5 июн — буюк озарбайжон шоири Микойил Мушфиқ таваллуд топган кун.

Худди бизнинг Усмон Носирга ҳам ижоди, ҳам тақдири билан ўхшаш Мушфиқ янги озарбайжон шеъриятига чақиндек чақнаб кирган. Худди Усмон Носирдек ўша давр ёшларининг севимли шоирига айланган, қисқа ҳаёти ва фаолияти мобайнида нафақат озарбайжон, балки умумтурк адабиётининг хазинасидан муносиб ўрин олишга арзигулик асарлар ёзган. Худди Усмон Носирдек зуғумкор советлар тузуми томонидан қатл этилган.

ШОИР ҲАҚИДА МУХТАСАР СЎЗ
Хуршид Даврон
Ўзбекистон халқ шоири

       2013 йил ёзининг  илк  кунлари  Озарбайжон халқининг суюкли шоири Микойил Мушфиқ таваллудининг 105 йиллигига бағишланган маросимда иштирок этиш учун шоир шеърларининг таржимони сифатида таклиф этилган эдим. Микойил Мушфиқ шеърларини илк маротиба 1984 йили таржима қилганман ва улар кейинчалик муҳаббат мавзусида ёзилган жаҳон шоирлари шеърлари жамланган «Қирқ ошиқ дафтари» тўплами таркибига кирган эди.

Менгача шоир шеърларини самарқандлик шоир Ғулом Исмоил таржима қилган ва унинг таржималари «Абадият нағмаси» номи остида алоҳида тўплам ҳолида нашр этилган эди. Афсуски, таржимон шоирнинг қатағонга учраган шеърларини эмас, ўша йиллари нашр этилган шеърларини, аниқроқ айтсам, совет цензураси «маъқуллаган» мавзудаги шеърларини кўпроқ таржима қилган. Аммо, шунга қарамай, «Абадият нағмаси» тўплами Микойил Мушфиқ шеърияти ҳақида муайян тасаввур бера оларди, деб ҳисоблайман.

 Микойил Мушфиқ Бокуда 1908 йил 5 июнда дунёга келган. Худди бизнинг Усмон Носирга ҳам ижоди, ҳам тақдири билан ўхшаш Мушфиқ янги озарбайжон шеъриятига чақиндек чақнаб кирган. Худди Усмон Носирдек ўша давр ёшларининг севимли шоирига айланган, қисқа ҳаёти ва фаолияти мобайнида нафақат озарбайжон, балки умумтурк адабиётининг хазинасидан муносиб ўрин олишга арзигулик асарлар ёзган. Худди Усмон Носирдек зуғумкор советлар тузуми томонидан 1939 йилнинг 12 мартида қатл этилган. Яна бир ҳақиқатни таъкидлаб ўтмасам бўлмайди. Худди Усмон Носир шеърияти озарбайжон китобхонига номаълум бўлиб қолаётганидек, Микойил Мушфиқ шеърлари ҳам, 1982 йили чоп этилган алоҳида тўпламу менинг таржималарим мавжудлигига қарамай, ҳали ҳануз ўзбек ўқувчисига нотаниш бўлиб қолаётганини афсус билан қайд этишга мажбурман.

Шоир туғилган куни тонг саҳарда Ҳазар (Каспий) денгизига алвон чиннигулларни сочиш маросими билан бошланди. Қотиллар Мушфиқ номини халқ хотирасидан бутунлай ўчириш мақсадида, мозори зиёратгоҳга айланишидан қўрқиб,шоир жасадини тунги Ҳазар денгизига ташлаб юборишдек ёвуз жиноятни амалга оширишган. Бугун Озарбайжоннинг жуда кўп шаҳару қишлоқларида шоир ҳайкаллари, унга бағишланган рамзий ёдгорликлар ўрнатилган бўлса-да, Боку қаршисидаги долғали денгиз унинг табаррук зиёратгоҳига айланган.

Узоқ йиллар кўришни орзу қилган — ҳам кўҳна рангини сақлаб қолган, ҳам дунёнинг энг гўзал замонавий меъморий услубда тикланган осмонўпар бинолари билан чирой очган — Бокуда Озарбайжоннинг таниқли ижодкорлари (Анор, Собир Рустамхонли, Аждар Ол, Салим Бабуллаўғли ва бошқ.) Туркия, Украина, Грузия, Қирғизистон, Россия ва бошқа давлатлардан келган шоиру таржимонлар билан суҳбатдош бўлдим, Микойил Мушфиқ таваллудининг 105 йиллигига бағишланган маросимларда, Озарбайжон телевизион каналларида намойиш этилган адабий гурунгларда иштирок этдим.

