Қутлибека совет  тузуми пайтидаëқ “Мустақил Ўзбекистон байроғи юрагимдадир”, дея шеърлар ëзди. Туркий “санжоқ” калимасининг байроқ эканини ўша пайтда биров билди, биров билмади.

Ватан менинг ичимда шу ҳур санжоғи билан, ундаги доғи билан,
Ватан менинг ичимда шу ҳур санжоғи билан, унда титроғи билан.
Миллат менинг ичимда шикаста ҳақиқати, шундай алдови билан,
Миллат менинг ичимда, ичида ëмон қўрқинч ва ëмон ëви билан.

Қутлибека Раҳимбоева
ШЕЪРЛАР

Қутлибека Раҳимбоева 1952 йил 9 февралда Туркмамстон Республикаси Тошовуз вилоятининг Олтмиш қишлоғида туғилган. 1980-йил ўрта мактабни битириб, Фарғона Давлат педагогика институти (ҳозирги пайтда университет) га ўқишга кирди ва 1973-йили имтиёзли диплом билан тугатди.Меҳнат фаолиятини ўрта мактабда ўқитувчилик қилишдан бошлади. 1973-йилдан 1983-йилиаргача пойтахт нашриётларида фаолият юритди.1983-йилдан то шу пайтгача Ўзбекистон хотин-қизларининг журнали — «Саодат»да ишлайди.Ўзбекистонда хизмат кўрсатган маданият ходими» унвони билан тақдирларган.Атоқли шоир Миразиз Аъзамнинг умр йўлдоши.

Жон сўзни

Шу уйнинг устида турган байроқни
ёғоч тутқичидан оҳиста ечиб
ўзимнинг қўлимга ўрнатгим келар.

Хумоқуш ўтирган туғромизни ҳам
михланган тахтадан аста ажратиб,
юрагим устига ўрнатгим келар.

Озодлик деган шу бебаҳо сўзни
девордан беозор кўчириб олиб
яшириб қўйсайдим кўнгил уйига.

Мумгардиш ичига киргим келади.
Ҳар ҳарфин, ҳар товшир мадҳиямизнинг
содиқ аскар каби қўриб ўтирсам
ёмон қарашлардан, ёмон кўзлардан.

Мен бадбин эмасман,
шубҳачи эмас.
Фақат кутиб-кутиб топганимизни,
Фақат қонлар ютиб топганимизни
Мана бу Ёғочми, Тахтами, Девор –
Мумгардиш – бир лаҳза ғафлатда қолиб
олдириб қўймаса дея қўрқаман.

Мен ушоқ бўлсам-да,
Аёл бўлсам-да
Ўзимда тургани ишончлироқдай.

Ватан

“Ўзбекистон” дея шивирлаганда
Ўзингнинг овозинг ўпгинг келарми,
силагинг келарми товушларингни
онангнинг юзини силаган каби,
болангнинг юзини силаган каби.

Хорижий бир юртдан сафардан қайтиб
ўзбекча гапира бошласанг ногоҳ
тушовини узган тулпорлар каби
ўйноқлаб кетарми тушунчаларинг?
Ё Ҳақдан шифосин топган гунг каби
мақтангинг келарми тинмай гапириб,
тилингнинг қайтадан очилганини?

Ёлғиз қолганингда, маъюс чоғингда
Ўзингдек қоракўз келса ёнингга
қалбингда бир қудрат тириладими?
Ўзингни бир эмас, ярим кўнгилмас,
икки деб, бутун деб ҳис этасанми?

Яшаган умрингда шу туйғуларни
лоақал бир марта кечирган бўлсанг,
сен мутлоқ кичкина одам эмасссан.
Ишончли аскарсан. Ишончли қўшин.

Ўзбекистон

Озод Ўзбекистон, озод ўзбеклар
Айтсам, ҳар товшимдан сачраб чиқар чўғ.
Ҳар товшим кўксимда Тангритоғ тиклар,
Дунёда бундан-да гўзал унвон йўқ.

Фақат шу унвон деб куйса бўлади,
Фақат шу арзийди одам жонига.
Байроқ каби қадаб қўйса бўлади
Ёлғиз шу унвонни юрак ёнига.

Кўз ёш билан келар ҳақиқий шодлик,
Йиғлаб қувонаман, халқим, бахтингдан.
Гўрўғли кўринар ҳар битта отлиқ,
Қуёшлик излайман тола ёқтингдан.

Эркнинг жон сувидан ҳовучлаб олиб,
Ҳар битта ўзбекка сепгим келади.
Ўзбеклигим учун ўзгалар қолиб
Ҳатто, ўзимни ҳам ўпгим келади.

