Шоира Нуржаҳон Авазова ёруғ оламни тарк этди. Ундан яхши шеърлар қолди. Илоҳим, Яратган раҳматига олсин. Охирати обод бўлсин. Оиласи аъзоларига сабр берсин.

Нуржаҳон АВАЗОВА
ШЕЪРЛАР

Нуржаҳон Авазова 1983 йилнинг 7 апрелида Қашқадарё вилояти Чироқчи туманига қарашли Кўкдала қишлоғида туғилган. 2001-2005 йилларда Қарши давлат университетининг филология факультетида, 2005-2007 йилларда эса Мирзо Улуғбек номидаги Ўзбекистон Миллий университети Олий журналистика курси (магистратура)да таҳсил олган. ЎзМУ Ўзбек филологияси факультетининг «Ўзбек мумтоз адабиёти» кафедрасида «Эркин Воҳидов ижодида фольклоризм» мавзусидаги номзодлик илмий иши устида изланиш олиб борган.  «Ҳайрат» номли шеърий китоби чоп этилган.

* * *

Кунлар ўтаяпти камалак рангли,
Сени эсламоқдан бир зум тинмадим.
Яшамоқ курашли, яшамоқ жангли,
Чайқалдим, денгиздай ором билмадим.

Унга борар йулни курсат, Художон,
Боримдан айрилдим, ундан тонай деб.
Факат, уни дейди ўздан жудо жон,
Етай, лабларидан олов тотай деб.

Ҳар кун дардим янги, армоним янги,
Бўйига бўйимни бўйласам етмас.
Фақат, у — ҳаётнинг жамики ранги,
Мени эса ранглар ҳажри тарк этмас.

БУ АЁЛ

Бахтсизман, деб йиғламади у,
Ташвишларга кўнди, тик турди.
Кўнглидаги орзуларини
Фарзандларин бахтида кўрди.

У ҳаётга мағрур боққанча,
Сенга ёшим кўрсатмам, деди.
Аламларнинг бағрин ёққанча
Бахтдан бахтли бўлмоқчи эди.

Таъналарга дош берган юрак
Йиғламади борми деб паноҳ,
Кимдир деди: «Севдим!.. Сен керак..»
Шу он йиғлаб юборди ногоҳ.

ҲАЙРАТ

Гул тўла гулзорга ташлайман қадам,
Қалбимда энг тоза туйғулар яшар.
Гоҳо, унга кўзим тушган дам
Эзгу ишлар томон юрагим шошар.

Кўз ўнгимда дунё яшнайди қайта,
Чарақлаб кетгандек бўлар атрофим.
Юксалиб бораман номини айта,
Шу дамда кўкларга етади оҳим.

Суратинг бунчалар камолли, дилбар,
Гўё Исо Масиҳ нафасидек пок.
Ҳуснингга тасаддуқ, қанчалар дил зор,
Юсуфий ҳар ҳусн пойинг узра хок.

Солланиб гулзорга ташлайсан қадам,
Мажнунтол кўйингда эгар бошини.
Мен эса, ҳайратда тураман бу дам.
Сендан яширолмай кўзим ёшини.

ВАҚТ

Вақт аслида бир пурвиқор тоғ,
Ғурур билан йўллар очасан.
Вақт аслида каттакон сўроқ,
Бу сўроқдан қайга қочасан?

ЮРАГИМДА БАҲОР НОЗ УЙҚУДАДИР…

Юрагимда баҳор ноз уйқудадир,
Умид ҳам қалбимда унмаган чечак.
Ҳаётим хаёлот фазоларида
Тўқийди ўзига сирли бир эртак.

Ҳар сония — гўзал тилсим дарчаси,
Асрорлар олами бағрида пинҳон.
Мангуликка томон етаклайди вақт,
Бурчи шу, кечикиш билмайди бир он.

Мен эса ўйлайман бурч туйғусини,
Инсоният қарзи – фарзи нимадир.
Нечун инсон ақлин эзгулик эмас,
Гоҳ қабиҳ хаёллар судраб кетадир.

Мен ҳануз тушунарман, саодат надир,
Ҳар бир саодатнинг йўлдоши кулфат.
Билмасман, қай қалбда топдим чин қадр,
Сездирмай ниш санчар мен билган улфат.

