Анча танаффусдан кейин Ўзбекистон халқ шоири, Ўзбекистон Қаҳрамони устоз Абдулла Ориповнинг янги шеърларини тақдим этишда давом этамиз.
Абдулла ОРИПОВ
Ўзбекистон Қаҳрамони, Халқ шоири
СЕНТЯБРЬ ДАФТАРИ (2016)
МАНГУЛИК
Ўзбекистон Республикасининг Биринчи Президенти Ислом Каримов хотирасига
Бир ҳабар тарқалди,
Ярим тун эди,
Гўё ғам селига ботдим, йўқолдим.
Кимдир йўлбошчидан айрилдик деди,
Мен-чи, азиз дўстдан айрилиб қолдим.
Кимнинг хаёлига келмишдир ахир,
Бирдан қулаб тушса буюк бир чинор.
Алам бўғзимизда аччиқ ва тахир,
Бу ғамнинг на чеки-чегараси бор.
Кетди ногаҳонда айтмай бирор сўз,
Ҳижрон оловига барчани ташлаб.
Ўзбек осмонида сўнди чўнг юлдуз,
Катта-ю кичикнинг кўзини ёшлаб.
Биз – ноқис бандалар, ўйламай гоҳо,
Бошимиз силаган қўлни тишладик.
Юз йиллаб тескари айланди дунё,
Ўз эмас, ўзгалар учун ишладик.
Биз – ожиз бандалар, англамай туриб,
Бировнинг забонин санадик афзал.
Шу юрт даҳоларин билиб ва кўриб,
Бегона зотларга ясадик ҳайкал.
Босқин тепамизда турар эди зил,
Уни таг-тубидан бузмоқ шарт эди.
Асрий вайронанинг ўрнида дадил,
Янгича мамлакат тузмоқ шарт эди.
Фоний бу дунёнинг баланд-пастига,
Теран назар ташлаб ўтди бу Инсон.
Миллат қадри дея яшаб аслида,
Халқининг дардига бўлолди дармон.
Бугун жудолик бор гар қалбимизда,
Лекин ғурур яшар ҳавас қилгулик.
Абадият ўсди кўз олдимизда,
Шундоқ ёнимиздан ўтди Мангулик.
06.09.2016
ХАЛОЙИҚ ХОҲИШИ
Қудуқ қаздинг чўл ўртасида,
Суви ширин, албатта, текин.
Тенги йўқдир унинг аслида,
Биров ичмас бу сувни лекин.
Шиддат билан оқади дарё,
Кўприк қурдинг ба ҳаққи савоб.
Бирор кимса ўтмади аммо,
Қолиб кетди гуёки сароб.
Қора тунда ёқдинг-ку гулхан,
Келгайми, деб бирор йўловчи.
Бироқ ҳечким ўтмади йўлдан,
На бир ҳайвон ва на бир овчи.
Шеърлар ёздинг бамисли олов,
Яхшиларни куйладинг роса.
Қизиқмади ва лекин биров,
Ўқимади шеърингни кимса.
Тилла дўкон очдинг бир куни,
Бирданига ўзгарди олам.
Кутган экан халойиқ шуни,
Босиб кетди тумонат одам.
Хьюстон, 10.09.2016
МАНТИҚ
Дунёдаги жамики неъмат,
Инсон учун яралган, дерлар.
Дарёлар ҳам теграда фақат
Бизлар учун таралган, дерлар.
Ер остида конлар ҳам шундоқ,
Тайёрланган фақат биз учун.
Ёғ билан сут, патир ва қаймоқ
Оширади танамиз кучин.
Мен мантиқни севдим жуда ҳам,
Лекин чиқди саволлар доим.
Хўш, ким учун яшайди одам?
Ёлғиз Ўзи билгай Худойим.
Хьюстон, 10.09.2016
ФАСЛЛАРИМ
Етаклашиб қатор ва қатор,
Йўлдан ўтди етмиш беш баҳор.
У баҳорлар меники эди,
Болам, бари сеники энди.
Йўлдан ўтди ёз билан куз ҳам,
Улар менга бўлганлар ҳамдам.
Иккови ҳам меники эди,
Эгалик қил, сеники энди.
Ортда қолди чаманлар, боғлар,
Йўл сўнгида кўринди тоғлар.
Музликларга бориб етдим мен,
Фақат қишни ола кетдим мен.
Хьюстон, 13.09.2016
ЧИРОҚ
Уйдами, кўкдами – нур сочса порлоқ,
Унинг оти эрур, албатта, чироқ.
