Жузеппе Унгаретти шоир ва олим сифатида 1932 йилдан бошлаб бутун Оврўпога танилди, 1962 йилда Оврўпо Ёзувчилар уюшмаси раиси бўлган. Унгаретти француз символизмидан илҳом олиб, ўз даврини тимсоллар орқали чуқур ифодалай олган шоирдир. Шеърият соҳасидаги учта маҳаллий ва халқаро мукофот билан тақдирланган. Асосий китоблари: “Юкка ботган лиман”, “Оқшомлар қувончи”, “Уруш», “Замон туйғуси”, “Изтироб”, “Ваъда қилинган дунё”, “Бир инсоннинг ҳаёти”.
ЖУЗЕППЕ УНГАРЕТТИ
ШЕЪРЛАР
Рус тилидан Тоҳир Қаҳҳор таржимаси
ОЧИҚ КУН
Эски туман тарқалгач
бирин-кетин кўринди
порлоқ юлдузлар
Мовий кўкка қараганча
симираман
салқин ҳавони
Шу мангулик
чархи кажрафтор
ичинда
бир адашган
шошган
ҳорғин руҳман мен
ЖОНТАЛАШ
Кўр лайчадай ғингшиб ингиллаб
яшагандан кўра
тўрғайдек
саробларга боққанча чанқоқ
ўлган яхшироқ
Итдан баттар бўлиб минғиллаб
кун кўргандан
битбилдиқ каби
уча-уча тоғ оша овлоқ
бир бўзқирда ўлган яхшироқ
АСКАРЛАР
Совуқ кузда
оғочлардаги
аранг турган
япроқдир улар
САН-МАРТИНО БИНОЛАРИ
Вайрон бўлди уйлар
бинолар
аянч йиқиқ
парча-пурчадан
бошқа ҳеч не қолмади бунда
Суҳбатдошлар
мактубдошлар ҳам
бир-бир ўтиб
қолмади кимса
Аммо қолди ҳар бир юракда
санчилганча бир мозор хочи
Шу юрагим
энг эзилган
энг хароб ўлка
ҲАЙҚИРИШНИ ТЎХТАТИНГ
Ўликларни ўлдирманг ортиқ
ҳайқирманг бас
жим бўлинг энди
Улар ҳақда сўзлаб
урманг дўқ
эшитилмас жавоб
улар йўқ
сўниб битди улар товуши
қадам етмас қабрлар узра
ўсган ўтлар шивирлашига
улар товши кетмиш қовушиб
БОШҚА БИР ТУН
Қора туннинг ич-ичида
муздай қўлларимнинг учи-ла
пайпаслайман
юзимни
Тасаввур этурман
ўзимни
чексизликнинг ичи-ичида
Манба: «Жаҳон адабиёти» журнали,2014, июнь
Жузеппе Унгаретти (Giuseppe Ungaretti; 1888-1970) — таниқли итальян шоири. У Мисрдаги Искандария шаҳрида тугилган. Бу ерда француз мактабини битиргач, Парижда, Сорбонна дорилфунунида ҳуқуқ, адабиёт, фалсафадан таълим олган. Биринчи жаҳон уруши бошлангач, Миланга борган, урушда қатнашган. Урушдан сўнг Римда газеталарда, университетда ишлаган. 1939-1942 йилларда Бразилиядаги Сан-Поло университетида дарс берган. Сўнгра Италияга қайтиб, Римдаги университетда хизмат қилган.
Жузеппе Унгаретти шоир ва олим сифатида 1932 йилдан бошлаб бутун Оврўпога танилди, 1962 йилда Оврўпо Ёзувчилар уюшмаси раиси бўлган. Унгаретти француз символизмидан илҳом олиб, ўз даврини тимсоллар орқали чуқур ифодалай олган шоирдир. Шеърият соҳасидаги учта маҳаллий ва халқаро мукофот билан тақдирланган. Асосий китоблари: “Юкка ботган лиман”, “Оқшомлар қувончи”, “Уруш», “Замон туйғуси”, “Изтироб”, “Ваъда қилинган дунё”, “Бир инсоннинг ҳаёти”.
Juzeppe Ungaretti (Giuseppe Ungaretti; 1888-1970) — taniqli ital`yan shoiri. U Misrdagi Iskandariya shahrida tugilgan. Bu yerda frantsuz maktabini bitirgach, Parijda, Sorbonna dorilfununida huquq, adabiyot, falsafadan ta’lim olgan. Birinchi jahon urushi boshlangach, Milanga borgan, urushda qatnashgan. Urushdan so’ng Rimda gazetalarda, universitetda ishlagan. 1939-1942 yillarda Braziliyadagi San-Polo universitetida dars bergan. So’ngra Italiyaga qaytib, Rimdagi
universitetda xizmat qilgan.
Juzeppe Ungaretti shoir va olim sifatida 1932 yildan boshlab butun Ovro’poga tanildi, 1962 yilda Ovro’po Yozuvchilar uyushmasi raisi bo’lgan. Ungaretti frantsuz simvolizmidan ilhom olib, o’z davrini timsollar orqali chuqur ifodalay olgan shoirdir. She’riyat sohasidagi uchta mahalliy va xalqaro mukofot bilan taqdirlangan. Asosiy kitoblari: “Yukka botgan liman”, “Oqshomlar quvonchi”, “Urush», “Zamon tuyg’usi”, “Iztirob”, “Va’da qilingan dunyo”, “Bir insonning hayoti”.
JUZEPPE UNGARETTI
SHE’RLAR
Rus tilidan Tohir Qahhor tarjimasi
OCHIQ KUN
Eski tuman tarqalgach
birin-ketin ko’rindi
porloq yulduzlar
Moviy ko’kka qaragancha
simiraman
salqin havoni
Shu mangulik
charxi kajraftor
ichinda
bir adashgan
shoshgan
horg’in ruhman men
JONTALASH
Ko’r laychaday g’ingshib ingillab
yashagandan ko’ra
to’rg’aydek
saroblarga boqqancha chanqoq
o’lgan yaxshiroq
Itdan battar bo’lib ming’illab
kun ko’rgandan
bitbildiq kabi
ucha-ucha tog’ osha ovloq
bir bo’zqirda o’lgan yaxshiroq
ASKARLAR
Sovuq kuzda
og’ochlardagi
arang turgan
yaproqdir ular
SAN-MARTINO BINOLARI
Vayron bo’ldi uylar
binolar
ayanch yiqiq
parcha-purchadan
boshqa hech ne qolmadi bunda
Suhbatdoshlar
maktubdoshlar ham
bir-bir o’tib
qolmadi kimsa
Ammo qoldi har bir yurakda
sanchilgancha bir mozor xochi
Shu yuragim
eng ezilgan
eng xarob o’lka
HAYQIRISHNI TO’XTATING
O’liklarni o’ldirmang ortiq
hayqirmang bas
jim bo’ling endi
Ular haqda so’zlab
urmang do’q
eshitilmas javob
ular yo’q
so’nib bitdi ular tovushi
qadam yetmas qabrlar uzra
o’sgan o’tlar shivirlashiga
ular tovshi ketmish qovushib
BOSHQA BIR TUN
Qora tunning ich-ichida
muzday qo’llarimning uchi-la
paypaslayman
yuzimni
Tasavvur eturman
o’zimni
cheksizlikning ichi-ichida