Энг ажойиби, сўнгги йилларда Микойил Мушфиқ туғилган 5 июнь куни Озарбайжонда «Шоирлар куни» сифатида ҳам нишонланади. Айни шу куни жаҳон ва туркий халқлар шеърияти ривожига қўшган ҳиссаси учун жаҳоннинг турли ўлкаларидан даъват қилинган шоирларга Мушфиқ номидаги мукофот топширилади. Буюк шоир таваллудининг 105 йиллиги нишонланган кунларда унинг номидаги мукофот билан тақдирланганлар қаторида борлигимдан фахрланаман.

Бокудаги меҳмонхонада сафаримнинг иккинчи куни тунда Мушфиқ хотирасига бағишланган мана бу сатрлар ёндафтаримга қораланган эди:

Тунда сездим:
Денгиз томондан
Сарин шамол келди сўзларинг билан.
Оқ чорлоқлар келди кўзларинг билан.

Кейин юлдуз тўла осмондан,
Кейин Апшерондан,
Қорабоғ, Нахчевондан,
Ганжа, Оқсув,Ширвондан,
Ўғузу Қобустондан
Шеъринг шивирлади юз минглаб овоз.
Улар орасида мен ҳам бор эдим…

Кейин қонталашган уфқ томондан
Шуша билан Хўжали томондан
Мени бир пайтлар қаттиқ йиғлатган
Шаҳид болалар қўл ушлашиб
Шеъринг айтиб келавердилар,
Улар орасида мен ҳам бор эдим…

3.06.2015

Микойил Мушфиқ
ШЕЪРЛАР
Хуршид Даврон таржималари

ШИРИН ҚИЗ

Зариф оёқларинг бунчалар инжа,
Гўзал қоматингни кўтарганича
Қандай обормоқда, билмам, ширин қиз?

Шикоятим бордир гул қўлларингдан,
Улар юрагимни тутиб баридан
Қандай қўпормади, билмам, ширин қиз?

Сенинг марҳаматли, тўлғин кўзларинг,
Маним ҳислариму мубҳам сўзларим
Қандай англамади,билмам, ширин қиз?

Ўлмиш ҳисларимни гўзал рафторинг,
Шамолли, долғали, ширин гуфторинг,
Қандай жонлатмади,билмам, ширин қиз?

Уфқда қуёшни қандай сарғайтди,
Лоланинг кўксини қандай қорайтди,
Ёниқ ёноқларинг,билмам, ширин қиз?

Мен бир даштнинг қуши, сен бир нилуфар,
Менинг ўпишимни қандай рад этар
Гўзал дудоқларинг,билмам, ширин қиз?

КУЙЛА

Куйлагин, севдигим, ўз ҳавасинг-ла!
Илҳом қанотланур сенинг сасинг-ла!
Нағмангда ўйнасин селларнинг саси,
Тонготардан эсган елларнинг саси.
Гулларни силкиган шамоллар каби,
Қумларни кўтарган долғалар каби,
Титраган, янграган дил созинг бўлсам,
Юрагингдан кўчган овозинг бўлсам…

Куйла! Қувват келсин шеъру санъатга,
Кўнглимнинг қушини келтир ҳайратга!
Ўхшар, ўхшагандек худди ошиқлар
Умрим оҳангига сен айтган қўшиқлар.
Юрак хўрсинади сен куйлаганда,
Сен ҳам тингласайдинг мен куйлаганда!
Куйлагин, севдигим, ўз ҳавасинг-ла!
Илҳом қанотланур сенинг сасинг-ла!

ОНА

Она дедим,юрагимда ёнар ўтлар сочилди,
Она дедим, бир ҳаяжон ҳосил бўлди жонимда.
Она дедим, қаршимда бир гўзал саҳна очилди,
Она дедим,фақат уни кўрмас бўлдим ёнимда.

Она,она!.. Бу сўзни мен такрорлайман азалдан,
Бу сўз ҳуснин англатолмас минг бир сатр, минг ашъор,
Она бўлмас, ҳатто ҳар бир “болам” деган гўзаллар,
Чунки она ҳилқатида айрича бир фусун бор.

Ўзга олам яратмишдир уни гўзал бичимда,
Уни инсон гўзаллигин жилвасидан яратмиш,
Она,она!..чечакли бир ниҳолдайин, ичимда
То азалдан юрагимда новдаларин таратмиш.

