«Хуршид Даврон кутубхонаси» саҳифаларида Умид Алининг адабиётимиз намоёндалари билан қилган суҳбатлари, жаҳон адабиётидан қилган таржималарини мунтазам эълон қилиб бораётганимиздан хабардорсиз. Бугун сизга Умиднинг шеърларини тақдим этмоқдамиз. Ёш дўстимнинг кенг кўламли фаолиятига муваффақиятлар тилаб қоламан.

Умид Али
ШЕЪРЛАР

Умид Али 1978 йили Самарқанд вилояти Самарқанд туманида туғилган. 2001 йили Алишер Навоий номидаги Самарқанд Давлат университетининг ўзбек филологияси факултетини тугатган. 2001-2003 йилларда тумандаги 23-ўрта мактабда она тили ва адабиёт ўқитувчиси, 2003-2012 йиллар мобайнида «Бекажон» газетасида мусаҳҳиҳ, мухбир, бўлим мудири, «Аъло кайфият» журнали бош муҳаррири лавозимларида ишлаган. Ҳозирда «Афросиёб» газетасида фаолият юритмоқда.
«Дилмоҳим», «Кўкка йўл», «Салом, ширин туйғулар» шеърий ва насрий китоблар муаллифи. 2009 йилда элликдан зиёд ўзбек ижодкорлари билан уюштирган суҳбатлари «Кўнгилга сайр» номи билан чоп этилди.

РАНГЛАР ФАЛСАФАСИ

1

ОППОҚ —
Тонгнинг қўлларида эритилган тош.
ҚОРА —
Тун кўзида балқиб, томиб тушган ёш.
САРИҚ —
Куннинг юрагини ўпаётган нур.
ҚИЗИЛ —
Қуёш ботар чоғи чертилган танбур.
ЯШИЛ —
Бу сачраниб кетган майсанинг қони.
КЎК —
У — сўнгги манзил (руҳлар қабристони).

2

Бегард кулги — ОҚ,
Йиғилар — ҚОРА.
Табассум — ОППОҚ,
Кўз ёш — ҚОП-ҚОРА.
Туйғулар — ЯШИЛ,
Ҳислар — ҚИРМИЗИ.
Севги — ЯМ-ЯШИЛ,
Кўнги — НУР (ўзи)
Ҳаёт — бу — МОВИЙ,
Умр — ТИЛЛА РАНГ.
Руҳчи — САМОВИЙ,
Жон эса… БEРАНГ.

***

Мен соғиндим
Ишқ йўлагида
Куз тўшаган хазон баргларни.
Сен-ла кезган мунглуғ дунёда
Суйган эдим азон-дардларни.
Ҳар битта барг-
Кузнинг сураси,
Муҳаббатдай қўнар юракка.
Мен ҳур ошиқ-ишқнинг сараси-
Маҳкум эдим жонни бермакка.
Тийрамоҳниг ялдоларида
Тану жоним қиларди тоат.
Сайд-руҳимнинг садоларида
Янграр эди: «Севги-ибодат».
Мен соғиндим ишқ йўлагида
Куз тўшаган хазонбаргларни…

***

Сафга қўшилмайман,
Мудом яккаман,
Умрим ниҳоясиз-
Ёлғизликка тенг.
Шундай ёлғизманки…
Шамолдай танҳо,
Танҳолик ичра зув
Шимараман енг.
Деманг сиз ҳеч қачон:
«Мен ҳам ягона»,
«Бу қисмат муаллақ
Тангриники», денг.
Мен эса ҳақлиман
«Ёлғиз» дейишга,
Чунки ёлғизлигим
Ҳақиқатга тенг.

***

Бетховенга

Сен куйингда масту аластсан,
Оҳанглардан таралар талъат.
Юрагингга буров солган не-
Оҳангларнинг тортиғи- санъат.
Куй. Мусиқа- ҳаётнинг кони,
Жон риштаси наводир асли.
Наволардан таралган хушбўй-
Баҳорми-йўқ. Бу… ҳур- куй фасли.
Жозибаки… гуллаётир куй,
Осмонлардан баландсан бу пайт.
Мен тушунмай ҳалакман ҳануз,
Бахт қучдингми ё бахт сени, ат?..

ДУО

Бирлашган ҳур кафтлар — ҳавода қайиқ.
Мен унда ўзимни авайлаб туриб,
Сизни ҳам авайлаш илмин ўргандим.

