Меҳринозни ва салкам адашим бўлмиш Хушнудбекни оилавий қувонч — фарзандлик бахти билан чин юракдан қутлайман. Боболару момолари дуоларини олиб улғайсин.

Меҳриноз АББОСОВА
ЯНГИ ШЕЪРЛАР

---

Меҳриноз Аббосова 1995 йили Наманган вилоятининг Чортоқ туманида туғилган. Зулфия номидаги Давлат мукофоти совриндори, “Шуҳрат» медали соҳибаси. “Мен ёшликман”, “ Юлдузранг қўшиқлар” номли шеърий китоблари чоп этилган. Айни пайтда Алишер Навоий номидаги ўзбек тили ва адабиёти университетининг Олий адабиёт курси тингловчиси ҳамда Республика ёш ижодкорлар кенгаши раиси сифатида фаолият олиб бормоқда.

---

***

Хонаки туйғулар тарк этди бу чоғ,
Тоғлик чечакларнинг урилди бўйи.
Баҳорни чизишга Моне ҳам нўноқ,
Майсани тинглайман Моцартни қўйиб.

Илма-тешик бўғзим – чалинмаган най,
Қўшиқ бўлиб янграр олмаган ўчим.
Мен ажиб дарахтман – фасл танламай
Сингган шоҳидан ҳам гуллайвергувчи.

Атлас хотиралар, банорас ҳислар,
Йиллар ёмғирида ўчмас рангингиз.
Эккан ниҳолларим отса илдизлар,
Ортимдан қолдириб кетсам яшил из.

Увв тоғлар, денгизлар қушга айланиб
Учди, учаверди кўкдан ҳам баланд.
Умрбод дунёни кезсам ойланиб,
Озод юрак билан, эркин руҳ билан.

“Боғчасарой фонтани” достонини ўқиб…

Сарой бу – қафаснинг ялтироқ номи,
Подшоҳ ким — ҳашамдор тўн кийган маҳбус.
Ҳарам қизи – чўққа тушгани они,
Қайтадан тирила олмаган қақнус.

Қалъани чўктирган сукут денгизи,
Шоҳ Гарой қалбига солар долғалар.
Вазирлар кўзида хиёнат изи,
Эшикдан ҳам ҳиссиз эшикоғалар.

Арслонни оҳуга эвирар ҳадик,
Султонга қуллигин англатар қўрқув.
Инсоннинг энг яқин дўсти ёлғизлик,
Инсонни энг яқин душмани ҳам – У.

Ҳилватда ибодат қиладир бесас,
Гаройхон — ҳўл бўлган соқоли ўсиқ.
Ким у йиғлаётган фаввора эмас,
Гўзал Мариянинг қайғуранг кўзи.

Бирдан Боғчасарой дўнар бўшлиққа,
Исрофил сурини чалар фаввора.
Кўк тўлар Зарема айтган қўшиққа,
Қўшиқлар қушларга айланди, қара:

“Балки лаънатлайди, қарғайди балки,
Кеча дуо қилган малоикалар.
Жамийки ҳужайрам топгандир таркиб
Қайноқ гуноҳингдан – бўйи муаттар.

Фаришта қалбини забт этган иблис,
Қандай дўзахсанки – жаннатдан муҳим.
Жуфтига талпинган оққушдек илкис,
Ҳижобини отди муслима руҳим.

Аммо исёнларим лаҳзалик холос,
Калтабин тақдирдан кутмадим шафқат.
Дунё югурарди ортимдан халлос,
Кўзингга қочардим, кўзингга фақат.

Тушда ҳамма болам сенинг пуштингдан,
Ташда сароб – қизим, изтироб – ўғлим.
Руҳингни ўраган йўргак ҳам кафан –
Менинг ёсин кўнглим, таборак кўнглим”

Ҳар томонда руҳлар кезар саросар,
Ёлғизликни ёлғиз қолдирмас ёҳу.
Гаройнинг юрагин эзади баттар,
Қўшиғин тугатмас Заремабону.

