Баҳодир Исо 1956-йилда Риштон туманидаги Дўтир қишлоғида таваллуд топган. Фарғона педагогика институтини 1977-йилда тугаллади. Бироқ, фаолиятини асосан адабиётга, санъатга боғлади.Унинг шеърлари, достонлари республикамизнинг барча матбуотларида, коллектив тўпламларда чоп этилган. 1988-йилда илк китоби —  «Хайрли тун» шеърий тўплами нашр этилган.

Баҳодир ИСО
КЕЛИШИНГНИ КУТГАНИМ-КУТГАН
Шеърлар

УЧРАШУВ

Ойдик кеча. Боғ томон
ланг очилган дераза.
Боққа боқиб бир жонон
мушт ўқталар:
«— Кўрасан!»
Мушт ўқталар эркалаб,
мушти муштмас, олмадир.
…Ўзи билмай, боғ тараф
эгилади қомати…
Шунда ногоҳ «чўлп» этар…
Шитирлайди боғ ичи…
Шарпани қувиб кетар
ғафлатда қолган кучук…

ЭШАКНИ ЭСЛАШ ҲАҚИДА

Мен
қачон
нодонни
сўкмоқчи
бўлсам,
сен
шунда
эсимга
тушасан,
эшак…

* * *

Бу ёруғ дунёдан яшаб ўтаман
Севгига тўймасдан, тўймасдан шеърга.
Бир тиниқ табассум билан тутаман
Жонимни Оллоҳга,
жисмимни ерга…

АЁЛ СУЙМАГАН ЭРКАК

Аёл суймаган эркак –
Аёл суймаган эркак…

***

Йўқотган пулини излайди кимдир,
Йўқотган йўлини излайди кимдир.
Пулга ҳам, йўлга ҳам солмасдан назар,
Йўқотган кўнглини излайди кимдир.

ҲАЛИ ЎЛМАГАН ОДАМ

«Бошига тош билан бир урсам…»,
деб ўйлайди кимдир мен хақимда.
«Бошини бағримга боссам…»,
деб ўйлайди кимдир мен ҳақимда.
Мен эса
кўтариб юраман
ўша —
минг марта тош тегиб ёрилган,
иссиқ бағирларда димиққан,
ҳамма учун қизиқ
бошимни…

СИЁСАТ ҲАҚИДА
(Ҳазил)

Сиёсат бу — кўп нозик нарса,
У билан ўйнашиб, қийналма,
Сиёсатга тегма, қиз бола бўлсанг,
Ўғил бола бўлсанг, уйланма.

 

ТАЪРИФ

Ерда тортиш кучи бор, тўғри!
Аллақачон исботлаган фан.
Аммо ўша қувватнинг тўри —
Ўзбекистон аталган маскан!

БАҲОР

Ернинг сийнасидан тошди ҳарорат,
Ҳайкал дарахтларга такрор кирди жон.
Томларнинг лабида туриб омонат,
Ялқов мушуклар ҳам бошлади фиғон…

Шифокор қуёшнинг малҳам тиғлари
Бемор жуссасини узди тўшакдан —
Ана, кўтарилди буғдой туғлари
Чорбоғда қор босиб ётган хашакдан…

Ўчоқлар оғзига исланиб қайтди
Мўрилар бўғзидан тутган тутунлар.
Эшитдим – Худога шукрона айтди
Охири кўриниб қолган ўтинлар…

Тупроқ кўпчиб берди етилган қиздай,
Чапани кетмонга боқди сузилиб…
Бўғотда ханжарга айланган музда
Қартайган қиш жони кетди узилиб…

БИРИНЧИ СЕВГИМ

Юрагимга ларзалар солган
вулқонимсан, биринчи севгим.
Ўсмир ёшим оғзида қолган
толқонимсан, биринчи севгим…

Куйган менинг юрагим, куйган,
ўам дилимга чўғдан тоғ уйган…
Йўлбарсларга едириб қўйган
жайронимсан, биринчи севгим…

Хотирамни титганим-титган,
Келишингни кутганим-кутган,
Уммонларнинг туби беркитган
маржонимсан, биринчи севгим.