Нечун жавоб йўқдир, саволим бисёр,
Гунгу—лол табиат ҳолига ҳайрон.
Само қовоқ уяр, ёғар паға қор,
Мен каби дунёнинг юраги вайрон.

Ҳаёт оқликларга ўралар бир зум,
Бетиним ўйлардан чарчаган замон.
Дер менга: қор мисол қалбингни пок қил,
Савоб шу, гуноҳ не, ўзингга аён.

Дилдан изтиробни қувмоқ бўларман,
Йиғлайман, ёшларим ёмғирга ўхшар,
Замин дер: қайғурма, азизим, қувон,
Пойимга гуллардан поёндоз тўшар.

Ҳа, ҳаёт гулларга ўралар шу зум,
Гўёки телбага ўхшайди олам.
Беғубор қаҳқаҳа урар табиат,
Ўзи ким? Дунё не? Пайқамас одам.

Булутлар йиғлайди кўз ёшин тўкиб,
Самода тугайди энг сўнгги бардош.
Тоқати тоғ бўлиб, бағри бўлиб қон
Адирни куйдира бошлайди қуёш.

Вақт шошиб келганча она мисоли
Гулларни қайгадир етаклаб кетар,
Ушбу дам бир инсон гуллаган умрин
Бойликка бой бериб, манзилга етар.

ҲАҚИҚАТ МАНЗАРАЛАРИ

Кўксимда типирлар чалажон бир қуш,
Қисмат қафасида беаёв банди.
Шудир мудроқ руҳим кўраётган туш,
Менманми афанди, дунё афанди?

* * *

Нурнинг жамолини севганда киши
Изланиш, интилиш бўлар ташвиши.
Ойдин кечаларни бедор ўтказар,
Ой каби зулматни ёритар иши.

* * *

Осуда отганда тонгимиз роҳат,
Имиллаб, гоҳ шошиб ўтади соат,
Эртам не кечишин билмай, ҳалакман,
Тақдир пешонамга ёзгандир не хат?

* * *

Отмаган тонгларнинг ифори менда,
Келмаган кунларнинг дийдори менда.
Қанча насиҳатлар ҳавога учар,
Вақт деган неъматнинг уволи менда.

* * *

Даврон чархпалаги айланар, эй ёр,
Одамзод ҳамиша бўлмас бахтиёр.
Бугун ташвиш ичра қолган эсанг, бил,
Эрта толе йўлдош, шодлик сенга ёр.

* * *

Дунё айвонидан узган гулим – ишқ,
Олов дарёсидан ичган сувим – ишқ.
Қалбимни заминдан Аршга чорлаган,
Олтин ёл тулпорим, олтин сўзим ишқ.

* * *

Ҳар кимни табиб деб бориб бўлмайди,
Дил дардин ҳар кимга ёриб бўлмайди.
Тун билан кун аро ҳаёт яралган,
Тунни кун билганга ким ҳам кулмайди.

* * *

Гулдан ифор кутгил, илондан заҳар,
Булбулдан наво кут, сабодан хабар.
Осмондан излама, бахтинг заминда,
У сеники, толе ёр бўлса агар.

* * *

Бас, етар. Кўнглимга бермагин озор,
Сени маъюс кўрмоқ — қалбим титроғи.
Бу дунё — ўша сен англаган бозор,
Ундан бахт харид қил, қалбим ардоғи.

ЭСИНГДАМИ?

Эсингдами, гулларга тўлиб
Кетган эди ўшанда замин.
Ҳаётимга қуёшдек кириб,
Ёритгандинг кўнгил махзанин.

Эсингдами, далли-девона
Бўлганингча, ёзардинг хатлар.
Ёноқларим лолазор бўлиб,
Жавобига ёзардим байтлар.

Орзумиздек оппоқ эди қиш,
Борлиғу дил бир хил ранг эди.
Гулга тўлиб келган навбаҳор
Қалбимизга ҳамоҳанг эди.

Дил тафтидан олгандек пардоз
Олов бўлиб келар эди ёз.
Ишқ боғига хазон келган кез,
Эсингдами, келган эди куз.

Қайлардасан энди, ягонам,
Ой ҳам маъюс бизни кузатиб.
Таниш эдик, бўлдик бегона,
Бу хатони бўлмас тузатиб.