Ул ниҳолни юлай дейман ғазаб билан баъзи чоғ,
Қўпорайин дейман дилдан, аммо шу он танамни
Титратганча бир сас янграр: бир сас — инжа ва титроқ
Ялинади: «Манга тегма, қийнамагин,қўй мани!

Чунки сени мен яратдим, мен улғайтдим,алқадим,
Сўйлаганим сўзларим бор бешигингнинг устинда,
Мен куйлаган қўшиқлардан бунёд бўлдинг, авлодим,
Менинг номим битилгандир ҳар китобда, ҳар динда!»

Асл тўғри ёзиқлар бор, бехабарман улардан,
Деюрларки, Мушфиқ,хаста туғилдингу онангни
Отанг совуқ қўлари-ла қучоғига оларкан,
Ёлғиз аччиқ фиғонларинг титратарди хонани.

Энди менга ҳар кас: – Онанг, отанг борми? – сўйласа,
Мен дейманки, – орзулардан узилган бир рўёдай –
Ўлган ўлди, кетган кетди, энди дилим беғусса,
Бир муқаддас, бир самимий амалим бор дунёда.

Ишонганим бир қибла бор,уни ҳар кун ҳар замон
Қўлларимла тиклаяпман, фикримда ҳам бепоён
Бир олам бор, бир оламки, самолари тилларанг,
Юксаклари, пастликлари, фазолари тилларанг!

ЯША,КЎНГИЛ!

Оҳ,бу узун савдо йўли
Қачон тушди бошга,кўнгил?!
Нишон олдим,камон отдим,
Тегди ўқим тошга,кўнгил!

Бир ўт тушди булутина,
Ёнди кўнгил ишқ ўтина,
Қолдинг ҳижрон умидина,
Айт,нетарсан,шиша кўнгил?

Тарлонсан,кўкдан энмассан,
Бу тупроқда севинмассан.
Мен кўнарам,сен кўнмассан,
Яша,кўнгил,яша,кўнгил!

КУЛИШЛАРИНГ

Қаршимда нозланиб яна кулурсан,
Билсайдинг кулишинг нимага ўхшар?
Мен айтиб ўтирмай, ўзинг билурсан,
Лола баргидаги шабнамга ўхшар.

Сенинг кулушларинг бир шамол каби
Эсаркан орзумнинг гули очилур.
Кулса дудоқларинг юлдузлар каби
Руҳима бир сарин шуъла сочилур.

Сўйла, гўзалларнинг дудоқларинда,
Бу ўйноқ кулушлар атру мушкмидур?
Сенинг қаҳқаҳанг ой қучоқларинда
Сузган булутмидур, учган қушмидур?

Сенинг кулушларинг ёз саҳариндан
Ҳиссу хаёлимга ажиб ранг олур.
Кулгин, сатрларим кулушларингдан
Ўлмакни билмаган бир оҳанг олур.

Сен кулган вақтингда бу шод кунимда
Қаршимда очилар баҳорий боғлар,
Баъзан бошим узра, баъзан ўнгимда
Чақинларим чақнаб, сувларим оқар.

Жаҳон ки, сўлмаган бир боғча-боғдир,
Бунда равомидир кулмасдан ўлмоқ!
Ҳайф ул шахсга, ким қора қабоқдир,
Нақадар ярашур инсонга кулмоқ!

ИШҚИМ

Онасиз,отасиз Офелия каби
Сочлари паришон бир қиздир ишқим.
Қалбимнинг булутли самоларинда
Титраган бир ғариб юлдуздир ишқим.

Бир меҳр кутганча ул шан кўзлардан,
Буюк Тангри каби тушиб назардан,
Чеҳраси дилдаги харобалардан
Яна ғамли,яна ҳиссиздир ишқим.

Ҳаётга боқмаган дарбадар каби,
Ҳар бир ҳодисадан бехабар каби,
Ёт элларда қолган етимлар каби
Бошида минг савдо,тенгсиздир ишқим.

РАНЖИМАЙМАН

Мен ширин лаҳжали бир булбуламки,
Гуллардан ранжийман, сендан ранжимам!
Мени ўз жонидан ҳам ортиқ суйган
Еллардан ранжийман, сендан ранжимам.

Кўзларинг мисолдир оққан сойлардан,
Кпригинг ўқлардан, қошинг ёйлардан,
Қаршимизга келган узун ойлардан,
Йиллардан ранжийман, сендан ранжимам.

