3 январ — Ҳазрат Мир Алишер Навоий хотираси куни

     3 январь улуғ бобомиз хотирасини ёд этиш куни тарзида бугунги авлодлар учун анъанага айланишини жуда жуда истардим. Оиласи ва фарзанди бўлмаган Алишер Навоийнинг меросчилари,ҳар қадамда мақтаниб юрганимиздек,маълум маънода,унинг фарзандлари эканмиз, бобомиз хотирасини ёд этиш ва авайлаш бизнинг маънавий бурчимиз ва буюк ватандошимиз олдидаги қарзимиздир.

Хуршид Даврон
АЛИШЕР НАВОИЙГА БАҒИШЛОВ

БЕШ АСР – БЕШ ЛАҲЗА

“ХАМСА”нинг 500 йиллигига

Беш аср – беш лаҳза мангулик учун,
Даҳо сўзи вақтга қилмас эътибор.
Ўлимдан олар у ҳаётнинг ўчин,
Бало-ю қазолар унга қилмас кор.

Гар ўзбек умримни қандай яшадим,
Деб кечган йўлига назар ташласа,
Қуёшлар макони Асқартоғдайин
Уфқни тўсганча юксалар “Хамса”.

“Хамса” – бу, Навоий панжаси эрур,
Халқини зулматдан тўсиб тургувчи,
“Хамса” – бу, Навоий кўзидаги нур,
Чўғлари дилларга тушиб тургувчи.

У – Навоий кўкси, халқини хундор,
Қора қисматлардан тўсгувчи қалқон,
“Хамса” сўзларида телба олов бор,
Ўқисанг, кўксингда жўшади вулқон.

Беш аср, ўн аср – мезон эмас Вақт,
Мезон тирикликдир,
Мезон – шу ҳаёт.
Бу қадим сўзлардан қўрққан ёғийлар
Токи тирик экан, “Хамса” барҳаёт.

Ҳамон кўзларимни тиксам қоғозга,
Занжирни узар-да озод бўлар шер.
Менинг ҳасратимга ҳайрат қўшади.
Навоий қалбидан қалқиб чиққан шеър.

Ҳамон ҳаяжонга тўла тунлари
Аччиқ изтиробга беролмасдан дош.
Ўт каби куйдириб ўтар юзимни
Навоий кўзидан қалқиб чиққан ёш.

“Хамса” – бу, бамисли биз тушган кема,
Олисдан-олисга бормоқда сузиб,
У – қўшин, Навоий, келажак дея
Бормоқда сўзлардан беш черик тузиб.

Бугун Навоийнинг меҳрга тўла
Кафти бўлиб силар бошимизни у,
Шу сабаб олдинга юрмоққа далда
Берар у – кўзларни чулғаса қайғу.

Шу сабаб сўзфуруш, юртфурушларга
Қарши одил жангга ҳаёт чорласа,
Тап тортмай чиққан чоқ жанггоҳларга биз,
Ортда қўшиндайин юксалар “Хамса”.

Қаршимда кўраман ёдгорларни ман,
Кўраман макрли ёсуманларни,
Токи сен борсан-ки, “Хамса”, енгаман,
Енгаман жанг чоғи шум душманларни.

Жангда чекинмоқ ёт!
Жангга киргин, шеър!
Бу жангда ғолиб бўл, ё бўлгин қурбон
Ахир, тингла, ортдан эшитилмоқда
Навоий нафаси – толғин, паришон.

Сен ортга қайрилиб қарама, токи
Сени қийнамасин бобомнинг кўзи.
Сен олдга интилгин, олдинда янграр
Мангулик тимсоли – Шоирнинг сўзи!

1985

3 yanvar — Hazrat Mir Alisher Navoiy xotirasi kuni

3 yanvar` ulug’ bobomiz xotirasini yod etish kuni tarzida bugungi avlodlar uchun an’anaga aylanishini juda juda istardim. Oilasi va farzandi bo’lmagan Alisher Navoiyning meroschilari,har qadamda maqtanib yurganimizdek,ma’lum ma’noda,uning farzandlari ekanmiz, bobomiz xotirasini yod etish va avaylash bizning ma’naviy burchimiz va buyuk vatandoshimiz oldidagi qarzimizdir.

Xurshid Davron
ALISHER NAVOIYGA BAG’ISHLOV

BESH ASR – BESH LAHZA

“XAMSA”ning 500 yilligiga

Besh asr – besh lahza mangulik uchun,
Daho so’zi vaqtga qilmas e’tibor.
O’limdan olar u hayotning o’chin,
Balo-yu qazolar unga qilmas kor.

Gar o’zbek umrimni qanday yashadim,
Deb kechgan yo’liga nazar tashlasa,
Quyoshlar makoni Asqartog’dayin
Ufqni to’sgancha yuksalar “Xamsa”.

“Xamsa” – bu, Navoiy panjasi erur,
Xalqini zulmatdan to’sib turguvchi,
“Xamsa” – bu, Navoiy ko’zidagi nur,
Cho’g’lari dillarga tushib turguvchi.

U – Navoiy ko’ksi, xalqini xundor,
Qora qismatlardan to’sguvchi qalqon,
“Xamsa” so’zlarida telba olov bor,
O’qisang, ko’ksingda jo’shadi vulqon.

Besh asr, o’n asr – mezon emas Vaqt,
Mezon tiriklikdir,
Mezon – shu hayot.
Bu qadim so’zlardan qo’rqqan yog’iylar
Toki tirik ekan, “Xamsa” barhayot.

Hamon ko’zlarimni tiksam qog’ozga,
Zanjirni uzar-da ozod bo’lar sher.
Mening hasratimga hayrat qo’shadi.
Navoiy qalbidan qalqib chiqqan she’r.

Hamon hayajonga to’la tunlari
Achchiq iztirobga berolmasdan dosh.
O’t kabi kuydirib o’tar yuzimni
Navoiy ko’zidan qalqib chiqqan yosh.

“Xamsa” – bu, bamisli biz tushgan kema,
Olisdan-olisga bormoqda suzib,
U – qo’shin, Navoiy, kelajak deya
Bormoqda so’zlardan besh cherik tuzib.

Bugun Navoiyning mehrga to’la
Kafti bo’lib silar boshimizni u,
Shu sabab oldinga yurmoqqa dalda
Berar u – ko’zlarni chulg’asa qayg’u.

Shu sabab so’zfurush, yurtfurushlarga
Qarshi odil jangga hayot chorlasa,
Tap tortmay chiqqan choq janggohlarga biz,
Ortda qo’shindayin yuksalar “Xamsa”.

Qarshimda ko’raman yodgorlarni man,
Ko’raman makrli yosumanlarni,
Toki sen borsan-ki, “Xamsa”, yengaman,
Yengaman jang chog’i shum dushmanlarni.

Jangda chekinmoq yot!
Jangga kirgin, she’r!
Bu jangda g’olib bo’l, yo bo’lgin qurbon
Axir, tingla, ortdan eshitilmoqda
Navoiy nafasi – tolg’in, parishon.

Sen ortga qayrilib qarama, toki
Seni qiynamasin bobomning ko’zi.
Sen oldga intilgin, oldinda yangrar
Mangulik timsoli – Shoirning so’zi!

1985