Касби агросаноат коллежи ўқувчиси Жонибек Алижонов шеъриятимизга энди кириб келаётган ёш шоирлардан бири. Мен ҳам нинг ижодий изланишларини диққат билан кузатаётганлар қаторидаман.

Жонибек Алижонов
ШЕЪРЛАР

Севги

Ҳали исминг унутганим йўқ,
Ҳали мангу яшарсан сарвим.
Кўзларингни кўришни истаб,
Гўзаллардан ҳуснинг ахтардим.

Лаурага жисминг қиёслаб,
Петраркадек яшашга кўндим.
Йўқлигингда дунёдан ўтиб,
Йўқлигингда қайтадан ундим.

Беатриче хуш эди чиндан,
Қутли эди Данте учун у.
Нечун кетдинг,билмайман мендан,
Ахир,сен ҳам файзли эдинг-ку?!

Наталия  кўрган толеъни,
Беролардим сен учун мен ҳам.
Фақат ҳижрон бундан мустасно,
Ахир,Пушкин эмасман эркам!

Беқарор қиз ишвасин дебон,
Чехов қалби қайғуга чўмди.
Мен ҳам сендек шўхнинг дастидан,
Дардларимни дафтарга кўмдим.

Севманг дерди даҳолар аввал,
Севмас эдим-умрим гулистон.
Аммо,чексиз ҳуснинг олдида
Қидирмадим…топмадим…имкон.

Ахир,бундай савдо қошида
Мағлуб кетди қанчалар Фарҳод.
Айрилиққа айбдор сенми?
Мен қилдимми ё барин барбод?!

Риштамизга тикилсам зимдан,
Ҳеч кўзимга ташланмас камим.
Ёлғиз айбим ,,Севиб қолдим”-деб
Кўзларингга айтолмаганим…

***

Ишқ — нақл, дард — шакл, инсон ким?
Кетаман ўчириб изларни.
Қувончим, ғурбатим, қувончим…
Соғиниб қоламан, сизларни!

Мен кулдим тўлин Ой тўлгунча,
Мен тўлдим, ҳилолим кулгунча.
Сочимда қоралар ўлгунча,
Соғиниб қоламан, сизларни!

Қил менинг димоғим чоғ, гулим,
Юрагим селида оқ, гулим.
Йиғлама…мен кетсам оқгулим,
Соғиниб қоламан, сизларни!

Яшайман шафақлар учида,
Очуннинг тўрттала бурчида.
Йиғирма тўққиз қуш қиш ичида,
Соғиниб қоламан, сизларни!

Сизларсиз мен кимман дунёга?
Бўлиниб кетаман бўлакка…
Бир умр тикилиб йўлакка,
Соғиниб қоламан, сизларни!

Бир кам дунё

Булут синди,
Чақмоклар чақди,
Дил даласи бўлиб кетди ҳўл.
Селоб ичра айтдим бир гапни:
-Қаерда мен бораётган йўл?

Қуёш чиқди,
Қуриди кўча
Сўкмокларга тўлди хар ёғим.
Эн-н-ди юрай десам намунча
Оғир бўлиб кетган оёғим?!

Ҳасрат
Бахтинисо Маҳмудовага

Сайр қилдим баҳор ювган адирларни,
Томиримга алангалар солиб борар.
Опа, тупроқ томон яқин борган сари
Осмонлардан нега кўнгил қолиб борар?
Билмайсизми?

Парвоз керак, шоир учун парвоз керак,
Қанотсизни таҳқирлашга ҳаққингиз бор.
Шеъриятга гумбирлаган овоз керак,
Ахир, айтинг, йиғламасдан чертсалар то,
Йиғлайсизми?

Билгим келар қисматимни гоҳ-гоҳида,
Чўздим-чўздим, лекин унга етмади қўл.
Сажда қилиб Алишернинг даҳосига,
Шеъриятга келар бўлсам менга оқ йўл
Тилайсизми?

Мен биламан,бу майдонда чопиш оғир,
Улфат қилиб сайлаш керак бунда ғамни.
Ҳаммасидан тўйиб-тўйиб кетган чоғим,
Қошингизга ўксиб келсам, пешонамни
Силайсизми?

