» Китоб дунёси» газетасининг сўнгги сонида ((2014 йил, 3-сон) китобларимдан саралаб олинган бир туркум шеърларим босилди. Сўнгги шеърий тўпламим 1997 йилда нашр этилганини, ўтган чорак асрлик вақт мобайнида янги шеърхонлар авлоди пайдо бўлганини ҳисобга олсак, кўпчиликка, энг аввало, ёш авлод вакилларига эълон қилинган шеърлар янгилик бўлади, деган умиддаман. Айрим шеърлар янги таҳрирда эълон қилинмоқда. Ҳатто, ҳозир ҳам бир шеъримнинг айрим сатрларини яна ўзгартирдим…
Хуршид Даврон
БУ ДУНЁДА ОРЗУ ҚИЛИШ
СОАТЛАРИ БОР
ЁЗ ЭРТАГИ
Далаларнинг қоқ ўртасида
Еру осмон аро бир эртак –
Юлдузларнинг майин сасидан
Тебранади оппоқ беланчак.
Ухлаб қолар ҳориган ота,
Ухлаб қолар теримчи сулув.
Ухлаб қолар чорбоғ ортида
Ариқчада жилдираган сув.
Фақат қора кўзларин очиб,
Ҳайрат билан тўлганда қучоқ,
Онасига ўхшатиб ойни
Талпинади ойдай чақалоқ
Ва меҳрдан ийиб, кўксини
Чақалоққа тутар ой хушҳол,
Сўнг аллалар айтиб, ўксиниб
Беланчакни тебратар шамол…
* * *
Бу дунёда орзу қилиш соатлари бор,
Айниқса, тунда, юлдузлар остида,
Яшилгина сайҳонликда, ўтлар устида
Ҳайратни қучоқлаб ётганда.
Бу дунёда азобланиш соатлари бор,
Айниқса, тунда, юлдузлар остида,
Яшилгина сайҳонликда, ўтлар устида
Ҳасратни қучоқлаб ётганда.
Бу дунёда севиш, севилиш соатлари бор,
Айниқса, тунда, юлдузлар остида,
Яшилгина сайҳонликда, ўтлар устида
Хаёлни қучоқлаб ётганда,
Ҳаётни қучоқлаб ётганда,
Аёлни қучоқлаб ётганда.
* * *
Сен келасан…
Сен келганда
Тошган дарё бўламан.
Беда ортган аравадай
Хушбўйдирман сен билан.
Сен кетасан…
Ортингдан мен
Боқарман чўл йўлида
Аравадан тушиб қолган
Хушбўй беда гулидай…
* * *
Тунда силкитаркан дарахтни шамол,
Дарахтлар титраркан маҳзун, букчайиб,
Дарахтзор қошига келар бир аёл,
Нозик оёқларин шабнамга чайиб.
У гуллар сочади ҳовуч-ҳовучлаб,
Ҳайратга тўлади армонли боғлар.
У куйлай бошласа, гулларни тишлаб
Уйғона бошлайди қуриган шохлар.
АЁЛ, ҚАЙҒУ ВА МУҲАББАТ ҲАҚИДА
1. АЁЛ
У аёлнинг қўллари дағал,
У аёлнинг кўйлаги дағал.
Уни ҳар кун калтаклар эри,
Ҳар кун юзда кўкарар доғлар.
Кеча ногоҳ йўлнинг четида
Кўриб қолдим ўша аёлни:
У ҳидларди мен сезмай ўтган
Миттигина марварид гулни.
2. ҚАЙҒУ
Латтани ҳўллар экан
Қотиб қолади,
Ерга эгиб бошини
Ўйга толади.
Ажин босган юзларида
Акс этар қайғу –
Кимни ўйлаб, кимни эслаб
Ғам чекади у?
3. МУҲАББАТ
— Мен севаман, — шивирлар аёл, —
Кирларингни ювиб бераман.
