Баҳром Нормуродов
ШЕЪРЛАР
ЎШАНДА
Ўшанда…
Сенинг бармоғингда
Санай бошлардим
Энг оддий кунлар тартибин
Қўлларинг кафтида менга
Тутмоқчи бўлардинг олов бир кунни
Митти бармоқларинг куйдириб шунда
Сирғалиб тушарди ўйноқи юрак
Ўшанда,
Лабларинг рангида бўларди олов
Эъзозда асрардинг битта сўзингни
Ёндириб қўярдинг юракни лов-лов
Телба тескари эмас суҳбатлар
Сўзлар ўзларига оро берган рост
Ақл юрагингни қўяр бездириб
Идрокингда хиссиз эҳтирос
Ўшанда
Сенинг бармоғингда
Санай олардим
Ўтаётган ўша бир кунни
ТУШИМДА…
Тушимда овозим борича куйлабман,
Юрагим борича айтибман қўшиқ.
Хаёлнинг юксак парвозида мен–
Бахшидай руҳимни овоз этибман.
Тушимда бир гулнинг томошасида,
Ошиқлигим чин деб йиғлабман унга.
Гул бўйи чайқалиб турган насимга,
Айтибман шеърим сўзини.
Тушимда капалак қанотига
Ёзилган байтини йиғлаб ўқибман.
Гулчи капалакнинг мусаввирига
Шаънига таҳсинлар ўқибман.
Бечора аҳволин қилганидай фош,
Мукаммаллик излаб баҳор сеҳридан.
Куйла овозингни қўйиб эркига,
Йироқ кетармидинг унинг меҳридан.
Менинг майсаларга ўтинчим битта,
Манов чақмоқларга қаттиқ дўқ қилсин.
Ёмғирлар тилида ёзсин битта шеър,
Овозин борича ўқисин.
Шафоат Раҳматулло Термизий хотирасига
Мовий хўрсиниқлар жим қололмади,
Телба хаёлларни қувлаган шамол.
Сенинг юрагингда қанча гулдирак,
Шунча ожизмида жавобсиз савол.
Ботир қиличидан синган юлдузлар,
Юҳо тўлқинига етмаган кучим,
Тонгги ибодатдан қайтган саболар,
Юрагим исмини айтгандай туйдим.
Ҳавода от сурган чавандоз саси,
Қамчилар довуши синган яғринда.
Яллалар куйлаган куйлаган доираларнинг,
Зарби синиб ётар юлдузсиз тунда.
Мовий чечакларнинг яккаш асири,
Тонгача нималар этмадим хаёл.
Қарсиллаб ёрилган осмон деворин,
Ёриғин буржидан мўралар баҳор.
***
Дилдирар пойгакда барглар оҳиста,
Алвон юзларини тутиб шамолга.
Куз, ҳорғин кетмоқда бемордек хаста,
Давосиз ўзимдан у ҳам кетмоқда…
Қандай сулув эди,
оҳ, сулув эди!
Қизил юзларида менинг севгим бор.
Сўнгги ҳаяжоним меҳрибоним куз,
Дунё кетмасидан аввал кетмоқда.
Худойим, уч кунлик сеҳрингга мафтун,
Шафақ рангларига сингди кўзларим.
Қўлингни узатгин меҳрибоним КУЗ!
Қонли юзларингга тегсин юзларим.
***
Куз узоқ қолдинг, боғ аро узун,
Юрагим кузакка етоласанми?
Видолиғ мунгларим бўғзимда синиқ,
Бугун хаёлимдан кетоласанми?
Мағрур туйғуларга қай диллар асир,
Совуқ музликлардек оч ҳайратлари.
Увишиб боради барглар юзида,
Эҳтимол биринчи, сўнгги кузлари.
Дарахт кузни қанча кўтарди оғир,
Ҳурмо мўрт танида чунон эгилди.
Заминга илинмоқ бўлди мевасин,
Одам қўлларида гўё етилди.
У ортга кўз солмас узун йўлакда,
Дарахт танларини силаб қўллари.
Меҳр қучоғидан кетаётгандек,
Боғ эмас юрагим ичра увлади.
***
Эртага тонгда куз келса,
Мен ғафлат босиб қолмай,
Ёмғирлар ёғса кутилмаганда.
