15 йил аввал эрон шоири Фаридун Муширийнинг (Fereydoon Moshiri, فريدون مشيری ) ижоди билан қизиқиб, унинг машҳур «Кўча» шеърини форсийдан таржима қилгандим. Таржима ҳеч қаерда босилмаганди, унинг ижоди хақида алоҳида туркум тайёрлаб, матбуотда чиқариш ниятим бор эди. Қуйида шу шеърнинг таржимаси. Фикрларингизга муштоқман (Таржимондан).

Фаридун Муширий
КЎЧА
Форсийдан О.Набизода таржимаси

Сенсиз,
бир ойдин кечада
Яна ўша кўчадан ўтдим.
Таним бир кўз бўлди,
хира бир сўз бўлди
Сени изладим.
Дийдоринг шавқи вужуд жомидан тўкилди.
Ўшал ошиқи девона бўлдим.
Жоним ниҳонхонасида порлаб гулёдинг
Хотиралар боғи кулди,
Хотиралар атри таралди,
Ёдга тушди бир тун:
Икковлон ўша кўчадан ўтдик,
Қанот ёздигу ўша дилтортар хилватга қўндик
Соатлаб ўша ариқ лабида турдик.
Сен —
Қора кўзларингга қуйиб олам розини
Мен — маҳв этиб нигоҳинг созини
Осмон софу тун ором
Бахт хандону замон ром
Ой тилими сувда қалқиб,
Шохлар ойга қўл узатиб,
Кеча, саҳро, тошу гул
Бериб тун оҳангига кўнгил.
Ёдимда,
дединг:
Бу ишқдан ҳазар қил,
Бир дам сувга назар қил,
Сув — ўткинчи ишқ кўзгусидир.
Бугун нигоҳинг бир нигоҳга нигорондир,
Эртага қалбинг ўзгага қурбондир.
Унут, унутгунча бу шаҳрдан сафар қил!

Дедим:
Ишқдан ҳазар
қилмасман
Сендан ҳаргиз
кетмасман.
Илк боқишда
Кўнгил
таманноингда қанот қоқди.
Кабутар мисол том лабига қўндим,
сен тош отдинг, мен кетмадим, қочмадим.
Яна дедимки: сен сайёдсан, мен дашт оҳусиман
Ишқдан ҳазар қилмасман,
сендан ҳаргиз кетмасман, кетолмасман…
тўкилди шохдан томчи ёш,
Тун қуши аччиқ бўзлаб учдию кетди!
Қабоғингда титради кўзёш
Ой севгингга кулди.
Ёдимда, сендан садо чиқмади.
Андуҳ лойига ботдим, кетмадим, қочмадим,
Парда тортди зулмату ғам
Ўша туну ўзга тунларга ҳам.
Озурда ошиқдан олмадинг хабар ҳам,
У кўчадан энди ўтмассан ҳам!

Сенсиз,
Бир ойдин кечада
(аммо не аҳволда!)
Яна ўша кўчадан ўтдим!…

Faridun Mushiriy
KO’CHA
Forsiydan O.Nabizoda tarjimasi

  15 yil avval eron shoiri Faridun Mushiriyning (Fereydoon Moshiri, ) ijodi bilan qiziqib, uning mashhur «Ko’cha» she’rini forsiydan tarjima qilgandim. Tarjima hech qaerda bosilmagandi, uning ijodi xaqida alohida turkum tayyorlab, matbuotda chiqarish niyatim bor edi. Quyida shu she’rning tarjimasi. Fikrlaringizga mushtoqman (Tarjimondan).

