Ўзбек шоиралари даврасида Гулчеҳра Муродалиеванинг ҳам ўзига хос ўрни бор. Бугун унинг янги шеърларини мамнуният билан тақдим этамиз.

Гулчеҳра МУРОДАЛИЕВА
МУҲАББАТ – ДУНЁГА ТАШЛАНГАН ҲУКМ!..

* * *

Шафтолилар тунларни йиртди.
Сочларимни тўзғитди шамол…
Дилни ўртаб бир соғинч оқди –
Шивирладинг неларни, шамол?..
Йўқ!
Биз бундай келишмагандик –
Бу ҳазилинг менга…
Ёқмади!..

* * *

“Ўлиш ёки қолиш!” –
Енгди оғриқ жон…
Гамлетнинг энг сўнгги изтиробидай.
…Ҳаёт қандай ширин,
Ҳаёт – қандай соз! –
Менда ундан ортиқ не бор,
Эй, ўлим?!

Дилдан кишанларни парчинлайверар
Асрлар қаъридан ўтган бу ҳужум:
Муҳаббат – юракнинг туғилишидир;
Муҳаббат – дунёга ташланган ҳукм!..

* * *

Опам Гулнорага

У – совуқ нигоҳлар бир кун ёнгуси!..
Бу ожиз ғамлардан бўлмагай асар.
Сенинг кўзларингда мангу қолгуси
Бойчечак аталмиш бу Баҳор – ғазал…
Маъюсгинам менинг,
Гулгинам менинг,
Юракларга сиғмас Куйгинам менинг.

Дунё дунёлигин қилади бир кун, –
Одам Одамлигин билади бир кун…
Ўзининг шу қадар қадрини топган
Муҳаббат пойингда ўлади бир кун!..
Мунисгинам менинг,
Ғамхорим менинг,
Яшай олмоқ учун даркорим менинг.

“Ҳеч ким тушунмаган мени сенчалик” –
Бўғзимдан юракка қайтади сўзлар.
Тансиқ меҳр бўлиб, жонга-жон бўлиб,
Тонглар ишқ қўшиғин куйласин кўзлар!
Маъсумгинам менинг,
Азизам менинг,
Армонидай улуғ нафисам менинг.

Опагинам менинг –
Дардгинам менинг…

* * *

Менга… қара.
Бир марта қара –
Кўзларимда дардлар ситилган.
Мен мажнунтол эмасман, ахир –
Ишқи оқар сувга айтилган!..
Менга қара – бир марта қара.

Бугун кетдим мен ўз йўлимда –
Сўзларимнинг бағри сўкилган.
Боролмасман сенинг изингдан –
Изларингга кўнгил тўкилган…
Менга қара.
Бир марта, қара…

Ёдлаш – оғриқ.
Ёдлаш бу – қийноқ.
Излар йиғлар қорда – қайтилган.
Йўқ!
Сен мени ёдлама! Бироқ…
Менга қара.
Бир марта – қара.

* * *

Бўтакўзнинг сокин термулишида
Бир ҳасрат бор эди – ишққа мунтазир!
Унинг ҳар кўзида қайғу гулларди,
Менинг ҳар кунимда йиғларди туйғу…

Кетолдим.
Ёмғирлар ёғди, – тинмади.
Учолдим!..
Ортимдан ҳорди сўник руҳ!
…Бу тун зор кўнглимни негаям чертдинг,
Эй, бир тутам қайғу,
Эй, бир тутам нур?!

* * *

Бир кун Тангри қилса иноят:
Қўйса не бор, қадрига қараб, –
Уйда ўтирарди итлар ҳам
гўзал қизлар каби соч тараб!

Тулки одам бўларди қарийб,
Илон – хоқонликка даъвогар.
Осмонларда фаришта каби
учиб юрар эди ҳар бир ғар!

…Тўрт томоним қибла бўлса-ю
Етиб келса менинг ҳам галим,
Ётар эдим пойингда Сенинг
энг кераксиз матоҳ сингари…

* * *

Ахир, не бор йиғлагулик?
Ромиз Равшан

Бу дунё тўрт кун, – ўтгулик,
Оларинг тўкиб кетгулик.
Бўлмас оҳингга етгулик… –
Бунда не бор йиғлагулик?..

Суйдинг дили сомонларни,
Қалбмас, сўзи омонларни…
Кўнглинг бузган ёмонларми? –
Ахир, не бор йиғлагулик?

