Шуҳрат Шокир ўзига хос шоир. Кам ёзса-да, соз ёзади. Бугунги талотумли ўзгаришлар даврида яшаётган барча ёш шоирлар қаторида Шуҳратгаям сабр-матонат ва кщнгил хотиржамлиги тилайман.

Шуҳрат Шокир
КУЗ САТРЛАРИ

Шуҳрат Шокир 1987 йилнинг 14- апрелида Суғд вилоятининг  Исфара ноҳиясига қарашли Офтобрўй қишлоғида туғилган. 1993-2004 йиллар шу қишлоқдаги ўрта мактабда ўқиди. 2004-2010 йиллар мобайнида Хўжанд Давлат Университетининг ўзбек филологияси факултетида таҳсил олди.

* * *

Йўловчиман, йўлнинг сўлу соғларида
Дарвишлардай юпун турар тутзорларим.
Исфаранинг ҳазин тортган боғларида
Кўз ёшидай тиниқлашар анҳорларим.

Аёз еган беҳиларнинг ифоридай
Бунча ширин соғинганим дийдорларим.
Тушларимда ўпич берган санавбарнинг
Лабларидай қирмизлашар анорларим.

Мудраётган тупроқларнинг ҳўл бағрида
Хазонлардай тўзиб ётар хаёлларим.
Ариқларнинг совиб қолган сувларида
Олмалардай оқиб кетар алёрларим.

* * *

Қайга ҳам кетардим,
Ва сенсиз кимнинг
Ошиён этардим кўнгил тўрини.
Сени излаб, сендайин музлаб,
Мен ўтказдим сарсон умримнинг,
Саргардон умримнинг салкам ярмини.
Мен ҳамон излайман икки қатра нур,
Зулматлар оралаб, сен нега жимсан?..
Сен менга ой каби қадрдон ахир,
Сен менинг тупроқдай меҳрибонимсан.

Бу кеча тўкилар энг сўнгги хазон,
Ҳаловатсиз тунлар дастидан нолиб.
Мудраган боғларни ўрар қаҳратон
Кифтидан тўзғиган чопонин олиб.

Бу кеча минг йиллик тоқатлар бекор,
Иблисдай қорайган осмонлар ғаним.
Бу кеча дарбадар умримда илк бор
Қўрқаман зулматда ёлғиз қолгани.

Қайга ҳам кетардим,
Мудраган боғда
Мени чорлаётган қайноқ нафасдан.
Мен келаман бизга таниш сўқмоқдан,
Мен келаман ҳатто баҳор келмасдан.

* * *

Куз ҳам кетаётир
Қайгадир шошиб,
Унинг шўришига қулоқ солмадик.
Лоақал хазондай видо айтишиб,
Бир қадар эркинроқ йиғлаёлмадик.
Мен илғай олмадим,
Йўлларим туман,
Мени соғинганлар қайда қолдилар?
Кун кеча боғларда қийғос гуллаган
Ўриклар хазонин тўкиб бўлдилар.
Қайга элтар мени
Туман йўлларим,
Бу шўр ғавғолардан тўйган бандаман.
Қанча йиллар кечди, дил ҳануз ярим,
Умримни беҳуда совургандайман.
Сенсиз бу боғларда қолдим телбадай,
Ҳеч кимса мен учун қайғурмас тайин.
Майли, хазон териб
Йиғласам йиғлай,
Хазонларни қучиб ўлсам ўлайин.

* * *

Хўжанд суви сокин оққан ерларда,
Жонимни аёзлар чаққан ерларда,
Ёғиб адо бўлди ҳорғин хазонлар,
Устма — уст ёғилган саволлар янглиғ.
Нигорон кунларим сарғайиб ўтди,
Беором тунларим қарғаниб ўтди,
Юпун қолиб кетди дарахтлар, эсиз,
Боши очиқ қолган аёллар янглиғ.
Рўшнолик кўрмаган дунёларимни,
Ижобат бўлмаган дуоларимни,
Топтаб ўтиб кетди ялмоғиз кунлар
Оёқости бўлган хазонлар янглиғ.
Энди бир соғиниб эсламас ҳеч ким,
Мени бир соғиниб изламас хеч ким.
Хўжанд суви сокин оққан ерларда
Қўним топмай кетган шамоллар янглиғ.

