Бугун, 9 март куни, таниқли шоир, кўп йиллик сафдошим, акам ва дўстим, курсдошим Азим Суюн оламдан ўтди. Азиз биродаримни Аллоҳи Карим раҳматига олсин. Инна лиллаҳи ва инна илаҳи рожиун.
Азим Суюн (Азимбой Алимович Суюнов, 1948-2020) — шоир. 1948-йил Самарқанд вилоятига қарашли Накурт қишлоғида туғилган. Олий маълумотли. 1977-йилда Тошкент университети (ҳозирги ЎзМУ)нинг журналистика факултетини битирган. Ўзбекистон Республикаси Олий Мажлиси депутати. Азим Суюн ҳарбий хизмат бурчини ўтаб қайтгач, пойтахт қурилишларида меҳнат қилди. Кейинчалик „Тошкент университети“ газетасида адабий ходим, Ғафур Ғулом номидаги адабиёт ва санъат нашриётида муҳаррир бўлиб ишлади. Ўзбекистон Матбуот Давлат қўмитасида адабий маслаҳатчи, Ўзбекистон ёзувчилар уюшмасида масъул котиб, „Халқ сўзи“ газетасида бўлим муҳаррири, 1993–2002-йилларда „Ўзбекистон овози“ ва „Голос Узбекистана“ газеталарининг бош муҳаррири, „Гулистон“ журналининг бош муҳаррири вазифаларида хизмат қилди. Азим Суюн Бутунжаҳон шоирлар конгресси аъзоси эди.
Азим Суюн шеърлари, шеърий туркумлари ва китоблари турк, инглиз, араб, рус, қозоқ, тожик, қирғиз, туркман, қорақалпоқ, тува ва бошқа тилларда чоп этилган. Азим Суюннинг „Сарбадорлар“ трагедияси, „Замин тақдири“, „Ўзбекистон“, „Бир томчи сув денгизга айланган кеча ва ёки иморат“ каби достонлари машҳур. Азим Суюн кенг қамровли драматург, ҳақсўз публитсист сифатида ҳам танилган. Шоирнинг „Менинг осмоним“ (1978), „Зарб“ (1979),„Замин тақдири“ (1981), „Хаёлот“ (1984), „Зиё йўли“ (1986, „Жавзо“ (1987),„Олис тонглар“ (1989), „Куйганим-суйганим“ (1992), „Сарбадорлар“ (1994), „Қора кўзинг сенинг“ (1995), „Сайланма“ (1997), „Ўзлик“ (1999) ва бошқа бир қатор тўпламлари нашр этилган.
Шоирнинг охирати обод бўлсин. Оиласига, фарзандларига ҳамдардмиз.
«Хуршид Даврон кутубхонаси»да Азим Суюн ҳаёти ва ижоди билан боғлиқ саҳифалар.
Bugun, 9 mart kuni, taniqli shoir, ko‘p yillik safdoshim, akam va do‘stim, kursdoshim Azim Suyun olamdan o‘tdi. Aziz birodarimni Allohi Karim rahmatiga olsin. Inna lillahi va inna ilahi rojiun.
Azim Suyun (Azimboy Alimovich Suyunov, 1948-2020) — shoir. 1948-yil Samarqand viloyatiga qarashli Nakurt qishlog‘ida tug‘ilgan. Oliy ma’lumotli. 1977-yilda Toshkent universiteti (hozirgi O‘zMU)ning jurnalistika fakultetini bitirgan. O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi deputati. Azim Suyun harbiy xizmat burchini o‘tab qaytgach, poytaxt qurilishlarida mehnat qildi. Keyinchalik „Toshkent universiteti“ gazetasida adabiy xodim, G‘afur G‘ulom nomidagi adabiyot va san’at nashriyotida muharrir bo‘lib ishladi. O‘zbekiston Matbuot Davlat qo‘mitasida adabiy maslahatchi, O‘zbekiston yozuvchilar uyushmasida mas’ul kotib, „Xalq so‘zi“ gazetasida bo‘lim muharriri, 1993–2002-yillarda „O‘zbekiston ovozi“ va „Golos Uzbekistana“ gazetalarining bosh muharriri, „Guliston“ jurnalining bosh muharriri vazifalarida xizmat qildi. Azim Suyun Butunjahon shoirlar kongressi a’zosi edi.
Azim Suyun she’rlari, she’riy turkumlari va kitoblari turk, ingliz, arab, rus, qozoq, tojik, qirg‘iz, turkman, qoraqalpoq, tuva va boshqa tillarda chop etilgan. Azim Suyunning „Sarbadorlar“ tragediyasi, „Zamin taqdiri“, „O‘zbekiston“, „Bir tomchi suv dengizga aylangan kecha va yoki imorat“ kabi dostonlari mashhur. Azim Suyun keng qamrovli dramaturg, haqso‘z publitsist sifatida ham tanilgan. Shoirning „Mening osmonim“ (1978), „Zarb“ (1979),„Zamin taqdiri“ (1981), „Xayolot“ (1984), „Ziyo yo‘li“ (1986, „Javzo“ (1987),„Olis tonglar“ (1989), „Kuyganim-suyganim“ (1992), „Sarbadorlar“ (1994), „Qora ko‘zing sening“ (1995), „Saylanma“ (1997), „O‘zlik“ (1999) va boshqa bir qator to‘plamlari nashr etilgan.
Shoirning oxirati obod bo‘lsin. Oilasiga, farzandlariga hamdardmiz.
«Xurshid Davron kutubxonasi»da Azim Suyun hayoti va ijodi bilan bog‘liq sahifalar.