Кетганларим қайтишини кутгандек,
Онамни соғингандек тўлиб,
Келса,
Тўлдирса кўзимни бир дарё сели…
Зафарон дарахт шохларидаги баргдек,
Титрасам…
Титрасам худди ер каби.
Бу висол йўли узун,
Лаҳзалари яшалмаган кундек,
Умид бандасиман —
Умид илдизим.
У осмон йўлларининг тиниқ,
Сокин бўйларидан ўтса керак.
Тонг шамолларининг эркалашида.
МЕН ВА СИЗ
Юлдуз каби учаётган Сиз,
Йўлчи каби кетаётган Мен.
Оҳу каби йиғлаётган қиз,
Бедор кимни кутаётган ким.
Гулда атр сочаётган ис,
Сукунатда кечаётган жим.
Вужудимдан кетаётган ҳис,
Вужудимда қолаётган из.
Ортга чопиб бораётган ким,
Ортда қолиб бораётган из,
Бу ерларга келмаганман Мен,
Бу ерлардан кетаётган Сиз.
Илтижолар айлаётган сўз,
Таржимонсиз бўлаётган Мен.
Иккимизга боқаётган кўз,
Иккимиздан кечаётган Сиз.
Юзларимга тегиб турган юз,
Чеҳрасини кўролмаган Мен.
Олислардан нигоҳ тиккан кўз,
Олисларга кетаётган Сиз.
Менга таниш бўлмаган бу хис,
Гўё исмин сўраётган Мен.
Ғалаёнлар бошлаётган Сиз,
Оташида ёнаётган куз.
Йулаклардан учаётган куз,
Деманг, эссиз, йиғлаётган Сиз,
Сиз ва куздан кечолмаган Мен,
Мен ва Сиздан кетолмаган КУЗ!
Bahrom Normurodov
SHE’RLAR
Bahrom Normurodov 1981 yilda Surxondaryo viloyatining Jar’qo’rg’on tumanida tug’ilgan. Termiz davlat universitetining filologiya fakultetida bakalavr va magistr bosqichlari tahsilini olgan. «Turkiston» gazetasida, viloyat televideniesida, Termiz davlat universitetida faoliyat ko’rsatgan. She’rlari viloyat va resmublika matbuotida bosilgan.
O’SHANDA
O’shanda…
Sening barmog’ingda
Sanay boshlardim
Eng oddiy kunlar tartibin
Qo’llaring kaftida menga
Tutmoqchi bo’larding olov bir kunni
Mitti barmoqlaring kuydirib shunda
Sirg’alib tushardi o’ynoqi yurak
O’shanda,
Lablaring rangida bo’lardi olov
E’zozda asrarding bitta so’zingni
Yondirib qo’yarding yurakni lov-lov
Telba teskari emas suhbatlar
So’zlar o’zlariga oro bergan rost
Aql yuragingni qo’yar bezdirib
Idrokingda xissiz ehtiros
O’shanda
Sening barmog’ingda
Sanay olardim
O’tayotgan o’sha bir kunni
TUSHIMDA…
Tushimda ovozim boricha kuylabman,
Yuragim boricha aytibman qo’shiq.
Xayolning yuksak parvozida men–
Baxshiday ruhimni ovoz etibman.
Tushimda bir gulning tomoshasida,
Oshiqligim chin deb yig’labman unga.
Gul bo’yi chayqalib turgan nasimga,
Aytibman she’rim so’zini.
Tushimda kapalak qanotiga
Yozilgan baytini yig’lab o’qibman.
Gulchi kapalakning musavviriga
Sha’niga tahsinlar o’qibman.
Bechora ahvolin qilganiday fosh,
Mukammallik izlab bahor sehridan.
Kuyla ovozingni qo’yib erkiga,
Yiroq ketarmiding uning mehridan.
Mening maysalarga o’tinchim bitta,
Manov chaqmoqlarga qattiq do’q qilsin.
Yomg’irlar tilida yozsin bitta she’r,
Ovozin boricha o’qisin.
Shafoat Rahmatullo Termiziy xotirasiga
Moviy xo’rsiniqlar jim qololmadi,
Telba xayollarni quvlagan shamol.
