Ҳар бир инсоннинг ҳаётида шундай сўзлар бўладики, улар бир умр қалбда муҳрланиб қолади. “Reddit” ижтимоий тармоғи фойдаланувчилари тақдирларини ўзгартириб юборган ана шундай сўзларни биз билан баҳам кўришди.

Бассейнга сакраш

13 ёшлик пайтимда олти ёшли синглимга бассейнга сакрашни ўргатмоқчи бўлдим. Бунга жуда кўп вақтим кетди, чунки синглим қўрқаётганди. Воқеа умумий бассейнда бўлаётганди. Ёнимизда 70 ёшлардаги аёл аста сузиб юрар, биз томонга қараб-қараб қўярди. Ниҳоят у ёнимизга сузиб келди. Мен бу пайтда синглимни бор кучим билан бассейнга итараётган, у эса “Қўрқяпман! Йўқ, қўрқяпман!”, деб чинқираётганди. Кампир унга қараб қўлларини мушт қилиб силкитди ва деди: “Қўрқсанг, қўрқавер! Кейин эса барибир сакра!”

Бу воқеа 35 йил илгари юз берганди, аммо уни ҳеч қачон унутмайман. Бу мен учун кашфиёт бўлди — жасур бўлиш муҳиммас. Асосийси — қўрқсанг ҳам ҳаракат қилиш.

Она

Онам умрининг сўнгги дақиқаларини ўтказаётганди. Дўстим менга деди: “Онанг учун бир умр йиғлашинг мумкин, лекин ҳозир унинг кўз олдида йиғлама”.

Унинг сўзлари менинг туйғуларим ҳар доим ҳам муҳим эмаслигини тушунишга ёрдам берди. Жазавага тушишдан ўзингни тия олсанг, тийилганинг яхши.

Ака

Мен оиладаги уч фарзанднинг тўнғичиман. Укам мендан икки ярим ёш, синглим эса тўққиз ярим ёш кичик.

14 ёшга кирган пайтимда саккиз фарзанднинг иккинчиси бўлган отам билан баҳслашиб қолдим. У менга шундай деди: “Бу оилада сен қабул қилган ҳар бир қарорингни уч марта қабул қиласан. Биринчисида — ўзинг учун, иккинчисида — сенинг ортингдан эргашадиган уканг учун ва учинчи марта — иккингизнинг ортингиздан эргашадиган синглинг учун. Сен укангга қандай муносабатда бўлсанг, у ҳам синглингга шундай муносабатда бўлади, сизларнинг муносабатингиз эса синглингнинг бошқалардан, шунингдек, бўлажак эридан кўрадиган муносабатига ҳам таъсир кўрсатади”.

Бу сўзлар қалбимни титратиб юборди ва ака сифатидаги ўрнимни қайтадан ўйлашга мажбур қилди. Атрофингизда сизни ҳурмат қиладиганларга унчалик таъсир кўрсатишга уринмасангиз ҳам, улар сиз тутган йўлга қараб ўз қарорларини чиқаришади. Қийин вазиятларда тушкунликка тушсангиз, улар ҳам ўзларини шундай вазиятда сиз каби тутишади. Бошингизни баланд кўтариб, олға қадам боссангиз, уларга ҳам ишонч ва умид берасиз.

Олимлик даражаси

38 ёшга кирганимда радиография бўйича олимлик даражасини олиш учун икки йил умримни сарфлашим керакми-йўқми, дея бош қотириб юргандим. Дўстимга бу ҳақда айтиб, бунга хоҳишим йўқлигини билдирдим. “Бу ишни бошлаш учун ёшим ўтди. Диплом олганимда қирқ ёшга кирган бўламан”. Шунда дўстим деди: “Бу ишни қилмасанг ҳам барибир қирқ ёшга кирасан, фақат у пайтда сенда олимлик даражаси бўлмайди”. Ҳозир 60 га киряпман ва ўша пайтда ўқиганим бугун яхши ҳаёт кечиришимга сабаб бўлмоқда.

Сабоқ

Бошлиғим, касалхона раҳбари менга бир куни оддий лаборант бўлиб юрган пайтидаги воқеани айтиб берди. У бир куни қурилмадаги қандайдир механизмни текширишни унутибди ва носозлик сабабли қурилма ишдан чиқиб, уни тузатишга 250 минг доллар сарфланибди. Эртасига бошлиқ уни чақирибди ва нима учун қурилмани текширмаганлигини сўраганидан сўнг уни яна ишини давом эттиришига рухсат берибди. У бошлиғига ишдан ҳайдаб юборишларидан қўрққанлигини айтибди. Шунда бошлиғи “Мен сен бир умр унутмайдиган сабоқ олишинг учун 250 минг доллар сарфладим. Нега сени бўшатарканман?” дебди.