Қайда ўтган ёшликнинг йўли?
Кўринади на ўнг, на сўли…
Сен ҳам мени излаган кўнгли
вайронимсан, биринчи севгим…

Ёқтирмаган ёрига ёққан,
Кўзидан ёш шашқатор оққан,
Шафқатсиз бу тақдирга боққан
жононимсан, биринчи севгим…

Ҳайронимсан, биринчи севгим,
Нолонимсан, биринчи севгим,
Юрагимда оғриғи қолган
армонимсан, биринчи севгим…

МЕВАСИЗ ДАРАХТ

Уйғотаркан уни ҳам баҳор,
Яшил либос қиларкан совға,
“Гулладим-ку!” дейди бахтиёр,
“Мева-чи?” деб қилмайди ғовға.

Қани, энди сўз сенга, гапир,
Шукрона шу эмасми ахир…

СИЗ ШОШИЛМАНГ…

Сиз шошилманг,
ошиқманг бунча,
Ҳали баҳо беришга эрта.
Шоир
ҳамма каби
бугунча
Куймаланиб юрибди ерда.

Сабр қилинг,
дунёдан ўтиб,
Сингиб кетгач тупроққа жисми,
Дилингизни соғинчи тутиб,
Тилингизга тўлади исми…

ОҚ АЙИҚ

Уммон…
Уммон…
Қулочлари
чексиз ёйиқ…
Баҳор келиб,
Эрияпти унинг музи…
Уммоннинг қоқ ўртасида
бир оқ айиқ
Ҳолсиз сузиб бораётир
ёлғиз ўзи…

Тирикчилик
шўрликни шу ҳолга солган –
Балиқми ё
бир балони келган кўзлаб.
Соҳил эса
анча олис,
олис қолган…
Топармикин
энди уни
қайта излаб…
Эҳ, оқ айиқ,
Уҳ, оқ айиқ…
Оҳ, оқ айиқ…
Кетмасайди
адоғи йўқ сувда ўлиб…
Гўл бўлмаса,
Соҳилларни бадар қўйиб,
Музга ишонч боғлайдими
келиб-келиб?

Оқ айиққа
кўнглим жуда ачишяпти…
Қолармикин
чексиз уммон ичра
омон…
У эса муз парчасига ёпишяпти,
Мени шу муз элтади деб
соҳил томон…

   Bahodir Iso 1956-yilda Rishton tumanidagi Do’tir qishlog’ida tavallud topgan. Farg’ona pedagogika institutini 1977-yilda tugalladi. Biroq, faoliyatini asosan adabiyotga, san’atga bog’ladi.Uning she’rlari, dostonlari respublikamizning barcha matbuotlarida, kollektiv to’plamlarda chop etilgan. 1988-yilda ilk kitobi — «Xayrli tun» she’riy to’plami nashr etilgan.

Bahodir ISO
KELISHINGNI KUTGANIM-KUTGAN
She’rlar

UCHRASHUV

Oydik kecha. Bog’ tomon
lang ochilgan deraza.
Boqqa boqib bir jonon
musht o’qtalar:
«— Ko’rasan!»
Musht o’qtalar erkalab,
mushti mushtmas, olmadir.
…O’zi bilmay, bog’ taraf
egiladi qomati…
Shunda nogoh «cho’lp» etar…
Shitirlaydi bog’ ichi…
Sharpani quvib ketar
g’aflatda qolgan kuchuk…

ESHAKNI ESLASH HAQIDA

Men
qachon
nodonni
so’kmoqchi
bo’lsam,
sen
shunda
esimga
tushasan,
eshak…

* * *

Bu yorug’ dunyodan yashab o’taman
Sevgiga to’ymasdan, to’ymasdan she’rga.
Bir tiniq tabassum bilan tutaman
Jonimni Ollohga,
jismimni yerga…

AYOL SUYMAGAN ERKAK

Ayol suymagan erkak –
Ayol suymagan erkak…

***

Yo’qotgan pulini izlaydi kimdir,
Yo’qotgan yo’lini izlaydi kimdir.
Pulga ham, yo’lga ham solmasdan nazar,
Yo’qotgan ko’nglini izlaydi kimdir.