Ҳур миллат нишонда туради мудом,
Уйғоқ бўлмоғи шарт ичи ҳам тоши.
Кўзимни очиқ тут, э Қодир Худо,
Қувончдан айланиб қолмасин бошим.

Озод Ўзбекистон, озод ўзбеклар,
Ҳар товши бир шунқор – ушлаб турар туғ.
Шунқорим, туғингни баландроқ тикла,
Дунёда бундан-да яхши унвон йўқ.

*  *  *

Кўзларимга илоҳий бир назар келди,
Қулоғимга жаранглаб хушхабар келди,
Юрагимга сафар келди, зафар келди,
Ўзбекистон тупроғига баҳор келди.

Қуёш яна султон этиб сайланади,
Камалаклар кўкка камон – бойланади.
Қалдирғочлар – қўриқчи қуш – айланади,
Ўзбекистон тупроғига баҳор келди.

Булут ёғар – ёғишлари кумуш-кумуш,
Новдаларнинг куртаклари оққуш, кўк қуш,,
Гунафшали шамолларнинг нафаси хуш,
Ўзбекистон тупроғига баҳор келди.

Тўлқин кучли – тош қирғоқлар кемтилмоқда,
Қизғалдоқлар юксакларга интилмоқда,
Қишнинг қора аёзлари умтилмоқда,
Ўзбекистон тупроғига баҳор келди.
Қоракўзлар, байрам бизнинг байрам бўлсин,
Юрагимиз кенгликларда жайрон бўлсин,
Бизни кўриб кўрмаганлар ҳайрон бўлсин,
Ўзбекистон тупроғига баҳор келди.

Толлар мажнун бўлди

Паст тушиб кўрмаган тошлар юмшади,
Қояларнинг тоши, чўққининг тоши.
Дарёча кенг экан тошнинг кўз ёши.
Толлар мажнун бўлди, худойим.

Қуёшнинг қўллари нур бугун,
Булутнинг қўллари ёғишдир.
Лаҳзалар гоҳ дийдор, соғинчдир.
Толлар мажнун бўлди, худойим.

Тупроқ кўзга яқин, чўп кўзга яқин,
Гуллар ҳар шаклли ёлқиндир.
Кўздан ҳам кўнгилга яқиндир.
Толлар мажнун бўлди, худойим.

Сандувочдир оҳанглар оти,
Қўшиқларнинг ота – қалдирғоч;
Ҳаёт, бизга бахт қасрингни оч.
Толлар мажнун бўлди, худойим.

Халқимга

Юлдуз сўкмай дарвозасин кенг очиб,
Фаришталар йўлларини супурган.
Нон увоғин қумри қушларга сочиб,
Нафасидан гул ифори уфурган.
Зариф кўнгил чамандорим сиз мани
Кўнгли камга ҳавандорим сиз мани.

Елкасига боласини миндириб,
Бир қувончга биттадан тўй тўйлаган.
Ичи куйса, қоратолни синдириб,
Ҳуштак ясаб, “Чўли ироқ” куйлаган.
Гоҳ созчи, гоҳ қаламдорим сиз мани,
Машраб феълли қаландарим сиз мани.

Ичга ютар чекиб юрган ранжини,
Бахтин айтиб, бошқасини айтмайди.
Қора тупроқ тилиб топар ганжини,
Қора меҳнат қорайтсада қайтмайди.
Заҳмат билан оламдорим сиз мани,
Ўтдан чиққан самандарим сиз мани.

Севиб боқсам, фақат чирой кўринар,
Ҳаммангизга, кўзтуморим сиз мани.
Ўзимники ўзимга ой кўринар,
Сўзтуморим, ўзтуморим сиз мани…

Ўтдан чиққан самандарим сиз мани

Шукрона

Юзиммас, кўнглимга зеб берган онам,
Сочилса, кўпайгич сеп берган онам,
Мени юртга йигит деб берган онам,
Сиз учун Тангримга шукрим кўп менинг.

Ишқим байроғини кўтарган гулим,
Икки куюк дилдан кўкарган гулим,
Мендан-да озодим, мендан-да ҳурим
Сиз учун Тангримга шукрим кўп, болам.

Турлангич дунёда турланмаганим,
Ёлғон лойларида кирланмаганим,
Зулм садоғида тийрланмаганим,
Сиз учун Тангримга шукрим кўп, жоним.

Ҳасад тумшуғидан омон чиққан дўст,
Яна давраларга мардон чиққан дўст,
Ўт сўз билан ўқ-ёйлини йиққан дўст,
Сиз учун Тангримга шукрим кўп менинг.