Бу ҳикоя менга қаттиқ таъсир қилди. Ҳис-туйғуга берилиб қарор қабул қилмаслик керак. Ишда бирор муаммони ҳал қилиш чоғида асосий мақсадингиз нима эканлигини ёдда тутинг. Ҳамма хато қилади. Ўзингизни тута билиш ва ўзгаларни тушуниш сизни ҳурмат қилишларига олиб келади.

Гулхан

“Ўзгаларни иситиш учун ўзингизни ёндиришингиз шарт эмас”

Бу мен учун бир кашфиёт бўлди: болалигимдан ота-онам ўртасидаги можароларда уларни яраштириб ўсдим, ўсмирлик пайтимда эса дўстларим руҳан изтиробга тушган пайтларида уларга ёрдам бериб далда бўлдим. Ҳаётимнинг аксарият қисмини ўзгаларнинг муаммоларини ечиш билан ўтказдим ва бир куни одамлар менга ёрдамга муҳтож ҳар қандай инсон билан муносабатда чегарани сақлашим лозимлигини айтишганида ҳайратга тушдим.

Атрофдаги устозлар

“Сен учратган ҳар қандай инсон сен билмайдиган ниманидир билади”, — деганди бобом бир куни. Бу сўзлар менга ҳар доим атрофимда устозлар борлигини эслатиб туради.

Арава

Мен ногиронлар аравасида ўтирган киши билан гаплашиб қолдим. Ундан бир куни аравага михланиб яшаш қийинми деб сўрашибди. Шунда у шундай жавоб қайтарибди: “Мен аравага михланиб қолмаганман — у туфайли мен эркинман. Агар мана шу аравам бўлмаганида мен ҳозир хонамдан чиқолмай тўшакка михланиб ётган бўлардим”.

Манба: http://xabardor.uz

P.S. Бу ажойиб саҳифага йўл кўрсатган фейсбукдаги даврадошим шоира Мумтоз Шаҳобиддинга миннатдорчилик билдираман

Hayotning har lahzasi go’zal…

Har bir insonning hayotida shunday so’zlar bo’ladiki, ular bir umr qalbda muhrlanib qoladi. “Reddit” ijtimoiy tarmog’i foydalanuvchilari taqdirlarini o’zgartirib yuborgan ana shunday so’zlarni biz bilan baham ko’rishdi.

Basseynga sakrash

13 yoshlik paytimda olti yoshli singlimga basseynga sakrashni o’rgatmoqchi bo’ldim. Bunga juda ko’p vaqtim ketdi, chunki singlim qo’rqayotgandi. Voqea umumiy basseynda bo’layotgandi. Yonimizda 70 yoshlardagi ayol asta suzib yurar, biz tomonga qarab-qarab qo’yardi. Nihoyat u yonimizga suzib keldi. Men bu paytda singlimni bor kuchim bilan basseynga itarayotgan, u esa “Qo’rqyapman! Yo’q, qo’rqyapman!”, deb chinqirayotgandi. Kampir unga qarab qo’llarini musht qilib silkitdi va dedi: “Qo’rqsang, qo’rqaver! Keyin esa baribir sakra!”

Bu voqea 35 yil ilgari yuz bergandi, ammo uni hech qachon unutmayman. Bu men uchun kashfiyot bo’ldi — jasur bo’lish muhimmas. Asosiysi — qo’rqsang ham harakat qilish.

Ona

Onam umrining so’nggi daqiqalarini o’tkazayotgandi. Do’stim menga dedi: “Onang uchun bir umr yig’lashing mumkin, lekin hozir uning ko’z oldida yig’lama”.

Uning so’zlari mening tuyg’ularim har doim ham muhim emasligini tushunishga yordam berdi. Jazavaga tushishdan o’zingni tiya olsang, tiyilganing yaxshi.

Aka

Men oiladagi uch farzandning to’ng’ichiman. Ukam mendan ikki yarim yosh, singlim esa to’qqiz yarim yosh  kichik.

