Саҳифаларимизда иқтидорли ёш шоир Рафиқ Сайдулло қаламига мансуб шеърлару таржималарни ўқигансиз. Яқин кунларда унинг таниқли шоир Иосиф Бродский ижодидан ўзбекчалаштирган туркум билан танишасиз, бугун эса Рафиқнинг олис Шимол кенгликларида ёзилган янги шеърларини тақдим этмоқдамиз.
Рафиқ Сайдулло
ШЕЪРЛАР
ШИМОЛ
1
нафис пардаларда сасланади куз
шивирлашгинг келар бир ширин
шу қадар сокинки унга тақлидан
балки фақат чинқириш мумкин
етаклайди қўллар энг нафис
оқсоқланиб борарсан шошиб
яна ўша кузга тақлидан
яланг оёқларинг
поябзалдан ташқари тошиб
сен не тонгки
ўша кунлар журъат топасан
шеър ёзишдек уятсизликка…
2
Мана, ўтирибди қаҳва симириб,
борган сари мудроқ, тунд борган сари.
Дераза орти қор ёғар бўралаб,
ундан нари, қора қаҳвадан нари.
Новдалар кўмилиб боради қорга,
совуқ қотган каптарлар қор чўқийди.
Бу ерга ўғринча кириб олган у ‒
қор одам исиниб, китоб ўқийди…
…ногоҳ эрий бошлар унинг юраги,
ногоҳ каптарларга ачина бошлар:
«Каптарлар… Новдалар… Онам бармоқлари…»
Ногоҳ бор вужудидан тўкилар ёшлар!..
Она юрт баҳорларин эслаган пайтлар
қировли қишлари олис нақадар!
Буни ким билар, ким билмайди бироқ:
қор одам бўлганинг минг бор яхшироқ.
3
Қор ёғар оҳиста, гоҳ тиниб…
Мезбондай тутар қиш ўзини.
Апрел оёқланарки тобора,
кўрмадик кўкламнинг юзини.
Кун ора қуёш бўй чўзаркан,
нурларин ёғдираркан, энди
бўлмасин қанча серилтифот,
сиғинди, барибир, сиғинди!
Бораман жадаллаб, бепарво…
Ўзимча оламан ўчимни:
бу «сурбет» фаслга қасдма-қасд,
меҳмондай тутмайман ўзимни.
ҒАМГИН ҚЎҒИРЧОҚЛАР УСТАСИ
Ишикава Такубоку хотирасига
1
Ғамгин қўғирчоқлар
очиқ яраларин беркитиб,
жилмаяр ҳар ўткинчига.
Уларнинг чеҳрасида
ўзи шаффоф,
бироқ синиқ ойна каби
табассум зоҳир.
2
Уста ўз умрини
бўлиб берди юзлаб қўғирчоқларга:
юзлаб умрларга эгалик қилди.
Жуда узоқ яшади у
ва барибир ўлмади…
***
Нафиса Омонга
Денгизлар бағрида чағалай
олислаб -олислаб учадир…
Қўлларинг етмаган ул олис
осмонлар қалбингга кўчадир.
Қалбингга кўчадир бир мовий
тиниқлик, саболар, ғунчалар.
Орзиқиб кетасан, шодланиб…
Шунчалар ҳурсан сен, шунчалар,
осмонлар қадар қалб эгаси.
ЎҒИЛ
пианино чаларди ўғли
тиним билмай ўша вақтлари
олиб берган эди дўкондан
барча бошқа оталар каби
энди бу оқ қора тугмалар
мушук еган қуш патларидек
ўғлининг унга деб қолдирган
конвертга солинган хатларидек
кўринар тўйдириб жонидан
тегингани юрак бормайди
унутгиси келади бироқ
уни сотиб юборолмайди
НОМА
1 (ҚОҒОЗ)
Қуюқ туман пардаси-
қоғоз ичра телбавор,
сен бор дунёларни
туш кўраман мен.
Деворингга ос:
бир кун бошим урилсин…
Сен-ла бедорликни
хуш кўраман мен!
2 (ҚУШ)
Учиб кетмаётганди,
ўтирмаган эди шохда,
ўлиб ётмаган эди.
Осмон йўқ эди,
дарахт йўқ эди,
йўқ эди замин.
Яна бир гап:
қуш эмасди у.
3 (ҚОҒОЗ ҚУШ)
Шунчаки, ўйин учун
қоғоз қуш яса,
улоқтиргин уйнинг
деразасидан.
Зарра ачинмагин ва
қоғоз қушлар ҳам
уча олар дея
ишон, розиман.
2016 йил 31 декабр.
…сония, дақиқа, соат, кун,
ҳафта, ой, йил…
Сарҳад билмайди бу вақт.
…кечадан аввалги кун,
кеча, бугун…
«Эртага…» дейишга
тилинг борса, бахт!
***
Абдулазизхон Акрамовга
Осмон дилхун созини чалар
қанот бериб ором қушига.
Ложувард томчилар киради
шоир қаламининг тушига.
Деразага урилар шаррос,
уйғотмоқчи бўлар жонфиғон.
Шоир эса ором олар жим
ва нени туш кўрар…
Ноаён.