Айт, не эди гуноҳларинг, –
Бу оламни сўроқладинг?..
…Ой кундузни ўроқлади, –
Ахир, не бор йиғлагулик?!

Бу дунё тўрт кун, – ўтгулик…

* * *

Озорларим менинг, сўнгсиз озорларим, –
Дил кўшкида гир вайрона мозорларим…
Мозоримда тинмаётган оҳ-зорларим,
“Воҳ, дил” десам, – кўзи очиқ ғорларим!..

Озорларим, – ғамзорларим, йўқ-борларим,
Бошим урган остонада гул – хорларим.
Хорсан, деса бош кўтарган қул – орларим,
Мен Ишқ дея осилганим, ҳур Дорларим! –
Озорларим!..

БЎШЛИҚ
(ҳолат)

Гўё…
Ишқ келса-ю, Кўнгил не, – билсанг, –
Кўнглингга ҳеч кимса тупурмагандай!..
Гўё…
Дунёсидан кечсанг-у… итинг
пойингга ёлбориб йиқилмагандай!..
Гўё
майсаларга лаб босмагандай…
Тупроқ кечмагандай…
Соғинмагандай…
…Гўё кирмагандай бу кўнгилга Ғам.
Гўё ҳеч нарсадай – келмоқ…
Кетмоқ ҳам…

* * *

Жияним Рухшонага

1.

Бўлса…
берар эдим тожу тахтимни,
Пойингга тўшардим бир жонимни ҳам! –
Жаннат гулидайин маъсум юзинг-у
Оҳу кўзларингда кўрмасайдим ғам…

Умр – бесабрдир, дунёси – сабил:
Ўтаверар биздай – қалби гирёнлар.
Билганга: кўксингда гавҳар бор – асл! –
Комил Меҳр истаб вужуд урёндир…

2.

Сочларингни тортқилайди саболари,
Майсалари оёғингга лабин босар.
Юрагингни ўртар ҳар тонг наволари –
Қушчалари, ёмғирлари шивир-шивир…

Бағрингни оч: ҳур саодат ёлқинлансин,
Кўзларингда Ишқ гулласин энди бодраб!
…Мендан пинҳон тутган Бахтни сенга берсин,
Йўқса, Аршин тебратаман ҳар тун, –
додлаб!..

ФАСЛСИЗ КУН

Қулоқларимда шамол гувлайди…
(…бунча шовқин солмаса бу шаҳар?!)
Нега қиш – қишга ўхшамади?
Нега баҳор – баҳорга ўхшамайди?
Нега ҳамма нарса оғриққа монанд?
Бу совуқ шамол ҳам,
қаерлардандир етиб келгн қор ҳам
энди оғриқ бўлиб ёпишади. Нега?!
Ахир… мен Сени қанчалар кутдим!
Кутиб – кутдим. Кутмай – кутдим.
Куйиб кутдим. Куймай кутдим.
Ўлиб… – кутдим.Ўлмай! – кутдим.
Мен сени тўрт фасл КУТДИМ.
Сен эса… фаслсиз бир кунда келдинг!..
Сенга нима бўлди?..
Менга… нима бўлди?!

Нега мен бир умр кутган Сўзлар
бошқачароқ жаранглади?
Синиб – жаранглади…
Нега мен кўксингга бош уриб йиғламадим –
Гирён уриб йиғламадим?!
Нега у сўзлар вужудни қиймалайди?
Нега Юрак бошини қиймаланган
вужудга беркитиб йиғлайди?
Нега фақат юрак йиғлайди –
Фақат юрак…
Нега?.. Нега?!

Энди, қулоқларимда Шамол гувлайди.
Энди юракда
Шамол
увлайди…

Нега сен фаслсиз кунда…

ИСИКАВА ТАКУБОКУ

Мен ҳаётни суйиб… –
Туғилдим!
Денгиз, сендан олдим юракни…
Қумларингга ботдим. Йўғрилдим.
Қумлар – шўрли таним, –
Ватаним.

Қуёш, бунча бағрим доғлама:
Сен оловсан – сен маргсан – тенгсиз!
Нетай, сени чорлаб
Тўймади
Юрагимда ғарқ бўлган денгиз…

O‘zbek shoiralari davrasida Gulchehra Murodaliyevaning ham o‘ziga xos o‘rni bor. Bugun uning yangi she’rlarini mamnuniyat bilan taqdim etamiz.

Gulchehra MURODALIYEVA
MUHABBAT – DUNYOGA TASHLANGAN HUKM!..

