Мен дастлаб адабий оқимларнинг ишқибози бўлдим. Хусусан, поэзияда футуризм, акмеизмни, прозада сюрреализмни ўргандим. Уларнинг тажрибаларини ёзганларимда синамоқчи бўлганман. Синаганман. Лекин, ўша қораламаларим ўзимга ёқади. Уларда қандайдир эркинлик, дахлсизликни сезаман (Салим Ашур билан суҳбатдан. Мана бу саҳифада тўлиқ ўқишингиз мумкин.).

Салим Ашур
ШЕЪРЛАР

Салим Ашур – 1964 йилда туғилган. 1989 йилда Тошкент давлат университети журналистика факультетини тугатган. “Саодат” журналида бўлим мудири, “Ўзбекистон овози” газетасида бош муҳаррирнинг биринчи ўринбосари вазифаларида хизмат қилган. 2004 йилдан “Turkiston” ва “Молодежь Узбекистана” газеталари бош муҳаррири бўлган.
2012 йилда «Ўзбекистон Республикасида хизмат кўрсатган журналист» фахрий унвонига сазовор бўлган. “Яшил гиёҳ”, “Атиргул”, “Сиз эртага келасиз”, “Кечиккан тонг”, “Аталган кунлар”, “Сенсиз”, “Дарз”, «Келажакка қадам», «Она тилим», «Машиналар карвони», «Муҳаббат китоби» “Титроқ” номли китоблари нашр этилган.

* * *

Қўзиларим ирғишлаган сайҳонлар,
Юраккача ифор сочган райҳонлар,
Манглайига қуёш қўнган айвонлар,
Уфқлардан зарлар терган йўлларим,
Сизга соғинч деган мактуб йўлладим.

Қишлоқ чети, сопол синган тепалик,
Саҳарларда шудринг инган тепалик,
Болалигим эшак минган тепалик,
Бойчечакка нурлар тутган қўлларим,
Тепаликлар отам каби қўллади.

Гулларида гулхан тутган янтоқлар,
Чўл қушига соя солган шувоқлар,
Кафтларимда қаваргансиз, ўроқлар,
Юрагимга олов берган чўлларим,
Болаликда қўй боққандек чўлладим.

Таърифласам эриб кетар қаламлар:
Манглайи кенг, кўзи қадоқ одамлар,
Сочи қора, юраги оқ одамлар,
Томингизга етармикан бўйларим,
Дардингизга дардларимни бўйладим.

Қамишлари шамоллардек шовуллар,
Шамоллари оловлардек ловуллар,
Саксовуллар кириб келган овуллар,
Юлғунлардек би-ир гуллаган ўйларим,
Ортга боқиб шул ерларни ўйладим.

Сувга иссиқ нон ботириб еганмиз,
Она, сизни мен боқаман, деганмиз,
Ўшанда биз чин бахтиёр эканмиз,
Тўрғайларга кулги бўлди куйларим,
Кўрганимча, билганимча куйладим…

* * *

Бу ерлар юрагим мулкидир,
Кўзларим мулкидир дала, қир.
Бу ерлар жаннатдан улгидир,
Ҳар тошда ўтирар битта пир.

Бу ерлар ёпинган кўрпамдир,
Думалаб-думалаб ўсганман.
Бу ерлар жигарим, ўпкамдир,
Совуқдан, иссиқдан тўсганман.

Иссиғи… ай, уни айтмайман,
Биласиз, қайнайди қумда чой.
Борсам-чи, куймасам қайтмайман,
Қалбимдан кетмайди оппоқ ой.

Ай… азиз офтобда килкиллаб,
Денгиздек тўшалган қумим шу.
Бошимни ҳар қадоқ кафт силаб,
Меҳнатсиз ўтмаган куним шу.

Йўлимга кўз тиккан онамдек,
Эшикка суянган йўлларим.
Ўзини таниган боламдек,
Илк бора титради қўлларим.

Кетаман, ортимдан эмаклаб,
Онамдек эргашган шамоллар.
Рўмоли четини тишлаган
Опам, холам, аммам… Аёллар…

Кўзлари оғрийди куракда,
Ухласам юракка ботади.
Кўз очсам туғилган тўшакда,
Умримда мовий тонг отади.

