Кечга томон Сатим новча билан Қосим ўғри келди. Чол уларни хушламайгина қаршилади. Меҳмонлар унинг икки ёнига бўлинишиб ўтирди. Сатим новча озғин, қошлари йўқ ҳисоби эди. Гапни ўз оҳанги билан, чертиб- чертиб гапирарди. Ёши бир жойга бориб қолган бўлса- да, соқол қўймаган. Қосим ўғрининг бўйи уникидан сал пастроқ, қорачадан келган, мушукникига ўхшаш кўзлари доим ўйнаб турарди. Davomini o'qish