Эл ичида бизни дерлар Саёдли,
Тарлон овчисиман, руҳимли қанотли,
Илҳом парисини сайратган тотли
Тиллардан ранжийман, сендан ранжимам.

SHOIR HAQIDA MUXTASAR SO’Z
Xurshid Davron
O’zbekiston xalq shoiri

    2013 yil yozining  ilk  kunlari  Ozarbayjon xalqining suyukli shoiri Mikoyil Mushfiq tavalludining 105 yilligiga bag’ishlangan marosimda ishtirok etish uchun  shoir she’rlarining tarjimoni  sifatida taklif etilgan edim. Mikoyil Mushfiq she’rlarini ilk marotiba 1984 yili tarjima qilganman va ular keyinchalik muhabbat mavzusida yozilgan jahon shoirlari she’rlari jamlangan «Qirq oshiq daftari» to’plami tarkibiga kirgan edi.

Mengacha shoir she’rlarini samarqandlik shoir G’ulom Ismoil tarjima qilgan va uning tarjimalari «Abadiyat nag’masi» nomi ostida alohida to’plam holida nashr etilgan edi. Afsuski, tarjimon shoirning qatag’onga uchragan she’rlarini emas, o’sha yillari nashr etilgan she’rlarini, aniqroq aytsam, sovet senzurasi «ma’qullagan» mavzudagi she’rlarini ko’proq tarjima qilgan. Ammo, shunga qaramay, «Abadiyat nag’masi» to’plami Mikoyil Mushfiq she’riyati haqida muayyan tasavvur bera olardi, deb hisoblayman.

Mikoyil Mushfiq Bokuda 1908 yil 5 iyunda dunyoga kelgan. Xuddi bizning Usmon Nosirga ham ijodi, ham taqdiri bilan o’xshash Mushfiq yangi ozarbayjon she’riyatiga chaqindek chaqnab kirgan. Xuddi Usmon Nosirdek o’sha davr yoshlarining sevimli shoiriga aylangan, qisqa hayoti va faoliyati mobaynida nafaqat ozarbayjon, balki umumturk adabiyotining xazinasidan munosib o’rin olishga arzigulik asarlar yozgan. Xuddi Usmon Nosirdek zug’umkor sovetlar tuzumi tomonidan 1939 yilning 12 martida qatl etilgan. Yana bir haqiqatni ta’kidlab o’tmasam bo’lmaydi. Xuddi Usmon Nosir she’riyati ozarbayjon kitobxoniga noma’lum bo’lib qolayotganidek, Mikoyil Mushfiq she’rlari ham, 1982 yili chop etilgan alohida to’plamu mening tarjimalarim mavjudligiga qaramay, hali hanuz o’zbek o’quvchisiga notanish bo’lib qolayotganini afsus bilan qayd etishga majburman.

Shoir tug’ilgan kuni tong saharda Hazar (Kaspiy) dengiziga alvon chinnigullarni sochish marosimi bilan boshlandi. Qotillar Mushfiq nomini xalq xotirasidan butunlay o’chirish maqsadida, mozori ziyoratgohga aylanishidan qo’rqib,shoir jasadini tungi Hazar dengiziga tashlab yuborishdek yovuz jinoyatni amalga oshirishgan. Bugun Ozarbayjonning juda ko’p shaharu qishloqlarida shoir haykallari, unga bag’ishlangan ramziy yodgorliklar o’rnatilgan bo’lsa-da, Boku qarshisidagi dolg’ali dengiz uning tabarruk ziyoratgohiga aylangan.

Uzoq yillar ko’rishni orzu qilgan — ham ko’hna rangini saqlab qolgan, ham dunyoning eng go’zal zamonaviy me’moriy uslubda tiklangan osmono’par binolari bilan chiroy ochgan — Bokuda Ozarbayjonning taniqli ijodkorlari (Anor, Sobir Rustamxonli, Ajdar Ol, Salim Babullao’g’li va boshq.) Turkiya, Ukraina, Gruziya, Qirg’iziston, Rossiya va boshqa davlatlardan kelgan shoiru tarjimonlar bilan suhbatdosh bo’ldim, Mikoyil Mushfiq tavalludining 105 yilligiga bag’ishlangan marosimlarda, Ozarbayjon televizion kanallarida namoyish etilgan adabiy gurunglarda ishtirok etdim.