Бедилни ўқиб…

Ким қўйган Бедил деб сенинг номингни,
Йўқса,қайси дилдан чиққан бул фарёд?!
Сен агар ўзингни дилсиз деб билсанг,
Мен ким деб атайман ўзимни,ҳайҳот!

Сатрлар сатҳида ўшқирар нола,
Бунчалар юракни тирнар тилсимлар.
Шундоқ дардинг бирла дилсиз бўлсанг Сен
Ўзгалар ўзларин ким деб билсинлар?

Нимадир,чўққини пинжида қучиб,
Ўзини чумчуқ деб атаса лочин?
Юракни минг пора қилган шоирни,
Нечун Бедил дея атайсан очун?!

Сен дилсиз бўлсанг –гар кўксимда менинг
Дукиллаб тургани эмасдир юрак.
Демакки,бизларда хиссиёт-етим.
Демакки, шоир ҳам эмасмиз бешак!

Демакки,ўзларин даҳо билганлар
Чақага тенг эмас аслин олганда.
Сенинг дилсизлигинг шу бўлса агар,
Ким бўлган бўлардинг дилинг бўлганда?!

Элегия

Булутлар чайқалар…жамадонимга
Солардим суюкли китобларимни-
На сени чақирдим кел деб ёнимга,
Хабардор айладим на бирон кимни.

…Қуёш уфққа ботиб,анорзор аро
Қаро камзул кийиб,чўкканида тун,
Ўзингни эркингда қолдирмоқ учун
Кетурман-узлатга бўлиб фуқаро!

Мен сени ҳижронда куйдирдим,эвоҳ.
Азобли дамингга бўлмабман ҳамроз.
Йиғладинг…куйиндинг…чекканингда оҳ,
Кечир,самоларда этибман парвоз.

Сен ишон,кўзингга намлар йўлиқмас,
Қароғинг ёш билмас аччиқ ва тахир.
Энди эркимизда тинч яшайлик,бас!
Муҳаббат бунчалар азобмас,ахир!

Энди борганингда мўъжаз уйимга
Қоғоздан ўзгасин тополмассан ҳеч.
Мен ҳақда сўрайсан йўлиқсанг кимга,
Аммо,барисига бўлган бўлар кеч!

Айтишар: ,,Негадир бу ердан безиб,
Ўзга маконларга олиб кетди бош.
Юрагин кулфатлар қўйганда эзиб
Балким,тополмади яроқли сирдош”

Сен шунда ўзингни гуноҳкор билиб,
Суяниб қоларсан бир дам деворга.
Арзанда қалбингни чокидан тилиб,
Дилдан интилурсан бевафо ёрга!

Оқибат-тош-қумлоқ йўлаклар бўйлаб
Қайтиб кетажаксан ўз уйинг сари.
Маъносиз севгининг маънисин ўйлаб,
Ухлолмай чиқарсан мезон тунлари.

Бироқ,ҳаёт сузар,умрлар-шўх-шаън.
Қисмат йўлин излар-қўлида чироқ.
Вақт ҳукми: Сен гўё севилмагансан,
Мен ҳам севмаганман-сочларимиз оқ!

***

Қисматингда ташвишларнинг рўйхатлари,
Ҳодисалар рўй беради-йўқдир маъни.
Чигаллашиб борар умр борган сари
Кўнгли билан кўтаргувчи инсон қани?
Тополмайсан…

Товонингдан таъмлар сўриб ғурбат борар,
Осмондами? Довондами? Қайда малҳам?
Тушкин дунё тушларидан кўнгил қолар
Харчанд ундан йироқлашга уринсанг ҳам
Қочолмайсан…

Ёронлардан садо чиқмас,йўқдир далда
Жами Мажнун овворадир Лайлисига.
Ён-берингда таниш-билиш кўп бўлса-да,
Юрагингнинг сирларин ҳеч қайсисига
Очолмайсан…

Kasbi agrosanoat kolleji o‘quvchisi Jonibek Alijonov she’riyatimizga endi kirib kelayotgan yosh shoirlardan biri. Men ham ning ijodiy izlanishlarini diqqat bilan kuzatayotganlar qatoridaman.