Дазмоллайман кўйлакларингни
Сени қучган қўлларим билан.
Бир кун тонгда тўшакда ётиб
Жилмайганча шивирласам, бас:
“Юрагимнинг остида кимдир
Худди сендек олмоқда нафас”.
КУЗ ГУЛХАНЛАРИ
Кўз ўнгимда бепоён боғлар,
Япроқларда тилла ранг ғубор.
Яқинлашиб қолгандек тоғлар,
Ҳаво шундай тиниқ, беғубор.
Шитирлаган кечки ёмғир ҳам,
Туманларни қучоқлаган тонг,
Қоп-қорайган далаю қир ҳам
Бари менга таниш, қадрдон.
Дарахтларда ловиллар гулхан,
Юрагимда унинг тафти бор.
Боғчадаги хазонлар билан
Учиб юрар кечаги баҳор.
Мени ташлаб кетмоқчи дўстни
Тўхтатмоқчи бўлгандай шу он
Мен жимгина қўлим чўзаман
Ёнаётган гулханлар томон.
* * *
Иккинчи жаҳон урушида ҳалок бўлган Нуриддин тоғамга
…Совуқ шамол мени қувади,
Сокин шаҳар кўчаларида.
Қизлар эса мени севади
Олис баҳор кечаларида.
Сизни севган у қиз тирикми?
Қийнайдими хотира расми?
Тунлар унинг боши эгикми,
Нуриддинми ўғлининг исми?
БОЛАЛИК ҲАҚИДА ШЕЪР
Ҳали унутганимча йўқ
дарахтларнинг тилини,
қушлар билан луғатсиз сўзлаша оламан –
ҳали унутганимча йўқ.
Ҳалиям ишонаман ва қайғураман
юлдуз учса тунги осмондан.
Майсаларни мажақламайман –
майсалар дарахтга айланишига
ишончимни йўқотмабман ҳали.
Ҳамон қўрқаман –
болаликда қўшнимизнинг
итидан қўрқардим,
эртак китобларим тугаб
қолишидан қўрқардим.
Бугун эса онамнинг оппоқ
сочларига боқиб
қўрқаман….
* * *
Эриб кетар хира туманлар,
капалакдек уйғонар ялпиз.
Осмон дарё бўлиб туюлар,
ўтлар узра чопқиллайди кўз.
Қайрағочнинг гули – митти жом –
жаранглайди – таралар атир.
Ва тушларга кирар бу оқшом
майсаларни қучоқлаб адир.
Шамол елар эркин, қутуриб,
қурий бошлар томлар тўсини.
Гуллаётган олчани кўриб
деразалар очар кўксини.
Ёритганча то юрак ичин
сабза ўтлар шабнамга қонар.
Ватанини соғинмоқ учун
ер остида жангчи уйғонар.
МЕН ДАРАХТГА АЙЛАНДИМ ТУНДА…
Тонгда данак бағрини ёрдим,
ниҳол бўлиб тинмай кўкардим.
Шовилладим боғ бўлиб тунда,
ўз аксимни кўрдим осмонда.
Юлдузларни шохимга ўраб
боқдим: наво оқди ялтираб.
Капалакдай ухлади дунё,
ухламади мен каби дарё.
Мен дарахтга айландим тунда –
тонгга қараб ўсди шохларим.
ОТАМ ХОТИРАСИГА
Деразамнинг остида тонгда
Сайраган қуш сенмасми, ота?
Ё тўнимга кўклам, мозорда
Ёпишган гул сенмасми, ота?
Ўн йилдир-ки дунёда йўқсан,
Юрагимда қолган фироқсан.
Кўрмагансан менинг ўғлимни,
Эркатойим, шўхим, тўқлимни.
Мен ҳам ёшим ошгани сайин
Бошимга оқ тушгани сайин
Баъзан қўмсаб сени ич-ичдан,
Юрак титраб сўнгги илинждан,
Отам дея, алқаб ўғлимни,
Кўтараман ўзим кўнглимни.
