Дунёда нима кўп, мамлакат, эл-элат, миллатлару халқлар, турли рангдаги ва диндаги одамлар кўп. Ўша мамлакату элларнинг, ўша миллатлару одамларнинг шоирлари бор. Биз дунёда ҳукмронлик ўрнатган ахбарот таъсирида Ғарб давлатларини  яхшироқ биламиз, уларнинг шоиру ёзувчиларини кўпроқ ўқиймиз. Аммо, дунёда биз унчалик яхши билмаган мамлакатлару халқларнинг ҳам танилган, ўша элга манзур шоирлари, ёзувчилари бор. Болалигимда индонезиялик адиб Абдул Муис ёзган  «Сурапати» асарини ўқиганманим  ҳамон ёдимда. Индонез халқининг миллий қаҳрамонига бағишланган бу китобни  яна топиб, ўқигим келади. Бугун биз сизга Малайзия шоири Аванг Абдуллоҳнинг шеърларини тақдим этарканмиз, дунё ва унинг адабиёти чексиз эканини эслатмоқчимиз. Тепадаги муқовани ҳам машҳур «Малайзия онаси»  асари билан безадик. Davomini o'qish