singlim.
Quyosh esa botmas,faqat tun botar…
Bilar chumolilar- yelkadoshlarim.
Gullar,kapalaklar,ko’m-ko’k maysalar,
Axir ular mening ko’zu qoshlarim.
Nurga intilganlar og’rinmang biroq,
Ey do’st quyosh botdi degan gapni qo’y.
Ummon ortidagi do’stingga sim qoq,
U yoqda tong,quyosh ko’rsatmoqda bo’y.
Nur ko’zguda sinar degan gap esa,
Quyosh tutilganday o’tkinchi bir hol.
Nurlar sinmaydi hech. hatto egilmas,
Sen bunga ishonsang bizlar bilan qol!
Shoir (hazil)
Shoir bilan yashaydi shodlik,
Shoir bilan yashaydi qayg’u.
Bir kun shoir yegani totlik,
Bir kun shoir ichgani og’u.
Birda shoir yuzlari gulgun,
Birda shoir yuragi tushkun.
Shoirlikni qilsada xavas,
Goho undan tonib turar.Bas!
Qofiyalar,vazn va turoq,
Kelishmasa chekar oh-firoq.
Kelsa qayta o’qib qoladi,
Yosh go’dakday zavqqa to’ladi.
Yozib-yozmay sargashta ular,
O’zin sezmas farishta ular.
Cho’ntakda bir jonzot hursa ham,
Qorun ular oldida mulzam.
Oyoqlari ostidadir yer,
Boshlarining ustida osmon.
Hech zot tegmas,bir misra bilan,
O’zin-o’zi qilmasa yakson.
Ba’zan Vatan yozsa boyiydi,
Ba’zan dildan kuyib koyiydi,
Shoirlar sal telba deydilar,
Qasrni ham kulba deydilar.
She’ri bunda qolsada mangu,
O’zi bilan ketar bir armon,
Yozganidan yozmagani ko’p,
Oxiriga yetmas hech qachon.
Gap cho’zildi uzr ey shoir!
Ammo bular shoirga doir.
Aylana
Dunyoning qaysidir burchida,
Safardosh,elkadosh birodar.
O’rmonlar alanga ichida,
Ho’l quruq yonmoqda barobar.
Dunyoning qaysidir burchida,
Emishki zamona zo’rniki.
Sog’ omon sarboni uyquda,
Olomon karvoni ko’rniki.
Dunyoning qaysidir burchida,
Yigirma birinchi tinch asr.
Qaroqchi bir qayiq qo’lida,
Hayhotday kemalar qul,asir.
Dunyoning qaysidir burchida,
Soyalar sirg’alar niqobda.
Quyon ovlamaslar ko’chada,
Axir qurol bilan shu tobda.
Dunyoning qaysidir burchida,
Jon so’rar shaytoniy g’oyalar.
Quvonib qo’lni yeng ichida,
Ishqalar raftorsiz soyalar.
Dunyoning qaysidir burchida,
Mehrga topilmas bir yumush.
Zamindan ko’chmoqlik o’yida,
Muhabbat mehvari qaqnus qush.
Dunyoning qaysidir burchida,
Bormikan boqcha yo’q bir shahar.
Murg’aklar qo’l berib aylanib,
Aylana yasashib quvnashar.
Aylana emasmi bu zamin,
Yelkadosh,safardosh nuqtalar.
Nahotki dunyoning ismi dun,
Nahotki shunchalik burchak bor.
Dunyoning qaysidir burchida,
Aylanar zaminni turnalar.
Dunyoning azaliy bu sirin,
Yecholmay ular ham qiynalar.
Dunyoning qaysidir burchida,
Aylanar botinim,zohirim.
Bu javob she’rlarning ichida,
Bormi yo zamindosh shoirim.
Ibtidoiy ertak
Qadim-qadim ohorli dunyo,
Har rangida yashillik,moviy.
Har burchida sof edi ziyo,
Har tuyg’uda buyuklik boqiy
Oqar daryo,oqar edi vaqt,
Oqar edi ilk hislar go’zal.
Oqar edi oddiylik,hayot,
Oqar edi buyuklik azal.
Cheksiz dengiz, yovvoyi orol,
Yovvoyi tog’ yetmagan qadam.
Suvga qarab o’ylanib behol,
Tog’ ustida turar qor odam.
Bulut quchgan tikka qoyalr,
O’rkachlardan boqar mavhumlik.
Ishqni qarg’ar yovuz soyalar,
Vaqt g’ashiga tekkan ma’sumlik.
Suv parisi suyukli suluv,
G’amgin borar dengizga ketib.
Asta chuqurlashib borar suv,
Suv parisin bormoqda yutib.
Chaqmoq chaqib yonib ketar tun,
Yonar osmon yonar yer beti.
Suvga tutash qoyada tutun,
Yonar ikki yurak surati.
Quturmoqda asov to’lqinlar,
Talab tirnab surat yuzini.
Yurak rasmin yuraksiz jinlar,
O’chirmoqda butkul izini.
Qor odamni bosar vahima,
Suvga yoshli ko’zlarin tikib.
Buyuk daxshat qilar tantana,
Buyuk sevgi ketmoqda cho’kib.
U qoyaga boqar ko’z uzmay,
Asta sekin o’chmoqda surat.
Ko’krakda o’t yurak chidolmay,
Qo’zg’alishga yo’q majol,toqat.
Sehrlangan buyuk muhabbat,
Gap uqmaydi dengiz parisi.
Ikki yurak,tosh bitik surat,
O’chib ketdi yo’qolib izi.
Ko’z tushmagan mavhumlik aro,
Ko’tarildi qahqaha yerdan.
Balki shudir eng so’nggi chora,
Esdn og’di qor odam birdan.