* * *

Оқ кунлар имиллаб чўзилар,
Капалак соясин қувади.
Далада туғилган қўзилар
Ҳидини ёмғирлар ювади.

Шалоббо бўлади уст-бошим,
Атирдан гуркирар ҳамма жой.
Мен билан тортишиб, талашиб,
Уйгача киради сақич лой.

Бу ёмғир, бу лойлар меники,
Меники атирли қиёқлар.
Ястанган бу жойлар меники,
Меники кўкарган байроқлар!..

* * *

Қалбимга ҳаволар киради,
Кўзимда порлайди наволар.
Кўксимда одимлар юради,
Изимга эргашар маъволар.

Мен кимман, не учун бу тупроқ,
Бу осмон бунчалар суюмли,
Бу қозон бунчалар ярқироқ,
Бу косов бунчалар кўримли.

Юлдуздек терилган гилослар.
Дилимни қитиқлар шафтоли.
Гулларда атласдай либослар.
Қизларнинг чиройли саволи…

Боболар чой ҳўплаб мудрайди,
Момолар қўлида урчуғи.
Набира тераклар титрайди,
Сандалда қишларнинг қўр – чўғи.

Чанқовуз дилимдек дириллар,
Кашталар ҳаётга чирмашган.
Қалдирғоч қабоқда пириллар,
Игналар ип билан сирлашган…

Хас-хашак, ҳар кесак, ҳар тошни
Танийман, улар ҳам танийди.
Юзимга ранг берган қуёшни,
Кўксимдан қўймасам қанийди.

Ана, кўр, зовурнинг бўйида
Бир сигир судрайди арқонни.
Болакай сўзларнинг кўйида,
Илк бора танийди армонни.

Эй, сен-эй, тилимга безавол,
Томчилар томизган шаршара.
Атрофда қанчалар кўрк, жамол,
Ҳаёт деб аталган манзара.

Мен нега бунчалар боғландим,
Тўхтамас кўзимда севгилар.
Қаёққа, қаёққа чоғландим,
Воҳ, бошим шу шўрга эгилар.

Отамни шу ердан топаман,
Онамни топаман шу ердан.
Шу ердан уйимга чопаман…
Шу ердан, шу ердан, шу ердан.

Шу ердан!..

* * *

Етишмайди баъзан олов,
Баъзан гугурт, баъзан ўтин.
Сув излайди баъзан биров,
Улов излар кимдир, лекин…

Баъзан йўллар ўйдим-чуқур,
Ўзгаради турмуш секин.
Ҳали кимдир қилмас ҳузур,
Кимдир камроқ кулар, лекин…

Тушунмайди баъзан ҳаво,
Баъзан тушунмайди экин.
Баъзан сувга оқар даво,
Кечикади дармон, лекин…

Лекин ҳали уфқларда
Жаннат каби кунлар кутар.
Гуллар кулар совуқларда,
Қушлар ҳали тилла ютар.

Фарзандларим бол ейдилар,
Гулда сузар қора ерлар.
Буни азиз юрт дейдилар,
Буни азиз Ватан дерлар.

ВАТАН

Онам каби суйкалсам сизга,
Ўғлим каби эркаласайдим.

Қизим каби суйсайдим сизни,
Отам каби суянсам сизга.

Жимжилоғим ёки қулоғим,
Гоҳ сирдошим, гоҳо ўртоғим.

Гулдан япроқ тўкилар, сиздан
Тўкилади хушбўй-хушбўй гул.

Жамолини битта кўрай деб
Юрагимни тешади булбул.