Jonibek Alijonov
SHE’RLAR

Sevgi

Hali isming unutganim yo‘q,
Hali mangu yasharsan sarvim.
Ko‘zlaringni ko‘rishni istab,
Go‘zallardan husning axtardim.

Lauraga jisming qiyoslab,
Petrarkadek yashashga ko‘ndim.
Yo‘qligingda dunyodan o‘tib,
Yo‘qligingda qaytadan undim.

Beatriche xush edi chindan,
Qutli edi Dante uchun u.
Nechun ketding,bilmayman mendan,
Axir,sen ham fayzli eding-ku?!

Nataliya ko‘rgan tole’ni,
Berolardim sen uchun men ham.
Faqat hijron bundan mustasno,
Axir,Pushkin emasman erkam!

Beqaror qiz ishvasin debon,
Chexov qalbi qayg‘uga cho‘mdi.
Men ham sendek sho‘xning dastidan,
Dardlarimni daftarga ko‘mdim.

Sevmang derdi daholar avval,
Sevmas edim-umrim guliston.
Ammo,cheksiz husning oldida
Qidirmadim…topmadim…imkon.

Axir,bunday savdo qoshida
Mag‘lub ketdi qanchalar Farhod.
Ayriliqqa aybdor senmi?
Men qildimmi yo barin barbod?!

Rishtamizga tikilsam zimdan,
Hech ko‘zimga tashlanmas kamim.
Yolg‘iz aybim ,,Sevib qoldim”-deb
Ko‘zlaringga aytolmaganim…

***

Ishq — naql, dard — shakl, inson kim?
Ketaman o‘chirib izlarni.
Quvonchim, g‘urbatim, quvonchim…
Sog‘inib qolaman, sizlarni!

Men kuldim to‘lin Oy to‘lguncha,
Men to‘ldim, hilolim kulguncha.
Sochimda qoralar o‘lguncha,
Sog‘inib qolaman, sizlarni!

Qil mening dimog‘im chog‘, gulim,
Yuragim selida oq, gulim.
Yig‘lama…men ketsam oqgulim,
Sog‘inib qolaman, sizlarni!

Yashayman shafaqlar uchida,
Ochunning to‘rttala burchida.
Yig‘irma to‘qqiz qush qish ichida,
Sog‘inib qolaman, sizlarni!

Sizlarsiz men kimman dunyoga?
Bo‘linib ketaman bo‘lakka…
Bir umr tikilib yo‘lakka,
Sog‘inib qolaman, sizlarni!

Bir kam dunyo

Bulut sindi,
Chaqmoklar chaqdi,
Dil dalasi bo‘lib ketdi ho‘l.
Selob ichra aytdim bir gapni:
-Qayerda men borayotgan yo‘l?

Quyosh chiqdi,
Quridi ko‘cha
So‘kmoklarga to‘ldi xar yog‘im.
En-n-di yuray desam namuncha
Og‘ir bo‘lib ketgan oyog‘im?!

Hasrat
Baxtiniso Mahmudovaga

Sayr qildim bahor yuvgan adirlarni,
Tomirimga alangalar solib borar.
Opa, tuproq tomon yaqin borgan sari
Osmonlardan nega ko‘ngil qolib borar?
Bilmaysizmi?

Parvoz kerak, shoir uchun parvoz kerak,
Qanotsizni tahqirlashga haqqingiz bor.
She’riyatga gumbirlagan ovoz kerak,
Axir, ayting, yig‘lamasdan chertsalar to,
Yig‘laysizmi?

Bilgim kelar qismatimni goh-gohida,
Cho‘zdim-cho‘zdim, lekin unga yetmadi qo‘l.
Sajda qilib Alisherning dahosiga,
She’riyatga kelar bo‘lsam menga oq yo‘l
Tilaysizmi?

Men bilaman,bu maydonda chopish og‘ir,
Ulfat qilib saylash kerak bunda g‘amni.
Hammasidan to‘yib-to‘yib ketgan chog‘im,
Qoshingizga o‘ksib kelsam, peshonamni
Silaysizmi?