KO’CHA

Sensiz,
bir oydin kechada
Yana o’sha ko’chadan o’tdim.
Tanim bir ko’z bo’ldi,
xira bir so’z bo’ldi
Seni izladim.
Diydoring shavqi vujud jomidan to’kildi.
O’shal oshiqi devona bo’ldim.
Jonim nihonxonasida porlab gulyoding
Xotiralar bog’i kuldi,
Xotiralar atri taraldi,
Yodga tushdi bir tun:
Ikkovlon o’sha ko’chadan o’tdik,
Qanot yozdigu o’sha diltortar xilvatga qo’ndik
Soatlab o’sha ariq labida turdik.
Sen —
Qora ko’zlaringga quyib olam rozini
Men — mahv etib nigohing sozini
Osmon sofu tun orom
Baxt xandonu zamon rom
Oy tilimi suvda qalqib,
Shoxlar oyga qo’l uzatib,
Kecha, sahro, toshu gul
Berib tun ohangiga ko’ngil.
Yodimda,
deding:
Bu ishqdan hazar qil,
Bir dam suvga nazar qil,
Suv — o’tkinchi ishq ko’zgusidir.
Bugun nigohing bir nigohga nigorondir,
Ertaga qalbing o’zgaga qurbondir.
Unut, unutguncha bu shahrdan safar qil!

Dedim:
Ishqdan hazar
qilmasman
Sendan hargiz
ketmasman.
Ilk boqishda
Ko’ngil
tamannoingda qanot qoqdi.
Kabutar misol tom labiga qo’ndim,
sen tosh otding, men ketmadim, qochmadim.
Yana dedimki: sen sayyodsan, men dasht ohusiman
Ishqdan hazar qilmasman,
sendan hargiz ketmasman, ketolmasman…
to’kildi shoxdan tomchi yosh,
Tun qushi achchiq bo’zlab uchdiyu ketdi!
Qabog’ingda titradi ko’zyosh
Oy sevgingga kuldi.
Yodimda, sendan sado chiqmadi.
Anduh loyiga botdim, ketmadim, qochmadim,
Parda tortdi zulmatu g’am
O’sha tunu o’zga tunlarga ham.
Ozurda oshiqdan olmading xabar ham,
U ko’chadan endi o’tmassan ham!

Sensiz,
Bir oydin kechada
(ammo ne ahvolda!)
Yana o’sha ko’chadan o’tdim!…

Faridun Mushiriyning «Ko’cha» va boshqa she’rlarini fors tilida eshiting.

Fereydoon Moshiri, فريدون مشيری was born in a family from Tehran, known for their legacy of poetry (He was born August 1926 in Tehran, Iran — then died on October 24th, year 2000 in Tehran). His school years were divided between Tehran and khorasan where his father held administrative posts.

With the outbreak of the World War II the family moved to Tehran and the young Moshiri continued his education at Dar ol-Fonoon and then in Adib High School. Throughout these years his first poems appeared in progressive journals such as Iran-e-Ma. This was the beginning of a career in literary journalism that continued for more than thirty years. In 1946 Moshiri joined the Iranian Department of Telecommunication where he served till retirement. In 1954 Moshiri married Eghbal Akhavan, then an art student at Tehran University. Their daughter and son, Bahar and Babak, became architects.

Moshiri’s first volume of poetry titled Teshne-ye Toofan (Thirsty for the Storm) was published in 1955. His lyrical poems were widely received and left an impact on a generation of younger poets. Through the later years, Moshiri continued to exercise a major influence on development of modern poetry in Iran.

Later works which were published under the titles «Abr-o-Koocheh» (The Cloud and The Alley, 1962), and «Bahar Ra Bavar Kon» (Believe The Spring, 1967) embraced a wide variety of universal concepts ranging from humanistic considerations to social justice. A selection of his poems has been translated into English entitled ‘With All my Tears’ by Ismail Salami.

Some his other published works are as follows:

1957, Gonah-e Darya (The Sin of the Sea),
1958, Nayafteh (Undiscovered),
1960, Abr (The Cloud),
1970, Parvaz Ba Khorshid (Flying With the Sun),
1978, Bahar ra Bavar Kon (Believe the Spring),
1988, Ah Baran (Oh, the Rain),
2001, Ta Sobh-e Tabnak-e Ahura’ii (Until the Bright of Ahuric Dawn)

Manba: Olima Nabiyevanig facebookdagi sahifasi