Бахтиёр Темур  катта шоирликни даъво қилмай,  сўзга, адабиётга, шеърга бўлган иштиёқини қўлидан келган қадар бажо этиб, ижод қилаётган  шоирлардан бири. Унинг хотира ва қадрлаш куни муносабати билан  жангчи боболарини эслаб ёзган шеърларини ҳам бир оддий фарзанднинг боболари олдидаги қарзини ҳис этиб ёзилган сатрлар сифатида қабул қилинг.

Бахтиёр Темур
ШЕЪРЛАР

Бахтиёр Темур (Темиров) – 1962 йил, 6-июнда Хатирчи туманидаги Лангар қўрғонида туғилган. 1985 йилда Самарқанд Давлат Дорулфунунини тугатган. Республика матбуотида 80-йиллардан қатнашиб келади. “Ҳуррият”(2003) шеърлар туплами чоп этилган, шеърлари кўплаб жамоа тўпламларида босилган.
Тошкент “Кибернетика” институти ва Навоий вилоят статистика бошқармаси дастурчи-муҳандиси, мактабларда ўқитувчи, Пахтакор туман “Пахтакор”газетаси, Жиззах вилоят ТРК, Навоий вилоят “Дўстлик Байроғи” газетаси мухбири, Ёзувчилар уюшмаси Навоий вилоят бўлими адабий маслаҳтчиси, Навоий вилоят Матбуот ва ахборот бошқармаси ОАВ мониторинги бўлими бошлиғи, вилоят “Янги авлод” газетаси бош муҳаррири ўринбосари, 2006-2013 йилларда Республика “Туркистон”, “Миллий тикланиш”, “Адолат” газеталарининг Жиззах, Бухоро ва Навоий вилоятлари бўйича мухбири бўлиб ишлаган.

МЕНИНГ ЁВҚУР БОБОЛАРИМ

Файзи эди, Ҳамид эди, Мадад эрди…
Ёвқур ўтган, жўмард турган боболарим.
Эл-юртим деб, жангда ўққа кўкрак керди,
Гул ёшида уруш кўрган  боболарим.

Бировлардай яшириниб яшамади,
Юз бурмади ўлимлардан боболарим.
Хиёнатнинг  нонини ҳеч ошамади,
Юзи ёруғ бўлган ҳар дам  боболарим.

Ёвни тиқиб қайтган чиққан камарига,
Қонин бериб  ғалабанинг зафарига.
Ғолиб қайтган ёри —  қоши қамарига,
Лангардай  “тош шаҳар”ига  боболарим.

Урушдан сўнг қирқ йиллаб тер тўкди улар…
Улар эккан дарахтлари ҳамон гуллар.
Боболарим ёдлаганда кўнглим тўлар,
Юрагимнинг тўридадир боболарим.

Ёдимдадир:  уруш ҳақда сўрардик гоҳ,
— У кунларни кўрманг! — дерди Мадад бобо.
Йиғлар эди жўраларин эслаб ногоҳ,
Кўзёшларин яширмасдан боболарим.

Эслагайман Файзи бобо сўзларини:
—  Унутмайман жўраларим кўзларини…
Дуо ўқиб, шаҳид аскар дўстларини
Эслашарди давра қуриб боболарим.

Ёдидадир ҳар бир ўлим, ҳар битта жанг,
Ҳамид бобом айтар эди: Уруш кўрманг…
Бир ўт чиқса, болаларим, қараб турманг,
Она юртни қўринг, дерди боболарим.

Гарчи эрта… беш ёшимда отам ўлди…
Боболарим сўзи менга Ота бўлди.
Улар меҳри билан мудом дилим тўлди,
Йўлларимни равшан этди боболарим.

Пайзи бобо, Ҳомит бобо, Мадат бобо,
Сиз туфайли  омон қолди бутун дунё.
Кўкайимда тепар  экан юрагим то,
Ҳеч бирингиз унутмайман, боболарим!

То тирикман, дилдан кетмас озорларим,
Мен зиёрат қилажакман мозорларин,
Тиз чўккаман  пойларида бирин-бирин,
Охирати обод бўлгур боболарим!

 

РАУФ ПАРФИ

Бир руҳ яшар эрка, ўктам,
Ой юлдуздай порлаб кўкда —
Уйғоқдирсиз,
Рауф Парфи.

Садоси ҳар қоя, тоғда,
Сокин қайнар тун–овлоқда,
Булоқдирсиз,
Рауф Парфи.

Тошқин дарё қайроғидек,
Андалибнинг сайроғидек —
Ўйноқдирсиз,
Рауф Парфи.

Туйғу гулдай яшнаб турган,
Табиий хуш бўй уфурган
Гулбоғдирсиз,
Рауф Парфи.

Ҳақиқатга ярагувчи,
Дилга тикка қарагувчи
Қароғдирсиз,
Рауф Парфи.

Каҳкашонга боқсак – чорлар,
Ҳар нигоҳда унсиз порлар —
Чироқдирсиз
Рауф Парфи.

Юракдаги тилакларга,
Зимистонда юракларга
Маёқдирсиз
Рауф Парфи.

Тангритоғдай баланд тутган,,
Қалам аҳли тавоф этган
Байроқдирсиз,
Рауф Парфи.

Олислардан келаётган,
Дилга ҳурлик тилаётган,
Широқдирсиз,
Рауф Парфи.

Ҳамон ёвсиз номардларга,
Ҳамон  ёрсиз жўмардларга,
Сабоқдирсиз,
Рауф Парфи.

Сўроқдирсиз,
Рауф Парфи!
Жумбоқдирсиз,
Рауф Парфи!

