Мактубот азалдан ўзбек адабиётида мавжуд бўлган. Биргина Алишер Навоий мактубларини эслаш кифоя. Аммо, афсуски, замонавий ўзбек адабиётида ижодкорларнинг ўзаро ёки турли сабаблар билан ёзилган мактублари бармоқ билан санарли ҳолатда қолиб кетмоқда. Ҳолбуки, мактуб жанри адабиёт ва адиб дунёқарашини, ижодий оламини англашга хизмат қилувчи нодир манба ҳисобланади. Бу соҳада ҳам ўнгланиш бўлади, деган умид билан  сизнинг назарингизга истеъдодли шоир Одил Икромнинг шеъриятда ўз йўли, ўз овозига эга Олима Набизодага ёзган икки мактубини тақдим этамиз.

ОДИЛ ИКРОМ
ОЛИМА НАБИЗОДАГА ИККИ МАКТУБИ

БИРИНЧИ МАКТУБ

Қадрли Олимабону!
Сарбастларингиз – сўнгги пайтларда шеъру шоирлик хусусидаги айрим фикрларимга ишонч пайдо қилишим учун имкон яратди, яъни, қайси мавзуда эмас, қай тарзда, қай мақомда ёзиш аҳамиятли эканлигига; адабиётда, фақат, икки жанр, Шеър ва Насрий шеър (жумладан, қикоя, қисса, романлар ҳам) жанрлари борлигига; Сарбастда ҳам одатий “ўткир”, “долзарб” фикрлардан ташқари мавҳум кайфият, ақл бовар қилмайдиган ҳолат, руҳоний манзаралар сийратига чуқурроқ назар ташлаш мумкинлигига яна бир карра иқрор бўлдим. Ростини айтсам, Шеърни сохта, чучмал шиорга айлантириб, бир оёғи гўрга етса-да, шеърнинг зоҳирий важоҳатмас, ботиний ҳарорат эканлигига кўзи, ақли етмаган (мен ҳам қисман шу тоифага мансубман) тўдаларнинг кўксига муштлаб, соч юлиб солган айқириғидан кар бўлиш арафасида эдим. «Гап сотиш», эзмалик, шеърда ўз шахсини идеаллаштириш ва ўзига мафтунликдан холи «нигоҳ»ингиз «садо»лари, таъбир раво бўлса, адабиёт емакхонасидаги сўзхўрларни, сал бўлса-да, инсофу қаноатга чақириш йўлидаги даъватдай туюлди менга.

Хайёмдан шеърий қисса, романлар, Лойиқдан драматик достонлар ёзишни талаб қилиб бўлмагани каби, Сиздан анъанавий шеър оқимидаги сиртқи оҳангдорлик, сўзларни «бўйнидан букиб» (Фитрат) қофияга, вазнга солиш каби иддаолардан ўзимни тиймоқчиман. Зеро, анъанавий шеъриятда ўзига хос мактаб яратган айрим устозлар, ўз услубига эга бeлган саноқли ижодкор дўстлар ижодидан ўзга, деярли, барча шоирларнинг бу йўлдаги чираниши занг устидан (зангни қирмай) суртилган бўёқни эслатади. Шу маънода, Сизнинг Шеърдаги ўзингизга эмас, ўзингиздаги Шеърга интилишингиз, ашъорингиздаги хос, ички оҳанг мени қувонтирди.