* * *
Қор кетди ва заминда
Бўртди илк гиёҳ.
Қоронғи, сиёҳ тунда
Шам ёнди гўё.
Баргин ёзиб талпинди
У қуёш сари,
Осилди илдизига
Улкан ер шари.
* * *
Қирларни кезаман…
Дарага тушиб
Ўтлоқда ястаниб ўйга толаман
Ва бирдан…
ёмғир ёғиб ўтган тупроқли йўлда
Муқанна изини кўриб қоламан.
ЎҒЛИМ ТЕМУРГА
Ўғлим, бу ер –
Бизнинг еримиз.
Ўзимизнинг еримиз.
Қўрқмасдан қадам ташла.
Ер жуда қаттиқ –
Боболарнинг қони қотирган уни,
Момоларнинг кўзёши қотирган.
Ўғлим, бу ер –
Ўзимизники,
Ҳадиксирама, ишонгин отангга,
Ҳадеб қарайверма орқангга.
Йиқилсанг, кўтарар
Сени бу тупроқ.
Йиқилсанг, турмоқни ўрганасан,
Турмоқни ўрган, ўғлим.
Йиқилсанг, эмаклама,
Эмаклаганим етар, ўғлим.
Қад тиклашни ўрган,
Шунинг учун бизга берилган
Бу ер – бу Ватан.
* * *
Қишнинг совуқ кунлари аро
Қуёш ўхшаб қолганда ойга
Сокинлашар ер, мисли саҳро,
Кўмилганча оппоқ чиройга.
Фақат олов юракда сўнмас,
Олов сўнмас қорачиғингда.
Бу ўт – меҳр. Токи у ўлмас
Ўтлар қайта унар боғингда.
Қиш меҳрингни ололмас тортиб,
Қиш забт этмас инсон кўнглини.
…Нафасим-ла иситаман мен
Совуққотган ўғлим қўлини.
* * *
Туни билан девор ёқалаб
Юриб чиқди шошқалоқ баҳор –
Туни билан эриб, юпқалаб
Тарновлардан ерга томди қор.
Туни билан боғдаги толнинг
Восил бўлди қишги тушлари,
Кўкрагини тилиб шамолнинг,
Новдаларнинг чиқди тишлари.
Туни билан даладаги қор
Кўчди қора жарликлар томон –
Туни билан юлдузлар чангин
Қорлар узра сепди ёш осмон.
Туни билан боқиб интизор
Кутиб олдим баҳор офтобин.
Аммо олиб келмади баҳор
Мен унутган сўзлар китобин.
* * *
Юлдузларин кўкка сочди ғайб,
Ой ҳам чиқди сочлари тўзиб,
Гўё қилиб қўйгандайин айб,
Шол рўмол-ла юзини тўсиб.
Сукут аро ухлайди дала,
Ой сутини ичиб гўдакдай –
Қайлардадир, қилганча нола,
Бўзлаётир ғамдийда қўшнай.
Тиниқ тортиб боради осмон,
Аммо сирин очмас мавжудот.
Поёни йўқ адирда бу он
Ўтлаб юрар киртиллаб бир от.
От ёнида чўзала тушиб,
Кўкатларни силайди қўлим.
Юлдузларнинг тафтида яйраб
Бундай пайтда исинар ўлим.
Ҳув, пастликда шағиллар дарё,
Қирғоғида қамишлар қалин.
У яшириб тургандек гўё
Бу дунёнинг ҳасратли қалбин…
КУЗ СУРАТИ
Яна сокин чорбоғлар аро
Ёмғир ёғар шитир-шитирлаб,
Яна менинг қулоғимга ғам
Ниманидир сўйлар шивирлаб.
Яна тиниқ тортди ўйларим,
Худди қамиш шовиллашидек,
Яна дилда жўшди куйларим,
Хазонларнинг ловиллашидек.