Қалбингга яшириб қўйгин қуёшни,
Кўргайсан, қанчалар буркама бошни.
Агар юрагингда бўлса зимистон,
Ҳеч ким ёритолмас, билиб қўй, Инсон.
Яхшиси сўқирдан олгин сен ибрат,
Йўлида чироқдир орзуси фақат.
Ёлғиз битта нур бор, йўқдир қиёси,
У Аллоҳ зиёси, Аллоҳ зиёси!
Хьюстон, 13.09.2016
ОЛАМ МАНЗАРАЛАРИ
Тунларим бедор ўтди, мижжа қоқмайин гоҳо,
Бир зум ором олмоқни қўмсаб яшадим ҳар дам.
Теграмда ноз-неъматнинг ками йўқ эди асло,
Ва лекин томоғимдан ўтмади бурда нон ҳам.
Қай бир ишга қўл урсам, акси бўлди, во ажаб,
Дўстларимни чорласам, ғанимлар етиб келди.
Бахт изладим бир умр орқа-олдимга қараб,
Ташвиш доим сўрамай, ғовлардан ўтиб келди.
Баъзан эса тушингнинг тескариси бўлармиш,
Ойнинг орқа томонин кўрмаганмиз ҳеч қачон.
Ҳолингга кимдир йиғлаб, кимдир зимдан кулармиш,
Омад белгиси эмиш ойдинда ётган илон.
Йиғлай-йиғлай тугатди қувноқ достонин шоир,
Теракнинг узунлиги йиқилганда билингай.
Ушбу нисбат, чеки йуқ фазоларга ҳам доир,
Нур дастаси зулматда кўзга аниқ илингай.
Чорасиз қолсанг агар, ўкиниб юрма зинҳор,
Сендан ҳам бечорароқ кимсалар кўп дунёда.
Кимдир амал соҳиби, кимдадир бойлик бисёр,
Балки ўшаларнинг ҳам ғами ҳаддан зиёда.
Ҳар ишнинг асосида қиёс ётар, албатта,
Бир ёнда тоғу тошу, бир ёнда турар уммон.
Каҳкашонда зарранинг салмоғи беҳад катта,
Фалакни суяб турган мантиқдир неча замон.
Сизу биз кўриб турган рангбаранг ушбу ҳилқат,
Эҳтимол ўзга олам аксидир, соясидир.
Инсонни бунёд этган фақатгина Муҳаббат,
У коинот бешигин тебратган доясидир.
Хьюстон, 17.09.2016
ТЕХАС ОСМОНИ
Техас осмонининг йўқдир қиёси,
Шу қадар мовийдир, шу қадар тоза.
Гўё Амриқонинг ишчан қуёши,
Артиб чиққанидек ойнани роса.
Зум ўтмай осмонга атайлаб уммон,
Иркит булутларни юборар сочиб.
Техас осмонида шундоқ жараён,
Асло кетолмайсан сен бундан қочиб.
Хьюстон, 18.09.2016
ҲАМШИРА ҚИЗИМ БАРНОНИНГ ШЕЪРИ
Томиримни тополмай азоб бердингиз бир кун,
Оддийгина уколни қилолмадингиз, афсус.
Ҳамширалар қаҳатми сизларда, нима учун?
Бизнинг Барно қизчалик бўлолмадингиз, афсус.
Ҳар қандай соҳанинг ҳам устаси бор, албатта,
Ўзларига буюрсин мақтаб пиширган оши.
Эл аро маҳоратнинг қиймати эрур катта,
Баланд бўлса ҳам агар оладиган маоши.
Шифокорлар аҳлини кузатдим жуда узоқ,
Билмадим, деганларин эшитмадим мен асло.
Улар ҳам шоирларга ўхшаб кетаркан кўпроқ,
Ярмиси улуғ бўлса, ярмиси буюк даҳо.
Бизларга керак асли жўнгина, оддий ҳаёт,
Ростгўй ва дабдабасиз, она сутидек ҳалол.
Гоҳида эсламаймиз, ким берди бизга нажот,
Мақтанчоқнинг дастидан топгаймиз лекин завол.
Уммон орти юртнинг булдир шифохонаси:
Муҳташам қасрлардан қолишмайди у сира.
Эътирофим айтайин, келди гапнинг хонаси,
Бу ерда етишмайди Барно деган ҳамшира.