Sahifalarimizda iqtidorli yosh shoir Rafiq Saydullo qalamiga mansub she’rlaru tarjimalarni o‘qigansiz. Yaqin kunlarda uning taniqli shoir Iosif Brodskiy ijodidan o‘zbekchalashtirgan turkum bilan tanishasiz, bugun esa Rafiqning olis Shimol kengliklarida yozilgan yangi she’rlarini taqdim etmoqdamiz.
Rafiq Saydullo
SHE’RLAR
SHIMOL
1
nafis pardalarda saslanadi kuz
shivirlashging kelar bir shirin
shu qadar sokinki unga taqlidan
balki faqat chinqirish mumkin
yetaklaydi qo‘llar eng nafis
oqsoqlanib borarsan shoshib
yana o‘sha kuzga taqlidan
yalang oyoqlaring
poyabzaldan tashqari toshib
sen ne tongki
o‘sha kunlar jur’at topasan
she’r yozishdek uyatsizlikka…
2
Mana, o‘tiribdi qahva simirib,
borgan sari mudroq, tund borgan sari.
Deraza orti qor yog‘ar bo‘ralab,
undan nari, qora qahvadan nari.
Novdalar ko‘milib boradi qorga,
sovuq qotgan kaptarlar qor cho‘qiydi.
Bu yerga o‘g‘rincha kirib olgan u ‒
qor odam isinib, kitob o‘qiydi…
…nogoh eriy boshlar uning yuragi,
nogoh kaptarlarga achina boshlar:
«Kaptarlar… Novdalar… Onam barmoqlari…»
Nogoh bor vujudidan to‘kilar yoshlar!..
Ona yurt bahorlarin eslagan paytlar
qirovli qishlari olis naqadar!
Buni kim bilar, kim bilmaydi biroq:
qor odam bo‘lganing ming bor yaxshiroq.
3
Qor yog‘ar ohista, goh tinib…
Mezbonday tutar qish o‘zini.
Aprel oyoqlanarki tobora,
ko‘rmadik ko‘klamning yuzini.
Kun ora quyosh bo‘y cho‘zarkan,
nurlarin yog‘dirarkan, endi
bo‘lmasin qancha seriltifot,
sig‘indi, baribir, sig‘indi!
Boraman jadallab, beparvo…
O‘zimcha olaman o‘chimni:
bu «surbet» faslga qasdma-qasd,
mehmonday tutmayman o‘zimni.
G‘AMGIN QO‘G‘IRCHOQLAR USTASI
Ishikava Takuboku xotirasiga
1
G‘amgin qo‘g‘irchoqlar
ochiq yaralarin berkitib,
jilmayar har o‘tkinchiga.
Ularning chehrasida
o‘zi shaffof,
biroq siniq oyna kabi
tabassum zohir.
2
Usta o‘z umrini
bo‘lib berdi yuzlab qo‘g‘irchoqlarga:
yuzlab umrlarga egalik qildi.
Juda uzoq yashadi u
va baribir o‘lmadi…
***
Nafisa Omonga
Dengizlar bag‘rida chag‘alay
olislab -olislab uchadir…
Qo‘llaring yetmagan ul olis
osmonlar qalbingga ko‘chadir.
Qalbingga ko‘chadir bir moviy
tiniqlik, sabolar, g‘unchalar.
Orziqib ketasan, shodlanib…
Shunchalar hursan sen, shunchalar,
osmonlar qadar qalb egasi.
O‘G‘IL
pianino chalardi o‘g‘li
tinim bilmay o‘sha vaqtlari
olib bergan edi do‘kondan
barcha boshqa otalar kabi
endi bu oq qora tugmalar
mushuk yegan qush patlaridek
o‘g‘lining unga deb qoldirgan
konvertga solingan xatlaridek
ko‘rinar to‘ydirib jonidan
tegingani yurak bormaydi
unutgisi keladi biroq
uni sotib yuborolmaydi
NOMA
1 (QOG‘OZ)
Quyuq tuman pardasi-
qog‘oz ichra telbavor,
sen bor dunyolarni
tush ko‘raman men.
Devoringga os:
bir kun boshim urilsin…
Sen-la bedorlikni
xush ko‘raman men!
2 (QUSH)
Uchib ketmayotgandi,
o‘tirmagan edi shoxda,
o‘lib yotmagan edi.
Osmon yo‘q edi,
daraxt yo‘q edi,
yo‘q edi zamin.
Yana bir gap:
qush emasdi u.
3 (QOG‘OZ QUSH)
Shunchaki, o‘yin uchun
qog‘oz qush yasa,
uloqtirgin uyning
derazasidan.
Zarra achinmagin va
qog‘oz qushlar ham
ucha olar deya
ishon, roziman.
2016 yil 31 dekabr.
…soniya, daqiqa, soat, kun,
hafta, oy, yil…
Sarhad bilmaydi bu vaqt.
…kechadan avvalgi kun,
kecha, bugun…
«Ertaga…» deyishga
tiling borsa, baxt!
***
Abdulazizxon Akramovga
Osmon dilxun sozini chalar
qanot berib orom qushiga.
Lojuvard tomchilar kiradi
shoir qalamining tushiga.
Derazaga urilar sharros,
uyg‘otmoqchi bo‘lar jonfig‘on.
Shoir esa orom olar jim
va neni tush ko‘rar…
Noayon.