Қора тортган дала сўнгида
Зўрға босиб бужур титроғин,
Қари чинор дуолар ўқиб,
Кўмаётир сўнгги япроғин…
ЯПРОҚ УЧИБ ТУШДИ
Япроқ учиб тушди дарахтдан,
Аммо ерга тушмасдан учди.
Айрилгандек муқаддас тахтдан
Наҳот уни аламлар қучди?
Ҳой, сен япроқ,
Қайга учарсан
Қарамасдан бўрону-қорга?
Товуш чиқди бўрон ичидан,
Шивирлади япроқ: “Баҳорга…”
* * *
Сенинг ишинг умр кечирмоқ,
Менинг ишим сени кечирмоқ.
Сенинг ишинг қафас ясамоқ,
Менинг ишим эрк деб яшамоқ.
Сенинг ишинг қонунлар тузмоқ,
Менинг ишим уларни бузмоқ.
Сен қафасга қушни соларсан,
Соларсан-да, лаззат оларсан.
Мен қушларни озод қиларман
Ва ўзим ҳам озод бўларман…
ШОИРНИНГ ОНАСИ
Она келиб олис қишлоқдан
Ўғли билан яшай бошлади
Ва дастурхон ёзилган чоқда
Ширмой ноннинг четин тишлади.
Ювиб берди бир бозор кирни,
Сувлар қуйди сўлган гулларга.
Неваралар боғчадан қайтгач,
Эртак айтиб берди уларга.
Аммо, тунлар, хона бурчида
Суйган ўғли пичир-пичирлаб
Шеър ёзган пайт тутун ичида
Ўтирарди юрак ҳовучлаб,
Ўтирарди хавотир билан,
Қўрқар эди нафас олишга.
Хуррак тортиб қўймайин дея
Бош қўярди тонгда болишга.
Аммо бир кун мазаси қочиб,
Кўз олдида ёруғлик сўнди,
Қўлларидан тушиб кетди-ю,
Чил-чил бўлиб пиёла синди.
Ўша заҳот ҳушига қайтди,
Чайқаларди ўнгида олам.
У югуриб чиққан ўғлига
Шивирлади: “Кетайми, болам?”
* * *
Бир гўзал аёлга
“Севаман” дедим –
Тошлар уйғонди.
Бир жабр кўрганга
“Дўстимсан” дедим –
Тоғлар уйғонди.
Бир жужуқ етимнинг
Кўз ёшин артдим –
Дунё уйғонди.
“Китоб дунёси” газетаси. 12.02.2014й. 3-сон
«Kitob dunyosi» gazetasining so’nggi sonida ((2014 yil, 3-son) kitoblarimdan saralab olingan bir turkum she’rlarim bosildi. So’nggi she’riy to’plamim 1997 yilda nashr etilganini, o’tgan chorak asrlik vaqt mobaynida yangi she’rxonlar avlodi paydo bo’lganini hisobga olsak, ko’pchilikka, eng avvalo, yosh avlod vakillariga e’lon qilingan she’rlar yangilik bo’ladi, degan umiddaman. Ayrim she’rlar yangi tahrirda e’lon qilinmoqda. Hatto, hozir ham bir she’rimning ayrim satrlarini yana o’zgartirdim…
Xurshid Davron
BU DUNYODA ORZU QILISH SOATLARI BOR
YOZ ERTAGI
Dalalarning qoq o’rtasida
Yeru osmon aro bir ertak –
Yulduzlarning mayin sasidan
Tebranadi oppoq belanchak.
Uxlab qolar horigan ota,
Uxlab qolar terimchi suluv.
Uxlab qolar chorbog’ ortida
Ariqchada jildiragan suv.