Мана, унутилди ҳар ким ва ҳар не,
Дунёсидан ўтди, подшо Гаройда.
Лек ҳануз эслатиб қора кунларни,
Оппоқ гуноҳ ўйнар Боғчасаройда.
***
Кибор мажлисларнинг ваъдаси улкан,
Гул каби кўринган хас-алафлар бор.
Элнингмас, султоннинг олқишин кутган,
Қуруқ савлатлар бор, қуруқ гаплар бор.

Лек ҳар дам кўнгилда умидим ҳоқон,
Чин халқ бор, халққа хос юксак дардлар бор.
Оналар қорнида ўсар Туркистон,
Оталар пуштида Туронмардлар бор.

***

Ўйин бошлар шайтон янгидан,
Гоҳи нафси устун бандангман.
Омон чиққан Ухуд жангидан,
Ҳамма тиши бутун бандангман.

Кўнглим ошиқ самовий ҳисга,
Кўзи тўла ҳузун бандангман.
Борган сари тиллари қисқа,
Тавбалари узун бандангман.

Учаётган қафас

1
Учаётган қафасман, тили чиққан сукунат,
Осмон торайиб борар, дуннинг қулоғи оғир.
Жуссам қалдирғоч мисол, руҳим девдек баҳайбат,
Уззукун кўзларимдан ёмғир ёғир, дўл ёғир.

Найнинг ортидан кетиб, найга айландим ўзим,
Узлатдаги ғордаман, нур тушар аҳён-аҳён.
Соврилдим, тугаб битдим, жонда қолмади тўзим,
Бунда ёлғиз таскиним – “Тазкират-ул авлиё”.

2
Бахт билан сийлар тақдир,
Юрагим дардсираган.
Дунё мурғак боламдир
Кўзимга жавдираган

Унга бағишлаб борим,
Раҳмонга яқин бўлдим.
Ерга сингиган сорим,
Осмонга яқин бўлдим.

Ичимдасан: не исминг
Жобирми ё Собирми?!
Аёл билан иблиснинг
Тили ҳам қони бирми?!

Руҳим сочилиб, тўзар,
Ўзгартирма ёзуғим.
Шундоқ ҳам умрим гўзал,
Қудуққа қайт, Юсуфим,
Қудуққа қайт, Юсуфим!

3
Қадамларим сочиқ, товушим тарқоқ,
Минг бир қиёфага солинган расмим.
Юзимда қатма-қат милёнта ниқоб,
Ҳануз англолмадим – қай бири аслим.

Озод қулман энди, кетдим ложарам,
Малика эмасман – кўнглим унуққан.
Пайғамбардек излаб, сўқир бўлсам ҳам,
Тушим битсин, нафсим тушсин қудуққа.

***

Қафасланган туш ҳам, деворланган хуш,
Сиртим оқилаю, ичим Лайликўй.
Форсча муҳаббатин тутади Гугуш:
“Ман омадеам, бўўўўй”.

Чирс-чирс узилади ёмғир торлари,
Руҳимни тебратар бармоғим: қирс-қирс.
Ошиқлар покланир, ишқ оҳорланир,
Кўнгилга йўлайди на нафс-у, на ҳирс.

Кўзларим чайқалир тотли май бўлиб,
Кел, манинг созандам, кипригимни чал.
Тинглай, минг тирилиб, минг қайта ўлиб,
Мажнуннинг умрини куйла муфассал.

Учар бир озод туш, қўнар эркин хуш,
Ёмғир томчисида айланар мозий.
Форсча исёнини давомлар Гугуш,
Байтларин май каби тутар Шерозий.

Йўқлик

1
Ой бўрини чақирар аммо,
Жонивордан топилмас дарак.
Икки айро ошиқлар аро,
Тун сочлари тортади сийрак.

Жиловини тутқизмас йиллар,
Асов севги ўжардан ўжар.
Борган сари ой – тиниқ, биллур,
Борган сари бўри улғаяр.