***

Соат…
Ингроқларга тўлади хона.
Лаҳзалар бўйсунмас, девона.
Тўрт девор ичида мунғаяр
Ҳаёт — ўз-ўзига бегона.
Сукунат шифт узра ўрмалар-
Ҳавога қоришар тану жон.
«Оҳ»ларга лиммо-лим бу дайр
Ёрилар,
Ёрилар,
Лек қачон?
Юрак…
Ингроқлари лиммо-лим.

***

Идишмас, идишнинг ичидаги сув бўл
Брюс Ли.
Бир ҳовуч сув…
Тўксанг гиёҳга айланар,
Ер бағри тўлар майсага.
Ичсанг…
Руҳингда унар гиёҳлар.
Шу асно хоҳлагандирсан
Бир ҳовуч сув бўлиб қолишни?!

***

Осмонда осмондай яшайсан,
Мен эса тупроқда тупроқдай.
Қоп-ора юлдузлар ташлайсан-
Дарахтдан узилган япроқдай.
Сен ойни қучоқлаб ухлайсан,
Мен ерга бераман бағримни.
Муз ҳаво таратиб, «уҳ»лайсан,
Чидайман- сочмайман қаримни.
Ўйлайсан: «осмонман-омонман»,
Шунинг-чун сенингми кўнглинг тўқ?
Лекин ҳеч билмайсан, тамоман
Осмон-эр, Ер эса чексиз кўк.
Эй менинг адашган «осмоним»,
Барибир бир куни қайтасан.
Фарёдинг тўзитар самони-
Ўша дам ерга не айтасан?!

***

«Сени худо суйсин, менинг суйганим…»
Эшқобил Шукур

Ҳисларингни авайла, бироқ
Юрагингга инмасин оғриқ.
Биласанки тақдирда фироқ
Битилгандир ҳар недан ортиқ.
Ҳали йўлинг олисдан-олис,
Кўз олдингда пасту баландлар…
Ўз-ўзингни айласанг холис,
Юрагингни гўзаллик бандлар.
Ўз-ўзингга ишон мукаммал,
Орзуларга эрк бергин бу пайт.
Ҳали ҳаёт бўлмаганку ҳал
(Қисматинга битилмаган байт).
Ишонавер, қалбга қулоқ тут:
Бахтдан сира этмагай жудо.
Фақат кутгин, кутгин, яна кут-
Сени суйиб олади Худо.

***

Сен учун тўқиб шеър, битсам ғазаллар,
Кўнглингни қитиқлаб, ифорлар сочсам.
Пойингга тўшасам гуллар, гулбарглар,
Шивирласам ишқдан, юрагим очсам…
Кулсанг, кўзларингда барқ урса ҳаёт,
Умидлар чўғ олса ол юзларингдан.
Нигоҳинг мен учун тузса дил баёт,
Нигоҳинг порласа юлдузларимдан.
Ўйларинг ёзса гар қанотларини,
Мендан ўзгасига бермасанг имкон—
Севги хайр этган мамотларини
Сенда кечирсам бас, бахтлиман жонон.

Шум ҳаётнинг хайрими ё
Кулдими маккор тақдир?!
Қув кўнгилнинг сайрини-ё
Азал деди — бу ҳақдир!
Юрак ботиб ишқ хунига,
Фироқда топди макон.
Муҳаббатнинг шўр кунига
Бўлмади нажот, имкон.
Дийдор насли қиёматдир,
Висол завол, ҳижрон шон.
Севилмоқ ҳам бир омаддир.
Севмоқ — кўнгилли армон.

***

Сени суймаганмидим…
Айтмаганмидим—
Сенга атаб қўйган сўзларни?!
Ишқ туймаганмидинг…
Айтмаганмидинг—
Фақат мен-чун кулсин кўзларинг?!
Қовуштириб кафтларимизни,
Сайр этмаганмидик—
Бахт туҳфа этган паллалар?!
Таратиб дил тафтларимизни,
Хайр этмаганмидик
Бир-биримизга ишқ—
Тиллалар?!
Ёниб йиғламасмидим—
Тўзғитолмай заранг дардларни,
Беун…
Соғиниб йиғламасмидинг…
Аламиингдан тишлаб лабларни,
Тун… кун…
Севгим тилламасмиди?!
Сен-чун яшаб бердим бир умр—
Ёлғиз…
Севгинг қўлламасмиди,
Кўнглим этмаганда илоҳий амр,
Ҳур қиз…
Мени суймаганмидинг?
Сен деб куймаганмидим?!

