Раҳимжон Али (Раҳимжон Алижон ўғли) 1993 йилнинг 25 январида Ўш вилояти Қорасув туманига қарашли Қизил Меҳнат қишлоғида туғилган. “Қизил Меҳнат” ўрта мактабини 2010 йилда тамомлаган. Шеърий машқлари, мақолалари 2004 йилдан буён Қирғизистондаги ўзбек ва қирғиз тилидаги газеталарда чоп этилиб туради.Ҳозирда Ўш Давлат Ижтимоий Университети “Жаҳон тиллари факультети”нинг 1 курс талабаси, “Ынтымак” телеканалининг “Кабарлар” маълумот дастурида диктор, “Ўш садоси” рўзномасида фото мухбир бўлиб ишламоқда.

Раҳимжон Али
ШЕЪРЛАР

***

Туманлардай тарқалади ғам,
Очилади йўллар ўзидан.
Очилади атиргуллардай,
Юрагимнинг уйғоқ кўзида.

***

Дунё ғами пойимда сўлган,
Хазонини териб кетади.
Юрагимнинг қовжираб қолган,
Чегараси эриб кетади.

Энди бунда дарё сувларим,
Тўлиб-тўлиб тошса бўлади.
Ғунчалаган атир гулларим,
Юзларини очса бўлади.

Лабларимда гуллар табассум,
Кўзларимда нурлар ўйнайди.
Гўдаклардай атрофда маъсум,
Қиқирлашиб ҳурлар қўймайди.

Очиб қўйдим юрак пардасин,
Топмас бўлди бу йўлда завол.
Узоқ йўлдан тойган туйғулар,
Кирса бўлар энди бемалол.

Рауф Парфи

Нигоҳим остида тобора,
Бир шоир ёшариб борадир.
Чақалоқ тусига етмаёқ,
Дунёни бошқача кўрадир.

Ташвишдан узилган чаманга,
Тарк этган оламлар қайтмоқда.
Бешикда ухлатиб душманлар,
Алдамчи аллалар айтмоқда.

***

Дукиллаган—
ажал қадами,
юрагимдан келар…
сезаман…
Туғилдиму у менга ҳамроҳ,
Шу сафарда бирга кезаман.

Ҳайратланманг,
ажал дўстимдир,
Юрагимга жойлаб олганман.
Яшаяпмиз олис йилларки,
Бу ҳолатга кўниб қолганман.

Эҳ,
бу дўст ҳам вафодор эмас,
Нафасларим музлатиб қўяр.
Тўхтайди-да — сафар сўнгида
ёлғиз ўзим кузатиб қўяр…

***

Машраб ким?
Кўҳна оғоч,
Ишқ ҳайинчак учувчи.
Гоҳо чевар – нур қийғоч,
Ишққа кўйлак бичувчи.

Ёв лашкари йўрғалаб,
Сўқир еди ошини.
Тинмай қора қарғалар,
Чўқир эди бошини.

Зулмдан эрк босилган,
Қалбга тўсиқ йиғилар.
ва Машраблар осилган,
Дорга осиқ йиғилар…

Қиш кўриниши

Аёз отлиқ лашкарлар кезди,
Булутларни судради ерга.
Осмон рангин тополмай сарсон,
Мўлтирарди бепарво элга.

Карахтликдан музлар кескир сой,
Бўзланганди бузилган юртлар.
Ер юзига ойлаб ўрнашиб,
Ижарада турар булутлар.

Ёмғирдан сўнг…

Япроқлар юзини ювдилар,
Энтикиб-энтикиб нафаси.
Юракдан аламни қувдилар,
Буздилар қайғулар қафасин.

Ўзим ҳам сиғмаган ўзимга,
Дунёлар тўлқини оқдилар.
Энди ҳар бир босган изимга
Табассум суратин тақдилар.

Ёмғирга айланган вужудим,
Тупроққа дўнишни излади.
Заминдан гиёҳдек кўкка жим,
Талпиниб яшашни истади.

