Шаҳодат Улуғнинг Хоразмшоҳлар салтанати тарихидан, улуғ саркарда Жалолиддин Мангубердининг жасоратларга тўлуғ ҳаётидан ҳикоя этувчи «Жайхун эпкинлари» романи ва шеърлари билан яхши танишсиз.
Шаҳодат УЛУҒ
УНИНГ ИСМИ ЙЎҚ ЭДИ ҲАЛИ
«Амстердам хотиралари» туркумидан
Шаҳодат Улуғ (Улуғова) – 1970 йилда Нурота шаҳрида туғилган. Ўрта мактабни тамомлагач, ТошДУ журналистика факультетида таҳсил олган. Унинг «Қайта туғилиш» (1997) ва «Ғаниматим» (2004) деб номланган насрий китоблари чоп этилган. Сўнгги йилларда Хоразмшоҳлар салтанати тарихидан, улуғ саркарда Жалолиддин Мангубердининг жасоратларга тўлуғ ҳаётидан ҳикоя этувчи «Жайхун эпкинлари» роман устида ишлади ва 2014 йилда нашрдан чиққан асар адабиёт ихлосмандлари томонидан илиқ қарши олинди.
Юрагим безовта чопди,
кўнгил оташда тобланди.
Ҳудудларда кўз очди булоқ,
Алафлар кўкарди қадами қутлуғ,
Гиёҳлар гуллади ғунчалари оқ.
Оҳиста-оҳиста
Сирғалиб ғунчалар, ийманиб гуллар
Қирилган қалбимни авайламоқчун
Қирилган қалбимга кирди мўралаб.
Ичимдан отилди ҳувайдо исён
Мажнуни на даркор,
Фарҳод керакмас!
Лайлини орзу этмам
Ширинга эргашмам.
Ўзимни кўрай омон!
Кўнглимга кирар бўлсанг,
Хуш кир покиза Иймон.
Тонглар уйғонди,
денгизлар тўлғонди,
тўлқинлар ўксиди
соҳил бўйида.
Атрофда айланди
озод бир нафас.
Қулоғимга урилди бир сас:
“Дардсизлар дард
не эканин билмаслар!”
Овоз оловдай сўнди.
Елкамга тонг қўнди.
Руҳим озод эди —
Озод қуш эди.
Ўтда ёнмас бўлди
Сувда чўкмади.
Йиғи ва кулгу ораси не эди?
Мен шундай яшадим —
на йиғладим,
на кулдим…
сўнгра… сўнгра
кўнгил меҳварини
туш кўрдим.
Зотан бу тушни
аввал ҳам кўргандим –
Муҳташам,
кўркам.
Севилдим
ҳамда
қизғонилдим мен.
Севдим, аммо қизғонмадим мен!
Мен бу тушни аввал ҳам кўргандим –
Муҳташам
кўркам.
Эртанги куним эмиш хотиржам!
Овоз жўнатди:
Недан
кўнглингдаги манзара мубҳам!
Қулоқ ос!
Эшит, кейин балки бўлар кеч!
Айт, севдингми, севмадингми
билолмадим ҳеч!
Билганим сен мени қизонмадинг ҳеч!
Айтдим;
-Осмондан туш!
Айтди:
— Кўкка кўтарил.
Дедим:
-Менинг ўрним ер.
Онамдай вазмин бу ер.
Онамдай захматкаш ер!
Менинг ўрним ер, дедим.
Деди:
-Кўкка кўтарил. Осмон жуда муҳташам!
Юрагим безовта чопди,
кўнгил оташда тобланди.
Ҳудудларда кўз очди булоқ,
Алафлар кўкарди қадами қутлуғ,
Гиёҳлар гуллади ғунчалари оқ.
Оҳиста-оҳиста
Сирғалиб ғунчалар, ийманиб гуллар
Қирилган қалбимни авайламоқчун
Қирилган қалбимга кирди мўралаб.
Ичимдан келади ҳувайдо исён
Мажнун керак эмас.
Фарҳод керакмас!
Лайлини орзу этмам
Ширинга эргашмам.
Ўзимни кўрай омон
Кўнглимга кирар бўлсанг,
Хуш кир покиза Иймон.
Алафлар гуллади
Юрак қатида.
Cўнгра
озод тин олдим
Қалбнинг
сўнгги бекатида.
Ва узоқ туш кўрдим
Давомий туш
Аммо
Унинг исми йўқ эди.
2017 йилнинг 1 сентябри.