Тўпламдаги «Ёмғир томчиларинг…», «Соғинч», «Ботиним ёлғиз…», «Узоқ йўлдан ҳориб…», «Ташқари совуқ…», «Пиёламда чойим совиди…», «Намозшомда…», «Кўзларим тубида…», «Кетдингиз…», «Келмадингиз…», «У кунлар ҳам ўтди…», «Ярим тун…», «Қоронғи ҳовли…», «Ҳаётимиз можаро экан…», «Ташқари қоронғи…», «Қулупнай гули», «Қўшиқ», «Кўзингизнинг нури…», «Она, тиригингда…», «Қабрингда майса…», «Юрагим – қабристон…», «Юрагим сиқилар…», «Хайрлашдик…», «Келинг. Кутаман…», «Ёмғирли тун…», «Кўзимнинг қийналиб…», «Сўзлар…», «Чумоли…», «Киприкда тобутдек…», «Кошки, келсангиз эди…», «Увол бўлди ёшлик…», «Кўз ёшни соғиндим…», «Энг бехатар…», «Тупроқ менга…», «Бу тун осмон…», «Тун эди…», «Юрак – қор маликанинг саройи…» номли шеърлар менга жуда маъқул бўлди. Чунки, бу шеърларда Сизнинг ҳолатингиз, Сиз яратган манзара билан шеърхон ўртасидаги парда – ғоят ҳарир. Ўхшатишлар – табиий. Ушбу шеърлардаги фожиа-ҳодисаларни, шунчаки, олисдан томоша қилмай, балки, улар ичра яшаганингизни англаш ҳамда ҳолатингизни тасаввур қилиш учун «увайсийлик» ёхуд «олтинчи сезги» соҳиби бўлиш шарт эмас. Бу шеърлардаги, айниқса, «кўз ёш – қора уруғ», «соғинчдан қақроқ лабларимда тарсиллаб ёрилсин бўса изи», «дилтанг дераза», «томиримда сувсиз ирмоқлар суғоради илдизларимни», «кўзларим тубида бир боғ гуллади», «кечани кафанлади ғассол тонг», «бўм-бўш хонамда туғилди чаrалоқ – ингроқ», «хотирада шохдаги гилосдек дона-дона ёдлар қолди», «тирикчилигим сичқоннинг тилида куйларди», «деразамнинг елкасига бош қўйди қора булут», «танимда хаёл изи қолди», «вақт – оқсоқ чол имиллар секин», «бахт – эзма кампирим», «кўксимда қишлаган баҳор», «ер жаннат эмас, лекин мен ҳурман», «кўзимнинг қийналиб туққан боласи – кўзёшим», «юракка беланди алам» (юрак – дард бешиги маъносида), «киприкда тобутдек силкинган кўз ёш», «хавотирга тўла Ватан – оғушингиз», «лаҳзалар либосдек ечилди тандан», «музлаган умид» (ва ҳоказо) иборалари, ташбиҳлар мен учун – кашфиёт, ҳаётий, том маънода санъаткорона… Шеърларингизнинг яна бир фазилати, уларнинг ёрқин рамз-ишоралар асосига қурилганидир. Бу – ғоят машаққатли, юрак ва ақл мувозанатини талаб қиладиган, ҳавас қилса арзигулик жараён.

Ашъорингиз хусусидаги узуқ-юлуқ таассуротларим – янгилик эмас. Юқоридаги фикрларимни, шеър қадрини англаган устозлар, зукко шеършунос дўстлар, жумладан, Хуршид Даврон, Асқар Маҳкам, Раҳимжон Раҳматларнинг иқтидорингиз ҳақидаги эътирофи, ҳайратига жўрлик ифодаси деб қабул қилинг.

Ижодингиз билан танишиб, шундай хулосага келдим: Шеър – марги муфожо билан eтаётган кунлар мозори узра адо этилгувчи ибодат. Бу сужудда Сизга, оятлардан бирида айтилганидек, Чиройли Сабр, ҳар доимгидек, Ёр бeлсин!

Ҳурмат билан дўстингиз Одил Икром.
17.05.2013 йил.

ИККИНЧИ МАКТУБ

Ассалому алайкум, Олимабону!
Шеърларингизни қайта-қайта ўқидим. Ҳар ўқиганимда янги маънолар топдим. Улар мен учун чиндан ҳам янгилик эди. Олдинги мактубимда белгилаганларим, аксарият шеърларингизнинг ҳар сатри – бутун шеър. Мен ҳзим бу услубда ёзмаганим эмас, ёзолмаганим учун ҳам, рамзу ишоралар билан руҳ манзарасини яратгувчи шоирларни қадрлайман. Шеърда ниманидир баён қилишга вақт, ҳафсала ҳамда шеър техникасидан хабардорлик – кифоя. Шеърда ҳолат, кайфият, қалб манзарасини яратиш учун эса Худо берган илм, истеъдод керак. Санъатга қиёслайдиган бeлсак, Сизнинг услубингиз – оғир ашула. Буни ҳар ким ҳам айтолмайди. Сиз жуда истеъдодлисиз, Сиздай зиёли ижодкорлар кам.