Suv parisin ham xuddi shu dam,
Sho’r suv butkul yutdi bag’riga.
Qor odami tikka qoyadan,
O’zin otdi dengiz qa’riga.
Oqar daryo,oqar tinmay vaqt,
Oqar shu sir asrorli dunyo.
Qor odam,suv parisi faqat,
Shov shuvlarga aylangan ro’yo.
***
Dardchil ko’ngil qo’ymas aslo qiynalib og’rinsa ham,
Ixtiyor etmish vafo gar bir o’zi sog’insa ham.
Qaysi qush parvozig’a bois qanoti juft erur,
Bul esa uchgay o’zi zvoh yuz bora sinsa ham.
Anglamaskim voajab hech tinmagay ashkin to’kar,
Nechakim yog’g’oni birla seli bir kun tinsa ham.
Vafo endi qush emaskim bir kuni qo’nsa desang,
Qo’nmog’i amri mahol tosh uzra gar gul unsa ham.
Charxi dun dil qushlarin abgor etmish nechasin,
Dil qushi ul qo’hi qofni tog’i uzra qo’nsa ham.
Ey Qadam jahd aylama dil qushlaring o’ldirgali,
Bevafodin yo’q vafo ko’ngling ming bora o’lsa ham.
* * *
Ishq yo’li oson ermas ishi dardi ozordir,
Ne ajabkim ahli ishq bunga rozi iqrordir.
Parvonaning armoni kuyish o’t ichra bo’lsa,
Evoh,ayoz,izg’irin ishq tilida bahordir.
Ishqdan so’zlamoq ersang kim eshitar dardingni
Qul bo’lsangda tushunmas ishqsiz uchun bekordur.
Ma’shuqa ko’nglida ham bir harfi rizo bo’lsa,
Ishq bayonin bandlarin ming misrasi inkordir
Yor visoli bir qushdir osmoni ko’kdan baland,
Oshiq bir bechorakim na lochin na shunqordir.
Ishqni kuyib kul bo’lgan ne oshiqlar yozmadi,
Qadam,sening ash’oring hali bir mashq,takrordir.
Muhabbat
Baxt umrini o’lchagan mezonidir muhabbat,
Ishq ahlini asragan posbonidir muhabbat.
Har kimsa ham umidli qilar behishtdan ta’ma,
Bu dunyoning Jannati rizvonidir muhabbat.
Sevmoq ishi Tangridan ne’mat erur bebaho,
Sayri fano gulshani,bo’stonidir muhabbat.
Har narsaki azizdir,yaqin turar yurakka,
Yurakning har odamga ehsonidir muhabbat.
Muhabbatsiz umrning qasri ko’rksiz,omonat,
Qasr ustiga ko’shku ayvonidir muhabbat.
Yurak ishqsiz notavon qafasdagi qush kabi,
Dil qushlarin beg’ubor osmonidir muhabbat.
Ey Qadam,muhabbat deb qalam tutding unutma,
Qalam ahlining jonu jahonidir muhabbat.
Keksa tut
Ayoz, oq tut sovuq yer achchiq,
Boshdan oyoq zirqirab badan.
O’zakgacha o’rmalar og’riq,
Shunday nochor keksalik, zotan.
Havotirda hayol surar oy,
Oy chexrasi salqigan,xorg’in.
Eslagandir o’ksib hoynahoy,
Tut pishig’i, to’lishgan chog’in.
Kuzatarkan oq tut jim,unsiz,
Qish yoygan qor,muz hashamini.
Uxlay ko’rma der ichki bir his,
Bu o’chirar umr shamini.
Sen to’qayda to’rang’il emas,
Yashash yo’ling,matlabing bo’lak.
Tiriksanki bag’ring,mevang, bas,
Hech bo’lmasa qushlarga kerak
***
Men Dunyoda ko’rdim ko’p buyuk tartib,
Tartiblarda ko’rdim buyuk dunyoni.
Aslida pashsha ham, fil ham bir g’arib,
Zero,davr borki o’tar davroni.
Ranglarning ichida ko’rdim aksil rang,
Baxtlarning bag’rida yashar anduh.g’am.
Buyuk yong’inlarning suvda xoli tang,
Buyuk suvlar qaynar yer yonsa shu dam.
Eshitdim, ishondim,tan berdim,ammo,
Dillardan tilda ko’p buyuk e’tiqod.
Buyuk borliqlarda ko’rinmas aslo,
Buyuk yo’qliklarda bordir,Buyuk zot.
Boqiymas toju-taxt.boylikdamas baxt,
Ishonmam buyuklik moddiylikdadir.
Samoviy buyuklik-beqiyos qudrat,
Insoniy buyuklik oddiylikdadir.
Qiyomat qarz
Umrlar tilaymiz Xudodan,
Keng davlat tuganmas,ziyoda.
Saqlagil ofatdan,balodan,
Kam qilma besh kunlik dunyoda.
Tilaymiz xushyoru sarhush,mast,
Tilaymiz zohirda.botindan.
Hattoki saqla deb yomon,past,
Yo’ldoshdan,qo’shnidan,xotindan.
Tilaymiz to’planib birma bir,
Qarz borar tog’larday uyulib.
Erka bandalarmiz biz axir,
Ko’ngillar chagaday suyulib.
Erta kech mol dunyo tilanib,
O’tmoqda poygada umrimiz.
Tovusday yursakda turlanib,
Go’yoki beozor qumrimiz.
Ba’zan nafs oldida bari kam,
Ajdaho esholmas xatto ip.
Daryoday dengizday quysa ham,
Falondan,pistondan kamku deb.
Shayton ham soniga yetolmas,
Bandaning Xudodan qarzini.
Qachon ham to’larmiz ko’p emas,
Atigi qirqgina farzini.