СИЗ ЭРТАГА КЕЛАСИЗ

Сиз эртага келасиз,
Ҳозир
Хабарини етказди симлар.
Бу хатарнок йўлда карвонни
ютган вабо —
оҳангдор қумлар. Сиз эртага келасиз —
Салимга ҳам гулоблар қуйди.
Кўзингиздан ўпдим.
Лабларим
Юлдузларга теккандай куйди.
Лабингизда — бешикда жаҳон,
Жаҳонларни суйдим мастона.
Сиз эртага келасиз,
Бугун
Янги ранглар кияр остона.
Сиз эртага келасиз «1»дай,
Одамларга номаълум сирдай.
Кўрасиз —
Севгимни илиб қўйибман –
Якшанбада ювиб
ёйилган кирдай.
Сиз эртага келасиз,
Ҳозир
Юрагимни қўйдим ўртага.
Агар тузлар ютиб олсалар,
Тополмайсиз мени эртага.
Сиз эртага келасиз, қочиб
Таъқиб этган фаранги куйдан.
Сиз келасиз шошиб, аммо мен
Чиқиб кетган бўламан уйдан.
Сиз эртага келасиз…
Боққа
Либосларни хазондай ташлаб.
Бугун менинг чўллик қишлоққа
Кетгам келар
кўзимни ёшлаб.
Сиз эртага келасиз,
Бироқ
Бугун тушуб қолдим мен асир.
Бу дунёда нима бўлсаям,
Менга ҳозир керакдир,
ҳозир.
Сиз эртага келасиз,
Бугун
Ой нурига лим-лим тўламан.
Сиз эртага келасиз,
Аммо
Эртага мен ўлган бўламан…

* * *

Ишонинг, бир умр содиқ қоламан,
Сизни авайлайман мен чўкаётиб.
Мен сиздан оғушлар сотиб оламан,
Сизни қутқараман ўзимни отиб, —
Мен сизга бир умр содиқ қоламан.
Турсангаз — мен сизга паноҳ бўлгумдир.
Юрсангаз — мен сизга бўлгум посбон.
Сизни севиб ўлмоқ — гўзал удумдир,
Сизни севмай яшаш — ўлим бегумон, —
Мен сизга бир умр содиқ қоламан.
Аскарнинг дарғага садоқатидек,
Сиддиқлиги каби томчининг тошга,
Офтобнинг ҳар кунги саёҳатидек,
Тайёрлига каби кўзимни ёшга,
Нега бундоқ, нима, нечун демасдан,
Боғлиқлиги каби кийикнинг тоққа,
Мен сизни ҳар куни ёниб севаман,
Мен сизни ҳар куни севаман бошқа.
Фалак эгалари қилмасдан амр,
Фармонлар чиқармай ҳали подшоҳ,
Қалбим синиқларин этмасдан таъмир,
Ҳали тузалмасдан бузилган дунё,
Тўғри йўлга кирмай токи одамзот,
Токи тарқагунча ҳаётдан туман…
Бир умр, бир умр итингаз каби
Сизга хизмат қилай садоқат билан.

* * *

Ёдга солди ўпичларингиз
Сиздан олдин ўпган аёлни.
У ҳам сизга ўхшаб берарди
«Севасизми?» деган саволни.

Кеча уни севганлигим рост,
Бугун сизни севганим ҳам чин.
Унутаман сизни эртага,
Ўзга учун эртага севгим.

Сиз-да худди шундоқсиз,
бироқ Ўзгаларни эслайсиз.
Шундан Жонингизга киради титроқ.
Титроқ эмас, алдоқ бу, жоним,

Мен сиздан ишқ қилмайман талаб.
Кўпдан буён унутди меҳр –
Муҳаббатни мендаги бу қалб.
Бизни нима боғлайди, билмам,

Эҳтимолки, сиз-да билмайсиз.
Сизга фидо бўлолмам, сиз ҳам
Менга жонни фидо қилмайсиз.
Тунда икки ёкдан келдик ва

Қуйилдик бир олов уммонга.
Тонгда хайр деймиз шивирлаб
Ва кетамиз икки томонга.
Ёдга солди ўпичларингиз

Сиздан олдин ўпган аёлни.
У ҳам сизга ўхшаб берарди
«Севасизми?» деган саволни.

* * *

Мана гугурт, мана тош, мана
Битта зарб. Ва тугайди умр.
Фақат чақмоқ — чўғ ошиқона –
Фақат чақмоқ оловни эмар.

