Раҳимжон Али (Алижонов) 1993 йилда Ўш вилоятининг Қорасув туманида таваллуд топган. Ўш давлат ижтимоий университетининг жаҳон тиллари факультети талабаси. Бир мунча вақт аввал биз ёш шоирнинг бир туркум шеърлари, атоқли шоир Шавкат Раҳмонга бағишлан «Юрак билан сафар» номли кичик эссеси ва шоир Аъзам Раҳим ижоди ҳақида ёзилган мақоласи билан таништирган эдик. Бугун эса унинг «Ёшлик» журналининг янги 6-сонида «Илк учрашув» рукни остида эълон қилинган ва сайт почтасига келган шеърларини тақдим этамиз.
Раҳимжон Али
СЎЗЛАР ОҚА БОШЛАЙДИ РАНГИН
* * *
Табиатнинг рангин кўзидан,
Гул баҳорнинг суврати ўчар.
Оташланган ёз нигоҳига,
Ҳар гиёҳлар асира бўлар.
Хаёл эса — кабутар мисол,
Зар патига гуллар қадашиб,
Учадилар олисларга ва
юлдузларда қолар адашиб…
* * *
Адашдим…
Ҳақиқий манзилим — нидо,
Ўртанди юракда беркинган саслар,
Жаранглар оламни бузгудай садо:
“Шоирлар бу Ерлик эмаслар! ”
СИРЛИ ЛАҲЗА
Сўзлар оқа бошлайди рангин,
Тўлқинида камалак туйғу.
Жилоланган сарҳадлар аро
Бедорликка чорлайди уйқу.
Ферузаранг жилвалар маккор,
Қафасига урилар юрак.
Сачраб кетар кўнгилдан дардлар,
Энди қандай яшамоқ керак?!
* * *
Туман каби тарқалади ғам,
Очилади йўллар ўзидан.
Очилади атиргуллардай,
Юрагимнинг уйқоқ кўзида.
Манба:»Ёшлик» журнали, 2015, 6-cон
АЛИШЕР НАВОИЙ
Денгизни кафтимда тутганча,
Шўнғимоқ йўлларин изладим.
Гавҳарлар қидириб саргардон
Ёт юртлар қўйнида кезмадим.
Ой бўлса осмоннинг бағрида,
Қуёшни ёнимдан топгайман.
Мен Ишқнинг сирини билгани,
Беш юз йил орқага чопгайман.
Йўлимда зулматлар ўралган,
Юракда минг битта ҳасратим.
Мен ўша бир Нурни йўқотиб,
Адашган авлодман, Ҳазратим.
Қанийди, ахтариб топсайдим
Нур кезар бу Ишқнинг йўлини.
Ҳис қилиб яшасам қанийди –
Елкамда бобомнинг қўлини.
***
Гуллар алдаб қўяди бизни,
Жилосию, ифори билан.
Ишонтиргач –
сўлиб, қовжираб
Ташлаб кетар озори билан.
Гуллар гўзал алдар шубҳасиз,
Ниш яширар улар бағрида,
Лек тиканлар гуллардан жасур,
Жасорат бор улар қаҳрида.
Ҳар баҳорда очилиб бирдан,
Гуллар мафтун боқади сенга.
Аммо, ўша айёр гуллардан,
Мард тиконлар ёқади менга!
***
Ой чиқолмас қора кўлкадан,
Жинлар базму рақси кўринди.
Бой ўғлилар ҳоким ўлкада
Сойга тушмай юлдуз хўрсинди.
Табиатнинг ранглари ўчди,
Яширинди қаёққадир Кун.
Қандай ёмон, қандай аянчли,
Алвастилар йиғилган бу Тун?!
Яшаяпмиз қора тун аро,
Эгик бошни уйқуга кўмиб.
Чарақлаган ой кўрамиз,
Зулмат аро кўзимиз юмиб..
***
Зарра-зарра бўлдим тўсатдан…
Чорлаганда қалтис марралар.
Борлиғимни ҳайратга боғлаб,
Вужудимдан учди зарралар.
Учиб борар заррамдан зарра,
Карахтликдан михланар кўзим.
Аста-аста, шошилмай, жимжит
Мен изладим ўзимдан ўзим.
Йўллари ҳам йўлимга уйқаш,
Ҳаракатда иккиси ҳам тенг.
Битта савол дилни қилар ғаш:
ҚАЙСИСИ МЕН?! ҚАЙСИ МЕН?!