***

Йиғи келмас юрагимда тош,
Ёш томмайди саҳро кўзимдан.
Кунлар ўтар боқиб тобора,
Шубҳаланиб боргум ўзимдан.

Ишқ дедиму,
Ишққа етдимми?
Саждаларда йиғлаёлмадим.
Тутаб кетар хаёлотларим,
Фикрларим чўғлаёлмадим.

Тўлиб кетган вужудимга тош,
Чидолмадим,
ишим битмади.
Ўхшатганим мағрур кўксимга —
Санчган эдим пичоқ ўтмади.

***

Адашдим…
Ҳақиқий манзилим Худо,
Ўртанди юракда беркинган саслар,
Жаранглар оламни бузгудай садо:
“Шоирлар бу Ерлик эмаслар!”

Эртак

Тош ёғсаю осмондан,
Тошлар тошга тушса-я,
Ачиниб йиғлай десам,
Ёш қолмаса-я дунёда?!

Шамшир шир-шир айланса,
Товланиб теваракда.
Кесай деса тик турган,
Бош қолмаса-я дунёда?!

Бу умр нима бўлди,
Чала қолдиму бари.
Ошай десам ошлагани,
Ош қолмаса-я дунёда?!

Ўзимга

Куч керак —
Ғафлат мозоридан тирилмоқ учун,
Маккор туйғулардан сурилмоқ учун,
Юракни лаҳаддан суғирмоқ учун —
Куч керак…

Куч керак —
Токим бу нафаслар оловга дўнсин,
Оловқалб арслонлар ўкириб қўйсин,
Ялдо карвонини чўктириб қўйсин —
Куч керак…

Куч керак —
Қайсар кўзларингни очмоғинг учун,
Бўғзингдан сиртмоқни ечмоғинг учун,
Ўлимни асалдай ичмоғинг учун —
Куч керак…

Куч керак —
Беҳуда умрни ямламоқликка,
Нишон тақмас жангни англамоқликка,
Курашда ўзингни танламоқликка —
Куч керак…

Сирли лаҳза

Сўзлар оқа бошлайди рангин,
Тўлқинида камалак туйғу.
Жилоланган сарҳадлар аро —
Бедорликка чорлайди уйқу.

Ферузаранг жилвалар маккор,
Қафасига урилар юрак.
Сачраб кетди ҳайратдан вужуд-
Энди қандай яшамоқ керак?!…

Хотима

Қўлингни бер —
Чўққилар бағрига чопамиз,
Юксакка талпинган қирлардан,
Навқирон тонгларни топамиз.

Қўлингни бер —
Умримиз гуллайди яқинда,
Қўрқмагин-
Биз ҳатто қодирмиз
Атиргул ясашга чақиндан.

Қўлингни бер —
Зулматнинг кўзини ўямиз,
Юксакда тонгларнинг мавжини
Юракка оқизиб қўямиз…

Қайтиш…

Шак-шубҳасиз сенга қайтаман,
Юзланаман Улуғ Юзингга.
Осон қилгин,
Қўлла, ё Роббим,
Қайтажагим йўлни — Ўзингга!

Мен шубҳасиз ўлжа бўламан,
Гуноҳларнинг сайёдларига.
Қулоқ тутмай кулиб яшадим,
Иймонимнинг фарёдларига.

Эрчиб келган Вақт, Сўзларни,
Сарфлагайман кўзим нуридай.
Қонга бўяб ёруғ умримни,
Ғажиб қўйгум ваҳший бўридай.

Мен шундайин адашгувчи қул,
Майсадаги тақво ҳам йўқдир.
Ёнай деган бу вужудни кўр,
Туташни ҳам билмаган чўғдир.

Қайтар Роббим!
Ишқингда тобла!
Ҳидоятинг ичра изланай
Хотимам бўлгувчи Ўзингга-
Токим ёруғ юз-ла юзланай.

