Babamiz ‘’Ümitsiz olan seytandir’’akidesine bir ömür boyu riayet etmis oldugundan,kendi gelecegine inanmayan,helal ve harami ayirmayan,inanca karsi pervasiz,özünü tanimayi istemeyen,hatta çocuklarini geçmis tarihten,köklerinden nasipsiz birakanlari sevmezlerdi. Özellikle,böylelerin aydinlar arasinda çikmasi durumunda,öfkeden adeta kaynar,böyle zamanlarda düsünen ,gerçegi bilen insanlarin merhametiyle’-Vay,böyle alimlere heves eden halkimizin haline!bu aydinlarin isi zor;çünkü bunlar Ibni Sina’nin deyimiyle ‘mürekkep cahilleri’*grubuna girerler ve kendi cahilliklerini anlatmak istemezler’. Bunun için okuyuculara hitaben söylenen 

Davomini o'qish