Икки бола даҳшатли шарпанинг аста-секинлик билан узоқлашиб кетаётганини кузатиб туришарди. Унинг кўзларидаги афсун таъсирида ҳали-ҳамон бошлари карахт эди…

ДУНЁ АДАБИЁТИДАГИ ЭНГ ҚИСҚА ҲИКОЯЛАР
Рус тилидан Хуршида AБДУЛЛАЕВА таржимаси

Барнаби Конрадеше
ШИФОХОНАДА

Aёл машинани елдай учириб борарди. Ё Худойим, ишқилиб, вақтида етиб бора олса, бас!
Реанимация хонасидан чиққан шифокорнинг юз ифодасидан у ҳаммасини тушунди. Ҳўнграб юборди.

— У ҳушига келмадими?
— Aллертон хоним, — оҳиста гап бошлади доктор, — сиз ўзингизни бахтиёр деб билмоғингиз керак. Эрингизнинг охирги сўзлари “Мен сени севаман, Мэри!” деган хитоб бўлди…

Aёл ялт этиб, докторнинг юзига қаради ва шарт ортига бурилди.
— Миннатдорман, — совуққина жавоб қилди у. Унинг исми Жудит эди…

Ден Эндрюс
БЕЧОРА

Ёвузликнинг қиёфаси бўлмайди, дейишади. Чиндан, унинг юзидан ҳеч нарсани англаб бўлмасди. Гўё у сезмаётгандай, ахир, бунақа оғриққа чидаб бўлармиди? Наҳотки, у кўзларимдаги даҳшатни кўрмаяпти? Юзимдаги қўрқув ва ваҳимани-чи? Йўқ, у жуда-жуда хотиржам, айтиш мумкинки, ўзининг ярамас вазифасини маҳорат билан адо этди. Ниҳоят, охирида меҳрибонларча менга тайинлади: “Марҳамат қилиб, оғзингизни чайиб ташланг!”

Никол Веддл
УЧРАШУВГА ТАКЛИФ

Телефон жиринглади.
— Aлло, — пичирлаб жавоб берди у.
— Виктория, бу мен. Кел, бугун ярим тунда бандаргоҳ ёнида учрашамиз!
— Яхши, азизим!

— Илтимос, шампан виноси ола келишни ҳам унутма! — деди йигит.
— Хўп, унутмайман, азизим! Сени жуда кўргим келяпти…
— Тезроқ бўл, мен кутишни ёқтирмайман! — деди йигит ва гўшакни қўйди.

Aёл тин олди, кейин жилмайди:
— Жуда қизиқ, ким бўлди бу?

Брайан Нюэлль
ИБЛИС НИМА ИСТАЙДИ?

Икки бола даҳшатли шарпанинг аста-секинлик билан узоқлашиб кетаётганини кузатиб туришарди. Унинг кўзларидаги афсун таъсирида ҳали-ҳамон бошлари карахт эди.

— Менга қара, у сендан нима сўради?
— Қалбимни. Сендан-чи?

— Aвтомат-телефон учун майда чақа. Зудлик билан қўнғироқ қилиши керак экан…
— Юр, бориб, овқатланамиз!

— Майлию, лекин энди бир чақа ҳам пулим қолмади-да!
— Қўявер, менда улар энди жуда кўп…

DUNYO ADABIYOTIDAGI ENG QISQA HIKOYALAR
Rus tilidan Xurshida ABDULLAEVA tarjimasi

Barnabi Konradeshe
SHIFOXONADA

Ayol mashinani yelday uchirib borardi. YO Xudoyim, ishqilib, vaqtida yetib bora olsa, bas!
Reanimatsiya xonasidan chiqqan shifokorning yuz ifodasidan u hammasini tushundi. Ho’ngrab yubordi.

— U hushiga kelmadimi?
— Allerton xonim, — ohista gap boshladi doktor, — siz o’zingizni baxtiyor deb bilmog’ingiz kerak. Eringizning oxirgi so’zlari “Men seni sevaman, Meri!” degan xitob bo’ldi…

Ayol yalt etib, doktorning yuziga qaradi va shart ortiga burildi.
— Minnatdorman, — sovuqqina javob qildi u. Uning ismi Judit edi…

Den Endryus
BECHORA

Yovuzlikning qiyofasi bo’lmaydi, deyishadi. Chindan, uning yuzidan hech narsani anglab bo’lmasdi. Go’yo u sezmayotganday, axir, bunaqa og’riqqa chidab bo’larmidi? Nahotki, u ko’zlarimdagi dahshatni ko’rmayapti? Yuzimdagi qo’rquv va vahimani-chi? Yo’q, u juda-juda xotirjam, aytish mumkinki, o’zining yaramas vazifasini mahorat bilan ado etdi. Nihoyat, oxirida mehribonlarcha menga tayinladi: “Marhamat qilib, og’zingizni chayib tashlang!”

Nikol Veddl
UCHRASHUVGA TAKLIF

Telefon jiringladi.
— Allo, — pichirlab javob berdi u.
— Viktoriya, bu men. Kel, bugun yarim tunda bandargoh yonida uchrashamiz!
— Yaxshi, azizim!

— Iltimos, shampan vinosi ola kelishni ham unutma! — dedi yigit.
— Xo’p, unutmayman, azizim! Seni juda ko’rgim kelyapti…
— Tezroq bo’l, men kutishni yoqtirmayman! — dedi yigit va go’shakni qo’ydi.

Ayol tin oldi, keyin jilmaydi:
— Juda qiziq, kim bo’ldi bu?

Brayan Nyuell`
IBLIS NIMA ISTAYDI?

Ikki bola dahshatli sharpaning asta-sekinlik bilan uzoqlashib ketayotganini kuzatib turishardi. Uning ko’zlaridagi afsun ta’sirida hali-hamon boshlari karaxt edi.

— Menga qara, u sendan nima so’radi?
— Qalbimni. Sendan-chi?

— Avtomat-telefon uchun mayda chaqa. Zudlik bilan qo’ng’iroq qilishi kerak ekan…
— Yur, borib, ovqatlanamiz!

— Mayliyu, lekin endi bir chaqa ham pulim qolmadi-da!
— Qo’yaver, menda ular endi juda ko’p…

Manba: www.qashqadaryo.uz