Хьюстон, 19.09.2016
ҚУЁШ ВА ШАЪМ
Набирам Мумтозбегимга
Абадият муҳри бор гўзаллик туйғусида,
Қудратин у йўқотмас ҳаттоки уйқусида.
Тобланиб юрса арзир қуёш нурида, аммо
“Хамса” яратса бўлар шаъмнинг ёғдусида.
Хьюстон, 22.09.2016
ФОЛБИНЛАР
Халқ ўзи яратар даҳоларини,
Сўнгра ўзи берар баҳоларини.
Фолбинлик қилишни жуда севасан,
Сен- қора қуртдирсан, қора бевасан.
Аллақачон кетган бошингдан томинг,
Ўттиз милён халққа очмагин роминг.
Гар ўрта асрлар келсайди қайтиб,
Сени жанозангга юрмасдик айтиб.
Содда одамларнинг ўчин олардик,
Бир йўла, бигизлаб қўяқолардик.
Гўё сен бўлмасанг тонглар отмайди,
Сендан сўрамасдан қуёш ботмайди.
Эртадан то оқшом “Мен!” дейсан фақат,
Забонингга лаънат, фикрингга лаънат.
Қандай таом еймиз, борамиз қайга,
Балки учажакмиз юлдузга, ойга.
Балки тонга қадар китоб ёзармиз,
Тоғларни тешармиз, конлар қазармиз.
Ҳеч нарса боғлиқмас сенинг измингга,
Ҳеч кимса тобемас айтар сўзингга.
Чақалоқ йиғласа, сўрарми сендан,
Кимдир бахтли бўлса, кўрарми сендан.
Набирам мактабдан беш олиб қайтди,
Сўзсиз, устозига рахматлар айтди.
Жавоби бўлади ҳар битта ишнинг,
Тўйнинг, маъраканинг, оддий ташвишнинг.
Ҳикмат билан машғул буюк авлиё,
Сен каби ўтирган бекорчимас, ё.
Ҳар ким меҳнатига раҳмат олғувси,
Тарихда албатта номи қолғувси.
Мудом яхшилардан сен ҳам ибрат ол,
Сира ўлмас гап бу: “Камтарга камол!”.
Менга шеър ёзишни ўргатолмассан,
Тоғдирман, ўрнимдан қўзғатолмассан.
Сен мантиқ ҳақида бермагин эълон,
Мантиқнинг ўзига эргашар инсон.
Сенинг пандларингга халқим зормикан,
Айтишга маънавий ҳақинг бормикан.
Ақл ўргатмоқни бас қил, халқимга,
Битта талабим бор: – Тегма қалбимга!
Дунёни бошимга кўтаргум йўқса,
Очиқ қозон бўлса тўнтаргум, йўқса.
Сендек фолбинларга зор эмас ватан,
Ниятинг бошингга етгай даъфатан.
Ўйлама, бу дунё шунчаки кордир,
Унинг ҳам дарвоза, эшиги бордир.
Мард бўлсанг, ҳамиша садағанг кетай,
Яхши-ёмон кунинг қадрингга етай.
Асл инсон шаъни ҳар недан юксак,
У Арши Аълонинг бандаси, бешак.
Ўзи ҳам азиздир нон билан туздек,
Улуғ дарвозанинг посбони Ўзбек!
Хьюстон, 25.09.2016
СОВҒА
(Ҳазил эмас)
Менга ҳеч қанақа совға бермангиз,
Ўғирлаб кетишар уни барибир.
Шу боис, шеъримда алам ва ангиз,
Шу сабаб, совға деб айтмасман такбир.
Совғадан айрилиб, куйиб тургандан,
Унинг асли ўзи бўлмагани соз.
Сейфга қулфлаб кўйиб, пойлаб юргандан,
Тинчгина ухлайсан – ташвишинг ҳам оз.
Хьюстон, 27.09.2016
ЎЖАР ДЎХТИР ВА ЧОРАСИЗ БЕМОР ҲАНГОМАСИ
Йиғлатиб беморнинг икки қароғин,
Кесиб ташладилар бир кун оёғин.
Бадантарбияни севарди дўхтир,
Беморга: – Кезавер, – деярди дўхтир.
Бемор ёлворарди: – Йўқ, деб оёғим,
Олиб қўйишганлар ҳатто таёғим.
Дўхтир уқтирарди: – Юргайсан, тамом,
Менинг гапим шулдир, бўлди, вассалом.
Не қиларин билмас бемор бечора,
Ўйлай-ўйлай топди охир бир чора:
У икки қўлида юра бошлади,
Дунёни тескари кўра бошлади.