Bedilni o‘qib…

Kim qo‘ygan Bedil deb sening nomingni,
Yo‘qsa,qaysi dildan chiqqan bul faryod?!
Sen agar o‘zingni dilsiz deb bilsang,
Men kim deb atayman o‘zimni,hayhot!

Satrlar sathida o‘shqirar nola,
Bunchalar yurakni tirnar tilsimlar.
Shundoq darding birla dilsiz bo‘lsang Sen
O‘zgalar o‘zlarin kim deb bilsinlar?

Nimadir,cho‘qqini pinjida quchib,
O‘zini chumchuq deb atasa lochin?
Yurakni ming pora qilgan shoirni,
Nechun Bedil deya ataysan ochun?!

Sen dilsiz bo‘lsang –gar ko‘ksimda mening
Dukillab turgani emasdir yurak.
Demakki,bizlarda xissiyot-yetim.
Demakki, shoir ham emasmiz beshak!

Demakki,o‘zlarin daho bilganlar
Chaqaga teng emas aslin olganda.
Sening dilsizliging shu bo‘lsa agar,
Kim bo‘lgan bo‘larding diling bo‘lganda?!

Elegiya

Bulutlar chayqalar…jamadonimga
Solardim suyukli kitoblarimni-
Na seni chaqirdim kel deb yonimga,
Xabardor ayladim na biron kimni.

…Quyosh ufqqa botib,anorzor aro
Qaro kamzul kiyib,cho‘kkanida tun,
O‘zingni erkingda qoldirmoq uchun
Keturman-uzlatga bo‘lib fuqaro!

Men seni hijronda kuydirdim,evoh.
Azobli damingga bo‘lmabman hamroz.
Yig‘lading…kuyinding…chekkaningda oh,
Kechir,samolarda etibman parvoz.

Sen ishon,ko‘zingga namlar yo‘liqmas,
Qarog‘ing yosh bilmas achchiq va taxir.
Endi erkimizda tinch yashaylik,bas!
Muhabbat bunchalar azobmas,axir!

Endi borganingda mo‘jaz uyimga
Qog‘ozdan o‘zgasin topolmassan hech.
Men haqda so‘raysan yo‘liqsang kimga,
Ammo,barisiga bo‘lgan bo‘lar kech!

Aytishar: ,,Negadir bu yerdan bezib,
O‘zga makonlarga olib ketdi bosh.
Yuragin kulfatlar qo‘yganda ezib
Balkim,topolmadi yaroqli sirdosh”

Sen shunda o‘zingni gunohkor bilib,
Suyanib qolarsan bir dam devorga.
Arzanda qalbingni chokidan tilib,
Dildan intilursan bevafo yorga!

Oqibat-tosh-qumloq yo‘laklar bo‘ylab
Qaytib ketajaksan o‘z uying sari.
Ma’nosiz sevgining ma’nisin o‘ylab,
Uxlolmay chiqarsan mezon tunlari.

Biroq,hayot suzar,umrlar-sho‘x-sha’n.
Qismat yo‘lin izlar-qo‘lida chiroq.
Vaqt hukmi: Sen go‘yo sevilmagansan,
Men ham sevmaganman-sochlarimiz oq!

***

Qismatingda tashvishlarning ro‘yxatlari,
Hodisalar ro‘y beradi-yo‘qdir ma’ni.
Chigallashib borar umr borgan sari
Ko‘ngli bilan ko‘targuvchi inson qani?
Topolmaysan…

Tovoningdan ta’mlar so‘rib g‘urbat borar,
Osmondami? Dovondami? Qayda malham?
Tushkin dunyo tushlaridan ko‘ngil qolar
Xarchand undan yiroqlashga urinsang ham
Qocholmaysan…

Yoronlardan sado chiqmas,yo‘qdir dalda
Jami Majnun ovvoradir Laylisiga.
Yon-beringda tanish-bilish ko‘p bo‘lsa-da,
Yuragingning sirlarin hech qaysisiga
Ocholmaysan…