Айрим шеърларингизда, Эрон шоирларига, хусусан, Фуруғ Фаррухзодга тақлид бор, деб иддао қилгувчи “билағонлар” топилиши эҳтимолдан холи эмас. Бунинг ҳеч қандай қўрқинчли, ажабланадиган жойи йўқ, менимча. Зеро, Муҳаммад Иқбол агар Румийдан таъсирланмаганида эди, унинг ҳайратомуз тафаккури ҳинд олами, Ислом ва Ғарб фалсафасини қамраб ололмаган бўларди. Абдулла Орипов Ғафур Ғулом шеъриятининг таъсирисиз, яъни, унга “бир томчи дард” қўшмай туриб, назмда ўзига хос мактаб яратолмасди. Хуршид Даврон, Усмон Азим, Шавкат Раҳмон, Асқар Маҳкам сингари кўплаб иқтидорли шоирларнинг адабиёт саждагоҳида маълум муддат қазо бўлган ибодатларни адо этмоғига ҳам, уларнинг жаҳон шеъриятидаги мавжуд юксакликлардан, хусусан, мумтоз адабиётдан таъсирлангани, ҳайрати сабаб бўлса, ажабмас. Тожикистонлик ўзбек шоири Неъматулло Иброҳимнинг айни пайтда Бедил, Румий маънавий оламидан баҳрамандлиги таъсирида яратаётган битиклари ҳам эътирофга шоён мутаассирликнинг гўзал натижаларидир.

Шу ўринда, Соибга тақлид қилишда айблаганларида, Лоиқнинг айтган бир гапи эсимга тушди: “Ҳар бир фарзанд маълум ота-онадан дунёга келаркан, унда қайсидир аждодининг сиймоси, хислатлари акс этмоғи ҳалол яралганига далил бўлгани каби, ҳар қандай ижодкорнинг ўзидан олдин яшаб ўтган улуғ устозлардан айрим ибратга арзигулик жиҳатларни ўзига сингдиришини табиий ҳол деб биламан… Соибдан таъсирланганман, аммо, унинг тасарруфида эмасман”.

Сизнинг ижодингизда ҳам Фуруғдан таъсирланиш сезилади, бироқ, унинг тасарруфида эмассиз ва бу ҳодисани, фақат, қутлаш керак. Ҳадисда айтилганидек, “бола отанинг кўринишидир”. Кўринишдан ўзга барчаси – боланинг мамлакати. Ер юзида бирор ижодкор ўша “кўриниш”дан мосуво эмас.

Тилагим: Ҳаддан ортиқ камтарлик қилиб, ижодингизга иштибоҳ, ишончсизлик билан қараманг. Ортга қайтишга ва иккиланишга ҳаққингиз йўқ. Бу йўлда Сиздай илмли, истеъдодли дўстларни ҳақли равишда қўллаб-қувватлашга арзимоқликнинг ўзи ҳам — катта гап. Ўзбекистон, фақат, Швейцария банкида сақланаётган олтинлари билангина эмас, Сиз каби маърифатли фарзандлари билан ҳам фахрланадиган кунлар келишига ишонаман ва умид қиламан. Мусофирлик, тирикчилик ташвишларидан ортиб эришган тилдонлигингиз, илмий тадқиқотларингиз нури устига ёғилган нур, ашъорингиздан баҳраманд этганингиз учун Сиздан беҳад миннатдорман.

Янги шеърларингизни кутаман. Соғ бўлинг.

Ҳурмат билан Одил Икром.
18.05.2013 йил.

Олима Набизода 1974 йилда туғилган. ЎзМУнинг филология факултетини тамомлаган. Шоиранинг “Нигоҳ садоси” номли тўплами нашр қилинган. Шеърлари инглиз, француз ва олмон тилларида ҳам чоп этилган. Шоиранинг шеърлари билан сайтимиз саҳифаларида танишиш мумкин.Шунингдек, Олима Иван Бунин ҳикояларини,форс шоирлари асарларини ўзбек тилига таржима қилган.

Olima Nabizoda 1974 yilda tug’ilgan. O’zMUning filologiya fakultetini tamomlagan. Shoiraning “Nigoh sadosi” nomli to’plami nashr qilingan. She’rlari ingliz, frantsuz va olmon tillarida ham chop etilgan. Shoiraning she’rlari bilan saytimiz sahifalarida tanishish mumkin.Shuningdek, Olima Ivan Bunin hikoyalarini,fors shoirlari asarlarini o’zbek tiliga tarjima qilgan.