Rahimjon Ali (Rahimjon Alijon o’g’li) 1993 yilning 25 yanvarida O’sh viloyati Qorasuv tumaniga qarashli Qizil Mehnat qishlog’ida tug’ilgan. “Qizil Mehnat” o’rta maktabini 2010 yilda tamomlagan. She’riy mashqlari, maqolalari 2004 yildan buyon Qirg’izistondagi o’zbek va qirg’iz tilidagi gazetalarda chop etilib turadi.Hozirda O’sh Davlat Ijtimoiy Universiteti “Jahon tillari fakul`teti”ning 1 kurs talabasi, “Intimak” telekanalining “Kabarlar” ma’lumot dasturida diktor, “O’sh sadosi” ro’znomasida foto muxbir bo’lib ishlamoqda.

Rahimjon Ali
SHE’RLAR

***

Tumanlarday tarqaladi g’am,
Ochiladi yo’llar o’zidan.
Ochiladi atirgullarday,
Yuragimning uyg’oq ko’zida.

***

Dunyo g’ami poyimda so’lgan,
Xazonini terib ketadi.
Yuragimning qovjirab qolgan,
Chegarasi erib ketadi.

Endi bunda daryo suvlarim,
To’lib-to’lib toshsa bo’ladi.
G’unchalagan atir gullarim,
Yuzlarini ochsa bo’ladi.

Lablarimda gullar tabassum,
Ko’zlarimda nurlar o’ynaydi.
Go’daklarday atrofda ma’sum,
Qiqirlashib hurlar qo’ymaydi.

Ochib qo’ydim yurak pardasin,
Topmas bo’ldi bu yo’lda zavol.
Uzoq yo’ldan toygan tuyg’ular,
Kirsa bo’lar endi bemalol.

Rauf Parfi

Nigohim ostida tobora,
Bir shoir yosharib boradir.
Chaqaloq tusiga yetmayoq,
Dunyoni boshqacha ko’radir.

Tashvishdan uzilgan chamanga,
Tark etgan olamlar qaytmoqda.
Beshikda uxlatib dushmanlar,
Aldamchi allalar aytmoqda.

***

Dukillagan—
ajal qadami,
yuragimdan kelar…
sezaman…
Tug’ildimu u menga hamroh,
Shu safarda birga kezaman.

Hayratlanmang,
ajal do’stimdir,
Yuragimga joylab olganman.
Yashayapmiz olis yillarki,
Bu holatga ko’nib qolganman.

Eh,
bu do’st ham vafodor emas,
Nafaslarim muzlatib qo’yar.
To’xtaydi-da — safar so’ngida
yolg’iz o’zim kuzatib qo’yar…

***

Mashrab kim?
Ko’hna og’och,
Ishq hayinchak uchuvchi.
Goho chevar – nur qiyg’och,
Ishqqa ko’ylak bichuvchi.

Yov lashkari yo’rg’alab,
So’qir yedi oshini.
Tinmay qora qarg’alar,
Cho’qir edi boshini.

Zulmdan erk bosilgan,
Qalbga to’siq yig’ilar.
va Mashrablar osilgan,
Dorga osiq yig’ilar…

Qish ko’rinishi

Ayoz otliq lashkarlar kezdi,
Bulutlarni sudradi yerga.
Osmon rangin topolmay sarson,
Mo’ltirardi beparvo elga.

Karaxtlikdan muzlar keskir soy,
Bo’zlangandi buzilgan yurtlar.
Yer yuziga oylab o’rnashib,
Ijarada turar bulutlar.

Yomg’irdan so’ng…

Yaproqlar yuzini yuvdilar,
Entikib-entikib nafasi.
Yurakdan alamni quvdilar,
Buzdilar qayg’ular qafasin.

O’zim ham sig’magan o’zimga,
Dunyolar to’lqini oqdilar.
Endi har bir bosgan izimga
Tabassum suratin taqdilar.

Yomg’irga aylangan vujudim,
Tuproqqa do’nishni izladi.
Zamindan giyohdek ko’kka jim,
Talpinib yashashni istadi.