Фақат чақмоқ гапиради рост,
Фақат чақмоқ кесади тўгри.
Дил, ўзингни ўз дорингга ос,
Дил, хайр де тўлғониб, оғриб.

Дил, ўприлган қирғоқларингга
Изларини отди нилуфар.
Дил, чайқалган чарчоқларингдан
Бахтсизликнинг иси уфурар.

Дилдарахтнинг шохларидан
Бош кўтарар ҳуркович фироқ.
Дилни чақмоқ ёқаларида
Чақмоқ, чақмоқ ва яна чақмоқ.

Дил, нилуфар кафтлари бўйлаб
Анор каби тилгил, ситилгил.
Сочларининг ҳар торин куйлаб,
Қаро, қаро тўкилгил, эй дил.

Қоши — осмон. Осмон остида
Бир жуфт қарға. Қоп-қора, чақноқ.
Қарға қарғар. Қарғиш дастидан
Кипригида тирилар титроқ.

Мен ҳам қадим осмон тагида
Минг бир тошга уриб тўзимни,
Хайр деган қир этагида
Чинор янглиғ ёқдим ўзимни.

Бу дунёга бўлолмадим эн,
Дарё каби қуриди дийдам.
Сенга бўй ҳам бўлолмадим мен,
Ўқлар тегиб йиқилдим мен ҳам.

Мен ҳам кириб чикдим оламнинг
Бор кўчаси, хилватларига.
Юрагимни кесиб бердим мен
Юрагимнинг улфатларига.

Чақмоқ фақат гапиради рост,
Дил, данакдай чақилгил, чақна.
Дил, ўзингни ўз дорингга ос,
Мана гугурт, мана тош, мана…

   Men dastlab adabiy oqimlarning ishqibozi bo‘ldim. Xususan, poeziyada futurizm, akmeizmni, prozada syurrealizmni o‘rgandim. Ularning tajribalarini yozganlarimda sinamoqchi bo‘lganman. Sinaganman. Lekin, o‘sha qoralamalarim o‘zimga yoqadi. Ularda qandaydir erkinlik, daxlsizlikni sezaman (Salim Ashur bilan suhbatdan. Mana bu sahifada to‘liq o‘qishingiz mumkin.).

Salim Ashur
SHE’RLAR

Salim Ashur – 1964 yilda tug‘ilgan. 1989 yilda Toshkent davlat universiteti jurnalistika fakultetini tugatgan. “Saodat” jurnalida bo‘lim mudiri, “O‘zbekiston ovozi” gazetasida bosh muharrirning birinchi o‘rinbosari vazifalarida xizmat qilgan. 2004 yildan “Turkiston” va “Molodej Uzbekistana” gazetalari bosh muharriri bo’lgan. 2012 yilda “O‘zbekiston Respublikasida xizmat ko‘rsatgan jurnalist” faxriy unvoniga sazovor bo‘lgan. “Yashil giyoh”, “Atirgul”, “Siz ertaga kelasiz”, “Kechikkan tong”, “Atalgan kunlar”, “Sensiz”, “Darz”, “Kelajakka qadam”, “Ona tilim”, “Mashinalar karvoni”, “Muhabbat kitobi” “Titroq” nomli kitoblari nashr etilgan.

* * *

Qo‘zilarim irg‘ishlagan sayhonlar,
Yurakkacha ifor sochgan rayhonlar,
Manglayiga quyosh qo‘ngan ayvonlar,
Ufqlardan zarlar tergan yo‘llarim,
Sizga sog‘inch degan maktub yo‘lladim.

Qishloq cheti, sopol singan tepalik,
Saharlarda shudring ingan tepalik,
Bolaligim eshak mingan tepalik,
Boychechakka nurlar tutgan qo‘llarim,
Tepaliklar otam kabi qo‘lladi.

Gullarida gulxan tutgan yantoqlar,
Cho‘l qushiga soya solgan shuvoqlar,
Kaftlarimda qavargansiz, o‘roqlar,
Yuragimga olov bergan cho‘llarim,
Bolalikda qo‘y boqqandek cho‘lladim.

