14 июн — Таниқли ҳофиз Аҳмад Зоҳир таваллуд топган кун

Аҳмад Зоҳир (Зойир)(1947.6.14, Афғонистон, Лағмон вилояти — 1980.6.14, Кобул) — афғон хонандаси, бастакор ва шоир, афғон мусиқий эстрадаси асосчиларидан. Ижодий фаолияти асосан Афғонистон давлат радиоси б-н боғлиқ бўлган (1961—80). Мусиқа услубида Шарқ (айниқса, Ҳиндистон) ва Европа эстрада мусиқа йўналишлари ўзига хос тарзда уйғунлашиб кетган. Шу жумладан, Аҳмад Зоҳир ўзининг ансамбли таркибида ҳинд анъанавий созларидан сетор, танпура, саруд, табла, Европа созларидан труба, гитара ва электрон клавишли чолғуларни моҳирона қўллаган. Бастакор сифатида 100 дан ортиқ қўшиқ яратган. Унинг дилрабо асарлари ўзбек санъаткорлари ижодига ҳам катта таъсир этган. X. Лутфуллаев, Б. Ҳамдамов, Ш. Жўраев, Н. Абдуллаева, Ҳ. Исроилова, С. Қозиева, М. Сатторова, У. Отажонов ва б. Аҳмад Зоҳир қўшиклари («Лайли, Лайли, Лайлижон», «Кужоке», «Боз омади», «Мара, мара, май бидеҳ», «Ёракиман», «Гули сангам» ва б.)ни ўзига хос услубда ижро этганлар.

Абдулла Орипов
АҲМАД  ЗОЙИРНИ ТИНГЛАБ…

Шошмагин, эй, карвон, тўхтагин бир
Сўзлайин эзгулик, шафқат отидан.
То барпо бўлибди кўҳна бу жаҳон,
Карвонлар оҳ чекар ёвлар зотидан.

Шошмагин, эй, карвон, тўхтагин бир
Она Шарқ сеҳри бор жиҳозларингда.
Сенда йиғлаб борар Саъдий навжувон,
Рудакий меҳри бор баёзларингда.

Шошмагин, эй, карвон, тўхтагин бир
Чашми зилол бўлиб дардингни олай.
Ё бир япроқ мисол бўлай соябон,
Сўнгра хазон янглиғ йўлингда қолай.

Шошмагин, эй, карвон, тўхтагин бир
Умидли бу жаҳон ғамга бўлмас ғарқ.
Изингдан термулиб қолмай то нолон,
Қумликлар бағрида ғойиб бўлма, Шарқ.

ЭЙ САРБОН...
Ғазали Саъдии Шерозй

Эй сорбон, оҳиста рон, к-ороми жонам меравад,
В-он дил, ки бо худ доштам бо дилситонам меравад.

Ман мондаам маҳжур аз у, бечораву ранжур аз ў,
Гуи, ки неше дур аз ў, дар устухонам меравад.

Гуфтам ба найрангу фусун пинҳон кунам рози дарун,
Пинҳон намемонад, ки хун бар остонам меравад.

Маҳмил бидор, эй сорбон, тунди макун бо корвон,
К-аз ишқи он сарви равон, гуи, равонам меравад.

У меравад доманкашон, ман заҳри танҳои жашон,
Дигар мапурс аз ман нишон, к-аз дил нишонам меравад.

Баргашт ёри саркашам, бигзошт айши нохушам
Чун мижмаре пуроташам, к-аз сар духонам меравад.

Бо он ҳама бедоди у в-ин аҳди  бебунёди у,
Дар сина дорам ёди у ё бар забонам меравад.

Боз ою дар чашмам нишин, эй дилситони нозанин,
К-ошубу фарёд аз замин бар осмонам меравад.

Шаб то саҳар менагнавам в-андарзи кас мешнавам,
В-ин раҳ на косид меравам, к-аз каф инонам меравад.

Гуфтам: бигирям, то ибил чун ҳар фуру монад ба гил,
В-ин низ натвонам, ки дил бо корвонам меравад.

Сабр аз висоли ёри ман, баргаштан аз дилдори ман,
Гарчи набошад кори ман, ҳам кор аз онам меравад.

Дар рафтани жон аз бадан гўянд ҳар навъе сухан,
Ман худ ба чашми хештан дидам, ки жонам меравад.

Саъди, фиғон аз дасти мо,лойиқ набуд, эй бевафо,
Тоқат намеорам жафо, кор аз фиғонам меравад.