Саҳифа қуйисида Нуржаҳон Авазованинг «Ҳайрат» тўпламини (Лотинда) мутолаа қилинг

   Shoira Nurjahon Avazova yorug’ olamni tark etdi. Undan yaxshi she’rlar qoldi. Ilohim, Yaratgan rahmatiga olsin. Oxirati obod bo’lsin. Oilasi a’zolariga sabr bersin.

Nurjahon AVAZOVA
SHE’RLAR

Nurjahon Avazova 1983 yilning 7 aprelida Qashqadaryo viloyati Chiroqchi tumaniga qarashli Ko’kdala qishlog’ida tug’ilgan. 2001-2005 yillarda Qarshi davlat universitetining filologiya fakul`tetida, 2005-2007 yillarda esa Mirzo Ulug’bek nomidagi O’zbekiston Milliy universiteti Oliy jurnalistika kursi (magistratura)da tahsil olgan. O’zMU O’zbek filologiyasi fakul`tetining «O’zbek mumtoz adabiyoti» kafedrasida «Erkin Vohidov ijodida fol`klorizm» mavzusidagi nomzodlik ilmiy ishi ustida izlanish olib borgan.  «Hayrat» nomli she’riy kitobi chop etilgan.

* * *

Kunlar o’tayapti kamalak rangli,
Seni eslamoqdan bir zum tinmadim.
Yashamoq kurashli, yashamoq jangli,
Chayqaldim, dengizday orom bilmadim.

Unga borar yulni kursat, Xudojon,
Borimdan ayrildim, undan tonay deb.
Fakat, uni deydi o’zdan judo jon,
Yetay, lablaridan olov totay deb.

Har kun dardim yangi, armonim yangi,
Bo’yiga bo’yimni bo’ylasam yetmas.
Faqat, u — hayotning jamiki rangi,
Meni esa ranglar hajri tark etmas.

BU AYOL

Baxtsizman, deb yig’lamadi u,
Tashvishlarga ko’ndi, tik turdi.
Ko’nglidagi orzularini
Farzandlarin baxtida ko’rdi.

U hayotga mag’rur boqqancha,
Senga yoshim ko’rsatmam, dedi.
Alamlarning bag’rin yoqqancha
Baxtdan baxtli bo’lmoqchi edi.

Ta’nalarga dosh bergan yurak
Yig’lamadi bormi deb panoh,
Kimdir dedi: «Sevdim!.. Sen kerak..»
Shu on yig’lab yubordi nogoh.

HAYRAT

Gul to‘la gulzorga tashlayman qadam,
Qalbimda eng toza tuyg‘ular yashar.
Goho, unga ko‘zim tushgan dam
Ezgu ishlar tomon yuragim shoshar.

Ko‘z o‘ngimda dunyo yashnaydi qayta,
Charaqlab ketgandek bo‘lar atrofim.
Yuksalib boraman nomini ayta,
Shu damda ko‘klarga yetadi ohim.

Surating bunchalar kamolli, dilbar,
Go‘yo Iso Masih nafasidek pok.
Husningga tasadduq, qanchalar dil zor,
Yusufiy har husn poying uzra xok.

Sollanib gulzorga tashlaysan qadam,
Majnuntol ko‘yingda egar boshini.
Men esa, hayratda turaman bu dam.
Sendan yashirolmay ko‘zim yoshini.

VAQT

Vaqt aslida bir purviqor tog‘,
G’urur bilan yo‘llar ochasan.
Vaqt aslida kattakon so‘roq,
Bu so‘roqdan qayga qochasan?

YURAGIMDA BAHOR NOZ  UYQUDADIR…

Yuragimda bahor noz uyqudadir,
Umid ham qalbimda unmagan chechak.
Hayotim xayolot fazolarida
To‘qiydi o‘ziga sirli bir ertak.

Har soniya — go‘zal tilsim darchasi,
Asrorlar olami bag‘rida pinhon.
Mangulikka tomon yetaklaydi vaqt,
Burchi shu, kechikish bilmaydi bir on.

Men esa o‘ylayman burch tuyg‘usini,
Insoniyat qarzi – farzi nimadir.
Nechun inson aqlin ezgulik emas,
Goh qabih xayollar sudrab ketadir.

Men hanuz tushunarman, saodat nadir,
Har bir saodatning yo‘ldoshi kulfat.
Bilmasman, qay qalbda topdim chin qadr,
Sezdirmay nish sanchar men bilgan ulfat.