Rahimjon Ali (Alijonov) 1993 yilda O’sh viloyatining Qorasuv tumanida tavallud topgan. O’sh davlat ijtimoiy universitetining jahon tillari fakul`teti talabasi. Bir muncha vaqt avval biz yosh shoirning bir turkum she’rlari, atoqli shoir Shavkat Rahmonga bag’ishlan «Yurak bilan safar» nomli kichik essesi va shoir A’zam Rahim ijodi haqida yozilgan maqolasi bilan tanishtirgan edik. Bugun esa uning «Yoshlik» jurnalining yangi 6-sonida «Ilk uchrashuv» rukni ostida e’lon qilingan va sayt pochtasiga kelgan she’rlarini taqdim etamiz.
Rahimjon Ali
SO’ZLAR OQA BOSHLAYDI RANGIN
* * *
Tabiatning rangin ko’zidan,
Gul bahorning suvrati o’char.
Otashlangan yoz nigohiga,
Har giyohlar asira bo’lar.
Xayol esa — kabutar misol,
Zar patiga gullar qadashib,
Uchadilar olislarga va
yulduzlarda qolar adashib…
* * *
Adashdim…
Haqiqiy manzilim — nido,
O’rtandi yurakda berkingan saslar,
Jaranglar olamni buzguday sado:
“Shoirlar bu Yerlik emaslar! ”
SIRLI LAHZA
So’zlar oqa boshlaydi rangin,
To’lqinida kamalak tuyg’u.
Jilolangan sarhadlar aro
Bedorlikka chorlaydi uyqu.
Feruzarang jilvalar makkor,
Qafasiga urilar yurak.
Sachrab ketar ko’ngildan dardlar,
Endi qanday yashamoq kerak?!
* * *
Tuman kabi tarqaladi g’am,
Ochiladi yo’llar o’zidan.
Ochiladi atirgullarday,
Yuragimning uyqoq ko’zida.
Manba:»Yoshlik» jurnali, 2015, 6-con
ALISHER NAVOIY
Dengizni kaftimda tutgancha,
Sho’ng’imoq yo’llarin izladim.
Gavharlar qidirib sargardon
Yot yurtlar qo’ynida kezmadim.
Oy bo’lsa osmonning bag’rida,
Quyoshni yonimdan topgayman.
Men Ishqning sirini bilgani,
Besh yuz yil orqaga chopgayman.
Yo’limda zulmatlar o’ralgan,
Yurakda ming bitta hasratim.
Men o’sha bir Nurni yo’qotib,
Adashgan avlodman, Hazratim.
Qaniydi, axtarib topsaydim
Nur kezar bu Ishqning yo’lini.
His qilib yashasam qaniydi –
Yelkamda bobomning qo’lini.
***
Gullar aldab qo’yadi bizni,
Jilosiyu, ifori bilan.
Ishontirgach –
so’lib, qovjirab
Tashlab ketar ozori bilan.
Gullar go’zal aldar shubhasiz,
Nish yashirar ular bag’rida,
Lek tikanlar gullardan jasur,
Jasorat bor ular qahrida.
Har bahorda ochilib birdan,
Gullar maftun boqadi senga.
Ammo, o’sha ayyor gullardan,
Mard tikonlar yoqadi menga!
***
Oy chiqolmas qora ko’lkadan,
Jinlar bazmu raqsi ko’rindi.
Boy o’g’lilar hokim o’lkada
Soyga tushmay yulduz xo’rsindi.
Tabiatning ranglari o’chdi,
Yashirindi qayoqqadir Kun.
Qanday yomon, qanday ayanchli,
Alvastilar yig’ilgan bu Tun?!
Yashayapmiz qora tun aro,
Egik boshni uyquga ko’mib.
Charaqlagan oy ko’ramiz,
Zulmat aro ko’zimiz yumib..
***
Zarra-zarra bo’ldim to’satdan…
Chorlaganda qaltis marralar.
Borlig’imni hayratga bog’lab,
Vujudimdan uchdi zarralar.
Uchib borar zarramdan zarra,
Karaxtlikdan mixlanar ko’zim.
Asta-asta, shoshilmay, jimjit
Men izladim o’zimdan o’zim.
Yo’llari ham yo’limga uyqash,
Harakatda ikkisi ham teng.
Bitta savol dilni qilar g’ash:
QAYSISI MEN?! QAYSI MEN?!
