Истеъдодли шоираларимиздан бири сифатида танилган Гулчеҳра Муродалиеванинг бир туркум шеърларини тақдим этамиз.

Гулчеҳра МУРОДАЛИЕВА
АТИРГУЛЛАР ОҚАР ҲАВОДА…

* * *

Атиргуллар оқар ҳавода…
Намгин саҳар Сени этдим ёд.
Бу – кўзлари денгиз маъвода
Соғинчлардан ўлмаслик – гуноҳ.
Намгин саҳар Сени этдим ёд.

Ёмғирларнинг бўйлари кезган
Дилгинамнинг куйи жаранглар!
Мен – ёмғирдай, ишқдан тўкилсам –
Бағрингизга олинг, дарахтлар…
Дилгинамнинг куйи жаранглар.

Оёғимга осилар барглар –
Заминий бахт. Ташлаб кетолмам…
Мен умримнинг бор бўйи билан
Тонглар, сизни суйиб улгурдим!..
Заминий бахт, сенсиз кетолмам.

…Соғинчлардан ўлмаслик – гуноҳ.
Намгин саҳар Сени этдим ёд.
Яна кўксим остида ларзон
Астагина куйлай бошлар ой.

Атиргуллар оқар ҳавода…

* * *

Бетайин дард руҳимда изғир.
Вужудимни кемирар ғолиб…
Бир оғриқ бор – соғинчга ўхшар,
Бир соғинчки – қайғунинг ўзи…
Бу бағирда армонлар яшар
Аммо сиз йўқ,
Сиз йўқсиз, нетай?

…Мен ёнмоқни истадим яна.
Бир ёнмоқки – мангу ёндирмоқ. –
Асрий қаҳр, у ҳам ўт олди,
Музлаб қолган дарахтлар ёнди!..
Бу аланга ичида, узр…
Энди Сиз йўқ.
Сиз – йўқсиз,
Нетай?!

* * *

Сенгами сўзладим кўнглимни очиб,
Сенгами йиғладим – юмиб юзимни.
Фасллар туғ бўлди бошимда,
Мен эса севмадим ўзимни…

Олар нафасимга чўт урар Ҳакам, –
Ундан кечиб бўлмас. Бўлмайди қочиб!.. –
Мен кимга йиғлайин юмиб юзимни,
Мен кимга сўзлайин кўнглимни очиб?..

* * *

Хаёлимнинг излари йўқдир.
Армонимнинг йўқдир кўзлари…
Умр бор-у, яшамоқ йўқдир –
Охири йўқ Ўлимнинг ҳали.
Мен Сени кўришим керак!..

– Ҳаёт азиз. Я ш а ш улуғдир! –
Шивирлайман, эшитмайдилар.
Шунда, Сендан – уларга қўшиб
Мен кечардим. К е ч а р д и м!
Аммо…
Аммо ортиқ умр ҳам йўқдир.

Мен Сени кўришим керак.

* * *

Чигиртка чалади сибизға…
Келар Субҳ, йўлингга боқмадим!..
Юракда ларзондир бир туйғу –
Энг сўнгги япроқдай,
Қоқмадим…

Бинафша қўллари кўнглимнинг
Титрайди майин ва ифорли.
Олддаги туманли йўлимнинг
Тунлари шакар ва саҳарли!

Сўрама.
У илиқ кунларнинг
Ёдида оқмадим. Оқмадим!
…Чигиртка чалади сибизға.
Кетар Субҳ, ортингдан боқмадим!..

* * *

Кимгаки ишондим –
Бир куни тондим.
Кимгаки зор эдим –
Кутмадим бир кун.

Менинг қон кўксимни ҳар кундуз ёрди. –
Менинг гуноҳимни кечирди ҳар тун.

Сени кутмагандим,
Ишонмагандим.
Сен!.. –
Нега Сен менга заҳар ичирдинг?..

* * *

… Бу сўзлар мени қийнади.
Сен-да, уларни менга раво кўрдинг.
Улар жуда совуқ! –
Бағримга босолмадим:
Қўлларим қирқилган.
Босолмадим…
Оёқларим қирқилган!
Мен уларни зўрға тутиб турибман –
Тишларим… зирқирайди!
Чарчадим… улар мени қийнади.
Уларга суяниб бўлмади!
Ол. Бу сўзларингни ол…
Иссиқроқ сўзлар
Таянч сўзлар
Бер
Бер…

* * *

Ҳеч нарса бўлмади.
Айтарли ҳеч гап…
Осмон ҳам турибди –
Қулагани йўқ.
Ўз ўқидан Ер ҳам чиқиб кетмади!
Ҳеч нарса бўлмади демак,
Бўлмади!..

Мен ҳам ўлганим йўқ –
Қаршингиздаман.
(Ва лекин ёлғизлик қилмоқда адо…)
Фақат… бу юракка нимадир бўлди.
Фақат бу юракда
Нимадир
Ўлди…

ҚАҲР

Мени ҳимоянгга ол энди,
шодликлардан кўр бўлган қаҳрим!..
Бу оламда сертўфон баҳр, –
мудом кўнгли оч – менинг бағрим.