***

Yig’i kelmas yuragimda tosh,
Yosh tommaydi sahro ko’zimdan.
Kunlar o’tar boqib tobora,
Shubhalanib borgum o’zimdan.

Ishq dedimu,
Ishqqa yetdimmi?
Sajdalarda yig’layolmadim.
Tutab ketar xayolotlarim,
Fikrlarim cho’g’layolmadim.

To’lib ketgan vujudimga tosh,
Chidolmadim,
ishim bitmadi.
O’xshatganim mag’rur ko’ksimga —
Sanchgan edim pichoq o’tmadi.

***

Adashdim…
Haqiqiy manzilim Xudo,
O’rtandi yurakda berkingan saslar,
Jaranglar olamni buzguday sado:
“Shoirlar bu Yerlik emaslar!”

Ertak

Tosh yog’sayu osmondan,
Toshlar toshga tushsa-ya,
Achinib yig’lay desam,
Yosh qolmasa-ya dunyoda?!

Shamshir shir-shir aylansa,
Tovlanib tevarakda.
Kesay desa tik turgan,
Bosh qolmasa-ya dunyoda?!

Bu umr nima bo’ldi,
Chala qoldimu bari.
Oshay desam oshlagani,
Osh qolmasa-ya dunyoda?!

O’zimga

Kuch kerak —
G’aflat mozoridan tirilmoq uchun,
Makkor tuyg’ulardan surilmoq uchun,
Yurakni lahaddan sug’irmoq uchun —
Kuch kerak…

Kuch kerak —
Tokim bu nafaslar olovga do’nsin,
Olovqalb arslonlar o’kirib qo’ysin,
Yaldo karvonini cho’ktirib qo’ysin —
Kuch kerak…

Kuch kerak —
Qaysar ko’zlaringni ochmog’ing uchun,
Bo’g’zingdan sirtmoqni yechmog’ing uchun,
O’limni asalday ichmog’ing uchun —
Kuch kerak…

Kuch kerak —
Behuda umrni yamlamoqlikka,
Nishon taqmas jangni anglamoqlikka,
Kurashda o’zingni tanlamoqlikka —
Kuch kerak…

Sirli lahza

So’zlar oqa boshlaydi rangin,
To’lqinida kamalak tuyg’u.
Jilolangan sarhadlar aro —
Bedorlikka chorlaydi uyqu.

Feruzarang jilvalar makkor,
Qafasiga urilar yurak.
Sachrab ketdi hayratdan vujud-
Endi qanday yashamoq kerak?!…

Xotima

Qo’lingni ber —
Cho’qqilar bag’riga chopamiz,
Yuksakka talpingan qirlardan,
Navqiron tonglarni topamiz.

Qo’lingni ber —
Umrimiz gullaydi yaqinda,
Qo’rqmagin-
Biz hatto qodirmiz
Atirgul yasashga chaqindan.

Qo’lingni ber —
Zulmatning ko’zini o’yamiz,
Yuksakda tonglarning mavjini
Yurakka oqizib qo’yamiz…

Qaytish…

Shak-shubhasiz senga qaytaman,
Yuzlanaman Ulug’ Yuzingga.
Oson qilgin,
Qo’lla, yo Robbim,
Qaytajagim yo’lni — O’zingga!

Men shubhasiz o’lja bo’laman,
Gunohlarning sayyodlariga.
Quloq tutmay kulib yashadim,
Iymonimning faryodlariga.

Erchib kelgan Vaqt, So’zlarni,
Sarflagayman ko’zim nuriday.
Qonga bo’yab yorug’ umrimni,
G’ajib qo’ygum vahshiy bo’riday.

Men shundayin adashguvchi qul,
Maysadagi taqvo ham yo’qdir.
Yonay degan bu vujudni ko’r,
Tutashni ham bilmagan cho’g’dir.

Qaytar Robbim!
Ishqingda tobla!
Hidoyating ichra izlanay
Xotimam bo’lguvchi O’zingga-
Tokim yorug’ yuz-la yuzlanay.