2
Бу ўйинни тўхтатмоқ мушкул,
Вақт сен бўлиб сочади жаранг.
Югураман. Бўйсунмайди йўл
Итдек эргашади хотиранг.

Зулайҳодек телбаҳол, беруҳ,
Юсуфсиёқ дардга мен қарам.
Учрашамиз тушимда ҳеч йўқ,
Таъқиқламас ҳатто Худо ҳам.

3
Бизим Алмийсоқдан кўзимиз ёшлиғ,
Пайғамбар сув ичган коса – кўнглимиз.
Малак ҳам, иблис ҳам Ўзингга ошиқ,
Аввалимиз Сенсан, Сенсан сўнгимиз.

Умрим – ҳаводаги муаллақ бир ўқ,
Аросат домига наҳот лойиқман?!
Бошимни чангаллай десам, бошим йўқ,
Ўзимни лаънатлай десам, ғойибман…

Най қўшиқ

Синган найман, тинган найман, кўнган найман,
Қамишзорда яна қайта унган найман.
Сендан қочиб, Сенга бормоқ не бир шараф,
Қушдек учиб, кўзларингга қўнган найман.

Куйганлардан куй чиқади соғлар билмас,
Чўл сукутин гувиллаган боғлар билмас.
Бирлашмадик мағриб тараф машриқ тараф,
Шоҳдек шоҳсан, вале, бизлар қулдек қулмас.

Қўлларимни, йўлларимни бойлаюрсан,
Дунёсидан озодалар айлаюрсан.
Рози келдим тақдирингга, ай ишқталаб,
Найлаюрсан, найлаюрсан, найлаюрсан?!

2
Куйим Машрабона, йўлим айлона,
Найга эврилажак бир куни қамиш.
Ҳар тонг уйғонгувчи уйим бегона,
Ҳар кун ўтадиган кўчам нотаниш.

Бир елкамда тақво, бирда шаккоклик,
Қаердан қаерга қочурман халлос.
Сенинг исминг қадар муҳташам шодлик,
Муаззам изтироб истайман холос.

Mehrinozni va salkam adashim bo’lmish Xushnudbekni oilaviy quvonch — farzandlik baxti bilan chin yurakdan qutlayman. Bobolaru momolari duolarini olib ulg’aysin.

Mehrinoz ABBOSOVA
YANGI SHE’RLAR

---

Mehrinoz Abbosova 1995 yili Namangan viloyatining Chortoq tumanida tug’ilgan. Zulfiya nomidagi Davlat mukofoti sovrindori, “Shuhrat» medali sohibasi. “Men yoshlikman”, “ Yulduzrang qo’shiqlar” nomli she’riy kitoblari chop etilgan. Ayni paytda Alisher Navoiy nomidagi o’zbek tili va adabiyoti universitetining Oliy adabiyot kursi tinglovchisi hamda Respublika yosh ijodkorlar kengashi raisi sifatida faoliyat olib bormoqda.

---

***

Xonaki tuyg’ular tark etdi bu chog’,
Tog’lik chechaklarning urildi bo’yi.
Bahorni chizishga Mone ham no’noq,
Maysani tinglayman Motsartni qo’yib.

Ilma-teshik bo’g’zim – chalinmagan nay,
Qo’shiq bo’lib yangrar olmagan o’chim.
Men ajib daraxtman – fasl tanlamay
Singgan shohidan ham gullayverguvchi.

Atlas xotiralar, banoras hislar,
Yillar yomg’irida o’chmas rangingiz.
Ekkan nihollarim otsa ildizlar,
Ortimdan qoldirib ketsam yashil iz.

Uvv tog’lar, dengizlar qushga aylanib
Uchdi, uchaverdi ko’kdan ham baland.
Umrbod dunyoni kezsam oylanib,
Ozod yurak bilan, erkin ruh bilan.

“Bog’chasaroy fontani” dostonini o’qib…

Saroy bu – qafasning yaltiroq nomi,
Podshoh kim — hashamdor to’n kiygan mahbus.
Haram qizi – cho’qqa tushgani oni,
Qaytadan tirila olmagan qaqnus.

