Дилфуза Комил 1975 йили Наманганда туғилган. Наманган давлат университетининг филология факултетини тамомлаган. “Асотир”, “Кўкдан келган кўнгил” тўпламлари муаллифи. “Маърифат гулшани” газетасида бош муҳаррир бўлиб ишлаган.

Дилфуза Комил
ШЕЪРЛАР

КУЗ ПОРТРЕТЛАРИ

1

Кўзларимда хира тортади осмон,
Анҳоридан кўнгли совийди сувнинг….
Нигоҳи бағримни юборар тилиб
Боққа кириб олган сариқсоч мунгнинг.

Совуқ хайрлашар ёз билан шамол,
Саратонни осон унутар қуёш.
Атиргул титраниб таслим этар жон
Қаттиқ жўякларга қўйганича бош…

Хафаҳол борлиққа тикилиб маъюс
Худонинг ҳукмига этади сабр –
Ёзни севиб қолган қўрс дунё билан
Келишиб яшашга маҳкум сентябр.

2

Қўлидаги сўнгги япроқни
Ерга отиб юборар терак.
Тирнаб ўтар кўксимни шамол,
Ич-этимни ғижимлар юрак.

Оғироёқ қирларга боқиб
Сарғаяди безовта осмон.
…Юзига лой сачраган гулнинг
Энди тозармоғи даргумон.

Сийрак сочли бошини эгиб
Мажнунтол тин олади оғир.
Нафасини ютган дарёга
Чўмилгани келмоқда ёмғир…

3

Изғиринга қилмайди тоқат –
Жонин олиб қочади қушлар.
Хушрўй кузги гуллар
Чорасиз
Қарғаларнинг кўнглини хушлар.

Сертаъна,
Серзарда дунёдан
Совиб борар қуёшнинг кўнгли.
Ўчоқларда олар аланга
Дарахтларнинг кесилган қўли…

Совуқ тунда
Йўлин йўқотиб,
Кўлмакларни кечиб юрар ой.
Манзилини тополмайди бахт –
Бунда ҳамма остоналар лой…

4

Ўчиб қолди осмоннинг шами,
Япроқ сўнгги шеърин тамомлар.
Қизларини солди бозорга
Бели букик, қари ишкомлар.

Не қиларин билмайди шамол
Кўриб кўкси очиқ гулларни…
Кунботарга кетмоқда қушлар,
Тангрим,
Ўзинг асра уларни!

Хазонлардан тутар дарддаста
Кетаётиб
Заъфарон бахтлар.
Хайрлашар кўзи жовдираб
Мен белини қучган дарахтлар…

Худо,
Оғир бўларми шунча
Кечирмоқлик видо фаслини?
Унутолмай яшайман энди
Борлиқнинг шу қиёфасини…

ОДАМ

Муслим — қишлоқнинг энг муслими эди
Мусичадай юввош,
Қушдай беозор.
Нисбат бермасдилар унга одамдай,
Муслим камтар эди,
Муслим — вафодор.
Чумолидай меҳнат қиларди тун-кун,
Эшакдай ишларди,
Тотирди қушдай.
Итдан қўриқларди бийдай далани
Тунлар — бўшаганда кундузги ишдан.
Охорли киймасди,
Топиб-тутганин
Қора кўзларига илинар эди.

Доим яёв эди,
Қўллар кўксида.
Катта-ю кичикка берарди салом.
Одам санамасди,
Қўшмасди сафга
Хокисор мўминни қишлоқдош авом.
Муслим чивинга ҳам бермасди озор,
Кўпдай кўрар эди топган озини.
Хилватда ибодат этар ийманиб,
Чопонга яширар жойнамозини.
Муслим аёлига тутолмасди зар,
Маъсум нигоҳида меҳр тутарди.
Хотин шанғилларди,
Йиллаб қарғаниб
Эри одам бўлишини кутарди…

Муслим оғриб қолди.
Дард тортарди жим
Тагига қадрдон чопонин тўшаб.
Ҳол сўраган қўшни ғудранар секин:
Ётмабди-да мундай одамга ўхшаб…
Муслим дуо қилди то сўнгги нафас
Аҳли аёлини, ўғил-қизини.
Калима келтириб мулойим, сокин
Қиблага юз буриб юмди кўзини…
Муслимда йўқ эди ҳеч кимда даъво,
Муслим яшамади ошини ошаб.
Жондан бошқа қарзи йўқ эди унинг,
Қарз ҳам сўрамасди одамга ўхшаб.
…Шу кеча туш кўрмиш кенжатой ўғил,
Йиғлар:
— Жаннатларда юрганмиш отам,
Фаришталар чўкиб турган эмиш тиз
— Одам келди, — дея —
Ҳазрати Одам!..

* * *

Мен дунёга келдим ахтариб
Бир аёлни —
Қайғулар тенги…
Йўқлатдилар уни соғиниб
Худо
Ўлим ва …яна
Севги.

Танимасмиш уни ҳеч кимса,
Кўрмаганман мен ҳам,
Не дейин.
Омон қолганмикин бечора
Ўттиз йиллик ёмғирдан кийин.

Бироз йиғлоқи,
Бироз маҳзун
Бироз инжиқ ва аччиқ тилли,
Аршда яхши биларлар уни-
Андуҳ урган шоир шекилли…

Ҳуллас,уни изланг,
Топинглар,
Сизга ажиб ажирлар тегар
Ўша тентак соҳиб қаламга
Кўкдан кўнгил келибди денглар.

Никоҳимга оларман уни,
Дил аҳлида шундай таомил.
У барибир сиздан эмас-ку,
Одам эмас, Дилфуза Комил.