ТАҚДИР СЎҚМОҒИ

Менинг йўлларим кўп: тошли, адашли,
Товонларга тикан михдай қадашли.
Сўнгсиз йўллар аро кўзлар ҳам ёшли,
Бу тақдир сўкмоғи, тақдир сўқмоғи.

Кўнгил алданса гар ёлғонлари бор,
Қалбга гина, кудрат солғонлари бор.
Ярим йўлда сендан толғонлари бор,
Бу тақдир сўқмоғи, тақдир сўқмоғи.

Меҳр гадосиман. Гадо кўкда моҳ,
Умринг сўнгги қадар бўғзигда минг оҳ,
Ўпкангни тўлдирар пайдо бўлган доғ-
Бу тақдир сўқмоғи, такдир сукмоғи.

Юрагинг қийнама, қўл силта йўлдош,
Иккимизга етар Ҳақ берган бардош.
Бу йўлнинг боши ҳам, охири ҳам тош-
Бу тақдир сўқмоғи, тақдир сўқмоғи

***

Мендан кетган ёр, ҳей!
Мендан кетган ёр!
Айирмасин сизни бахтдан ихтиёр.
Сизни унутмоққа йўқ менда сабот,
Унутмай яшамоқ-энг гўзал ҳаёт.
Тўзимингиз берсин, йиғламайсиз ҳам,
Наҳот сизда бари бекўсту бекам?
Омад пойингизга тўшаляптими,
Орзулар нур сочиб ушаляптими?
Ҳамон баҳордайсиз, ифорли, гулли,
Йўлингизни берсин зафарли, нурли.
Фақат сиздан тилов-менга ачинманг,
Мен бахтга гадомас, бахтга йўлчиман.
Бузса ёв-хаёллар оромингизни,
Асранг қизғанмас дўст-қароғингизни.
Майли нур бўлинг сиз, майли зўр бўлинг,
Кўнгилга бошловчи оппоқ йўл бўлинг.
Фақат унутманг сиз бу шўриш-бошни,
Севиб… севмай қолган ғўргина ёшни.
Мендан кетган ёр, ҳей!
Мендан кетган ёр!
Айирмасин сизни бахтдан ихтиёр!

***

ЭНГ БАХТЛИ АЁЛ

Бу аёлнинг кўзлари ўзга,
Бу аёлнинг дунёлари мўл.
Бу аёлнинг ҳоримас гашти,
Бу аёлнинг қалби-кўкак йўл.
Бу аёлдан ҳорғинлик холи,
Баҳорлари гуллар беомон.
Бу аёлнинг шавқу шонида
Кўринмайди ҳеч қандай армон.
Бунчалар ҳам масрур бу аёл,
Улғаяди бахту иқболи.
Вужудининг тароватидан
Сўниб қолар кузнинг заволи.
Ўйлари ҳам балки шонга лиқ,
Кезар шодон баорий хаёл.
Сиз билмайсиз, айни шу тобда
У ҳаммадан энг бахтли аёл.

***

Сизни унутмоққа уриндим минг бор,
Ўзни чалғитмоққа нелар қилмадим.
Аслида мен кимман-бир кўнгилга зор,
Айтинг, кўнглингизга нечун сиғмадим?
Тонглар отаверди бесабрликда,
Ишқнинг тутқунига айландим бот-бот.
Куним ўтаверди беқадрликда,
Юракка тушмасди гуллаган ҳаёт.
Сиздан туҳфа блди ёнаётган дард-
Ҳажрнинг куйлари ўртанмай қўймас.
Мен мардман, ишқ дея жон бергувчи мард,
Севгидан қонмаган бир кўнгил-тўймас.
Ёрижон, кетяпсиз кўзда ёш билан,
Мен эса тош қотгум ҳур изингиздан.
Дилга тортиқ қилиб ғам, ситам, алам,
Кечиб бормоқдасиз умидингиздан…

***

Ёр бўлди,
ёр-ёр бўлди,
Келинчак тайёр блди.
Менинг телба юрагим
Бир қалбга сайёр бўлди.
Вужуд ўртар, қалб хаста,
Қотиб қолган кўзларим.
Мен ҳамон гул ишқида
Гул ғойиб-айёр бўлди.
Ёр бўлди,
ёр-ёр бўлди,
Келинчак тайёр бўлди.
Менинг ўз узар гулим
Бошқага дилдор бўлди.
Эй малагим, эшитгин,
Қалб пора-порасини.
Менга энди ер эмас,
Осмо-он
Диёр булди.
Ёр бўлди
ёр-ёр бўлди,
Келинчак тайёр бўлди.
Келинчак тайёр бўлди-
Эссиз,
У айёр бўлди.