Ўжар дўхтирдан-ку асрасин Худо,
Аввало, оёқдан бўлмагин жудо.
Турфа ҳангомага тўлиқдир олам,
Учраб турар гоҳо шунақаси ҳам.
Техас.29.09.2016
Abdulla ORIPOV
O’zbekiston Qahramoni, Xalq shoiri
SENTYABR DAFTARI (2016)
MANGULIK
O’zbekiston Respublikasining Birinchi Prezidenti Islom Karimov xotirasiga
Bir habar tarqaldi,
Yarim tun edi,
Go’yo g’am seliga botdim, yo’qoldim.
Kimdir yo’lboshchidan ayrildik dedi,
Men-chi, aziz do’stdan ayrilib qoldim.
Kimning xayoliga kelmishdir axir,
Birdan qulab tushsa buyuk bir chinor.
Alam bo’g’zimizda achchiq va taxir,
Bu g’amning na cheki-chegarasi bor.
Ketdi nogahonda aytmay biror so’z,
Hijron oloviga barchani tashlab.
O’zbek osmonida so’ndi cho’ng yulduz,
Katta-yu kichikning ko’zini yoshlab.
Biz – noqis bandalar, o’ylamay goho,
Boshimiz silagan qo’lni tishladik.
Yuz yillab teskari aylandi dunyo,
O’z emas, o’zgalar uchun ishladik.
Biz – ojiz bandalar, anglamay turib,
Birovning zabonin sanadik afzal.
Shu yurt daholarin bilib va ko’rib,
Begona zotlarga yasadik haykal.
Bosqin tepamizda turar edi zil,
Uni tag-tubidan buzmoq shart edi.
Asriy vayronaning o’rnida dadil,
Yangicha mamlakat tuzmoq shart edi.
Foniy bu dunyoning baland-pastiga,
Teran nazar tashlab o’tdi bu Inson.
Millat qadri deya yashab aslida,
Xalqining dardiga bo’loldi darmon.
Bugun judolik bor gar qalbimizda,
Lekin g’urur yashar havas qilgulik.
Abadiyat o’sdi ko’z oldimizda,
Shundoq yonimizdan o’tdi Mangulik.
06.09.2016
XALOYIQ XOHISHI
Quduq qazding cho’l o’rtasida,
Suvi shirin, albatta, tekin.
Tengi yo’qdir uning aslida,
Birov ichmas bu suvni lekin.
Shiddat bilan oqadi daryo,
Ko’prik qurding ba haqqi savob.
Biror kimsa o’tmadi ammo,
Qolib ketdi guyoki sarob.
Qora tunda yoqding-ku gulxan,
Kelgaymi, deb biror yo’lovchi.
Biroq hechkim o’tmadi yo’ldan,
Na bir hayvon va na bir ovchi.
She’rlar yozding bamisli olov,
Yaxshilarni kuylading rosa.
Qiziqmadi va lekin birov,
O’qimadi she’ringni kimsa.
Tilla do’kon ochding bir kuni,
Birdaniga o’zgardi olam.
Kutgan ekan xaloyiq shuni,
Bosib ketdi tumonat odam.
X`yuston, 10.09.2016
MANTIQ
Dunyodagi jamiki ne’mat,
Inson uchun yaralgan, derlar.
Daryolar ham tegrada faqat
Bizlar uchun taralgan, derlar.
Yer ostida konlar ham shundoq,
Tayyorlangan faqat biz uchun.
Yog’ bilan sut, patir va qaymoq
Oshiradi tanamiz kuchin.
Men mantiqni sevdim juda ham,
Lekin chiqdi savollar doim.
Xo’sh, kim uchun yashaydi odam?
Yolg’iz O’zi bilgay Xudoyim.
X`yuston, 10.09.2016
FASLLARIM
Yetaklashib qator va qator,
Yo’ldan o’tdi yetmish besh bahor.
U bahorlar meniki edi,
Bolam, bari seniki endi.
Yo’ldan o’tdi yoz bilan kuz ham,
Ular menga bo’lganlar hamdam.
Ikkovi ham meniki edi,
Egalik qil, seniki endi.
Ortda qoldi chamanlar, bog’lar,
Yo’l so’ngida ko’rindi tog’lar.
Muzliklarga borib yetdim men,
Faqat qishni ola ketdim men.
X`yuston, 13.09.2016
CHIROQ
Uydami, ko’kdami – nur sochsa porloq,
Uning oti erur, albatta, chiroq.