Ta’riflasam erib ketar qalamlar:
Manglayi keng, ko‘zi qadoq odamlar,
Sochi qora, yuragi oq odamlar,
Tomingizga yetarmikan bo‘ylarim,
Dardingizga dardlarimni bo‘yladim.

Qamishlari shamollardek shovullar,
Shamollari olovlardek lovullar,
Saksovullar kirib kelgan ovullar,
Yulg‘unlardek bi-ir gullagan o‘ylarim,
Ortga boqib shul yerlarni o‘yladim.

Suvga issiq non botirib yeganmiz,
Ona, sizni men boqaman, deganmiz,
O‘shanda biz chin baxtiyor ekanmiz,
To‘rg‘aylarga kulgi bo‘ldi kuylarim,
Ko‘rganimcha, bilganimcha kuyladim…

* * *

Bu yerlar yuragim mulkidir,
Ko‘zlarim mulkidir dala, qir.
Bu yerlar jannatdan ulgidir,
Har toshda o‘tirar bitta pir.

Bu yerlar yopingan ko‘rpamdir,
Dumalab-dumalab o‘sganman.
Bu yerlar jigarim, o‘pkamdir,
Sovuqdan, issiqdan to‘sganman.

Issig‘i… ay, uni aytmayman,
Bilasiz, qaynaydi qumda choy.
Borsam-chi, kuymasam qaytmayman,
Qalbimdan ketmaydi oppoq oy.

Ay… aziz oftobda kilkillab,
Dengizdek to‘shalgan qumim shu.
Boshimni har qadoq kaft silab,
Mehnatsiz o‘tmagan kunim shu.

Yo‘limga ko‘z tikkan onamdek,
Eshikka suyangan yo‘llarim.
O‘zini tanigan bolamdek,
Ilk bora titradi qo‘llarim.

Ketaman, ortimdan emaklab,
Onamdek ergashgan shamollar.
Ro‘moli chetini tishlagan
Opam, xolam, ammam… Ayollar…

Ko‘zlari og‘riydi kurakda,
Uxlasam yurakka botadi.
Ko‘z ochsam tug‘ilgan to‘shakda,
Umrimda moviy tong otadi.

* * *

Oq kunlar imillab cho‘zilar,
Kapalak soyasin quvadi.
Dalada tug‘ilgan qo‘zilar
Hidini yomg‘irlar yuvadi.

Shalobbo bo‘ladi ust-boshim,
Atirdan gurkirar hamma joy.
Men bilan tortishib, talashib,
Uygacha kiradi saqich loy.

Bu yomg‘ir, bu loylar meniki,
Meniki atirli qiyoqlar.
Yastangan bu joylar meniki,
Meniki ko‘kargan bayroqlar!..

* * *

Qalbimga havolar kiradi,
Ko‘zimda porlaydi navolar.
Ko‘ksimda odimlar yuradi,
Izimga ergashar ma’volar.

Men kimman, ne uchun bu tuproq,
Bu osmon bunchalar suyumli,
Bu qozon bunchalar yarqiroq,
Bu kosov bunchalar ko‘rimli.

Yulduzdek terilgan giloslar.
Dilimni qitiqlar shaftoli.
Gullarda atlasday liboslar.
Qizlarning chiroyli savoli…

Bobolar choy ho‘plab mudraydi,
Momolar qo‘lida urchug‘i.
Nabira teraklar titraydi,
Sandalda qishlarning qo‘r – cho‘g‘i.

Chanqovuz dilimdek dirillar,
Kashtalar hayotga chirmashgan.
Qaldirg‘och qaboqda pirillar,
Ignalar ip bilan sirlashgan…

Xas-xashak, har kesak, har toshni
Taniyman, ular ham taniydi.
Yuzimga rang bergan quyoshni,
Ko‘ksimdan qo‘ymasam qaniydi.

Ana, ko‘r, zovurning bo‘yida
Bir sigir sudraydi arqonni.
Bolakay so‘zlarning ko‘yida,
Ilk bora taniydi armonni.