«Xurshid Davron kutubxonasi» sahifalarida Umid Alining adabiyotimiz namoyondalari bilan qilgan suhbatlari, jahon adabiyotidan qilgan tarjimalarini muntazam e’lon qilib borayotganimizdan xabardorsiz. Bugun sizga Umidning she’rlarini taqdim etmoqdamiz. Yosh do’stimning keng ko’lamli faoliyatiga muvaffaqiyatlar tilab qolaman.

Umid Ali
SHE’RLAR

Umid Ali 1978 yili Samarqand viloyati Samarqand tumanida tug’ilgan. 2001 yili Alisher Navoiy nomidagi Samarqand Davlat universitetining o’zbek filologiyasi fakultetini tugatgan. 2001-2003 yillarda tumandagi 23-o’rta maktabda ona tili va adabiyot o’qituvchisi, 2003-2012 yillar mobaynida «Bekajon» gazetasida musahhih, muxbir, bo’lim mudiri, «A’lo kayfiyat» jurnali bosh muharriri lavozimlarida ishlagan. Hozirda «Afrosiyob» gazetasida faoliyat yuritmoqda.
«Dilmohim», «Ko’kka yo’l», «Salom, shirin tuyg’ular» she’riy va nasriy kitoblar muallifi. 2009 yilda ellikdan ziyod o’zbek ijodkorlari bilan uyushtirgan suhbatlari «Ko’ngilga sayr» nomi bilan chop etildi.

RANGLAR FALSAFASI

1

OPPOQ —
Tongning qo’llarida eritilgan tosh.
QORA —
Tun ko’zida balqib, tomib tushgan yosh.
SARIQ —
Kunning yuragini o’payotgan nur.
QIZIL —
Quyosh botar chog’i chertilgan tanbur.
YASHIL —
Bu sachranib ketgan maysaning qoni.
KO’K —
U — so’nggi manzil (ruhlar qabristoni).

2

Begard kulgi — OQ,
Yig’ilar — QORA.
Tabassum — OPPOQ,
Ko’z yosh — QOP-QORA.
Tuyg’ular — YASHIL,
Hislar — QIRMIZI.
Sevgi — YAM-YASHIL,
Ko’ngi — NUR (o’zi)
Hayot — bu — MOVIY,
Umr — TILLA RANG.
Ruhchi — SAMOVIY,
Jon esa… BERANG.

***

Men sog’indim
Ishq yo’lagida
Kuz to’shagan xazon barglarni.
Sen-la kezgan munglug’ dunyoda
Suygan edim azon-dardlarni.
Har bitta barg-
Kuzning surasi,
Muhabbatday qo’nar yurakka.
Men hur oshiq-ishqning sarasi-
Mahkum edim jonni bermakka.
Tiyramohnig yaldolarida
Tanu jonim qilardi toat.
Sayd-ruhimning sadolarida
Yangrar edi: «Sevgi-ibodat».
Men sog’indim ishq yo’lagida
Kuz to’shagan xazonbarglarni…

***

Safga qo’shilmayman,
Mudom yakkaman,
Umrim nihoyasiz-
Yolg’izlikka teng.
Shunday yolg’izmanki…
Shamolday tanho,
Tanholik ichra zuv
Shimaraman yeng.
Demang siz hech qachon:
«Men ham yagona»,
«Bu qismat muallaq
Tangriniki», deng.
Men esa haqliman
«Yolg’iz» deyishga,
Chunki yolg’izligim
Haqiqatga teng.

***

Betxovenga

Sen kuyingda mastu alastsan,
Ohanglardan taralar tal’at.
Yuragingga burov solgan ne-
Ohanglarning tortig’i- san’at.
Kuy. Musiqa- hayotning koni,
Jon rishtasi navodir asli.
Navolardan taralgan xushbo’y-
Bahormi-yo’q. Bu… hur- kuy fasli.
Jozibaki… gullayotir kuy,
Osmonlardan balandsan bu payt.
Men tushunmay halakman hanuz,
Baxt quchdingmi yo baxt seni, at?..

DUO

Birlashgan hur kaftlar — havoda qayiq.
Men unda o’zimni avaylab turib,
Sizni ham avaylash ilmin o’rgandim.