Одил Икром 1960-йил, 26-январда Исфара шаҳрининг Кўлкент қишлоғида туғилган. «Уфқ дарахти»(1991), «Таҳажжуд»(2007), «Таҳаммул»(2012) номли шеърий китоблари нашр этилган. Мумтоз ва замонавий форс-тожик шоирлари шеърларини, Заҳирий Самарқандийнинг «Хотинлар макри» (И.Бекжон билан ҳамкорликда), Муҳаммад Субҳоннинг «Қора чироқ» насрий асарларини, Жалолиддин Румийнинг «Маънавий маснавий» асарини ҳамда Мирзо Абдулқодир Бедилнинг маснавийларини ўзбек тилига таржима қилган.

Odil Ikrom 1960-yil, 26-yanvarda Isfara shahrining Ko’lkent qishlog’ida tug’ilgan. «Ufq daraxti»(1991), «Tahajjud»(2007), «Tahammul»(2012) nomli she’riy kitoblari nashr etilgan. Mumtoz va zamonaviy fors-tojik shoirlari she’rlarini, Zahiriy Samarqandiyning «Xotinlar makri» (I.Bekjon bilan hamkorlikda), Muhammad Subhonning «Qora chiroq» nasriy asarlarini, Jaloliddin Rumiyning «Ma’naviy masnaviy» asarini hamda Mirzo Abdulqodir Bedilning masnaviylarini o’zbek tiliga tarjima qilgan.

Maktubot azaldan o’zbek adabiyotida mavjud bo’lgan. Birgina Alisher Navoiy maktublarini eslash kifoya. Ammo, afsuski, zamonaviy o’zbek adabiyotida ijodkorlarning o’zaro yoki turli sabablar bilan yozilgan maktublari barmoq bilan sanarli holatda qolib ketmoqda. Holbuki, maktub janri adabiyot va adib dunyoqarashini, ijodiy olamini anglashga xizmat qiluvchi nodir manba hisoblanadi. Bugun sizning nazaringizga iste’dodli shoir Odil Ikromning she’riyatda o’z yo’li, o’z ovoziga ega Olima Nabizodaga yozgan ikki maktubini taqdim etamiz.

ODIL IKROM
OLIMA NABIZODAGA IKKI MAKTUBI

BIRINCHI MAKTUB

Qadrli Olimabonu!
Sarbastlaringiz – so’nggi paytlarda she’ru shoirlik xususidagi ayrim fikrlarimga ishonch paydo qilishim uchun imkon yaratdi, ya’ni, qaysi mavzuda emas, qay tarzda, qay maqomda yozish ahamiyatli ekanligiga; adabiyotda, faqat, ikki janr, She’r va Nasriy she’r (jumladan, qikoya, qissa, romanlar ham) janrlari borligiga; Sarbastda ham odatiy “o’tkir”, “dolzarb” fikrlardan tashqari mavhum kayfiyat, aql bovar qilmaydigan holat, ruhoniy manzaralar siyratiga chuqurroq nazar tashlash mumkinligiga yana bir karra iqror bo’ldim. Rostini aytsam, She’rni soxta, chuchmal shiorga aylantirib, bir oyog’i go’rga yetsa-da, she’rning zohiriy vajohatmas, botiniy harorat ekanligiga ko’zi, aqli yetmagan (men ham qisman shu toifaga mansubman) to’dalarning ko’ksiga mushtlab, soch yulib solgan ayqirig’idan kar bo’lish arafasida edim. «Gap sotish», ezmalik, she’rda o’z shaxsini ideallashtirish va o’ziga maftunlikdan xoli «nigoh»ingiz «sado»lari, ta’bir ravo bo’lsa, adabiyot yemakxonasidagi so’zxo’rlarni, sal bo’lsa-da, insofu qanoatga chaqirish yo’lidagi da’vatday tuyuldi menga.

Xayyomdan she’riy qissa, romanlar, Loyiqdan dramatik dostonlar yozishni talab qilib bo’lmagani kabi, Sizdan an’anaviy she’r oqimidagi sirtqi ohangdorlik, so’zlarni «bo’ynidan bukib» (Fitrat) qofiyaga, vaznga solish kabi iddaolardan o’zimni tiymoqchiman. Zero, an’anaviy she’riyatda o’ziga xos maktab yaratgan ayrim ustozlar, o’z uslubiga ega belgan sanoqli ijodkor do’stlar ijodidan o’zga, deyarli, barcha shoirlarning bu yo’ldagi chiranishi zang ustidan (zangni qirmay) surtilgan bo’yoqni eslatadi. Shu ma’noda, Sizning She’rdagi o’zingizga emas, o’zingizdagi She’rga intilishingiz, ash’oringizdagi xos, ichki ohang meni quvontirdi.