Faqat qora ko’zlarin ochib,
Hayrat bilan to’lganda quchoq,
Onasiga o’xshatib oyni
Talpinadi oyday chaqaloq
Va mehrdan iyib, ko’ksini
Chaqaloqqa tutar oy xushhol,
So’ng allalar aytib, o’ksinib
Belanchakni tebratar shamol…
* * *
Bu dunyoda orzu qilish soatlari bor,
Ayniqsa, tunda, yulduzlar ostida,
Yashilgina sayhonlikda, o’tlar ustida
Hayratni quchoqlab yotganda.
Bu dunyoda azoblanish soatlari bor,
Ayniqsa, tunda, yulduzlar ostida,
Yashilgina sayhonlikda, o’tlar ustida
Hasratni quchoqlab yotganda.
Bu dunyoda sevish, sevilish soatlari bor,
Ayniqsa, tunda, yulduzlar ostida,
Yashilgina sayhonlikda, o’tlar ustida
Xayolni quchoqlab yotganda,
Hayotni quchoqlab yotganda,
Ayolni quchoqlab yotganda.
* * *
Sen kelasan…
Sen kelganda
Toshgan daryo bo’laman.
Beda ortgan aravaday
Xushbo’ydirman sen bilan.
Sen ketasan…
Ortingdan men
Boqarman cho’l yo’lida
Aravadan tushib qolgan
Xushbo’y beda guliday…
* * *
Tunda silkitarkan daraxtni shamol,
Daraxtlar titrarkan mahzun, bukchayib,
Daraxtzor qoshiga kelar bir ayol,
Nozik oyoqlarin shabnamga chayib.
U gullar sochadi hovuch-hovuchlab,
Hayratga to’ladi armonli bog’lar.
U kuylay boshlasa, gullarni tishlab
Uyg’ona boshlaydi qurigan shoxlar.
AYOL, QAYG’U VA MUHABBAT HAQIDA
1. AYOL
U ayolning qo’llari dag’al,
U ayolning ko’ylagi dag’al.
Uni har kun kaltaklar eri,
Har kun yuzda ko’karar dog’lar.
Kecha nogoh yo’lning chetida
Ko’rib qoldim o’sha ayolni:
U hidlardi men sezmay o’tgan
Mittigina marvarid gulni.
2. QAYG’U
Lattani ho’llar ekan
Qotib qoladi,
Yerga egib boshini
O’yga toladi.
Ajin bosgan yuzlarida
Aks etar qayg’u –
Kimni o’ylab, kimni eslab
G’am chekadi u?
3. MUHABBAT
— Men sevaman, — shivirlar ayol, —
Kirlaringni yuvib beraman.
Dazmollayman ko’ylaklaringni
Seni quchgan qo’llarim bilan.
Bir kun tongda to’shakda yotib
Jilmaygancha shivirlasam, bas:
“Yuragimning ostida kimdir
Xuddi sendek olmoqda nafas”.
KUZ GULXANLARI
Ko’z o’ngimda bepoyon bog’lar,
Yaproqlarda tilla rang g’ubor.
Yaqinlashib qolgandek tog’lar,
Havo shunday tiniq, beg’ubor.
Shitirlagan kechki yomg’ir ham,
Tumanlarni quchoqlagan tong,
Qop-qoraygan dalayu qir ham
Bari menga tanish, qadrdon.
Daraxtlarda lovillar gulxan,
Yuragimda uning tafti bor.
Bog’chadagi xazonlar bilan
Uchib yurar kechagi bahor.
Meni tashlab ketmoqchi do’stni
To’xtatmoqchi bo’lganday shu on
Men jimgina qo’lim cho’zaman
Yonayotgan gulxanlar tomon.
* * *
Ikkinchi jahon urushida halok bo’lgan Nuriddin tog’amga
…Sovuq shamol meni quvadi,
Sokin shahar ko’chalarida.
Qizlar esa meni sevadi
Olis bahor kechalarida.
Sizni sevgan u qiz tirikmi?
Qiynaydimi xotira rasmi?