Gulchehra Murodaliyeva Tojikistonning Leninobod (hozirgi Sug‘d) da tug‘ilgan. 1986 yili Toshkent davlat (hozirgi Milliy) universitetining jurnalistika fakultetini tugatgan. She’rlari respublika gazeta va jurnallarida chop etilgan. 1993 yilda “Oy sharpasi”, 2014 yilda “Mushtoqlik fasli” nomli to‘plamlari nashr etilgan.

* * *

Shaftolilar tunlarni yirtdi.
Sochlarimni to‘zg‘itdi shamol…
Dilni o‘rtab bir sog‘inch oqdi –
Shivirlading nelarni, shamol?..
Yo‘q!
Biz bunday kelishmagandik –
Bu haziling menga…
Yoqmadi!..

* * *

“O‘lish yoki qolish!” –
Yengdi og‘riq jon…
Gamletning eng so‘nggi iztirobiday.
…Hayot qanday shirin,
Hayot – qanday soz! –
Menda undan ortiq ne bor,
Ey, o‘lim?!

Dildan kishanlarni parchinlayverar
Asrlar qa’ridan o‘tgan bu hujum:
Muhabbat – yurakning tug‘ilishidir;
Muhabbat – dunyoga tashlangan hukm!..

* * *

Opam Gulnoraga

U – sovuq nigohlar bir kun yongusi!..
Bu ojiz g‘amlardan bo‘lmagay asar.
Sening ko‘zlaringda mangu qolgusi
Boychechak atalmish bu Bahor – g‘azal…
Ma’yusginam mening,
Gulginam mening,
Yuraklarga sig‘mas Kuyginam mening.

Dunyo dunyoligin qiladi bir kun, –
Odam Odamligin biladi bir kun…
O‘zining shu qadar qadrini topgan
Muhabbat poyingda o‘ladi bir kun!..
Munisginam mening,
G‘amxorim mening,
Yashay olmoq uchun darkorim mening.

“Hech kim tushunmagan meni senchalik” –
Bo‘g‘zimdan yurakka qaytadi so‘zlar.
Tansiq mehr bo‘lib, jonga-jon bo‘lib,
Tonglar ishq qo‘shig‘in kuylasin ko‘zlar!
Ma’sumginam mening,
Azizam mening,
Armoniday ulug‘ nafisam mening.

Opaginam mening –
Dardginam mening…

* * *

Menga… qara.
Bir marta qara –
Ko‘zlarimda dardlar sitilgan.
Men majnuntol emasman, axir –
Ishqi oqar suvga aytilgan!..
Menga qara – bir marta qara.

Bugun ketdim men o‘z yo‘limda –
So‘zlarimning bag‘ri so‘kilgan.
Borolmasman sening izingdan –
Izlaringga ko‘ngil to‘kilgan…
Menga qara.
Bir marta, qara…

Yodlash – og‘riq.
Yodlash bu – qiynoq.
Izlar yig‘lar qorda – qaytilgan.
Yo‘q!
Sen meni yodlama! Biroq…
Menga qara.
Bir marta – qara.

* * *

Bo‘tako‘zning sokin termulishida
Bir hasrat bor edi – ishqqa muntazir!
Uning har ko‘zida qayg‘u gullardi,
Mening har kunimda yig‘lardi tuyg‘u…

Ketoldim.
Yomg‘irlar yog‘di, – tinmadi.
Ucholdim!..
Ortimdan hordi so‘nik ruh!
…Bu tun zor ko‘nglimni negayam chertding,
Ey, bir tutam qayg‘u,
Ey, bir tutam nur?!

* * *

Bir kun Tangri qilsa inoyat:
Qo‘ysa ne bor, qadriga qarab, –
Uyda o‘tirardi itlar ham
go‘zal qizlar kabi soch tarab!

Tulki odam bo‘lardi qariyb,
Ilon – xoqonlikka da’vogar.
Osmonlarda farishta kabi
uchib yurar edi har bir g‘ar!

…To‘rt tomonim qibla bo‘lsa-yu
Yetib kelsa mening ham galim,
Yotar edim poyingda Sening
eng keraksiz matoh singari…

* * *

Axir, ne bor yig‘lagulik?
Romiz Ravshan

Bu dunyo to‘rt kun, – o‘tgulik,
Olaring to‘kib ketgulik.
Bo‘lmas ohingga yetgulik… –
Bunda ne bor yig‘lagulik?..