Qal’ani cho’ktirgan sukut dengizi,
Shoh Garoy qalbiga solar dolg’alar.
Vazirlar ko’zida xiyonat izi,
Eshikdan ham hissiz eshikog’alar.

Arslonni ohuga evirar hadik,
Sultonga qulligin anglatar qo’rquv.
Insonning eng yaqin do’sti yolg’izlik,
Insonni eng yaqin dushmani ham – U.

Hilvatda ibodat qiladir besas,
Garoyxon — ho’l bo’lgan soqoli o’siq.
Kim u yig’layotgan favvora emas,
Go’zal Mariyaning qayg’urang ko’zi.

Birdan Bog’chasaroy do’nar bo’shliqqa,
Isrofil surini chalar favvora.
Ko’k to’lar Zarema aytgan qo’shiqqa,
Qo’shiqlar qushlarga aylandi, qara:

“Balki la’natlaydi, qarg’aydi balki,
Kecha duo qilgan maloikalar.
Jamiyki hujayram topgandir tarkib
Qaynoq gunohingdan – bo’yi muattar.

Farishta qalbini zabt etgan iblis,
Qanday do’zaxsanki – jannatdan muhim.
Juftiga talpingan oqqushdek ilkis,
Hijobini otdi muslima ruhim.

Ammo isyonlarim lahzalik xolos,
Kaltabin taqdirdan kutmadim shafqat.
Dunyo yugurardi ortimdan xallos,
Ko’zingga qochardim, ko’zingga faqat.

Tushda hamma bolam sening pushtingdan,
Tashda sarob – qizim, iztirob – o’g’lim.
Ruhingni o’ragan yo’rgak ham kafan –
Mening yosin ko’nglim, taborak ko’nglim”

Har tomonda ruhlar kezar sarosar,
Yolg’izlikni yolg’iz qoldirmas yohu.
Garoyning yuragin ezadi battar,
Qo’shig’in tugatmas Zaremabonu.

Mana, unutildi har kim va har ne,
Dunyosidan o’tdi, podsho Garoyda.
Lek hanuz eslatib qora kunlarni,
Oppoq gunoh o’ynar Bog’chasaroyda.

***

Kibor majlislarning va’dasi ulkan,
Gul kabi ko’ringan xas-alaflar bor.
Elningmas, sultonning olqishin kutgan,
Quruq savlatlar bor, quruq gaplar bor.

Lek har dam ko’ngilda umidim hoqon,
Chin xalq bor, xalqqa xos yuksak dardlar bor.
Onalar qornida o’sar Turkiston,
Otalar pushtida Turonmardlar bor.

***

O’yin boshlar shayton yangidan,
Gohi nafsi ustun bandangman.
Omon chiqqan Uxud jangidan,
Hamma tishi butun bandangman.

Ko’nglim oshiq samoviy hisga,
Ko’zi to’la huzun bandangman.
Borgan sari tillari qisqa,
Tavbalari uzun bandangman.

Uchayotgan qafas

1
Uchayotgan qafasman, tili chiqqan sukunat,
Osmon torayib borar, dunning qulog’i og’ir.
Jussam qaldirg’och misol, ruhim devdek bahaybat,
Uzzukun ko’zlarimdan yomg’ir yog’ir, do’l yog’ir.

Nayning ortidan ketib, nayga aylandim o’zim,
Uzlatdagi g’ordaman, nur tushar ahyon-ahyon.
Sovrildim, tugab bitdim, jonda qolmadi to’zim,
Bunda yolg’iz taskinim – “Tazkirat-ul avliyo”.

2
Baxt bilan siylar taqdir,
Yuragim dardsiragan.
Dunyo murg’ak bolamdir
Ko’zimga javdiragan

Unga bag’ishlab borim,
Rahmonga yaqin bo’ldim.
Yerga singigan sorim,
Osmonga yaqin bo’ldim.

