Хуршиджон! Бахтинисо ҳақидаги барча нарсалар учун сизга раҳмат… Мен ҳам жим қололмадим. Шоира синглимга нималардир дегим келди. Эҳтиром билан, Абдунаби.
Абдунаби БОЙҚЎЗИЕВ
БАХТИНИСОГА МАКТУБ
Бахтинисо!
Айланиб кетай сендан! Нима қилиб қўйдинг, а?
“Мен, ёмғир ва Худо” деб номлаган бадиангдан юракларим қон бўлди, синглим! “Нима ёзганингни билмай” ёзиб қўйган сатрларингдан жигарларим эзилди. Тўғриси, буюк шоира Ҳалима Аҳмад қизи “Китоб дунёси”да сендан “Менга Қуёшни юбор”, деб илтижо қилганида, ким экан, ўша мунаввара, деб ажаблангандим. Шеърларингни ўқигач, сенинг кўнглингда ҳақиқатан, жуда нурли, бениҳоя сахий Қуёшли олам борлигига ишондим. Қалбинг қуёшларига ҳаваслар қилдим.
Тўғри, мен сенинг “оғриқлар”ингни сўз санъаткорлари Хуршид Даврон, Эшқобил Шукур, Ҳалима Аҳмад, Шуҳрат Дарёлардан сўнгроқ фаҳм этдим. Шундай бўлса ҳам… кўнглингга олмагину… кўзларим беихтиёр қувнаб кетди. Ва, ўзимни ўзим адабиётимизга шундай нурли оғриқ кириб келгани билан табрикладим. Бу оғриқ насримизга, шериятимизга муборак бўлсин, дедим.
Қўли анчадан буён тузукроқ пул кўрмаган, майда “чақа”ларга ўрганиб қолган гадонинг кафтига бирдан, ўн минг ёки эллик мингталикни тутқазиб кетишса, билсанми, нима бўлади? Билмайсан-да! У гадо энди, девона бўп қолади. Сенинг “қуёшчаларинг”дан баҳра олгач, ёмби топиб олган девонадай бўлиб юрибман. Ва, сенинг жисмоний оғриқларинга шифолар, қалбингдаги шеърият дардига эса сафолар тилаяпман.
Сен “бахт бўлмасанг ҳам, Бахтинисосан”. Бахтинг шундаки, “Қулаб тушган йиқилмассан, йиқилмассан…”. “Бағрингни хувиллатиб кетаётган фурсатларни” ёмби туйғуларга, “ичингдаги ху-ув қалтироқларни” мунгли ва гўзал мисраларга айлантириб, ижод аҳлининг ҳавасларини келтириб яша! Ўзинг айтганингдай:
Бир кунлар келади. Танҳо сен учун,
Хатто хаёл боғинг бўлади сўлим.
Фақат сен ҳозирча чўкиб кетмагил,
Фақат сен ҳозирча йиғлама, “синглим”!
Меҳр билан, аканг Абдунаби БОЙҚЎЗИЕВ.
11.09.2017
Абдунаби Бойқўзиев 1954 йил 15 ноябрда Андижон вилоятининг Избоскан туманида туғилган. Тошкент давлат (бугунги Миллий) университетини тамомлаган (1983). Турли йилларда Ғафур Ғулом номли адабиёт ва санъат нашриётида, «Муштум» журналида, «Совет Ўзбекистони», «Халқ сўзи», «Оила ва жамият», «Шарқ ҳафтаномаси» газеталарида, Ўзбекистон Республикаси Президенти девонида, Ўзбекистон ОАВни қўллаб-қувватлаш жамғармасида ишлаган. Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасининг аъзоси.
“Ғуборингни ёзгайман”, “Сени излаб келдим”, “Ўзбекнаво юлдузлари”, “Жудолиғ дашти”, “Кўзлари дарёйим!..”, “Дилхирож туйғулар”, “Беш наво”, “Беш сўмлик кеккайиш”, “Чўли ироғим” номли шеърий, ҳажвий-юмористик ва публицистик китоблари чоп этилган.