Бир бош кўрганчалик кўрган миллатим,
Худойим қайтадан берган миллатим,
Саноққа, синоққа кирган миллатим,
Сиз учун Тангримга шукрим кўп менинг.

Севган кўз изи бор – назарли юртим,
Илдиз берган кучдан нўзарли юртим,
Кимлигин билган кун ўзарли юртим,
Сиз учун Тангримга шукрим кўп менинг.

Qutlibeka Rahimboeva
SHE’RLAR

Qutlibeka Rahimboeva 1952 yil 9 fevralda Turkmamston Respublikasi Toshovuz viloyatining Oltmish qishlog’ida tug’ilgan. 1980-yil o’rta maktabni bitirib, Farg’ona Davlat pedagogika instituti (hozirgi paytda universitet) ga o’qishga kirdi va 1973-yili imtiyozli diplom bilan tugatdi.Mehnat faoliyatini o’rta maktabda o’qituvchilik qilishdan boshladi. 1973-yildan 1983-yiliargacha poytaxt nashriyotlarida faoliyat yuritdi.1983-yildan to shu paytgacha O’zbekiston xotin-qizlarining jurnali — «Saodat»da ishlaydi.O’zbekistonda xizmat ko’rsatgan madaniyat xodimi» unvoni bilan taqdirlargan.Atoqli shoir Miraziz A’zamning umr yo’ldoshi.

Jon so’zni

Shu uyning ustida turgan bayroqni
yog’och tutqichidan ohista yechib
o’zimning qo’limga o’rnatgim kelar.

Xumoqush o’tirgan tug’romizni ham
mixlangan taxtadan asta ajratib,
yuragim ustiga o’rnatgim kelar.

Ozodlik degan shu bebaho so’zni
devordan beozor ko’chirib olib
yashirib qo’ysaydim ko’ngil uyiga.

Mumgardish ichiga kirgim keladi.
Har harfin, har tovshir madhiyamizning
sodiq askar kabi qo’rib o’tirsam
yomon qarashlardan, yomon ko’zlardan.

Men badbin emasman,
shubhachi emas.
Faqat kutib-kutib topganimizni,
Faqat qonlar yutib topganimizni
Mana bu Yog’ochmi, Taxtami, Devor –
Mumgardish – bir lahza g’aflatda qolib
oldirib qo’ymasa deya qo’rqaman.

Men ushoq bo’lsam-da,
Ayol bo’lsam-da
O’zimda turgani ishonchliroqday.

Vatan

“O’zbekiston” deya shivirlaganda
O’zingning ovozing o’pging kelarmi,
silaging kelarmi tovushlaringni
onangning yuzini silagan kabi,
bolangning yuzini silagan kabi.

Xorijiy bir yurtdan safardan qaytib
o’zbekcha gapira boshlasang nogoh
tushovini uzgan tulporlar kabi
o’ynoqlab ketarmi tushunchalaring?
YO Haqdan shifosin topgan gung kabi
maqtanging kelarmi tinmay gapirib,
tilingning qaytadan ochilganini?

Yolg’iz qolganingda, ma’yus chog’ingda
O’zingdek qorako’z kelsa yoningga
qalbingda bir qudrat tiriladimi?
O’zingni bir emas, yarim ko’ngilmas,
ikki deb, butun deb his etasanmi?

Yashagan umringda shu tuyg’ularni
loaqal bir marta kechirgan bo’lsang,
sen mutloq kichkina odam emasssan.
Ishonchli askarsan. Ishonchli qo’shin.

O’zbekiston

Ozod O’zbekiston, ozod o’zbeklar
Aytsam, har tovshimdan sachrab chiqar cho’g’.
Har tovshim ko’ksimda Tangritog’ tiklar,
Dunyoda bundan-da go’zal unvon yo’q.

Faqat shu unvon deb kuysa bo’ladi,
Faqat shu arziydi odam joniga.
Bayroq kabi qadab qo’ysa bo’ladi
Yolg’iz shu unvonni yurak yoniga.

Ko’z yosh bilan kelar haqiqiy shodlik,
Yig’lab quvonaman, xalqim, baxtingdan.
Go’ro’g’li ko’rinar har bitta otliq,
Quyoshlik izlayman tola yoqtingdan.

Erkning jon suvidan hovuchlab olib,
Har bitta o’zbekka sepgim keladi.
O’zbekligim uchun o’zgalar qolib
Hatto, o’zimni ham o’pgim keladi.

Hur millat nishonda turadi mudom,
Uyg’oq bo’lmog’i shart ichi ham toshi.
Ko’zimni ochiq tut, e Qodir Xudo,
Quvonchdan aylanib qolmasin boshim.