Ichimdasan: ne isming
Jobirmi yo Sobirmi?!
Ayol bilan iblisning
Tili ham qoni birmi?!

Ruhim sochilib, to’zar,
O’zgartirma yozug’im.
Shundoq ham umrim go’zal,
Quduqqa qayt, Yusufim,
Quduqqa qayt, Yusufim!

3
Qadamlarim sochiq, tovushim tarqoq,
Ming bir qiyofaga solingan rasmim.
Yuzimda qatma-qat milyonta niqob,
Hanuz anglolmadim – qay biri aslim.

Ozod qulman endi, ketdim lojaram,
Malika emasman – ko’nglim unuqqan.
Payg’ambardek izlab, so’qir bo’lsam ham,
Tushim bitsin, nafsim tushsin quduqqa.

***

Qafaslangan tush ham, devorlangan xush,
Sirtim oqilayu, ichim Layliko’y.
Forscha muhabbatin tutadi Gugush:
“Man omadeam, bo’o’o’o’y”.

Chirs-chirs uziladi yomg’ir torlari,
Ruhimni tebratar barmog’im: qirs-qirs.
Oshiqlar poklanir, ishq ohorlanir,
Ko’ngilga yo’laydi na nafs-u, na hirs.

Ko’zlarim chayqalir totli may bo’lib,
Kel, maning sozandam, kiprigimni chal.
Tinglay, ming tirilib, ming qayta o’lib,
Majnunning umrini kuyla mufassal.

Uchar bir ozod tush, qo’nar erkin xush,
Yomg’ir tomchisida aylanar moziy.
Forscha isyonini davomlar Gugush,
Baytlarin may kabi tutar Sheroziy.

Yo’qlik

1
Oy bo’rini chaqirar ammo,
Jonivordan topilmas darak.
Ikki ayro oshiqlar aro,
Tun sochlari tortadi siyrak.

Jilovini tutqizmas yillar,
Asov sevgi o’jardan o’jar.
Borgan sari oy – tiniq, billur,
Borgan sari bo’ri ulg’ayar.

2
Bu o’yinni to’xtatmoq mushkul,
Vaqt sen bo’lib sochadi jarang.
Yuguraman. Bo’ysunmaydi yo’l
Itdek ergashadi xotirang.

Zulayhodek telbahol, beruh,
Yusufsiyoq dardga men qaram.
Uchrashamiz tushimda hech yo’q,
Ta’qiqlamas hatto Xudo ham.

3
Bizim Almiysoqdan ko’zimiz yoshlig’,
Payg’ambar suv ichgan kosa – ko’nglimiz.
Malak ham, iblis ham O’zingga oshiq,
Avvalimiz Sensan, Sensan so’ngimiz.

Umrim – havodagi muallaq bir o’q,
Arosat domiga nahot loyiqman?!
Boshimni changallay desam, boshim yo’q,
O’zimni la’natlay desam, g’oyibman…

Nay qo’shiq

Singan nayman, tingan nayman, ko’ngan nayman,
Qamishzorda yana qayta ungan nayman.
Sendan qochib, Senga bormoq ne bir sharaf,
Qushdek uchib, ko’zlaringga qo’ngan nayman.

Kuyganlardan kuy chiqadi sog’lar bilmas,
Cho’l sukutin guvillagan bog’lar bilmas.
Birlashmadik mag’rib taraf mashriq taraf,
Shohdek shohsan, vale, bizlar quldek qulmas.

Qo’llarimni, yo’llarimni boylayursan,
Dunyosidan ozodalar aylayursan.
Rozi keldim taqdiringga, ay ishqtalab,
Naylayursan, naylayursan, naylayursan?!

2
Kuyim Mashrabona, yo’lim aylona,
Nayga evrilajak bir kuni qamish.
Har tong uyg’onguvchi uyim begona,
Har kun o’tadigan ko’cham notanish.

Bir yelkamda taqvo, birda shakkoklik,
Qayerdan qayerga qochurman xallos.
Sening isming qadar muhtasham shodlik,
Muazzam iztirob istayman xolos.