Shuhrat Shokir o’ziga xos shoir. Kam yozsa-da, soz yozadi. Bugungi talotumli o’zgarishlar davrida yashayotgan barcha yosh shoirlar qatorida Shuhratgayam sabr-matonat va kщngil xotirjamligi tilayman.

Shuhrat Shokir
KUZ SATRLARI

Shuhrat Shokir 1987 yilning 14- aprelida Sug’d viloyatining  Isfara nohiyasiga qarashli Oftobro’y qishlog’ida tug’ilgan. 1993-2004 yillar shu qishloqdagi o’rta maktabda o’qidi. 2004-2010 yillar mobaynida Xo’jand Davlat Universitetining o’zbek filologiyasi fakultetida tahsil oldi.

* * *

Yo’lovchiman, yo’lning so’lu sog’larida
Darvishlarday yupun turar tutzorlarim.
Isfaraning hazin tortgan bog’larida
Ko’z yoshiday tiniqlashar anhorlarim.

Ayoz yegan behilarning iforiday
Buncha shirin sog’inganim diydorlarim.
Tushlarimda o’pich bergan sanavbarning
Lablariday qirmizlashar anorlarim.

Mudrayotgan tuproqlarning ho’l bag’rida
Xazonlarday to’zib yotar xayollarim.
Ariqlarning sovib qolgan suvlarida
Olmalarday oqib ketar alyorlarim.

* * *

Qayga ham ketardim,
Va sensiz kimning
Oshiyon etardim ko’ngil to’rini.
Seni izlab, sendayin muzlab,
Men o’tkazdim sarson umrimning,
Sargardon umrimning salkam yarmini.
Men hamon izlayman ikki qatra nur,
Zulmatlar oralab, sen nega jimsan?..
Sen menga oy kabi qadrdon axir,
Sen mening tuproqday mehribonimsan.

Bu kecha to’kilar eng so’nggi xazon,
Halovatsiz tunlar dastidan nolib.
Mudragan bog’larni o’rar qahraton
Kiftidan to’zg’igan choponin olib.

Bu kecha ming yillik toqatlar bekor,
Iblisday qoraygan osmonlar g’anim.
Bu kecha darbadar umrimda ilk bor
Qo’rqaman zulmatda yolg’iz qolgani.

Qayga ham ketardim,
Mudragan bog’da
Meni chorlayotgan qaynoq nafasdan.
Men kelaman bizga tanish so’qmoqdan,
Men kelaman hatto bahor kelmasdan.

* * *

Kuz ham ketayotir
Qaygadir shoshib,
Uning sho’rishiga quloq solmadik.
Loaqal xazonday vido aytishib,
Bir qadar erkinroq yig’layolmadik.
Men ilg’ay olmadim,
Yo’llarim tuman,
Meni sog’inganlar qayda qoldilar?
Kun kecha bog’larda qiyg’os gullagan
O’riklar xazonin to’kib bo’ldilar.
Qayga eltar meni
Tuman yo’llarim,
Bu sho’r g’avg’olardan to’ygan bandaman.
Qancha yillar kechdi, dil hanuz yarim,
Umrimni behuda sovurgandayman.
Sensiz bu bog’larda qoldim telbaday,
Hech kimsa men uchun qayg’urmas tayin.
Mayli, xazon terib
Yig’lasam yig’lay,
Xazonlarni quchib o’lsam o’layin.

* * *

Xo’jand suvi sokin oqqan yerlarda,
Jonimni ayozlar chaqqan yerlarda,
Yog’ib ado bo’ldi horg’in xazonlar,
Ustma — ust yog’ilgan savollar yanglig’.
Nigoron kunlarim sarg’ayib o’tdi,
Beorom tunlarim qarg’anib o’tdi,
Yupun qolib ketdi daraxtlar, esiz,
Boshi ochiq qolgan ayollar yanglig’.
Ro’shnolik ko’rmagan dunyolarimni,
Ijobat bo’lmagan duolarimni,
Toptab o’tib ketdi yalmog’iz kunlar
Oyoqosti bo’lgan xazonlar yanglig’.
Endi bir sog’inib eslamas hech kim,
Meni bir sog’inib izlamas xech kim.
Xo’jand suvi sokin oqqan yerlarda
Qo’nim topmay ketgan shamollar yanglig’.