Ozod O’zbekiston, ozod o’zbeklar,
Har tovshi bir shunqor – ushlab turar tug’.
Shunqorim, tug’ingni balandroq tikla,
Dunyoda bundan-da yaxshi unvon yo’q.

* * *

Ko’zlarimga ilohiy bir nazar keldi,
Qulog’imga jaranglab xushxabar keldi,
Yuragimga safar keldi, zafar keldi,
O’zbekiston tuprog’iga bahor keldi.

Quyosh yana sulton etib saylanadi,
Kamalaklar ko’kka kamon – boylanadi.
Qaldirg’ochlar – qo’riqchi qush – aylanadi,
O’zbekiston tuprog’iga bahor keldi.

Bulut yog’ar – yog’ishlari kumush-kumush,
Novdalarning kurtaklari oqqush, ko’k qush,,
Gunafshali shamollarning nafasi xush,
O’zbekiston tuprog’iga bahor keldi.

To’lqin kuchli – tosh qirg’oqlar kemtilmoqda,
Qizg’aldoqlar yuksaklarga intilmoqda,
Qishning qora ayozlari umtilmoqda,
O’zbekiston tuprog’iga bahor keldi.
Qorako’zlar, bayram bizning bayram bo’lsin,
Yuragimiz kengliklarda jayron bo’lsin,
Bizni ko’rib ko’rmaganlar hayron bo’lsin,
O’zbekiston tuprog’iga bahor keldi.

Tollar majnun bo’ldi

Past tushib ko’rmagan toshlar yumshadi,
Qoyalarning toshi, cho’qqining toshi.
Daryocha keng ekan toshning ko’z yoshi.
Tollar majnun bo’ldi, xudoyim.

Quyoshning qo’llari nur bugun,
Bulutning qo’llari yog’ishdir.
Lahzalar goh diydor, sog’inchdir.
Tollar majnun bo’ldi, xudoyim.

Tuproq ko’zga yaqin, cho’p ko’zga yaqin,
Gullar har shaklli yolqindir.
Ko’zdan ham ko’ngilga yaqindir.
Tollar majnun bo’ldi, xudoyim.

Sanduvochdir ohanglar oti,
Qo’shiqlarning ota – qaldirg’och;
Hayot, bizga baxt qasringni och.
Tollar majnun bo’ldi, xudoyim.

Xalqimga

Yulduz so’kmay darvozasin keng ochib,
Farishtalar yo’llarini supurgan.
Non uvog’in qumri qushlarga sochib,
Nafasidan gul ifori ufurgan.
Zarif ko’ngil chamandorim siz mani
Ko’ngli kamga havandorim siz mani.

Yelkasiga bolasini mindirib,
Bir quvonchga bittadan to’y to’ylagan.
Ichi kuysa, qoratolni sindirib,
Hushtak yasab, “Cho’li iroq” kuylagan.
Goh sozchi, goh qalamdorim siz mani,
Mashrab fe’lli qalandarim siz mani.

Ichga yutar chekib yurgan ranjini,
Baxtin aytib, boshqasini aytmaydi.
Qora tuproq tilib topar ganjini,
Qora mehnat qoraytsada qaytmaydi.
Zahmat bilan olamdorim siz mani,
O’tdan chiqqan samandarim siz mani.

Sevib boqsam, faqat chiroy ko’rinar,
Hammangizga, ko’ztumorim siz mani.
O’zimniki o’zimga oy ko’rinar,
So’ztumorim, o’ztumorim siz mani…

O’tdan chiqqan samandarim siz mani

Shukrona

Yuzimmas, ko’nglimga zeb bergan onam,
Sochilsa, ko’paygich sep bergan onam,
Meni yurtga yigit deb bergan onam,
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p mening.

Ishqim bayrog’ini ko’targan gulim,
Ikki kuyuk dildan ko’kargan gulim,
Mendan-da ozodim, mendan-da hurim
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p, bolam.

Turlangich dunyoda turlanmaganim,
Yolg’on loylarida kirlanmaganim,
Zulm sadog’ida tiyrlanmaganim,
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p, jonim.

Hasad tumshug’idan omon chiqqan do’st,
Yana davralarga mardon chiqqan do’st,
O’t so’z bilan o’q-yoylini yiqqan do’st,
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p mening.

Bir bosh ko’rganchalik ko’rgan millatim,
Xudoyim qaytadan bergan millatim,
Sanoqqa, sinoqqa kirgan millatim,
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p mening.

Sevgan ko’z izi bor – nazarli yurtim,
Ildiz bergan kuchdan no’zarli yurtim,
Kimligin bilgan kun o’zarli yurtim,
Siz uchun Tangrimga shukrim ko’p mening.