Qalbingga yashirib qo’ygin quyoshni,
Ko’rgaysan, qanchalar burkama boshni.
Agar yuragingda bo’lsa zimiston,
Hech kim yoritolmas, bilib qo’y, Inson.
Yaxshisi so’qirdan olgin sen ibrat,
Yo’lida chiroqdir orzusi faqat.
Yolg’iz bitta nur bor, yo’qdir qiyosi,
U Alloh ziyosi, Alloh ziyosi!
X`yuston, 13.09.2016
OLAM MANZARALARI
Tunlarim bedor o’tdi, mijja qoqmayin goho,
Bir zum orom olmoqni qo’msab yashadim har dam.
Tegramda noz-ne’matning kami yo’q edi aslo,
Va lekin tomog’imdan o’tmadi burda non ham.
Qay bir ishga qo’l ursam, aksi bo’ldi, vo ajab,
Do’stlarimni chorlasam, g’animlar yetib keldi.
Baxt izladim bir umr orqa-oldimga qarab,
Tashvish doim so’ramay, g’ovlardan o’tib keldi.
Ba’zan esa tushingning teskarisi bo’larmish,
Oyning orqa tomonin ko’rmaganmiz hech qachon.
Holingga kimdir yig’lab, kimdir zimdan kularmish,
Omad belgisi emish oydinda yotgan ilon.
Yig’lay-yig’lay tugatdi quvnoq dostonin shoir,
Terakning uzunligi yiqilganda bilingay.
Ushbu nisbat, cheki yuq fazolarga ham doir,
Nur dastasi zulmatda ko’zga aniq ilingay.
Chorasiz qolsang agar, o’kinib yurma zinhor,
Sendan ham bechoraroq kimsalar ko’p dunyoda.
Kimdir amal sohibi, kimdadir boylik bisyor,
Balki o’shalarning ham g’ami haddan ziyoda.
Har ishning asosida qiyos yotar, albatta,
Bir yonda tog’u toshu, bir yonda turar ummon.
Kahkashonda zarraning salmog’i behad katta,
Falakni suyab turgan mantiqdir necha zamon.
Sizu biz ko’rib turgan rangbarang ushbu hilqat,
Ehtimol o’zga olam aksidir, soyasidir.
Insonni bunyod etgan faqatgina Muhabbat,
U koinot beshigin tebratgan doyasidir.
X`yuston, 17.09.2016
TEXAS OSMONI
Texas osmonining yo’qdir qiyosi,
Shu qadar moviydir, shu qadar toza.
Go’yo Amriqoning ishchan quyoshi,
Artib chiqqanidek oynani rosa.
Zum o’tmay osmonga ataylab ummon,
Irkit bulutlarni yuborar sochib.
Texas osmonida shundoq jarayon,
Aslo ketolmaysan sen bundan qochib.
X`yuston, 18.09.2016
HAMSHIRA QIZIM BARNONING SHE’RI
Tomirimni topolmay azob berdingiz bir kun,
Oddiygina ukolni qilolmadingiz, afsus.
Hamshiralar qahatmi sizlarda, nima uchun?
Bizning Barno qizchalik bo’lolmadingiz, afsus.
Har qanday sohaning ham ustasi bor, albatta,
O’zlariga buyursin maqtab pishirgan oshi.
El aro mahoratning qiymati erur katta,
Baland bo’lsa ham agar oladigan maoshi.
Shifokorlar ahlini kuzatdim juda uzoq,
Bilmadim, deganlarin eshitmadim men aslo.
Ular ham shoirlarga o’xshab ketarkan ko’proq,
Yarmisi ulug’ bo’lsa, yarmisi buyuk daho.
Bizlarga kerak asli jo’ngina, oddiy hayot,
Rostgo’y va dabdabasiz, ona sutidek halol.
Gohida eslamaymiz, kim berdi bizga najot,
Maqtanchoqning dastidan topgaymiz lekin zavol.
Ummon orti yurtning buldir shifoxonasi:
Muhtasham qasrlardan qolishmaydi u sira.
E’tirofim aytayin, keldi gapning xonasi,
Bu yerda yetishmaydi Barno degan hamshira.
X`yuston, 19.09.2016
QUYOSH VA SHA’M
Nabiram Mumtozbegimga
Abadiyat muhri bor go’zallik tuyg’usida,
Qudratin u yo’qotmas hattoki uyqusida.
Toblanib yursa arzir quyosh nurida, ammo
“Xamsa” yaratsa bo’lar sha’mning yog’dusida.