***

Soat…
Ingroqlarga to’ladi xona.
Lahzalar bo’ysunmas, devona.
To’rt devor ichida mung’ayar
Hayot — o’z-o’ziga begona.
Sukunat shift uzra o’rmalar-
Havoga qorishar tanu jon.
«Oh»larga limmo-lim bu dayr
Yorilar,
Yorilar,
Lek qachon?
Yurak…
Ingroqlari limmo-lim.

***

Idishmas, idishning ichidagi suv bo’l
Bryus Li.
Bir hovuch suv…
To’ksang giyohga aylanar,
Yer bag’ri to’lar maysaga.
Ichsang…
Ruhingda unar giyohlar.
Shu asno xohlagandirsan
Bir hovuch suv bo’lib qolishni?!

***

Osmonda osmonday yashaysan,
Men esa tuproqda tuproqday.
Qop-ora yulduzlar tashlaysan-
Daraxtdan uzilgan yaproqday.
Sen oyni quchoqlab uxlaysan,
Men yerga beraman bag’rimni.
Muz havo taratib, «uh»laysan,
Chidayman- sochmayman qarimni.
O’ylaysan: «osmonman-omonman»,
Shuning-chun seningmi ko’ngling to’q?
Lekin hech bilmaysan, tamoman
Osmon-er, Yer esa cheksiz ko’k.
Ey mening adashgan «osmonim»,
Baribir bir kuni qaytasan.
Faryoding to’zitar samoni-
O’sha dam yerga ne aytasan?!

***

«Seni xudo suysin, mening suyganim…»
Eshqobil Shukur

Hislaringni avayla, biroq
Yuragingga inmasin og’riq.
Bilasanki taqdirda firoq
Bitilgandir har nedan ortiq.
Hali yo’ling olisdan-olis,
Ko’z oldingda pastu balandlar…
O’z-o’zingni aylasang xolis,
Yuragingni go’zallik bandlar.
O’z-o’zingga ishon mukammal,
Orzularga erk bergin bu payt.
Hali hayot bo’lmaganku hal
(Qismatinga bitilmagan bayt).
Ishonaver, qalbga quloq tut:
Baxtdan sira etmagay judo.
Faqat kutgin, kutgin, yana kut-
Seni suyib oladi Xudo.

***

Sen uchun to’qib she’r, bitsam g’azallar,
Ko’nglingni qitiqlab, iforlar sochsam.
Poyingga to’shasam gullar, gulbarglar,
Shivirlasam ishqdan, yuragim ochsam…
Kulsang, ko’zlaringda barq ursa hayot,
Umidlar cho’g’ olsa ol yuzlaringdan.
Nigohing men uchun tuzsa dil bayot,
Nigohing porlasa yulduzlarimdan.
O’ylaring yozsa gar qanotlarini,
Mendan o’zgasiga bermasang imkon—
Sevgi xayr etgan mamotlarini
Senda kechirsam bas, baxtliman jonon.

Shum hayotning xayrimi yo
Kuldimi makkor taqdir?!
Quv ko’ngilning sayrini-yo
Azal dedi — bu haqdir!
Yurak botib ishq xuniga,
Firoqda topdi makon.
Muhabbatning sho’r kuniga
Bo’lmadi najot, imkon.
Diydor nasli qiyomatdir,
Visol zavol, hijron shon.
Sevilmoq ham bir omaddir.
Sevmoq — ko’ngilli armon.

***

Seni suymaganmidim…
Aytmaganmidim—
Senga atab qo’ygan so’zlarni?!
Ishq tuymaganmiding…
Aytmaganmiding—
Faqat men-chun kulsin ko’zlaring?!
Qovushtirib kaftlarimizni,
Sayr etmaganmidik—
Baxt tuhfa etgan pallalar?!
Taratib dil taftlarimizni,
Xayr etmaganmidik
Bir-birimizga ishq—
Tillalar?!
Yonib yig’lamasmidim—
To’zg’itolmay zarang dardlarni,
Beun…
Sog’inib yig’lamasmiding…
Alamiingdan tishlab lablarni,
Tun… kun…
Sevgim tillamasmidi?!
Sen-chun yashab berdim bir umr—
Yolg’iz…
Sevging qo’llamasmidi,
Ko’nglim etmaganda ilohiy amr,
Hur qiz…
Meni suymaganmiding?
Sen deb kuymaganmidim?!

TAQDIR SO’QMOG’I

Mening yo’llarim ko’p: toshli, adashli,
Tovonlarga tikan mixday qadashli.
So’ngsiz yo’llar aro ko’zlar ham yoshli,
Bu taqdir so’kmog’i, taqdir so’qmog’i.