Ey, sen-ey, tilimga bezavol,
Tomchilar tomizgan sharshara.
Atrofda qanchalar ko‘rk, jamol,
Hayot deb atalgan manzara.

Men nega bunchalar bog‘landim,
To‘xtamas ko‘zimda sevgilar.
Qayoqqa, qayoqqa chog‘landim,
Voh, boshim shu sho‘rga egilar.

Otamni shu yerdan topaman,
Onamni topaman shu yerdan.
Shu yerdan uyimga chopaman…
Shu yerdan, shu yerdan, shu yerdan.

Shu yerdan!..

* * *

Yetishmaydi ba’zan olov,
Ba’zan gugurt, ba’zan o‘tin.
Suv izlaydi ba’zan birov,
Ulov izlar kimdir, lekin…

Ba’zan yo‘llar o‘ydim-chuqur,
O‘zgaradi turmush sekin.
Hali kimdir qilmas huzur,
Kimdir kamroq kular, lekin…

Tushunmaydi ba’zan havo,
Ba’zan tushunmaydi ekin.
Ba’zan suvga oqar davo,
Kechikadi darmon, lekin…

Lekin hali ufqlarda
Jannat kabi kunlar kutar.
Gullar kular sovuqlarda,
Qushlar hali tilla yutar.

Farzandlarim bol yeydilar,
Gulda suzar qora yerlar.
Buni aziz yurt deydilar,
Buni aziz Vatan derlar.

VATAN

Onam kabi suykalsam sizga,
O‘g‘lim kabi erkalasaydim.

Qizim kabi suysaydim sizni,
Otam kabi suyansam sizga.

Jimjilog‘im yoki qulog‘im,
Goh sirdoshim, goho o‘rtog‘im.

Guldan yaproq to‘kilar, sizdan
To‘kiladi xushbo‘y-xushbo‘y gul.

Jamolini bitta ko‘ray deb
Yuragimni teshadi bulbul.

SIZ ERTAGA KЕLASIZ

Siz ertaga kelasiz,
Hozir
Xabarini yetkazdi simlar.
Bu xatarnok yo‘lda karvonni
yutgan vabo —
ohangdor qumlar. Siz ertaga kelasiz —
Salimga ham guloblar quydi.
Ko‘zingizdan o‘pdim.
Lablarim
Yulduzlarga tekkanday kuydi.
Labingizda — beshikda jahon,
Jahonlarni suydim mastona.
Siz ertaga kelasiz,
Bugun
Yangi ranglar kiyar ostona.
Siz ertaga kelasiz “1”day,
Odamlarga noma’lum sirday.
Ko‘rasiz —
Sevgimni ilib qo‘yibman –
Yakshanbada yuvib
yoyilgan kirday.
Siz ertaga kelasiz,
Hozir
Yuragimni qo‘ydim o‘rtaga.
Agar tuzlar yutib olsalar,
Topolmaysiz meni ertaga.
Siz ertaga kelasiz, qochib
Ta’qib etgan farangi kuydan.
Siz kelasiz shoshib, ammo men
Chiqib ketgan bo‘laman uydan.
Siz ertaga kelasiz…
Boqqa
Liboslarni xazonday tashlab.
Bugun mening cho‘llik qishloqqa
Ketgam kelar
ko‘zimni yoshlab.
Siz ertaga kelasiz,
Biroq
Bugun tushub qoldim men asir.
Bu dunyoda nima bo‘lsayam,
Menga hozir kerakdir,
hozir.
Siz ertaga kelasiz,
Bugun
Oy nuriga lim-lim to‘laman.
Siz ertaga kelasiz,
Ammo
Ertaga men o‘lgan bo‘laman…