Xurshidjon! Baxtiniso haqidagi barcha narsalar uchun sizga rahmat… Men ham jim qololmadim. Shoira singlimga nimalardir degim keldi. Ehtirom bilan, Abdunabi.
Abdunabi BOYQO‘ZIYEV
BAXTINISOGA MAKTUB
Baxtiniso!
Aylanib ketay sendan! Nima qilib qo‘yding, a?
“Men, yomg‘ir va Xudo” deb nomlagan badiangdan yuraklarim qon bo‘ldi, singlim! “Nima yozganingni bilmay” yozib qo‘ygan satrlaringdan jigarlarim ezildi. To‘g‘risi, buyuk shoira Halima Ahmad qizi “Kitob dunyosi”da sendan “Menga Quyoshni yubor”, deb iltijo qilganida, kim ekan, o‘sha munavvara, deb ajablangandim. She’rlaringni o‘qigach, sening ko‘nglingda haqiqatan, juda nurli, benihoya saхiy Quyoshli olam borligiga ishondim. Qalbing quyoshlariga havaslar qildim.
To‘g‘ri, men sening “og‘riqlar”ingni so‘z san’atkorlari Xurshid Davron, Eshqobil Shukur, Halima Ahmad, Shuhrat Daryolardan so‘ngroq fahm etdim. Shunday bo‘lsa ham… ko‘nglingga olmaginu… ko‘zlarim beixtiyor quvnab ketdi. Va, o‘zimni o‘zim adabiyotimizga shunday nurli og‘riq kirib kelgani bilan tabrikladim. Bu og‘riq nasrimizga, sheriyatimizga muborak bo‘lsin, dedim.
Qo‘li anchadan buyon tuzukroq pul ko‘rmagan, mayda “chaqa”larga o‘rganib qolgan gadoning kaftiga birdan, o‘n ming yoki ellik mingtalikni tutqazib ketishsa, bilsanmi, nima bo‘ladi? Bilmaysan-da! U gado endi, devona bo‘p qoladi. Sening “quyoshchalaring”dan bahra olgach, yombi topib olgan devonaday bo‘lib yuribman. Va, sening jismoniy og‘riqlaringa shifolar, qalbingdagi she’riyat dardiga esa safolar tilayapman.
Sen “baxt bo‘lmasang ham, Baxtinisosan”. Baxting shundaki, “Qulab tushgan yiqilmassan, yiqilmassan…”. “Bag‘ringni xuvillatib ketayotgan fursatlarni” yombi tuyg‘ularga, “ichingdagi xu-uv qaltiroqlarni” mungli va go‘zal misralarga aylantirib, ijod ahlining havaslarini keltirib yasha! O‘zing aytganingday:
Bir kunlar keladi. Tanho sen uchun,
Xatto xayol bog‘ing bo‘ladi so‘lim.
Faqat sen hozircha cho‘kib ketmagil,
Faqat sen hozircha yig‘lama, “singlim”!
Mehr bilan, akang Abdunabi BOYQO‘ZIYEV.
11.09.2017
Abdunabi Boyqo‘ziyev 1954 yil 15 noyabrda Andijon viloyatining Izboskan tumanida tug‘ilgan. Toshkent davlat (bugungi Milliy) universitetini tamomlagan (1983). Turli yillarda G‘afur G‘ulom nomli adabiyot va san’at nashriyotida, «Mushtum» jurnalida, «Sovet O‘zbekistoni», «Xalq so‘zi», «Oila va jamiyat», «Sharq haftanomasi» gazetalarida, O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti devonida, O‘zbekiston OAVni qo‘llab-quvvatlash jamg‘armasida ishlagan. O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasining a’zosi.
“G‘uboringni yozgayman”, “Seni izlab keldim”, “O‘zbeknavo yulduzlari”, “Judolig‘ dashti”, “Ko‘zlari daryoyim!..”, “Dilxiroj tuyg‘ular”, “Besh navo”, “Besh so‘mlik kekkayish”, “Cho‘li irog‘im” nomli she’riy, hajviy-yumoristik va publitsistik kitoblari chop etilgan.