HALI O’LMAGAN ODAM

«Boshiga tosh bilan bir ursam…»,
deb o’ylaydi kimdir men xaqimda.
«Boshini bag’rimga bossam…»,
deb o’ylaydi kimdir men haqimda.
Men esa
ko’tarib yuraman
o’sha —
ming marta tosh tegib yorilgan,
issiq bag’irlarda dimiqqan,
hamma uchun qiziq
boshimni…

SIYOSAT HAQIDA
(Hazil)

Siyosat bu — ko’p nozik narsa,
U bilan o’ynashib, qiynalma,
Siyosatga tegma, qiz bola bo’lsang,
O’g’il bola bo’lsang, uylanma.

 

TA’RIF

Yerda tortish kuchi bor, to’g’ri!
Allaqachon isbotlagan fan.
Ammo o’sha quvvatning to’ri —
O’zbekiston atalgan maskan!

BAHOR

Yerning siynasidan toshdi harorat,
Haykal daraxtlarga takror kirdi jon.
Tomlarning labida turib omonat,
Yalqov mushuklar ham boshladi fig’on…

Shifokor quyoshning malham tig’lari
Bemor jussasini uzdi to’shakdan —
Ana, ko’tarildi bug’doy tug’lari
Chorbog’da qor bosib yotgan xashakdan…

O’choqlar og’ziga islanib qaytdi
Mo’rilar bo’g’zidan tutgan tutunlar.
Eshitdim – Xudoga shukrona aytdi
Oxiri ko’rinib qolgan o’tinlar…

Tuproq ko’pchib berdi yetilgan qizday,
Chapani ketmonga boqdi suzilib…
Bo’g’otda xanjarga aylangan muzda
Qartaygan qish joni ketdi uzilib…

BIRINCHI SEVGIM

Yuragimga larzalar solgan
vulqonimsan, birinchi sevgim.
O’smir yoshim og’zida qolgan
tolqonimsan, birinchi sevgim…

Kuygan mening yuragim, kuygan,
o’am dilimga cho’g’dan tog’ uygan…
Yo’lbarslarga yedirib qo’ygan
jayronimsan, birinchi sevgim…

Xotiramni titganim-titgan,
Kelishingni kutganim-kutgan,
Ummonlarning tubi berkitgan
marjonimsan, birinchi sevgim.

Qayda o’tgan yoshlikning yo’li?
Ko’rinadi na o’ng, na so’li…
Sen ham meni izlagan ko’ngli
vayronimsan, birinchi sevgim…

Yoqtirmagan yoriga yoqqan,
Ko’zidan yosh shashqator oqqan,
Shafqatsiz bu taqdirga boqqan
jononimsan, birinchi sevgim…

Hayronimsan, birinchi sevgim,
Nolonimsan, birinchi sevgim,
Yuragimda og’rig’i qolgan
armonimsan, birinchi sevgim…

MEVASIZ DARAXT

Uyg’otarkan uni ham bahor,
Yashil libos qilarkan sovg’a,
“Gulladim-ku!” deydi baxtiyor,
“Meva-chi?” deb qilmaydi g’ovg’a.

Qani, endi so’z senga, gapir,
Shukrona shu emasmi axir…

SIZ SHOSHILMANG…

Siz shoshilmang,
oshiqmang buncha,
Hali baho berishga erta.
Shoir
hamma kabi
buguncha
Kuymalanib yuribdi yerda.

Sabr qiling,
dunyodan o’tib,
Singib ketgach tuproqqa jismi,
Dilingizni sog’inchi tutib,
Tilingizga to’ladi ismi…

OQ AYIQ

Ummon…
Ummon…
Qulochlari
cheksiz yoyiq…
Bahor kelib,
Eriyapti uning muzi…
Ummonning qoq o’rtasida
bir oq ayiq
Holsiz suzib borayotir
yolg’iz o’zi…

Tirikchilik
sho’rlikni shu holga solgan –
Baliqmi yo
bir baloni kelgan ko’zlab.
Sohil esa
ancha olis,
olis qolgan…
Toparmikin
endi uni
qayta izlab…
Eh, oq ayiq,
Uh, oq ayiq…
Oh, oq ayiq…
Ketmasaydi
adog’i yo’q suvda o’lib…
Go’l bo’lmasa,
Sohillarni badar qo’yib,
Muzga ishonch bog’laydimi
kelib-kelib?

Oq ayiqqa
ko’nglim juda achishyapti…
Qolarmikin
cheksiz ummon ichra
omon…
U esa muz parchasiga yopishyapti,
Meni shu muz eltadi deb
sohil tomon…