1 июл — Устоз Ойбек (1905-1968) хотираси куни
«Ёзувчи умри йил билан ўлчанмайди – ижодий фаолиятнинг самараси билан ўлчанади. Ойбек 400 йилга тенг келадиган 40 йиллик фаолиятининг бир лаҳзасини ҳам самарасиз ўтказгани йўқ. Ойбек бу жиҳатдан ҳам ҳозирги ва келажак адабий авлод қаршисида устод бўлиб гавдаланади”. Абдулла Қаҳҳорнинг ҳаққоният тўла бу сўзларида Ойбек ҳаёти ва ижодининг самараси намоёндир. Ойбек ҳамиша биз ва келгуси авлод учун устод бўлиб қолаверади, бугунги ва келгуси авлодлар унинг биз бориб етмаган қирраларини кашф этаверадилар Davomini o'qish
Ялова, бир пайтлар Истанбулга тегишли бўлиб, кейинчалик турк сиёсатчилари томонидан кўпроқ овоз олиш учун алоҳида вилоятга айлантирилганди. Истанбулнинг биқинида, Қўжаелига қўшни, уч томони Мармара денгизи билан ўралган бу жимитдек вилоят менга Сирдарёни эслатади. 
Одам боласи қаерда бўлмасин, ёлғизланиб қолмаскан, унга мусофир юртда кўнгил етар бир меҳрибон топиларкан. Йўқса, у кимсасиз, кўнгли сағир қолиб кетмасмиди? Ўша куни у ҳам ўзининг ҳаёти ҳақида менга сўзлаб берди… 
“Uzbekistan Airports” акциядорлик жамиятида “Китобхонлик куни” тадбири доирасида, жамиятнинг хотин-қизлар қаноти ҳамда давлат тилини ривожлантириш бўйича маслаҳатчиси билан ҳамкорликда тайёрланган маърифий учрашув бўлиб ўтди. Ушбу тадбирда акциядорлик жамиятида ишлаб келаётган ёшлар, адабиёт ихлосмандлари кўплаб халқаро адабий мукофотлар соҳиби, шоир, таржимон, драматург ва жамоат арбоби, Ўзбекистон халқ шоири Хуршид Даврон билан мулоқот қилдилар. 
Шеър ёзадиган одамнинг ҳаммаси ҳам уни қоралаб бўлиши билан югуриб бирон бир нашр эшигини тақиллатмайди, дуч келганга ҳовлиқиб ўқиб бермайди. Уларнинг орасида шеър ҳавасининг ўзи илоҳий туҳфа эканини англаб, бу туҳфани зулмат ичида тинимсиз шамолу бўронлар қўйнидаги биёбондаги ёлғизгина ўтовнинг бир бурчагида жимирлаб ёниб турган чироқдан кўзини узмай ўтирган одамдай авайлаб-асраб ўтирганлар ҳам бор. Улар бу чироқни юракдаги умиддай, муҳаббатдай, меҳру оқибатдай асраб яшайдилар. Ана шу умидни, муҳаббату оқибатни авайлаб яшаётган ҳам мувллим, ҳам ижодкор шеърларини тақдим этмоқдаман. 
Уч йилдир ҳар ёз Туркияда мени бағрига олган оила билан машинага лаш-лушимизни ортамизу Анқара билан хайрлашиб, Измирга йўл оламиз. Анқара ва Измир оралиғидаги Эскишаҳар, Бурса, Бўлу ва Қўжаелида нималардир еймиз… 
Раҳмиддин бугун ҳаётининг синовли кунларини бошидан кечираётганидан хабар топиб, унинг шеърларини тақдим этаяпмиз. Аллоҳим ёш шоир укамнинг йўлларини очсин, унинг машаққатларини енгил қилсин. 
Абдумурод Қодиров озроқ иккиланиш билан, кулимсирабгина шеър ўқишга тушди. У кишининг овозидаги маъюсият ва чуқур қудуқнинг ичидан чиқаётганга ўхшаш вазмин оҳанг чеҳрасидаги табассумга унча мос тушмас, шу ғамгин овози, офтоб қорайтирган юзи, хокисор туриши билан ўзи ҳам эски бир даврлардан келиб қолган одамга ўхшарди… 