Eng ajoyibi, so’nggi yillarda Mikoyil Mushfiq tug’ilgan 5 iyun` kuni Ozarbayjonda «Shoirlar kuni» sifatida ham nishonlanadi. Ayni shu kuni jahon va turkiy xalqlar she’riyati rivojiga qo’shgan hissasi uchun jahonning turli o’lkalaridan da’vat qilingan shoirlarga Mushfiq nomidagi mukofot topshiriladi. Buyuk shoir tavalludining 105 yilligi nishonlangan kunlarda uning nomidagi mukofot bilan taqdirlanganlar qatorida borligimdan faxrlanaman.

Bokudagi mehmonxonada safarimning ikkinchi kuni tunda Mushfiq xotirasiga bag’ishlangan mana bu satrlar yondaftarimga  qoralangan edi:

Tunda sezdim:
Dengiz tomondan
Sarin shamol keldi so’zlaring bilan.
Oq chorloqlar keldi ko’zlaring bilan.

Keyin yulduz to’la osmondan,
Keyin Apsherondan,
Qorabog’, Naxchevondan,
Ganja, Oqsuv,Shirvondan,
O’g’uzu Qobustondan
She’ring shivirladi yuz minglab ovoz.
Ular orasida men ham bor edim…

Keyin qontalashgan ufq tomondan
Shusha bilan Xo’jali tomondan
Meni bir paytlar qattiq yig’latgan
Shahid bolalar qo’l ushlashib
She’ring aytib kelaverdilar,
Ular orasida men ham bor edim…

Bugun, betakror satrlar, «bahoriy hislar shoiri» deb e’zozlangan shoir tug’ilgan kuni arafasida sizga oldin tarjima qilingan she’rlarga qo’shib, yangi tarjimalarimni taqdim etaman.

3.06.2015

Mikoyil Mushfiq
SHE’RLAR
Xurshid Davron tarjimalari

SHIRIN QIZ

Zarif oyoqlaring bunchalar inja,
Go’zal qomatingni ko’targanicha
Qanday obormoqda, bilmam, shirin qiz?

Shikoyatim bordir gul qo’llaringdan,
Ular yuragimni tutib baridan
Qanday qo’pormadi, bilmam, shirin qiz?

Sening marhamatli, to’lg’in ko’zlaring,
Manim hislarimu mubham so’zlarim
Qanday anglamadi,bilmam, shirin qiz?

O’lmish hislarimni go’zal raftoring,
Shamolli, dolg’ali, shirin guftoring,
Qanday jonlatmadi,bilmam, shirin qiz?

Ufqda quyoshni qanday sarg’aytdi,
Lolaning ko’ksini qanday qoraytdi,
Yoniq yonoqlaring,bilmam, shirin qiz?

Men bir dashtning qushi, sen bir nilufar,
Mening o’pishimni qanday rad etar
Go’zal dudoqlaring,bilmam, shirin qiz?

KUYLA

Kuylagin, sevdigim, o’z havasing-la!
Ilhom qanotlanur sening sasing-la!
Nag’mangda o’ynasin sellarning sasi,
Tongotardan esgan yellarning sasi.
Gullarni silkigan shamollar kabi,
Qumlarni ko’targan dolg’alar kabi,
Titragan, yangragan dil sozing bo’lsam,
Yuragingdan ko’chgan ovozing bo’lsam…

Kuyla! Quvvat kelsin she’ru san’atga,
Ko’nglimning qushini keltir hayratga!
O’xshar, o’xshagandek xuddi oshiqlar
Umrim ohangiga sen aytgan qo’shiqlar.
Yurak xo’rsinadi sen kuylaganda,
Sen ham tinglasayding men kuylaganda!
Kuylagin, sevdigim, o’z havasing-la!
Ilhom qanotlanur sening sasing-la!

ONA

Ona dedim,yuragimda yonar o’tlar sochildi,
Ona dedim, bir hayajon hosil bo’ldi jonimda.
Ona dedim, qarshimda bir go’zal sahna ochildi,
Ona dedim,faqat uni ko’rmas bo’ldim yonimda.

Ona,ona!.. Bu so’zni men takrorlayman azaldan,
Bu so’z husnin anglatolmas ming bir satr, ming ash’or,
Ona bo’lmas, hatto har bir “bolam” degan go’zallar,
Chunki ona hilqatida ayricha bir fusun bor.

O’zga olam yaratmishdir uni go’zal bichimda,
Uni inson go’zalligin jilvasidan yaratmish,
Ona,ona!..chechakli bir niholdayin, ichimda
To azaldan yuragimda novdalarin taratmish.

