Хуршид Давроннинг шундай дардли шеърлари борки, уларни ўқиганда тамоғингга йиғи тиқилиб келади. Ана шундай шеърлардан бири «Шоирнинг онаси»дир. Мен бу шеърни ён дафтаримга ёзиб қўйганман. Баъзан онамни эсласам, бирдан шеърни ўқигим келиб қолади, ўқийману дардларим равшанлашади ( Доктор Зуннур Исмоил суҳбатидан).

Хуршид Даврон
ШОИРНИНГ ОНАСИ

Она келиб олис қишлоқдан
Ўғли билан яшай бошлади
Ва дастурхон ёзилган чоқда
Ширмой ноннинг четин тишлади.

Ювиб берди бир бозор кирни,
Сувлар қуйди сўлган гулларга.
Неваралар боғчадан қайтгач,
Эртак айтиб берди уларга.

Аммо, тунлар, хона бурчида
Суйган ўғли пичир-пичирлаб
Шеър ёзган пайт тутун ичида
Ўтирарди юрак ҳовучлаб,

Ўтирарди хавотир билан,
Қўрқар эди нафас олишга.
Хуррак тортиб қўймайин дея
Бош қўярди тонгда болишга.

Аммо бир кун мазаси қочиб,
Кўз олдида ёруғлик сўнди.
Қўлларидан тушиб кетди-ю,
Чил-чил бўлиб пиёла синди.

Ўша заҳот ҳушига қайтди,
Чайқаларди ўнгида олам.
У югуриб чиққан ўғлига
Шивирлади: «Кетайми, болам?»

   Xurshid Davronning shunday dardli she’rlari borki, ularni o’qiganda tamog’ingga yig’i tiqilib keladi. Ana shunday she’rlardan biri «Shoirning onasi»dir. Men bu she’rni yon daftarimga yozib qo’yganman. Ba’zan onamni eslasam, birdan she’rni o’qigim kelib qoladi, o’qiymanu dardlarim ravshanlashadi (Doktor Zunnur Ismoil suhbatidan).

Xurshid Davron
SHOIRNING ONASI

Ona kelib olis qishloqdan
O’g’li bilan yashay boshladi
Va dasturxon yozilgan choqda
Shirmoy nonning chetin tishladi.

Yuvib berdi bir bozor kirni,
Suvlar quydi so’lgan gullarga.
Nevaralar bog’chadan qaytgach,
Ertak aytib berdi ularga.

Ammo, tunlar, xona burchida
Suygan o’g’li pichir-pichirlab
She’r yozgan payt tutun ichida
O’tirardi yurak hovuchlab,

O’tirardi xavotir bilan,
Qo’rqar edi nafas olishga.
Xurrak tortib qo’ymayin deya
Bosh qo’yardi tongda bolishga.

Ammo bir kun mazasi qochib,
Ko’z oldida yorug’lik so’ndi.
Qo’llaridan tushib ketdi-yu,
Chil-chil bo’lib piyola sindi.

O’sha zahot hushiga qaytdi,
Chayqalardi o’ngida olam.
U yugurib chiqqan o’g’liga
Shivirladi: «Ketaymi, bolam?»