Сўз ёлғон бўлмайди. Унинг соҳиби ёлғончи бўлиши мумкин. Агар бу ёлғончига барча ишонса, унда фалокат рўй беради…Адабиётда янги сўз бўлмайди, рост сўз бўлиши мумкин…

Асқар МАҲКАМ
РУБОИЙЛАР

   Асқар Махкам 1958 йил 27 ноябрда Тожикистоннинг Кофарниҳон туманида туғилган. Хўжанд давлат педагогика институтини тамомлаган (1981). «Наврўз» (1988), «Тазарру» (1982), «Таважжуҳ», «Ишқ» (1994), «Ибодат» (1993), «Ҳақ» (1998), «Аналхақ», «Табриз дафтари», «Оқкитоб» (2003) каби асарлари нашр этилган. «Авесто», Хожа Абдуллоҳ Ансорийнинг «Кашф ул-асрор» (Қуръони Каримнинг адабий-ирфоний тафсири), Ж. Румийнинг «Маънавий маснавий» (1-дафтар)сини, Шамс Табризийнинг ғазаллари ҳамда Эрон шоирлари шеърларидан намуналар таржима қилган («Туйғулар япроғи», 2005). 2007 йил 6 мартда Тошкент шаҳрида вафот этган.

1.
Бул гўшада бир шайх мозори бор эди…
Бошида қадим тут ва чинори бор эди.
Бир умр яшаб ўтди у ночорликда,
Ҳарчанд фалак тоқида Ёри бор эди.

2.
Ҳорут билан Морутни сўранг Зуҳродан,
Иймонни сўранг Нажмидин Кубродан.
Одам боласи бир умр ҳақ ахтарадир,
Осмонда ҳақиқат, шотиси—тиллодан.

3.
На минбару на шону шараф бермади шеър,
На қасру равоқ, дурру садаф бермади шеър.
Қон берди, ақалли қора нон бермади шеър,
Сипқор униким, айшу тараб бермади шеър.

4.
Эй Қуббайи Ислому эй, мардонлар?
Қайдан бу азиз хок уза шайтонлар?
Қайдан бу балоларга гирифтор бўлдинг?
Ҳарчандки бор эди Балогардонлар.

5.
Машриққа агар сиғмади Мағриб бордир,
Мағрибга агар сиғмади Машриқ бордир.
Ошиққа на Машриқ ва на Мағрибда макон,
Ҳар қайга оёқ босса-да маъшуқ бордир…

6.
Одам била он қадар рақобат қиламен,
Шоядки ҳамоқат ва шақоват қиламен.
Бошимда Худо турсаю мен хору хароб,
Оҳ, неча бу дунёни маломат қиламен.

7.
Йиртилди кўнгил эгнидаги жомалари,
Синди ҳама шоир қўлида хомалари.
Ҳарчандки дунё азалийдир, эй ёр,
Мен бирла тугар бу Ишқ афсоналари.

8.
Эй, дил, узаниб дашту даман, саҳродек,
Қирқ йил кезасан аҳли Калимуллоҳдек,
Қирқ йилки фиғонингни қаро ер ютадир…
Ҳеч кимса сени англамади дарёдек.

9.
Вайрон дилим, маним дилим вайрондир,
Вайронада мен била ҳама ҳайрондир.
На қозию на омийда йўқ зарра умид,
Уммид шулким, Худо ўзи Раҳмондир.

10.
Осмону фалакда нима гап, аҳли нужум,
Юлдузми, десам қуюлди бошимга қурум.
Бир Шамс агар бўлса эди ёнимда,
Эй, ҳазрати Рум, ҳазрати Рум, ҳазрати Рум.

11.
Деворми, десам—кўзларида ёш экан,
Тупроқми, десам—бағри тўла лош экан.
Дарёми, десам—оқди унинг оғзида қон,
Одам боласи тош экан, тош экан…

12.
Илкимда фақат саҳфаю дафтар қолди,
Эгнимдаги жома йитди, астар қолди.
Дунёни варақ-варақ ўқиб жим қолдим,
Шоядки, башар олдида маҳшар қолди…

13.
Тобутга осилма, бу қазо мотам эмас,
Қўйгил бу жанозангни, тириклик—ғам эмас.
Гар зарра қадар жон эса жисмингда, яша,
Ким ошиқ эмас, демакки у одам эмас.

14.
Эй, марди мусофир, бу кеч ётгил, сўнг кет,
Ҳарчанд Юсуф бўлса-да, сотгил, сўнг кет.
Эй, йўлчи бу манзилда узоқ тўхтамагил,
Илкингда агар тош эса, отгил, сўнг кет.

15.
Қайтмас бу қазо, ким билади қайтар ҳам,
Қайтиб келади бир куни бу Асқар ҳам.
Ким акбару ким асғар эди оламда,
Тупроқ ичида қуртга қарам Қайсар ҳам.