* * *

Ishoning, bir umr sodiq qolaman,
Sizni avaylayman men cho‘kayotib.
Men sizdan og‘ushlar sotib olaman,
Sizni qutqaraman o‘zimni otib, —
Men sizga bir umr sodiq qolaman.
Tursangaz — men sizga panoh bo‘lgumdir.
Yursangaz — men sizga bo‘lgum posbon.
Sizni sevib o‘lmoq — go‘zal udumdir,
Sizni sevmay yashash — o‘lim begumon, —
Men sizga bir umr sodiq qolaman.
Askarning darg‘aga sadoqatidek,
Siddiqligi kabi tomchining toshga,
Oftobning har kungi sayohatidek,
Tayyorliga kabi ko‘zimni yoshga,
Nega bundoq, nima, nechun demasdan,
Bog‘liqligi kabi kiyikning toqqa,
Men sizni har kuni yonib sevaman,
Men sizni har kuni sevaman boshqa.
Falak egalari qilmasdan amr,
Farmonlar chiqarmay hali podshoh,
Qalbim siniqlarin etmasdan ta’mir,
Hali tuzalmasdan buzilgan dunyo,
To‘g‘ri yo‘lga kirmay toki odamzot,
Toki tarqaguncha hayotdan tuman…
Bir umr, bir umr itingaz kabi
Sizga xizmat qilay sadoqat bilan.

* * *

Yodga soldi o‘pichlaringiz
Sizdan oldin o‘pgan ayolni.
U ham sizga o‘xshab berardi
“Sevasizmi?” degan savolni.

Kecha uni sevganligim rost,
Bugun sizni sevganim ham chin.
Unutaman sizni ertaga,
O‘zga uchun ertaga sevgim.

Siz-da xuddi shundoqsiz,
biroq O‘zgalarni eslaysiz.
Shundan Joningizga kiradi titroq.
Titroq emas, aldoq bu, jonim,

Men sizdan ishq qilmayman talab.
Ko‘pdan buyon unutdi mehr –
Muhabbatni mendagi bu qalb.
Bizni nima bog‘laydi, bilmam,

Ehtimolki, siz-da bilmaysiz.
Sizga fido bo‘lolmam, siz ham
Menga jonni fido qilmaysiz.
Tunda ikki yokdan keldik va

Quyildik bir olov ummonga.
Tongda xayr deymiz shivirlab
Va ketamiz ikki tomonga.
Yodga soldi o‘pichlaringiz

Sizdan oldin o‘pgan ayolni.
U ham sizga o‘xshab berardi
“Sevasizmi?” degan savolni.

* * *

Mana gugurt, mana tosh, mana
Bitta zarb. Va tugaydi umr.
Faqat chaqmoq — cho‘g‘ oshiqona –
Faqat chaqmoq olovni emar.

Faqat chaqmoq gapiradi rost,
Faqat chaqmoq kesadi to‘gri.
Dil, o‘zingni o‘z doringga os,
Dil, xayr de to‘lg‘onib, og‘rib.

Dil, o‘prilgan qirg‘oqlaringga
Izlarini otdi nilufar.
Dil, chayqalgan charchoqlaringdan
Baxtsizlikning isi ufurar.

Dildaraxtning shoxlaridan
Bosh ko‘tarar hurkovich firoq.
Dilni chaqmoq yoqalarida
Chaqmoq, chaqmoq va yana chaqmoq.

Dil, nilufar kaftlari bo‘ylab
Anor kabi tilgil, sitilgil.
Sochlarining har torin kuylab,
Qaro, qaro to‘kilgil, ey dil.

Qoshi — osmon. Osmon ostida
Bir juft qarg‘a. Qop-qora, chaqnoq.
Qarg‘a qarg‘ar. Qarg‘ish dastidan
Kiprigida tirilar titroq.

Men ham qadim osmon tagida
Ming bir toshga urib to‘zimni,
Xayr degan qir etagida
Chinor yanglig‘ yoqdim o‘zimni.

Bu dunyoga bo‘lolmadim en,
Daryo kabi quridi diydam.
Senga bo‘y ham bo‘lolmadim men,
O‘qlar tegib yiqildim men ham.

Men ham kirib chikdim olamning
Bor ko‘chasi, xilvatlariga.
Yuragimni kesib berdim men
Yuragimning ulfatlariga.

Chaqmoq faqat gapiradi rost,
Dil, danakday chaqilgil, chaqna.
Dil, o‘zingni o‘z doringga os,
Mana gugurt, mana tosh, mana…