Ko’ngil aldansa gar yolg’onlari bor,
Qalbga gina, kudrat solg’onlari bor.
Yarim yo’lda sendan tolg’onlari bor,
Bu taqdir so’qmog’i, taqdir so’qmog’i.

Mehr gadosiman. Gado ko’kda moh,
Umring so’nggi qadar bo’g’zigda ming oh,
O’pkangni to’ldirar paydo bo’lgan dog’-
Bu taqdir so’qmog’i, takdir sukmog’i.

Yuraging qiynama, qo’l silta yo’ldosh,
Ikkimizga yetar Haq bergan bardosh.
Bu yo’lning boshi ham, oxiri ham tosh-
Bu taqdir so’qmog’i, taqdir so’qmog’i

***

Mendan ketgan yor, hey!
Mendan ketgan yor!
Ayirmasin sizni baxtdan ixtiyor.
Sizni unutmoqqa yo’q menda sabot,
Unutmay yashamoq-eng go’zal hayot.
To’zimingiz bersin, yig’lamaysiz ham,
Nahot sizda bari beko’stu bekam?
Omad poyingizga to’shalyaptimi,
Orzular nur sochib ushalyaptimi?
Hamon bahordaysiz, iforli, gulli,
Yo’lingizni bersin zafarli, nurli.
Faqat sizdan tilov-menga achinmang,
Men baxtga gadomas, baxtga yo’lchiman.
Buzsa yov-xayollar oromingizni,
Asrang qizg’anmas do’st-qarog’ingizni.
Mayli nur bo’ling siz, mayli zo’r bo’ling,
Ko’ngilga boshlovchi oppoq yo’l bo’ling.
Faqat unutmang siz bu sho’rish-boshni,
Sevib… sevmay qolgan g’o’rgina yoshni.
Mendan ketgan yor, hey!
Mendan ketgan yor!
Ayirmasin sizni baxtdan ixtiyor!

***

ENG BAXTLI AYOL

Bu ayolning ko’zlari o’zga,
Bu ayolning dunyolari mo’l.
Bu ayolning horimas gashti,
Bu ayolning qalbi-ko’kak yo’l.
Bu ayoldan horg’inlik xoli,
Bahorlari gullar beomon.
Bu ayolning shavqu shonida
Ko’rinmaydi hech qanday armon.
Bunchalar ham masrur bu ayol,
Ulg’ayadi baxtu iqboli.
Vujudining tarovatidan
So’nib qolar kuzning zavoli.
O’ylari ham balki shonga liq,
Kezar shodon baoriy xayol.
Siz bilmaysiz, ayni shu tobda
U hammadan eng baxtli ayol.

***

Sizni unutmoqqa urindim ming bor,
O’zni chalg’itmoqqa nelar qilmadim.
Aslida men kimman-bir ko’ngilga zor,
Ayting, ko’nglingizga nechun sig’madim?
Tonglar otaverdi besabrlikda,
Ishqning tutquniga aylandim bot-bot.
Kunim o’taverdi beqadrlikda,
Yurakka tushmasdi gullagan hayot.
Sizdan tuhfa bldi yonayotgan dard-
Hajrning kuylari o’rtanmay qo’ymas.
Men mardman, ishq deya jon berguvchi mard,
Sevgidan qonmagan bir ko’ngil-to’ymas.
Yorijon, ketyapsiz ko’zda yosh bilan,
Men esa tosh qotgum hur izingizdan.
Dilga tortiq qilib g’am, sitam, alam,
Kechib bormoqdasiz umidingizdan…

***

Yor bo’ldi,
yor-yor bo’ldi,
Kelinchak tayyor bldi.
Mening telba yuragim
Bir qalbga sayyor bo’ldi.
Vujud o’rtar, qalb xasta,
Qotib qolgan ko’zlarim.
Men hamon gul ishqida
Gul g’oyib-ayyor bo’ldi.
Yor bo’ldi,
yor-yor bo’ldi,
Kelinchak tayyor bo’ldi.
Mening o’z uzar gulim
Boshqaga dildor bo’ldi.
Ey malagim, eshitgin,
Qalb pora-porasini.
Menga endi yer emas,
Osmo-on
Diyor buldi.
Yor bo’ldi
yor-yor bo’ldi,
Kelinchak tayyor bo’ldi.
Kelinchak tayyor bo’ldi-
Essiz,
U ayyor bo’ldi.