Dilfuza Komil
SHE’RLAR

   Dilfuza Komil 1975 yili Namanganda tug’ilgan. Namangan davlat universitetining filologiya fakultetini tamomlagan. “Asotir”, “Ko’kdan kelgan ko’ngil” to’plamlari muallifi. “Ma’rifat gulshani” gazetasida bosh muharrir bo’lib ishlagan.

KUZ PORTRETLARI

1

Ko’zlarimda xira tortadi osmon,
Anhoridan ko’ngli soviydi suvning….
Nigohi bag’rimni yuborar tilib
Boqqa kirib olgan sariqsoch mungning.

Sovuq xayrlashar yoz bilan shamol,
Saratonni oson unutar quyosh.
Atirgul titranib taslim etar jon
Qattiq jo’yaklarga qo’yganicha bosh…

Xafahol borliqqa tikilib ma’yus
Xudoning hukmiga etadi sabr –
Yozni sevib qolgan qo’rs dunyo bilan
Kelishib yashashga mahkum sentyabr.

2

Qo’lidagi so’nggi yaproqni
Yerga otib yuborar terak.
Tirnab o’tar ko’ksimni shamol,
Ich-etimni g’ijimlar yurak.

Og’iroyoq qirlarga boqib
Sarg’ayadi bezovta osmon.
…Yuziga loy sachragan gulning
Endi tozarmog’i dargumon.

Siyrak sochli boshini egib
Majnuntol tin oladi og’ir.
Nafasini yutgan daryoga
Cho’milgani kelmoqda yomg’ir…

3

Izg’iringa qilmaydi toqat –
Jonin olib qochadi qushlar.
Xushro’y kuzgi gullar
Chorasiz
Qarg’alarning ko’nglini xushlar.

Serta’na,
Serzarda dunyodan
Sovib borar quyoshning ko’ngli.
O’choqlarda olar alanga
Daraxtlarning kesilgan qo’li…

Sovuq tunda
Yo’lin yo’qotib,
Ko’lmaklarni kechib yurar oy.
Manzilini topolmaydi baxt –
Bunda hamma ostonalar loy…

4

O’chib qoldi osmonning shami,
Yaproq so’nggi she’rin tamomlar.
Qizlarini soldi bozorga
Beli bukik, qari ishkomlar.

Ne qilarin bilmaydi shamol
Ko’rib ko’ksi ochiq gullarni…
Kunbotarga ketmoqda qushlar,
Tangrim,
O’zing asra ularni!

Xazonlardan tutar darddasta
Ketayotib
Za’faron baxtlar.
Xayrlashar ko’zi jovdirab
Men belini quchgan daraxtlar…

Xudo,
Og’ir bo’larmi shuncha
Kechirmoqlik vido faslini?
Unutolmay yashayman endi
Borliqning shu qiyofasini…

ODAM

Muslim — qishloqning eng muslimi edi
Musichaday yuvvosh,
Qushday beozor.
Nisbat bermasdilar unga odamday,
Muslim kamtar edi,
Muslim — vafodor.
Chumoliday mehnat qilardi tun-kun,
Eshakday ishlardi,
Totirdi qushday.
Itdan qo’riqlardi biyday dalani
Tunlar — bo’shaganda kunduzgi ishdan.
Oxorli kiymasdi,
Topib-tutganin
Qora ko’zlariga ilinar edi.

Doim yayov edi,
Qo’llar ko’ksida.
Katta-yu kichikka berardi salom.
Odam sanamasdi,
Qo’shmasdi safga
Xokisor mo’minni qishloqdosh avom.
Muslim chivinga ham bermasdi ozor,
Ko’pday ko’rar edi topgan ozini.
Xilvatda ibodat etar iymanib,
Choponga yashirar joynamozini.
Muslim ayoliga tutolmasdi zar,
Ma’sum nigohida mehr tutardi.
Xotin shang’illardi,
Yillab qarg’anib
Eri odam bo’lishini kutardi…

Muslim og’rib qoldi.
Dard tortardi jim
Tagiga qadrdon choponin to’shab.
Hol so’ragan qo’shni g’udranar sekin:
Yotmabdi-da munday odamga o’xshab…
Muslim duo qildi to so’nggi nafas
Ahli ayolini, o’g’il-qizini.
Kalima keltirib muloyim, sokin
Qiblaga yuz burib yumdi ko’zini…
Muslimda yo’q edi hech kimda da’vo,
Muslim yashamadi oshini oshab.
Jondan boshqa qarzi yo’q edi uning,
Qarz ham so’ramasdi odamga o’xshab.
…Shu kecha tush ko’rmish kenjatoy o’g’il,
Yig’lar:
— Jannatlarda yurganmish otam,
Farishtalar cho’kib turgan emish tiz
— Odam keldi, — deya —
Hazrati Odam!..

* * *

Men dunyoga keldim axtarib
Bir ayolni —
Qayg’ular tengi…
Yo’qlatdilar uni sog’inib
Xudo
O’lim va …yana
Sevgi.

Tanimasmish uni hech kimsa,
Ko’rmaganman men ham,
Ne deyin.
Omon qolganmikin bechora
O’ttiz yillik yomg’irdan kiyin.

Biroz yig’loqi,
Biroz mahzun
Biroz injiq va achchiq tilli,
Arshda yaxshi bilarlar uni-
Anduh urgan shoir shekilli…

Hullas,uni izlang,
Topinglar,
Sizga ajib ajirlar tegar
O’sha tentak sohib qalamga
Ko’kdan ko’ngil kelibdi denglar.

Nikohimga olarman uni,
Dil ahlida shunday taomil.
U baribir sizdan emas-ku,
Odam emas, Dilfuza Komil.