   So‘z yolg‘on bo‘lmaydi. Uning sohibi yolg‘onchi bo‘lishi mumkin. Agar bu yolg‘onchiga barcha ishonsa, unda falokat ro‘y beradi…Adabiyotda yangi so‘z bo‘lmaydi, rost so‘z bo‘lishi mumkin…  

Asqar MAHKAM
RUBOIYLAR

    Asqar Maxkam 1958 yil 27 noyabrda Tojikistonning Kofarnihon tumanida tug‘ilgan. Xo‘jand davlat pedagogika institutini tamomlagan (1981). «Navro‘z» (1988), «Tazarru» (1982), «Tavajjuh», «Ishq» (1994), «Ibodat» (1993), «Haq» (1998), «Analxaq», «Tabriz daftari», «Oqkitob» (2003) kabi asarlari nashr etilgan. «Avesto», Xoja Abdulloh Ansoriyning «Kashf ul-asror» (Qur’oni Karimning adabiy-irfoniy tafsiri), J. Rumiyning «Ma’naviy masnaviy» (1-daftar)sini, Shams Tabriziyning g‘azallari hamda Eron shoirlari she’rlaridan namunalar tarjima qilgan («Tuyg‘ular yaprog‘i», 2005). 2007 yil 6 martda Toshkent shahrida vafot etgan.

1.
Bul go‘shada bir shayx mozori bor edi…
Boshida qadim tut va chinori bor edi.
Bir umr yashab o‘tdi u nochorlikda,
Harchand falak toqida Yori bor edi.

2.
Horut bilan Morutni so‘rang Zuhrodan,
Iymonni so‘rang Najmidin Kubrodan.
Odam bolasi bir umr haq axtaradir,
Osmonda haqiqat, shotisi—tillodan.

3.
Na minbaru na shonu sharaf bermadi she’r,
Na qasru ravoq, durru sadaf bermadi she’r.
Qon berdi, aqalli qora non bermadi she’r,
Sipqor unikim, ayshu tarab bermadi she’r.

4.
Ey Qubbayi Islomu ey, mardonlar?
Qaydan bu aziz xok uza shaytonlar?
Qaydan bu balolarga giriftor bo‘lding?
Harchandki bor edi Balogardonlar.

5.
Mashriqqa agar sig‘madi Mag‘rib bordir,
Mag‘ribga agar sig‘madi Mashriq bordir.
Oshiqqa na Mashriq va na Mag‘ribda makon,
Har qayga oyoq bossa-da ma’shuq bordir…

6.
Odam bila on qadar raqobat qilamen,
Shoyadki hamoqat va shaqovat qilamen.
Boshimda Xudo tursayu men xoru xarob,
Oh, necha bu dunyoni malomat qilamen.

7.
Yirtildi ko‘ngil egnidagi jomalari,
Sindi hama shoir qo‘lida xomalari.
Harchandki dunyo azaliydir, ey yor,
Men birla tugar bu Ishq afsonalari.

8.
Ey, dil, uzanib dashtu daman, sahrodek,
Qirq yil kezasan ahli Kalimullohdek,
Qirq yilki fig‘oningni qaro yer yutadir…
Hech kimsa seni anglamadi daryodek.

9.
Vayron dilim, manim dilim vayrondir,
Vayronada men bila hama hayrondir.
Na qoziyu na omiyda yo‘q zarra umid,
Ummid shulkim, Xudo o‘zi Rahmondir.

10.
Osmonu falakda nima gap, ahli nujum,
Yulduzmi, desam quyuldi boshimga qurum.
Bir Shams agar bo‘lsa edi yonimda,
Ey, hazrati Rum, hazrati Rum, hazrati Rum.

11.
Devormi, desam—ko‘zlarida yosh ekan,
Tuproqmi, desam—bag‘ri to‘la losh ekan.
Daryomi, desam—oqdi uning og‘zida qon,
Odam bolasi tosh ekan, tosh ekan…

12.
Ilkimda faqat sahfayu daftar qoldi,
Egnimdagi joma yitdi, astar qoldi.
Dunyoni varaq-varaq o‘qib jim qoldim,
Shoyadki, bashar oldida mahshar qoldi…

13.
Tobutga osilma, bu qazo motam emas,
Qo‘ygil bu janozangni, tiriklik—g‘am emas.
Gar zarra qadar jon esa jismingda, yasha,
Kim oshiq emas, demakki u odam emas.

14.
Ey, mardi musofir, bu kech yotgil, so‘ng ket,
Harchand Yusuf bo‘lsa-da, sotgil, so‘ng ket.
Ey, yo‘lchi bu manzilda uzoq to‘xtamagil,
Ilkingda agar tosh esa, otgil, so‘ng ket.

15.
Qaytmas bu qazo, kim biladi qaytar ham,
Qaytib keladi bir kuni bu Asqar ham.
Kim akbaru kim asg‘ar edi olamda,
Tuproq ichida qurtga qaram Qaysar ham.

Asqar Mahkam. Oq kitob. Roman, she’riy qissa va badihalar by Khurshid Davron on Scribd