«Алибекни яхши биламан. У адабиёт қадрланадиган оилада ўсиб унган. Бобоси ва отаси филология фанлари докторлари – таниқли одамлар. Шу сабаб бу йигитнинг адабиётга меҳр қўйиши мени ажаблантирмаган (Ўзбекистон халқ шоири Усмлн Азимов мақoласидан. Уни мана бу саҳифада ўқишингиз мумкин).
Алибек Анварий
АСЛИДА
“– Қаерга кетяпмиз, устоз?
Шайх Кубро ака-укага тикиларкан:
– Ватанга, бўтам, деди…”
“Шаҳидлар шоҳи” қиссасидан
Устоз Хуршид Давронга атадим
Аслида, бу йўлдан юргулиги йўқ,
бу йўлнинг ўзи йўқ, аслида…
элтгулик сиёҳи йўқдек Ватанга,
қайтанга пайсалга солгувчи
минг тур нағмаси бор…
Парвардигор!
Аслида, шу “аслида” – деган
сўзнинг ўзи йўқ.
Ўзи йўқнинг кўзи йўқ!
Йўқ сўз поясига,
ҳақиқат тиркаймиз!
Йўқлик ғоясига
қурт тушмасин, деб
оҳак суркаймиз.
Неча минг пуштдан бери…
Аслида, вақт ҳам йўқ.
Ёруғлик йили ҳам,
ёруғликнинг ойи,
куни,
соати,
дақиқаси,
лаҳзаси бўлмай,
унинг йили бўларканми?!
Бу ғирром ўйиннинг
ҳе-е-е-ч завқи йўқ,
аслида, фарқи йўқ!
Аввалу охирнинг,
ботину зоҳирнинг.
Яшаш ҳудуди йўқ,
Изтиробдан нари,
Соғинчдан холи,
Армондан ўзга!
Аслида, яшагулиги йўқ бу
турган-битгани синовлию ўлчовлида
илк синов –
Одам Ато эди, аслида!
(ўлда-жўлда қолган насаб тақдири эмас)
Лекин биз –
уриниб кўрувчиларнинг
учинчи сайёрасида –
абадий сарсонлик ҳуқуқи билан
Ватанга қайтяпмиз
навбатма-навбат,
билиб ё билмай…
Бор-йўқ маъни шу.
Фақат борганимизда Ватаннинг
Одам Ато қувилганидан ташқари,
яна икки шамойили кўринар…
Аросат Ватани,
Дўзах Ватани.
Бу ғирром ўйиннинг
ҳе-е-е-ч завқи йўқ,
аслида, фарқи йўқ!
Ўқигулиги йўқ бу шеърни!
Бу шеър ҳам эмас, аслида…
лекин сиз ўқидингиз…
май, 2020 й.
«Alibekni yaxshi bilaman. U adabiyot qadrlanadigan oilada o‘sib ungan. Bobosi va otasi filologiya fanlari doktorlari – taniqli odamlar. Shu sabab bu yigitning adabiyotga mehr qo‘yishi meni ajablantirmagan (O‘zbekiston xalq shoiri Usmln Azimov maqolasidan. Uni mana bu sahifada o‘qishingiz mumkin).
Alibek Anvariy
ASLIDA
“– Qaerga ketyapmiz, ustoz?
Shayx Kubro aka-ukaga tikilarkan:
– Vatanga, bo‘tam, — dedi…”
“Shahidlar shohi” qissasidan
Ustoz Xurshid Davronga atadim
Aslida, bu yo‘ldan yurguligi yo‘q,
bu yo‘lning o‘zi yo‘q, aslida…
eltgulik siyohi yo‘qdek Vatanga,
qaytanga paysalga solguvchi
ming tur nag‘masi bor…
Parvardigor!
Aslida, shu “aslida” – degan
so‘zning o‘zi yo‘q.
O‘zi yo‘qning ko‘zi yo‘q!
Yo‘q so‘z poyasiga,
haqiqat tirkaymiz!
Yo‘qlik g‘oyasiga
qurt tushmasin, deb
ohak surkaymiz.
Necha ming pushtdan beri…
Aslida, vaqt ham yo‘q.
Yorug‘lik yili ham,
yorug‘likning oyi,
kuni,
soati,
daqiqasi,
lahzasi bo‘lmay,
uning yili bo‘larkanmi?!
Bu g‘irrom o‘yinning
he-e-e-ch zavqi yo‘q,
aslida, farqi yo‘q!
Avvalu oxirning,
botinu zohirning.
Yashash hududi yo‘q,
Iztirobdan nari,
Sog‘inchdan xoli,
Armondan o‘zga!
Aslida, yashaguligi yo‘q bu
turgan-bitgani sinovliyu o‘lchovlida
ilk sinov –
Odam Ato edi, aslida!
(o‘lda-jo‘lda qolgan nasab taqdiri emas)
Lekin biz –
urinib ko‘ruvchilarning
uchinchi sayyorasida –
abadiy sarsonlik huquqi bilan
Vatanga qaytyapmiz
navbatma-navbat,
bilib yo bilmay…
Bor-yo‘q ma’ni shu.
Faqat borganimizda Vatanning
Odam Ato quvilganidan tashqari,
yana ikki shamoyili ko‘rinar…
Arosat Vatani,
Do‘zax Vatani.
Bu g‘irrom o‘yinning
he-e-e-ch zavqi yo‘q,
aslida, farqi yo‘q!
O‘qiguligi yo‘q bu she’rni!
Bu she’r ham emas, aslida…
lekin siz o‘qidingiz…
may, 2020