14 yoshga kirgan paytimda sakkiz farzandning ikkinchisi bo’lgan otam bilan bahslashib qoldim. U menga shunday dedi: “Bu oilada sen qabul qilgan har bir qaroringni uch marta qabul qilasan. Birinchisida — o’zing uchun, ikkinchisida — sening ortingdan ergashadigan ukang uchun va uchinchi marta — ikkingizning ortingizdan ergashadigan singling uchun. Sen ukangga qanday munosabatda bo’lsang, u ham singlingga shunday munosabatda bo’ladi, sizlarning munosabatingiz esa singlingning boshqalardan, shuningdek, bo’lajak eridan ko’radigan munosabatiga ham ta’sir ko’rsatadi”.

Bu so’zlar qalbimni titratib yubordi va aka sifatidagi o’rnimni qaytadan o’ylashga majbur qildi. Atrofingizda sizni hurmat qiladiganlarga unchalik ta’sir ko’rsatishga urinmasangiz ham, ular siz tutgan yo’lga qarab o’z qarorlarini chiqarishadi. Qiyin vaziyatlarda tushkunlikka tushsangiz, ular ham o’zlarini shunday vaziyatda siz kabi tutishadi. Boshingizni baland ko’tarib, olg’a qadam bossangiz, ularga ham ishonch va umid berasiz.

Olimlik darajasi

38 yoshga kirganimda radiografiya bo’yicha olimlik darajasini olish uchun ikki yil umrimni sarflashim kerakmi-yo’qmi, deya bosh qotirib yurgandim. Do’stimga bu haqda aytib, bunga xohishim yo’qligini bildirdim. “Bu ishni boshlash uchun yoshim o’tdi. Diplom olganimda qirq yoshga kirgan bo’laman”. Shunda do’stim dedi: “Bu ishni qilmasang ham baribir qirq yoshga kirasan, faqat u paytda senda olimlik darajasi bo’lmaydi”. Hozir 60 ga kiryapman va o’sha paytda o’qiganim bugun yaxshi hayot kechirishimga sabab bo’lmoqda.

Saboq

Boshlig’im, kasalxona rahbari menga bir kuni oddiy laborant bo’lib yurgan paytidagi voqeani aytib berdi. U bir kuni qurilmadagi qandaydir mexanizmni tekshirishni unutibdi va nosozlik sababli qurilma ishdan chiqib, uni tuzatishga 250 ming dollar sarflanibdi. Ertasiga boshliq uni chaqiribdi va nima uchun qurilmani tekshirmaganligini so’raganidan so’ng uni yana ishini davom ettirishiga ruxsat beribdi. U boshlig’iga ishdan haydab yuborishlaridan qo’rqqanligini aytibdi. Shunda boshlig’i “Men sen bir umr unutmaydigan saboq olishing uchun 250 ming dollar sarfladim. Nega seni bo’shatarkanman?” debdi.

Bu hikoya menga qattiq ta’sir qildi. His-tuyg’uga berilib qaror qabul qilmaslik kerak. Ishda biror muammoni hal qilish chog’ida asosiy maqsadingiz nima ekanligini yodda tuting. Hamma xato qiladi. O’zingizni tuta bilish va o’zgalarni tushunish sizni hurmat qilishlariga olib keladi.

Gulxan

“O’zgalarni isitish uchun o’zingizni yondirishingiz shart emas”

Bu men uchun bir kashfiyot bo’ldi: bolaligimdan ota-onam o’rtasidagi mojarolarda ularni yarashtirib o’sdim, o’smirlik paytimda esa do’stlarim ruhan iztirobga tushgan paytlarida ularga yordam berib dalda bo’ldim. Hayotimning aksariyat qismini o’zgalarning muammolarini yechish bilan o’tkazdim va bir kuni odamlar menga yordamga muhtoj har qanday inson bilan munosabatda chegarani saqlashim lozimligini aytishganida hayratga tushdim.

Atrofdagi ustozlar

“Sen uchratgan har qanday inson sen bilmaydigan nimanidir biladi”, — degandi bobom bir kuni. Bu so’zlar menga har doim atrofimda ustozlar borligini eslatib turadi.

Arava

Men nogironlar aravasida o’tirgan kishi bilan gaplashib qoldim. Undan bir kuni aravaga mixlanib yashash qiyinmi deb so’rashibdi. Shunda u shunday javob qaytaribdi: “Men aravaga mixlanib qolmaganman — u tufayli men erkinman. Agar mana shu aravam bo’lmaganida men hozir xonamdan chiqolmay to’shakka mixlanib yotgan bo’lardim”.

Manba: http://xabardor.uz

P.S. Bu ajoyib sahifaga yo’l ko’rsatgan feysbukdagi davradoshim shoira Mumtoz Shahobiddinga minnatdorchilik bildiraman