To’plamdagi «Yomg’ir tomchilaring…», «Sog’inch», «Botinim yolg’iz…», «Uzoq yo’ldan horib…», «Tashqari sovuq…», «Piyolamda choyim sovidi…», «Namozshomda…», «Ko’zlarim tubida…», «Ketdingiz…», «Kelmadingiz…», «U kunlar ham o’tdi…», «Yarim tun…», «Qorong’i hovli…», «Hayotimiz mojaro ekan…», «Tashqari qorong’i…», «Qulupnay guli», «Qo’shiq», «Ko’zingizning nuri…», «Ona, tirigingda…», «Qabringda maysa…», «Yuragim – qabriston…», «Yuragim siqilar…», «Xayrlashdik…», «Keling. Kutaman…», «Yomg’irli tun…», «Ko’zimning qiynalib…», «So’zlar…», «Chumoli…», «Kiprikda tobutdek…», «Koshki, kelsangiz edi…», «Uvol bo’ldi yoshlik…», «Ko’z yoshni sog’indim…», «Eng bexatar…», «Tuproq menga…», «Bu tun osmon…», «Tun edi…», «Yurak – qor malikaning saroyi…» nomli she’rlar menga juda ma’qul bo’ldi. Chunki, bu she’rlarda Sizning holatingiz, Siz yaratgan manzara bilan she’rxon o’rtasidagi parda – g’oyat harir. O’xshatishlar – tabiiy. Ushbu she’rlardagi fojia-hodisalarni, shunchaki, olisdan tomosha qilmay, balki, ular ichra yashaganingizni anglash hamda holatingizni tasavvur qilish uchun «uvaysiylik» yoxud «oltinchi sezgi» sohibi bo’lish shart emas. Bu she’rlardagi, ayniqsa, «ko’z yosh – qora urug’», «sog’inchdan qaqroq lablarimda tarsillab yorilsin bo’sa izi», «diltang deraza», «tomirimda suvsiz irmoqlar sug’oradi ildizlarimni», «ko’zlarim tubida bir bog’ gulladi», «kechani kafanladi g’assol tong», «bo’m-bo’sh xonamda tug’ildi charaloq – ingroq», «xotirada shoxdagi gilosdek dona-dona yodlar qoldi», «tirikchiligim sichqonning tilida kuylardi», «derazamning yelkasiga bosh qo’ydi qora bulut», «tanimda xayol izi qoldi», «vaqt – oqsoq chol imillar sekin», «baxt – ezma kampirim», «ko’ksimda qishlagan bahor», «yer jannat emas, lekin men hurman», «ko’zimning qiynalib tuqqan bolasi – ko’zyoshim», «yurakka belandi alam» (yurak – dard beshigi ma’nosida), «kiprikda tobutdek silkingan ko’z yosh», «xavotirga to’la Vatan – og’ushingiz», «lahzalar libosdek yechildi tandan», «muzlagan umid» (va hokazo) iboralari, tashbihlar men uchun – kashfiyot, hayotiy, tom ma’noda san’atkorona… She’rlaringizning yana bir fazilati, ularning yorqin ramz-ishoralar asosiga qurilganidir. Bu – g’oyat mashaqqatli, yurak va aql muvozanatini talab qiladigan, havas qilsa arzigulik jarayon.

Ash’oringiz xususidagi uzuq-yuluq taassurotlarim – yangilik emas. Yuqoridagi fikrlarimni, she’r qadrini anglagan ustozlar, zukko she’rshunos do’stlar, jumladan, Xurshid Davron, Asqar Mahkam, Rahimjon Rahmatlarning iqtidoringiz haqidagi e’tirofi, hayratiga jo’rlik ifodasi deb qabul qiling.

Ijodingiz bilan tanishib, shunday xulosaga keldim: She’r – margi mufojo bilan etayotgan kunlar mozori uzra ado etilguvchi ibodat. Bu sujudda Sizga, oyatlardan birida aytilganidek, Chiroyli Sabr, har doimgidek, Yor belsin!

Hurmat bilan do’stingiz Odil Ikrom.
17.05.2013 yil.