Sening yuragingda qancha guldirak,
Shuncha ojizmida javobsiz savol.
Botir qilichidan singan yulduzlar,
Yuho to’lqiniga yetmagan kuchim,
Tonggi ibodatdan qaytgan sabolar,
Yuragim ismini aytganday tuydim.
Havoda ot surgan chavandoz sasi,
Qamchilar dovushi singan yag’rinda.
Yallalar kuylagan kuylagan doiralarning,
Zarbi sinib yotar yulduzsiz tunda.
Moviy chechaklarning yakkash asiri,
Tongacha nimalar etmadim xayol.
Qarsillab yorilgan osmon devorin,
Yorig’in burjidan mo’ralar bahor.
***
Dildirar poygakda barglar ohista,
Alvon yuzlarini tutib shamolga.
Kuz, horg’in ketmoqda bemordek xasta,
Davosiz o’zimdan u ham ketmoqda…
Qanday suluv edi,
oh, suluv edi!
Qizil yuzlarida mening sevgim bor.
So’nggi hayajonim mehribonim kuz,
Dunyo ketmasidan avval ketmoqda.
Xudoyim, uch kunlik sehringga maftun,
Shafaq ranglariga singdi ko’zlarim.
Qo’lingni uzatgin mehribonim KUZ!
Qonli yuzlaringga tegsin yuzlarim.
***
Kuz uzoq qolding, bog’ aro uzun,
Yuragim kuzakka yetolasanmi?
Vidolig’ munglarim bo’g’zimda siniq,
Bugun xayolimdan ketolasanmi?
Mag’rur tuyg’ularga qay dillar asir,
Sovuq muzliklardek och hayratlari.
Uvishib boradi barglar yuzida,
Ehtimol birinchi, so’nggi kuzlari.
Daraxt kuzni qancha ko’tardi og’ir,
Hurmo mo’rt tanida chunon egildi.
Zaminga ilinmoq bo’ldi mevasin,
Odam qo’llarida go’yo yetildi.
U ortga ko’z solmas uzun yo’lakda,
Daraxt tanlarini silab qo’llari.
Mehr quchog’idan ketayotgandek,
Bog’ emas yuragim ichra uvladi.
***
Ertaga tongda kuz kelsa,
Men g’aflat bosib qolmay,
Yomg’irlar yog’sa kutilmaganda.
Ketganlarim qaytishini kutgandek,
Onamni sog’ingandek to’lib,
Kelsa,
To’ldirsa ko’zimni bir daryo seli…
Zafaron daraxt shoxlaridagi bargdek,
Titrasam…
Titrasam xuddi yer kabi.
Bu visol yo’li uzun,
Lahzalari yashalmagan kundek,
Umid bandasiman —
Umid ildizim.
U osmon yo’llarining tiniq,
Sokin bo’ylaridan o’tsa kerak.
Tong shamollarining erkalashida.
MEN VA SIZ
Yulduz kabi uchayotgan Siz,
Yo’lchi kabi ketayotgan Men.
Ohu kabi yig’layotgan qiz,
Bedor kimni kutayotgan kim.
Gulda atr sochayotgan is,
Sukunatda kechayotgan jim.
Vujudimdan ketayotgan his,
Vujudimda qolayotgan iz.
Ortga chopib borayotgan kim,
Ortda qolib borayotgan iz,
Bu yerlarga kelmaganman Men,
Bu yerlardan ketayotgan Siz.
Iltijolar aylayotgan so’z,
Tarjimonsiz bo’layotgan Men.
Ikkimizga boqayotgan ko’z,
Ikkimizdan kechayotgan Siz.
Yuzlarimga tegib turgan yuz,
Chehrasini ko’rolmagan Men.
Olislardan nigoh tikkan ko’z,
Olislarga ketayotgan Siz.
Menga tanish bo’lmagan bu xis,
Go’yo ismin so’rayotgan Men.
G’alayonlar boshlayotgan Siz,
Otashida yonayotgan kuz.
Yulaklardan uchayotgan kuz,
Demang, essiz, yig’layotgan Siz,
Siz va kuzdan kecholmagan Men,
Men va Sizdan ketolmagan KUZ!