Магар, алдоқлари пинҳона
суюнчлар ҳам жонимга етмас?!
Муҳаббатим – дийдаси ғамли,
сен, мағрурни, мен олиб кетмам!..

* * *

Хайр, Қуёш.
Хайр, оппоқ Тонг!..
Мен кетяпман. Соврилди тоқат.
Мен-чун ҳеч ким кўзёш тўкмайди,
Ва эсламоқ… бўлмагандай шарт!

Менинг билан орзум – қайтмайди –
Йўқолади кўзи тирик Ғам…
Қоронғулик асло қўрқмайди –
Бошин суқар у хонамга ҳам.

Фақат
Ҳар тун йиғлайди узоқ,
Шифтга ўзин уриб парвона.
Бир ҳовуч нур излаб тун бўйи
Мени эслар. Мени…
девона…

* * *

Сенингсиз ҳам ўйларим – дордир!..
Энди бошлаб кетмас кунларим…
Сизга сокин ҳасратим бордир, –
Содиқ қолинг бугун, тунларим.
Менинг сокин ҳасратим бордир.

Сенингсиз ҳам ўйларим – дордир!..
Юрак истар ўқилмоқликни.
Бу кўнгилда соғинчлари бор
Бир тонг қордай тўкилмоқликнинг.
Юрак истар ўқилмоқликни.

Сенингсиз ҳам ўйларим – дордир!..
Йўқ. Қолмадим сиздай – ўлгани.
Мен келганман мовий тунларнинг
Кўйларида қурбон бўлгани!
Йўқ!
Келмадим сиздай – ўлгани…

* * *

Оҳ, Кўнгил вайронадурким, сиз уни ҳеч истаманг,
Умри ўтди ғамда денгу, субҳу на кеч истаманг.

Ишқи Комилға топинди, ўтди денг бебахту шон,
Ўзни истаб ҳар кўнгилдин, топмади денг, интиқом…

Даҳраро оввораю-сарсона денгиз сиз мени,
Меҳрни номеҳрибонга тутган ғофил денг, истаманг.

Ишқ ўтидин куйдию, отди ўзини чоҳга денг,
На фиғони Кўкни тутди, на дуди денг, – мисли жон…

У фано аҳлидин юз бурдию “воҳ!”лаб кетди денг,
Додини дорларга осган Девона денгу, истаманг!..

Iste’dodli shoiralarimizdan biri sifatida tanilgan Gulchehra Murodalievaning bir turkum she’rlarini taqdim etamiz.

Gulchehra MURODALIEVA
ATIRGULLAR OQAR HAVODA…

* * *

Atirgullar oqar havoda…
Namgin sahar Seni etdim yod.
Bu – ko’zlari dengiz ma’voda
Sog’inchlardan o’lmaslik – gunoh.
Namgin sahar Seni etdim yod.

Yomg’irlarning bo’ylari kezgan
Dilginamning kuyi jaranglar!
Men – yomg’irday, ishqdan to’kilsam –
Bag’ringizga oling, daraxtlar…
Dilginamning kuyi jaranglar.

Oyog’imga osilar barglar –
Zaminiy baxt. Tashlab ketolmam…
Men umrimning bor bo’yi bilan
Tonglar, sizni suyib ulgurdim!..
Zaminiy baxt, sensiz ketolmam.

…Sog’inchlardan o’lmaslik – gunoh.
Namgin sahar Seni etdim yod.
Yana ko’ksim ostida larzon
Astagina kuylay boshlar oy.

Atirgullar oqar havoda…

* * *

Betayin dard ruhimda izg’ir.
Vujudimni kemirar g’olib…
Bir og’riq bor – sog’inchga o’xshar,
Bir sog’inchki – qayg’uning o’zi…
Bu bag’irda armonlar yashar
Ammo siz yo’q,
Siz yo’qsiz, netay?

…Men yonmoqni istadim yana.
Bir yonmoqki – mangu yondirmoq. –
Asriy qahr, u ham o’t oldi,
Muzlab qolgan daraxtlar yondi!..
Bu alanga ichida, uzr…
Endi Siz yo’q.
Siz – yo’qsiz,
Netay?!

* * *

Sengami so’zladim ko’nglimni ochib,
Sengami yig’ladim – yumib yuzimni.
Fasllar tug’ bo’ldi boshimda,
Men esa sevmadim o’zimni…

Olar nafasimga cho’t urar Hakam, –
Undan kechib bo’lmas. Bo’lmaydi qochib!.. –
Men kimga yig’layin yumib yuzimni,
Men kimga so’zlayin ko’nglimni ochib?..