IKKINCHI MAKTUB

Assalomu alaykum, Olimabonu!
She’rlaringizni qayta-qayta o’qidim. Har o’qiganimda yangi ma’nolar topdim. Ular men uchun chindan ham yangilik edi. Oldingi maktubimda belgilaganlarim, aksariyat she’rlaringizning har satri – butun she’r. Men hzim bu uslubda yozmaganim emas, yozolmaganim uchun ham, ramzu ishoralar bilan ruh manzarasini yaratguvchi shoirlarni qadrlayman. She’rda nimanidir bayon qilishga vaqt, hafsala hamda she’r texnikasidan xabardorlik – kifoya. She’rda holat, kayfiyat, qalb manzarasini yaratish uchun esa Xudo bergan ilm, iste’dod kerak. San’atga qiyoslaydigan belsak, Sizning uslubingiz – og’ir ashula. Buni har kim ham aytolmaydi. Siz juda iste’dodlisiz, Sizday ziyoli ijodkorlar kam.

Ayrim she’rlaringizda, Eron shoirlariga, xususan, Furug’ Farruxzodga taqlid bor, deb iddao qilguvchi “bilag’onlar” topilishi ehtimoldan xoli emas. Buning hech qanday qo’rqinchli, ajablanadigan joyi yo’q, menimcha. Zero, Muhammad Iqbol agar Rumiydan ta’sirlanmaganida edi, uning hayratomuz tafakkuri hind olami, Islom va G’arb falsafasini qamrab ololmagan bo’lardi. Abdulla Oripov G’afur G’ulom she’riyatining ta’sirisiz, ya’ni, unga “bir tomchi dard” qo’shmay turib, nazmda o’ziga xos

maktab yaratolmasdi. Xurshid Davron, Usmon Azim, Shavkat Rahmon, Asqar Mahkam singari ko’plab iqtidorli shoirlarning adabiyot sajdagohida ma’lum muddat qazo bo’lgan ibodatlarni ado etmog’iga ham, ularning jahon she’riyatidagi mavjud yuksakliklardan, xususan, mumtoz adabiyotdan ta’sirlangani, hayrati sabab bo’lsa, ajabmas. Tojikistonlik o’zbek shoiri Ne’matullo Ibrohimning ayni paytda Bedil, Rumiy ma’naviy olamidan bahramandligi ta’sirida yaratayotgan bitiklari ham e’tirofga shoyon mutaassirlikning go’zal natijalaridir.

Shu o’rinda, Soibga taqlid qilishda ayblaganlarida, Loiqning aytgan bir gapi esimga tushdi: “Har bir farzand ma’lum ota-onadan dunyoga kelarkan, unda qaysidir ajdodining siymosi, xislatlari aks etmog’i halol yaralganiga dalil bo’lgani kabi, har qanday ijodkorning o’zidan oldin yashab o’tgan ulug’ ustozlardan ayrim ibratga arzigulik jihatlarni o’ziga singdirishini tabiiy hol deb bilaman… Soibdan ta’sirlanganman, ammo, uning tasarrufida emasman”.

Sizning ijodingizda ham Furug’dan ta’sirlanish seziladi, biroq, uning tasarrufida emassiz va bu hodisani, faqat, qutlash kerak. Hadisda aytilganidek, “bola otaning ko’rinishidir”. Ko’rinishdan o’zga barchasi – bolaning mamlakati. Yer yuzida biror ijodkor o’sha “ko’rinish”dan mosuvo emas.

Tilagim: Haddan ortiq kamtarlik qilib, ijodingizga ishtiboh, ishonchsizlik bilan qaramang. Ortga qaytishga va ikkilanishga haqqingiz yo’q. Bu yo’lda Sizday ilmli, iste’dodli do’stlarni haqli ravishda qo’llab-quvvatlashga arzimoqlikning o’zi ham — katta gap. O’zbekiston, faqat, Shveytsariya bankida saqlanayotgan oltinlari bilangina emas, Siz kabi ma’rifatli farzandlari bilan ham faxrlanadigan kunlar kelishiga ishonaman va umid qilaman. Musofirlik, tirikchilik tashvishlaridan ortib erishgan tildonligingiz, ilmiy tadqiqotlaringiz nuri ustiga yog’ilgan nur, ash’oringizdan bahramand etganingiz uchun Sizdan behad minnatdorman.

Yangi she’rlaringizni kutaman. Sog’ bo’ling.

Hurmat bilan Odil Ikrom.
18.05.2013 yil.