Ul niholni yulay deyman g’azab bilan ba’zi chog’,
Qo’porayin deyman dildan, ammo shu on tanamni
Titratgancha bir sas yangrar: bir sas — inja va titroq
Yalinadi: «Manga tegma, qiynama,qo’y mani!

Chunki seni men yaratdim, men ulg’aytdim,alqadim,
So’ylaganim so’zlarim bor beshigingning ustinda,
Men kuylagan qo’shiqlardan bunyod bo’lding, avlodim,
Mening nomim bitilgandir har kitobda, har dinda!»

Asl to’g’ri yoziqlar bor, bexabarman ulardan,
Deyurlarki, Mushfiq,xasta tug’ildingu onangni
Otang sovuq qo’lari-la quchog’iga olarkan,
Yolg’iz achchiq fig’onlaring titratardi xonani.

Endi menga har kas: – Onang, otang bormi? – so’ylasa,
Men deymanki, – orzulardan uzilgan bir ro’yoday –
O’lgan o’ldi, ketgan ketdi, endi dilim beg’ussa,
Bir muqaddas, bir samimiy amalim bor dunyoda.

Ishonganim bir qibla bor,uni har kun har zamon
Qo’llarimla tiklayapman, fikrimda ham bepoyon
Bir olam bor, bir olamki, samolari tillarang,
Yuksaklari, pastliklari, fazolari tillarang!

YASHA,KO’NGIL!

Oh,bu uzun savdo yo’li
Qachon tushdi boshga,ko’ngil?!
Nishon oldim,kamon otdim,
Tegdi o’qim toshga,ko’ngil!

Bir o’t tushdi bulutina,
Yondi ko’ngil ishq o’tina,
Qolding hijron umidina,
Ayt,netarsan,shisha ko’ngil?

Tarlonsan,ko’kdan enmassan,
Bu tuproqda sevinmassan.
Men ko’naram,sen ko’nmassan,
Yasha,ko’ngil,yasha,ko’ngil!

KULISHLARING

Qarshimda nozlanib yana kulursan,
Bilsayding kulishing nimaga o’xshar?
Men aytib o’tirmay, o’zing bilursan,
Lola bargidagi shabnamga o’xshar.

Sening kulushlaring bir shamol kabi
Esarkan orzumning guli ochilur.
Kulsa dudoqlaring yulduzlar kabi
Ruhima bir sarin shu’la sochilur.

So’yla, go’zallarning dudoqlarinda,
Bu o’ynoq kulushlar atru mushkmidur?
Sening qahqahang oy quchoqlarinda
Suzgan bulutmidur, uchgan qushmidur?

Sening kulushlaring yoz saharindan
Hissu xayolimga ajib rang olur.
Kulgin, satrlarim kulushlaringdan
O’lmakni bilmagan bir ohang olur.

Sen kulgan vaqtingda bu shod kunimda
Qarshimda ochilar bahoriy bog’lar,
Ba’zan boshim uzra, ba’zan o’ngimda
Chaqinlarim chaqnab, suvlarim oqar.

Jahon ki, so’lmagan bir bog’cha-bog’dir,
Bunda ravomidir kulmasdan o’lmoq!
Hayf ul shaxsga, kim qora qaboqdir,
Naqadar yarashur insonga kulmoq!

ISHQIM

Onasiz,otasiz Ofeliya kabi
Sochlari parishon bir qizdir ishqim.
Qalbimning bulutli samolarinda
Titragan bir g’arib yulduzdir ishqim.

Bir mehr kutgancha ul shan ko’zlardan,
Buyuk Tangri kabi tushib nazardan,
Chehrasi dildagi xarobalardan
Yana g’amli,yana hissizdir ishqim.

Hayotga boqmagan darbadar kabi,
Har bir hodisadan bexabar kabi,
Yot ellarda qolgan yetimlar kabi
Boshida ming savdo,tengsizdir ishqim.

RANJIMAYMAN

Men shirin lahjali bir bulbulamki,
Gullardan ranjiyman, sendan ranjimam!
Meni o’z jonidan ham ortiq suygan
Yellardan ranjiyman, sendan ranjimam.

Ko’zlaring misoldir oqqan soylardan,
Kpriging o’qlardan, qoshing yoylardan,
Qarshimizga kelgan uzun oylardan,
Yillardan ranjiyman, sendan ranjimam.

El ichida bizni derlar Sayodli,
Tarlon ovchisiman, ruhimli qanotli,
Ilhom parisini sayratgan totli
Tillardan ranjiyman, sendan ranjimam.