* * *

Xayolimning izlari yo’qdir.
Armonimning yo’qdir ko’zlari…
Umr bor-u, yashamoq yo’qdir –
Oxiri yo’q O’limning hali.
Men Seni ko’rishim kerak!..

– Hayot aziz. Ya sh a sh ulug’dir! –
Shivirlayman, eshitmaydilar.
Shunda, Sendan – ularga qo’shib
Men kechardim. K ye ch a r d i m!
Ammo…
Ammo ortiq umr ham yo’qdir.

Men Seni ko’rishim kerak.

* * *

Chigirtka chaladi sibizg’a…
Kelar Subh, yo’lingga boqmadim!..
Yurakda larzondir bir tuyg’u –
Eng so’nggi yaproqday,
Qoqmadim…

Binafsha qo’llari ko’nglimning
Titraydi mayin va iforli.
Olddagi tumanli yo’limning
Tunlari shakar va saharli!

So’rama.
U iliq kunlarning
Yodida oqmadim. Oqmadim!
…Chigirtka chaladi sibizg’a.
Ketar Subh, ortingdan boqmadim!..

* * *

Kimgaki ishondim –
Bir kuni tondim.
Kimgaki zor edim –
Kutmadim bir kun.

Mening qon ko’ksimni har kunduz yordi. –
Mening gunohimni kechirdi har tun.

Seni kutmagandim,
Ishonmagandim.
Sen!.. –
Nega Sen menga zahar ichirding?..

* * *

… Bu so’zlar meni qiynadi.
Sen-da, ularni menga ravo ko’rding.
Ular juda sovuq! –
Bag’rimga bosolmadim:
Qo’llarim qirqilgan.
Bosolmadim…
Oyoqlarim qirqilgan!
Men ularni zo’rg’a tutib turibman –
Tishlarim… zirqiraydi!
Charchadim… ular meni qiynadi.
Ularga suyanib bo’lmadi!
Ol. Bu so’zlaringni ol…
Issiqroq so’zlar
Tayanch so’zlar
Ber
Ber…

* * *

Hech narsa bo’lmadi.
Aytarli hech gap…
Osmon ham turibdi –
Qulagani yo’q.
O’z o’qidan Yer ham chiqib ketmadi!
Hech narsa bo’lmadi demak,
Bo’lmadi!..

Men ham o’lganim yo’q –
Qarshingizdaman.
(Va lekin yolg’izlik qilmoqda ado…)
Faqat… bu yurakka nimadir bo’ldi.
Faqat bu yurakda
Nimadir
O’ldi…

QAHR

Meni himoyangga ol endi,
shodliklardan ko’r bo’lgan qahrim!..
Bu olamda serto’fon bahr, –
mudom ko’ngli och – mening bag’rim.

Magar, aldoqlari pinhona
suyunchlar ham jonimga yetmas?!
Muhabbatim – diydasi g’amli,
sen, mag’rurni, men olib ketmam!..

* * *

Xayr, Quyosh.
Xayr, oppoq Tong!..
Men ketyapman. Sovrildi toqat.
Men-chun hech kim ko’zyosh to’kmaydi,
Va eslamoq… bo’lmaganday shart!

Mening bilan orzum – qaytmaydi –
Yo’qoladi ko’zi tirik G’am…
Qorong’ulik aslo qo’rqmaydi –
Boshin suqar u xonamga ham.

Faqat
Har tun yig’laydi uzoq,
Shiftga o’zin urib parvona.
Bir hovuch nur izlab tun bo’yi
Meni eslar. Meni…
devona…

* * *

Seningsiz ham o’ylarim – dordir!..
Endi boshlab ketmas kunlarim…
Sizga sokin hasratim bordir, –
Sodiq qoling bugun, tunlarim.
Mening sokin hasratim bordir.

Seningsiz ham o’ylarim – dordir!..
Yurak istar o’qilmoqlikni.
Bu ko’ngilda sog’inchlari bor
Bir tong qorday to’kilmoqlikning.
Yurak istar o’qilmoqlikni.

Seningsiz ham o’ylarim – dordir!..
Yo’q. Qolmadim sizday – o’lgani.
Men kelganman moviy tunlarning
Ko’ylarida qurbon bo’lgani!
Yo’q!
Kelmadim sizday – o’lgani…

* * *

Oh, Ko’ngil vayronadurkim, siz uni hech istamang,
Umri o’tdi g’amda dengu, subhu na kech istamang.

Ishqi Komilg’a topindi, o’tdi deng bebaxtu shon,
O’zni istab har ko’ngildin, topmadi deng, intiqom…

Dahraro ovvorayu-sarsona dengiz siz meni,
Mehrni nomehribonga tutgan g’ofil deng, istamang.

Ishq o’tidin kuydiyu, otdi o’zini chohga deng,
Na fig’oni Ko’kni tutdi, na dudi deng, – misli jon…

U fano ahlidin yuz burdiyu “voh!”lab ketdi deng,
Dodini dorlarga osgan Devona dengu, istamang!..