Baxtiyor Temur katta shoirlikni da’vo qilmay, so‘zga, adabiyotga, she’rga bo‘lgan ishtiyoqini qo‘lidan kelgan qadar bajo etib, ijod qilayotgan shoirlardan biri. Uning xotira va qadrlash kuni munosabati bilan jangchi bobolarini eslab yozgan she’rlarini ham bir oddiy farzandning bobolari oldidagi qarzini his etib yozilgan satrlar sifatida qabul qiling.

Baxtiyor Temur
SHE’RLAR

Baxtiyor Temur (Temirov) – 1962 yil, 6-iyunda Xatirchi tumanidagi Langar qo‘rg‘onida tug‘ilgan. 1985 yilda Samarqand Davlat Dorulfununini tugatgan. Respublika matbuotida 80-yillardan qatnashib keladi. “Hurriyat”(2003y) she’rlar tuplami chop etilgan, she’rlari ko‘plab jamoa tuplamlarida bosilgan.
Toshkent “Kibernetika” instituti va Navoiy viloyat statistika boshqarmasi dasturchi-muhandisi, maktablarda o‘qituvchi, Paxtakor tuman “Paxtakor”gazetasi, Jizzax viloyat TRK, Navoiy viloyat “Do‘stlik Bayrog‘i” gazetasi muxbiri, Yozuvchilar uyushmasi Navoiy viloyat bo‘limi adabiy maslahtchisi, Navoiy viloyat Matbuot va axborot boshqarmasi OAV monitoringi bo‘limi boshlig‘i, viloyat “Yangi avlod” gazetasi bosh muharriri o‘rinbosari, 2006-2013 yillarda Respublika “Turkiston”, “Milliy tiklanish”, “Adolat” gazetalarining Jizzax, Buxoro va Navoiy viloyatlari bo‘yicha muxbiri bo‘lib ishlagan. Ayni paytda erkin ijodkor

MЕNING YOVQUR BOBOLARIM

Fayzi edi, Hamid edi, Madad erdi…
Yovqur o‘tgan, jo‘mard turgan bobolarim.
El-yurtim deb, jangda o‘qqa ko‘krak kerdi,
Gul yoshida urush ko‘rgan bobolarim.

Birovlarday yashirinib yashamadi,
Yuz burmadi o‘limlardan bobolarim.
Xiyonatning nonini hech oshamadi,
Yuzi yorug‘ bo‘lgan har dam bobolarim.

Yovni tiqib qaytgan chiqqan kamariga,
Qonin berib g‘alabaning zafariga.
G‘olib qaytgan yori — qoshi qamariga,
Langarday “tosh shahar”iga bobolarim.

Urushdan so‘ng qirq yillab ter to‘kdi ular…
Ular ekkan daraxtlari hamon gullar.
Bobolarim yodlaganda ko‘nglim to‘lar,
Yuragimning to‘ridadir bobolarim.

Yodimdadir: urush haqda so‘rardik goh,
— U kunlarni ko‘rmang! — derdi Madad bobo.
Yig‘lar edi jo‘ralarin eslab nogoh,
Ko‘zyoshlarin yashirmasdan bobolarim.

Eslagayman Fayzi bobo so‘zlarini:
— Unutmayman jo‘ralarim ko‘zlarini…
Duo o‘qib, shahid askar do‘stlarini
Eslashardi davra qurib bobolarim.

Yodidadir har bir o‘lim, har bitta jang,
Hamid bobom aytar edi: Urush ko‘rmang…
Bir o‘t chiqsa, bolalarim, qarab turmang,
Ona yurtni qo‘ring, derdi bobolarim.

Garchi erta… besh yoshimda otam o‘ldi…
Bobolarim so‘zi menga Ota bo‘ldi.
Ular mehri bilan mudom dilim to‘ldi,
Yo‘llarimni ravshan etdi bobolarim.

Payzi bobo, Homit bobo, Madat bobo,
Siz tufayli omon qoldi butun dunyo.
Ko‘kayimda tepar ekan yuragim to,
Hech biringiz unutmayman, bobolarim!

To tirikman, dildan ketmas ozorlarim,
Men ziyorat qilajakman mozorlarin,
Tiz cho‘kkaman poylarida birin-birin,
Oxirati obod bo‘lgur bobolarim!

RAUF PARFI

Bir ruh yashar erka, o‘ktam,
Oy yulduzday  porlab ko‘kda —
Uyg‘oqdirsiz,
Rauf Parfi.

Sadosi har qoya, tog‘da,
Sokin qaynar tun–ovloqda,
Buloqdirsiz,
Rauf Parfi.

Toshqin daryo qayrog‘idek,
Andalibning sayrog‘idek —
O‘ynoqdirsiz,
Rauf Parfi.

Tuyg‘u gulday yashnab turgan,
Tabiiy xush bo‘y ufurgan
Gulbog‘dirsiz,
Rauf Parfi.

Haqiqatga yaraguvchi,
Dilga tikka qaraguvchi
Qarog‘dirsiz,
Rauf Parfi.

Kahkashonga boqsak – chorlar,
Har nigohda unsiz porlar —
Chiroqdirsiz
Rauf Parfi.

Yurakdagi tilaklarga,
Zimistonda yuraklarga
Mayoqdirsiz
Rauf Parfi.

Tangritog‘day baland tutgan,,
Qalam ahli tavof etgan
Bayroqdirsiz,
Rauf Parfi.

Olislardan kelayotgan,
Dilga hurlik tilayotgan,
Shiroqdirsiz,
Rauf Parfi.

Hamon yovsiz nomardlarga,
Hamon yorsiz jo‘mardlarga,
Saboqdirsiz,
Rauf Parfi.

So‘roqdirsiz,
Rauf Parfi!
Jumboqdirsiz,
Rauf Parfi!