Suyding dili somonlarni,
Qalbmas, so‘zi omonlarni…
Ko‘ngling buzgan yomonlarmi? –
Axir, ne bor yig‘lagulik?

Ayt, ne edi gunohlaring, –
Bu olamni so‘roqlading?..
…Oy kunduzni o‘roqladi, –
Axir, ne bor yig‘lagulik?!

Bu dunyo to‘rt kun, – o‘tgulik…

* * *

Ozorlarim mening, so‘ngsiz ozorlarim, –
Dil ko‘shkida gir vayrona mozorlarim…
Mozorimda tinmayotgan oh-zorlarim,
“Voh, dil” desam, – ko‘zi ochiq g‘orlarim!..

Ozorlarim, – g‘amzorlarim, yo‘q-borlarim,
Boshim urgan ostonada gul – xorlarim.
Xorsan, desa bosh ko‘targan qul – orlarim,
Men Ishq deya osilganim, hur Dorlarim! –
Ozorlarim!..

BO‘SHLIQ
(holat)

Go‘yo…
Ishq kelsa-yu, Ko‘ngil ne, – bilsang, –
Ko‘nglingga hech kimsa tupurmaganday!..
Go‘yo…
Dunyosidan kechsang-u… iting
poyingga yolborib yiqilmaganday!..
Go‘yo
maysalarga lab bosmaganday…
Tuproq kechmaganday…
Sog‘inmaganday…
…Go‘yo kirmaganday bu ko‘ngilga G‘am.
Go‘yo hech narsaday – kelmoq…
Ketmoq ham…

* * *

Jiyanim Ruxshonaga

1.

Bo‘lsa…
berar edim toju taxtimni,
Poyingga to‘shardim bir jonimni ham! –
Jannat gulidayin ma’sum yuzing-u
Ohu ko‘zlaringda ko‘rmasaydim g‘am…

Umr – besabrdir, dunyosi – sabil:
O‘taverar bizday – qalbi giryonlar.
Bilganga: ko‘ksingda gavhar bor – asl! –
Komil Mehr istab vujud uryondir…

2.

Sochlaringni tortqilaydi sabolari,
Maysalari oyog‘ingga labin bosar.
Yuragingni o‘rtar har tong navolari –
Qushchalari, yomg‘irlari shivir-shivir…

Bag‘ringni och: hur saodat yolqinlansin,
Ko‘zlaringda Ishq gullasin endi bodrab!
…Mendan pinhon tutgan Baxtni senga bersin,
Yo‘qsa, Arshin tebrataman har tun, –
dodlab!..

FASLSIZ KUN

Quloqlarimda shamol guvlaydi…
(…buncha shovqin solmasa bu shahar?!)
Nega qish – qishga o‘xshamadi?
Nega bahor – bahorga o‘xshamaydi?
Nega hamma narsa og‘riqqa monand?
Bu sovuq shamol ham,
qayerlardandir yetib kelgn qor ham
endi og‘riq bo‘lib yopishadi. Nega?!
Axir… men Seni qanchalar kutdim!
Kutib – kutdim. Kutmay – kutdim.
Kuyib kutdim. Kuymay kutdim.
O‘lib… – kutdim.O‘lmay! – kutdim.
Men seni to‘rt fasl KUTDIM.
Sen esa… faslsiz bir kunda kelding!..
Senga nima bo‘ldi?..
Menga… nima bo‘ldi?!

Nega men bir umr kutgan So‘zlar
boshqacharoq jarangladi?
Sinib – jarangladi…
Nega men ko‘ksingga bosh urib yig‘lamadim –
Giryon urib yig‘lamadim?!
Nega u so‘zlar vujudni qiymalaydi?
Nega Yurak boshini qiymalangan
vujudga berkitib yig‘laydi?
Nega faqat yurak yig‘laydi –
Faqat yurak…
Nega?.. Nega?!

Endi, quloqlarimda Shamol guvlaydi.
Endi yurakda
Shamol
uvlaydi…

Nega sen faslsiz kunda…

ISIKAVA TAKUBOKU

Men hayotni suyib… –
Tug‘ildim!
Dengiz, sendan oldim yurakni…
Qumlaringga botdim. Yo‘g‘rildim.
Qumlar – sho‘rli tanim, –
Vatanim.

Quyosh, buncha bag‘rim dog‘lama:
Sen olovsan – sen margsan – tengsiz!
Netay, seni chorlab
To‘ymadi
Yuragimda g‘arq bo‘lgan dengiz…