Shahodat Ulug‘ning Xorazmshohlar saltanati tarixidan, ulug‘ sarkarda Jaloliddin Manguberdining jasoratlarga to‘lug‘ hayotidan hikoya etuvchi «Jayxun epkinlari» romani va she’rlari bilan yaxshi tanishsiz.
Shahodat ULUG‘
UNING ISMI YO‘Q EDI HALI
“Amsterdam xotiralari” turkumidan
Shahodat Ulug‘ (Ulug‘ova) – 1970 yilda Nurota shahrida tug‘ilgan. O‘rta maktabni tamomlagach, ToshDU jurnalistika fakultetida tahsil olgan. Uning «Qayta tug‘ilish» (1997) va «G‘animatim» (2004) deb nomlangan nasriy kitoblari chop etilgan. So‘nggi yillarda Xorazmshohlar saltanati tarixidan, ulug‘ sarkarda Jaloliddin Manguberdining jasoratlarga to‘lug‘ hayotidan hikoya etuvchi «Jayxun epkinlari» roman ustida ishladi va 2014 yilda nashrdan chiqqan asar adabiyot ixlosmandlari tomonidan iliq qarshi olindi.
Yuragim bezovta chopdi,
ko‘ngil otashda toblandi.
Hududlarda ko‘z ochdi buloq,
Alaflar ko‘kardi qadami qutlug‘,
Giyohlar gulladi g‘unchalari oq.
Ohista-ohista
Sirg‘alib g‘unchalar, iymanib gullar
Qirilgan qalbimni avaylamoqchun
Qirilgan qalbimga kirdi mo‘ralab.
Ichimdan otildi huvaydo isyon
Majnuni na darkor,
Farhod kerakmas!
Laylini orzu etmam
Shiringa ergashmam.
O‘zimni ko‘ray omon!
Ko‘nglimga kirar bo‘lsang,
Xush kir pokiza Iymon.
Tonglar uyg‘ondi,
dengizlar to‘lg‘ondi,
to‘lqinlar o‘ksidi
sohil bo‘yida.
Atrofda aylandi
ozod bir nafas.
Qulog‘imga urildi bir sas:
“Dardsizlar dard
ne ekanin bilmaslar!”
Ovoz olovday so‘ndi.
Yelkamga tong qo‘ndi.
Ruhim ozod edi —
Ozod qush edi.
O‘tda yonmas bo‘ldi
Suvda cho‘kmadi.
Yig‘i va kulgu orasi ne edi?
Men shunday yashadim —
na yig‘ladim,
na kuldim…
so‘ngra… so‘ngra
ko‘ngil mehvarini
tush ko‘rdim.
Zotan bu tushni
avval ham ko‘rgandim –
Muhtasham,
ko‘rkam.
Sevildim
hamda
qizg‘onildim men.
Sevdim, ammo qizg‘onmadim men!
Men bu tushni avval ham ko‘rgandim –
Muhtasham
ko‘rkam.
Ertangi kunim emish xotirjam!
Ovoz jo‘natdi:
Nedan
ko‘nglingdagi manzara mubham!
Quloq os!
Eshit, keyin balki bo‘lar kech!
Ayt, sevdingmi, sevmadingmi
bilolmadim hech!
Bilganim sen meni qizonmading hech!
Aytdim;
-Osmondan tush!
Aytdi:
— Ko‘kka ko‘taril.
Dedim:
-Mening o‘rnim yer.
Onamday vazmin bu yer.
Onamday zaxmatkash yer!
Mening o‘rnim yer, dedim.
Dedi:
-Ko‘kka ko‘taril. Osmon juda muhtasham!
Yuragim bezovta chopdi,
ko‘ngil otashda toblandi.
Hududlarda ko‘z ochdi buloq,
Alaflar ko‘kardi qadami qutlug‘,
Giyohlar gulladi g‘unchalari oq.
Ohista-ohista
Sirg‘alib g‘unchalar, iymanib gullar
Qirilgan qalbimni avaylamoqchun
Qirilgan qalbimga kirdi mo‘ralab.
Ichimdan keladi huvaydo isyon
Majnun kerak emas.
Farhod kerakmas!
Laylini orzu etmam
Shiringa ergashmam.
O‘zimni ko‘ray omon
Ko‘nglimga kirar bo‘lsang,
Xush kir pokiza Iymon.
Alaflar gulladi
Yurak qatida.
So‘ngra
ozod tin oldim
Qalbning
so‘nggi bekatida.
Va uzoq tush ko‘rdim
Davomiy tush
Ammo
Uning ismi yo‘q edi.
2017 yilning 1 sentyabri.