Nechun javob yo‘qdir, savolim bisyor,
Gungu—lol tabiat holiga hayron.
Samo qovoq uyar, yog‘ar pag‘a qor,
Men kabi dunyoning yuragi vayron.

Hayot oqliklarga o‘ralar bir zum,
Betinim o‘ylardan charchagan zamon.
Der menga: qor misol qalbingni pok qil,
Savob shu, gunoh ne, o‘zingga ayon.

Dildan iztirobni quvmoq bo‘larman,
Yig‘layman, yoshlarim yomg‘irga o‘xshar,
Zamin der: qayg‘urma, azizim, quvon,
Poyimga gullardan poyondoz to‘shar.

Ha, hayot gullarga o‘ralar shu zum,
Go‘yoki telbaga o‘xshaydi olam.
Beg‘ubor qahqaha urar tabiat,
O’zi kim? Dunyo ne? Payqamas odam.

Bulutlar yig‘laydi ko‘z yoshin to‘kib,
Samoda tugaydi eng so‘nggi bardosh.
Toqati tog‘ bo‘lib, bag‘ri bo‘lib qon
Adirni kuydira boshlaydi quyosh.

Vaqt shoshib kelgancha ona misoli
Gullarni qaygadir yetaklab ketar,
Ushbu dam bir inson gullagan umrin
Boylikka boy berib, manzilga yetar.

HAQIQAT MANZARALARI

* * *

Ko‘ksimda tipirlar chalajon bir qush,
Qismat qafasida beayov bandi.
Shudir mudroq ruhim ko‘rayotgan tush,
Menmanmi afandi, dunyo afandi?

* * *

Nurning jamolini sevganda kishi
Izlanish, intilish bo‘lar tashvishi.
Oydin kechalarni bedor o‘tkazar,
Oy kabi zulmatni yoritar ishi.

* * *

Osuda otganda tongimiz rohat,
Imillab, goh shoshib o‘tadi soat,
Ertam ne kechishin bilmay, halakman,
Taqdir peshonamga yozgandir ne xat?

* * *

Otmagan tonglarning ifori menda,
Kelmagan kunlarning diydori menda.
Qancha nasihatlar havoga uchar,
Vaqt degan ne’matning uvoli menda.

* * *

Davron charxpalagi aylanar, ey yor,
Odamzod hamisha bo‘lmas baxtiyor.
Bugun tashvish ichra qolgan esang, bil,
Erta tole yo‘ldosh, shodlik senga yor.

* * *

Dunyo ayvonidan uzgan gulim – ishq,
Olov daryosidan ichgan suvim – ishq.
Qalbimni zamindan Arshga chorlagan,
Oltin yol tulporim, oltin so‘zim ishq.

* * *

Har kimni tabib deb borib bo‘lmaydi,
Dil dardin har kimga yorib bo‘lmaydi.
Tun bilan kun aro hayot yaralgan,
Tunni kun bilganga kim ham kulmaydi.

* * *

Guldan ifor kutgil, ilondan zahar,
Bulbuldan navo kut, sabodan xabar.
Osmondan izlama, baxting zaminda,
U seniki, tole yor bo‘lsa agar.

* * *

Bas, yetar. Ko‘nglimga bermagin ozor,
Seni ma’yus ko‘rmoq — qalbim titrog‘i.
Bu dunyo — o‘sha sen anglagan bozor,
Undan baxt xarid qil, qalbim ardog‘i.

ESINGDAMI?

Esingdami, gullarga to‘lib
Ketgan edi o‘shanda zamin.
Hayotimga quyoshdek kirib,
Yoritganding ko‘ngil maxzanin.

Esingdami, dalli-devona
Bo‘lganingcha, yozarding xatlar.
Yonoqlarim lolazor bo‘lib,
Javobiga yozardim baytlar.

Orzumizdek oppoq edi qish,
Borlig‘u dil bir xil rang edi.
Gulga to‘lib kelgan navbahor
Qalbimizga hamohang edi.

Dil taftidan olgandek pardoz
Olov bo‘lib kelar edi yoz.
Ishq bog‘iga xazon kelgan kez,
Esingdami, kelgan edi kuz.

Qaylardasan endi, yagonam,
Oy ham ma’yus bizni kuzatib.
Tanish edik, bo‘ldik begona,
Bu xatoni bo‘lmas tuzatib.

Nurjahon Avazova. Hayrat