X`yuston, 22.09.2016
FOLBINLAR
Xalq o’zi yaratar daholarini,
So’ngra o’zi berar baholarini.
Folbinlik qilishni juda sevasan,
Sen- qora qurtdirsan, qora bevasan.
Allaqachon ketgan boshingdan toming,
O’ttiz milyon xalqqa ochmagin roming.
Gar o’rta asrlar kelsaydi qaytib,
Seni janozangga yurmasdik aytib.
Sodda odamlarning o’chin olardik,
Bir yo’la, bigizlab qo’yaqolardik.
Go’yo sen bo’lmasang tonglar otmaydi,
Sendan so’ramasdan quyosh botmaydi.
Ertadan to oqshom “Men!” deysan faqat,
Zaboningga la’nat, fikringga la’nat.
Qanday taom yeymiz, boramiz qayga,
Balki uchajakmiz yulduzga, oyga.
Balki tonga qadar kitob yozarmiz,
Tog’larni tesharmiz, konlar qazarmiz.
Hech narsa bog’liqmas sening izmingga,
Hech kimsa tobemas aytar so’zingga.
Chaqaloq yig’lasa, so’rarmi sendan,
Kimdir baxtli bo’lsa, ko’rarmi sendan.
Nabiram maktabdan besh olib qaytdi,
So’zsiz, ustoziga raxmatlar aytdi.
Javobi bo’ladi har bitta ishning,
To’yning, ma’rakaning, oddiy tashvishning.
Hikmat bilan mashg’ul buyuk avliyo,
Sen kabi o’tirgan bekorchimas, yo.
Har kim mehnatiga rahmat olg’uvsi,
Tarixda albatta nomi qolg’uvsi.
Mudom yaxshilardan sen ham ibrat ol,
Sira o’lmas gap bu: “Kamtarga kamol!”.
Menga she’r yozishni o’rgatolmassan,
Tog’dirman, o’rnimdan qo’zg’atolmassan.
Sen mantiq haqida bermagin e’lon,
Mantiqning o’ziga ergashar inson.
Sening pandlaringga xalqim zormikan,
Aytishga ma’naviy haqing bormikan.
Aql o’rgatmoqni bas qil, xalqimga,
Bitta talabim bor: – Tegma qalbimga!
Dunyoni boshimga ko’targum yo’qsa,
Ochiq qozon bo’lsa to’ntargum, yo’qsa.
Sendek folbinlarga zor emas vatan,
Niyating boshingga yetgay da’fatan.
O’ylama, bu dunyo shunchaki kordir,
Uning ham darvoza, eshigi bordir.
Mard bo’lsang, hamisha sadag’ang ketay,
Yaxshi-yomon kuning qadringga yetay.
Asl inson sha’ni har nedan yuksak,
U Arshi A’loning bandasi, beshak.
O’zi ham azizdir non bilan tuzdek,
Ulug’ darvozaning posboni O’zbek!
X`yuston, 25.09.2016
SOVG’A
(Hazil emas)
Menga hech qanaqa sovg’a bermangiz,
O’g’irlab ketishar uni baribir.
Shu bois, she’rimda alam va angiz,
Shu sabab, sovg’a deb aytmasman takbir.
Sovg’adan ayrilib, kuyib turgandan,
Uning asli o’zi bo’lmagani soz.
Seyfga qulflab ko’yib, poylab yurgandan,
Tinchgina uxlaysan – tashvishing ham oz.
X`yuston, 27.09.2016
O’JAR DO’XTIR VA CHORASIZ BEMOR HANGOMASI
Yig’latib bemorning ikki qarog’in,
Kesib tashladilar bir kun oyog’in.
Badantarbiyani sevardi do’xtir,
Bemorga: – Kezaver, – deyardi do’xtir.
Bemor yolvorardi: – Yo’q, deb oyog’im,
Olib qo’yishganlar hatto tayog’im.
Do’xtir uqtirardi: – Yurgaysan, tamom,
Mening gapim shuldir, bo’ldi, vassalom.
Ne qilarin bilmas bemor bechora,
O’ylay-o’ylay topdi oxir bir chora:
U ikki qo’lida yura boshladi,
Dunyoni teskari ko’ra boshladi.
O’jar do’xtirdan-ku asrasin Xudo,
Avvalo, oyoqdan bo’lmagin judo.
Turfa hangomaga to’liqdir olam,
Uchrab turar goho shunaqasi ham.
Texas.29.09.2016