Tunlar uning boshi egikmi,
Nuriddinmi o’g’lining ismi?
BOLALIK HAQIDA SHE’R
Hali unutganimcha yo’q
daraxtlarning tilini,
qushlar bilan lug’atsiz so’zlasha olaman –
hali unutganimcha yo’q.
Haliyam ishonaman va qayg’uraman
yulduz uchsa tungi osmondan.
Maysalarni majaqlamayman –
maysalar daraxtga aylanishiga
ishonchimni yo’qotmabman hali.
Hamon qo’rqaman –
bolalikda qo’shnimizning
itidan qo’rqardim,
ertak kitoblarim tugab
qolishidan qo’rqardim.
Bugun esa onamning oppoq
sochlariga boqib
qo’rqaman….
* * *
Erib ketar xira tumanlar,
kapalakdek uyg’onar yalpiz.
Osmon daryo bo’lib tuyular,
o’tlar uzra chopqillaydi ko’z.
Qayrag’ochning guli – mitti jom –
jaranglaydi – taralar atir.
Va tushlarga kirar bu oqshom
maysalarni quchoqlab adir.
Shamol yelar erkin, quturib,
quriy boshlar tomlar to’sini.
Gullayotgan olchani ko’rib
derazalar ochar ko’ksini.
Yoritgancha to yurak ichin
sabza o’tlar shabnamga qonar.
Vatanini sog’inmoq uchun
yer ostida jangchi uyg’onar.
MEN DARAXTGA AYLANDIM TUNDA…
Tongda danak bag’rini yordim,
nihol bo’lib tinmay ko’kardim.
Shovilladim bog’ bo’lib tunda,
o’z aksimni ko’rdim osmonda.
Yulduzlarni shoximga o’rab
boqdim: navo oqdi yaltirab.
Kapalakday uxladi dunyo,
uxlamadi men kabi daryo.
Men daraxtga aylandim tunda –
tongga qarab o’sdi shoxlarim.
OTAM XOTIRASIGA
Derazamning ostida tongda
Sayragan qush senmasmi, ota?
YO to’nimga ko’klam, mozorda
Yopishgan gul senmasmi, ota?
O’n yildir-ki dunyoda yo’qsan,
Yuragimda qolgan firoqsan.
Ko’rmagansan mening o’g’limni,
Erkatoyim, sho’xim, to’qlimni.
Men ham yoshim oshgani sayin
Boshimga oq tushgani sayin
Ba’zan qo’msab seni ich-ichdan,
Yurak titrab so’nggi ilinjdan,
Otam deya, alqab o’g’limni,
Ko’taraman o’zim ko’nglimni.
* * *
Qor ketdi va zaminda
Bo’rtdi ilk giyoh.
Qorong’i, siyoh tunda
Sham yondi go’yo.
Bargin yozib talpindi
U quyosh sari,
Osildi ildiziga
Ulkan yer shari.
* * *
Qirlarni kezaman…
Daraga tushib
O’tloqda yastanib o’yga tolaman
Va birdan…
yomg’ir yog’ib o’tgan tuproqli yo’lda
Muqanna izini ko’rib qolaman.
O’G’LIM TEMURGA
O’g’lim, bu yer –
Bizning yerimiz.
O’zimizning yerimiz.
Qo’rqmasdan qadam tashla.
Yer juda qattiq –
Bobolarning qoni qotirgan uni,
Momolarning ko’zyoshi qotirgan.
O’g’lim, bu yer –
O’zimizniki,
Hadiksirama, ishongin otangga,
Hadeb qarayverma orqangga.
Yiqilsang, ko’tarar
Seni bu tuproq.
Yiqilsang, turmoqni o’rganasan,
Turmoqni o’rgan, o’g’lim.
Yiqilsang, emaklama,
Emaklaganim yetar, o’g’lim.
Qad tiklashni o’rgan,
Shuning uchun bizga berilgan
Bu yer – bu Vatan.
