УСТОЗ БИЛАН СЎНГГИ ДИЙДОР
Ражаббой РАУПОВ —
Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмаси аъзоси
Ўзбекистон халқ шоири Жамол Камол вафот этди. Ўлим ҳақ. Бундай дамда юракка далда бўладиган, кўнгилга таскин бағишлайдиган биргина мезон; марҳумнинг шахси, ижоди, имон-эътиқодидир.
Устоз эътиқод борасида, ишчанлик, тартиб, меҳнат борасида кўпчиликка ўрнак эди. Ёзувчиларнинг Дўрмондаги ижод боғида олти йил ёнма-ён яшадик. Шунда мен Жамол Камолни юртдошим сифатида ҳамда шоир сифатида қайта кашф этдим. Биз тез-тез учрашиб, дилдан суҳбатлашар, ҳар ким ўз фикрини эркин билдирар, баъзан:
– Бир қўшиқ эшитайлик, – дея ҳаяжон билан ўрнидан турарди. Хонада Дилнура Қодиржонова, Муножот Йўлчиеваларнинг баланд пардада куйлаган қўшиқлари янграйди. Устоз ўзи сезмаган ҳолда ўнг қўлини баланд кўтариб, кенг хона бўйлаб “оҳ-оҳ” дея айлана бошлайди. Айни шу дамларда Жамол аканинг вужуди завққа тўлиб, мусиқа оҳангига қўшилиб кетади. Устоз бу оламда адабиёт, санъат, илм билан бир бутун ҳолда – бир тан, бир жон бўлиб яшади…
– Қаерда бўлмасин, ижодкорлар йиғилган жамоа файзли хонадон каби доим эътиборда бўлади, – дерди у. Мендан “Шофиркон овози” газетасининг 90 йиллигини ўтказишга тайёргарлик бошлангани ҳақида эшитиб жуда хурсанд бўлганди. “Газетанинг ижодий жамоасига, бош муҳаррир Икромжонга, ижодкор укам Алишер Обидга қизғин саломларимни етказинг…”
– Ҳамюртларингизга атаган нимангиз бор? –деб сўраган эдим, устоз:
– Янги китобларим, таржималарим ва қайноқ меҳрим бор, насиб этса борарман, –деди-да хаёл суриб қолди.
Билолмадим, шунда Жамол аканинг кўнглидан нималар кечди экан.
Мангу қўним топган масканингиз обод, қабрингиз нурга тўлсин, қадрдоним акам.
27.09.2022 йил. Шофиркон.
O’zbekiston xalq shoiri Jamol Kamol vafot etdi. O’lim haq. Bunday damda yurakka dalda bo’ladigan, ko’ngilga taskin bag’ishlaydigan birgina mezon; marhumning shaxsi, ijodi, imon-e’tiqodidir…
USTOZ BILAN SO’NGGI DIYDOR
Rajabboy RAUPOV —
O’zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a’zosi
O’zbekiston xalq shoiri Jamol Kamol vafot etdi. O’lim haq. Bunday damda yurakka dalda bo’ladigan, ko’ngilga taskin bag’ishlaydigan birgina mezon; marhumning shaxsi, ijodi, imon-e’tiqodidir.
Ustoz e’tiqod borasida, ishchanlik, tartib, mehnat borasida ko’pchilikka o’rnak edi. Yozuvchilarning Do’rmondagi ijod bog’ida olti yil yonma-yon yashadik. Shunda men Jamol Kamolni yurtdoshim sifatida hamda shoir sifatida qayta kashf etdim. Biz tez-tez uchrashib, dildan suhbatlashar, har kim o’z fikrini erkin bildirar, ba’zan:
– Bir qo’shiq eshitaylik, – deya hayajon bilan o’rnidan turardi. Xonada Dilnura Qodirjonova, Munojot Yo’lchiyevalarning baland pardada kuylagan qo’shiqlari yangraydi. Ustoz o’zi sezmagan holda o’ng qo’lini baland ko’tarib, keng xona bo’ylab “oh-oh” deya aylana boshlaydi. Ayni shu damlarda Jamol akaning vujudi zavqqa to’lib, musiqa ohangiga qo’shilib ketadi. Ustoz bu olamda adabiyot, san’at, ilm bilan bir butun holda – bir tan, bir jon bo’lib yashadi…
– Qayerda bo’lmasin, ijodkorlar yig’ilgan jamoa fayzli xonadon kabi doim e’tiborda bo’ladi, – derdi u. Mendan “Shofirkon ovozi” gazetasining 90 yilligini o’tkazishga tayyorgarlik boshlangani haqida eshitib juda xursand bo’lgandi. “Gazetaning ijodiy jamoasiga, bosh muharrir Ikromjonga, ijodkor ukam Alisher Obidga qizg’in salomlarimni yetkazing…”
– Hamyurtlaringizga atagan nimangiz bor? –deb so’ragan edim, ustoz:
– Yangi kitoblarim, tarjimalarim va qaynoq mehrim bor, nasib etsa borarman, –dedi-da xayol surib qoldi.
Bilolmadim, shunda Jamol akaning ko’nglidan nimalar kechdi ekan.
Mangu qo’nim topgan maskaningiz obod, qabringiz nurga to’lsin, qadrdonim akam.
27.09.2022 yil. Shofirkon.