* * *
Qishning sovuq kunlari aro
Quyosh o’xshab qolganda oyga
Sokinlashar yer, misli sahro,
Ko’milgancha oppoq chiroyga.
Faqat olov yurakda so’nmas,
Olov so’nmas qorachig’ingda.
Bu o’t – mehr. Toki u o’lmas
O’tlar qayta unar bog’ingda.
Qish mehringni ololmas tortib,
Qish zabt etmas inson ko’nglini.
…Nafasim-la isitaman men
Sovuqqotgan o’g’lim qo’lini.
* * *
Tuni bilan devor yoqalab
Yurib chiqdi shoshqaloq bahor –
Tuni bilan erib, yupqalab
Tarnovlardan yerga tomdi qor.
Tuni bilan bog’dagi tolning
Vosil bo’ldi qishgi tushlari,
Ko’kragini tilib shamolning,
Novdalarning chiqdi tishlari.
Tuni bilan daladagi qor
Ko’chdi qora jarliklar tomon –
Tuni bilan yulduzlar changin
Qorlar uzra sepdi yosh osmon.
Tuni bilan boqib intizor
Kutib oldim bahor oftobin.
Ammo olib kelmadi bahor
Men unutgan so’zlar kitobin.
* * *
Yulduzlarin ko’kka sochdi g’ayb,
Oy ham chiqdi sochlari to’zib,
Go’yo qilib qo’ygandayin ayb,
Shol ro’mol-la yuzini to’sib.
Sukut aro uxlaydi dala,
Oy sutini ichib go’dakday –
Qaylardadir, qilgancha nola,
Bo’zlayotir g’amdiyda qo’shnay.
Tiniq tortib boradi osmon,
Ammo sirin ochmas mavjudot.
Poyoni yo’q adirda bu on
O’tlab yurar kirtillab bir ot.
Ot yonida cho’zala tushib,
Ko’katlarni silaydi qo’lim.
Yulduzlarning taftida yayrab
Bunday paytda isinar o’lim.
Huv, pastlikda shag’illar daryo,
Qirg’og’ida qamishlar qalin.
U yashirib turgandek go’yo
Bu dunyoning hasratli qalbin…
KUZ SURATI
Yana sokin chorbog’lar aro
Yomg’ir yog’ar shitir-shitirlab,
Yana mening qulog’imga g’am
Nimanidir so’ylar shivirlab.
Yana tiniq tortdi o’ylarim,
Xuddi qamish shovillashidek,
Yana dilda jo’shdi kuylarim,
Xazonlarning lovillashidek.
Qora tortgan dala so’ngida
Zo’rg’a bosib bujur titrog’in,
Qari chinor duolar o’qib,
Ko’mayotir so’nggi yaprog’in…
YAPROQ UCHIB TUSHDI
Yaproq uchib tushdi daraxtdan,
Ammo yerga tushmasdan uchdi.
Ayrilgandek muqaddas taxtdan
Nahot uni alamlar quchdi?
Hoy, sen yaproq,
Qayga ucharsan
Qaramasdan bo’ronu-qorga?
Tovush chiqdi bo’ron ichidan,
Shivirladi yaproq: “Bahorga…”
* * *
Sening ishing umr kechirmoq,
Mening ishim seni kechirmoq.
Sening ishing qafas yasamoq,
Mening ishim erk deb yashamoq.
Sening ishing qonunlar tuzmoq,
Mening ishim ularni buzmoq.
Sen qafasga qushni solarsan,
Solarsan-da, lazzat olarsan.
Men qushlarni ozod qilarman
Va o’zim ham ozod bo’larman…
SHOIRNING ONASI
Ona kelib olis qishloqdan
O’g’li bilan yashay boshladi
Va dasturxon yozilgan choqda
Shirmoy nonning chetin tishladi.
Yuvib berdi bir bozor kirni,
Suvlar quydi so’lgan gullarga.
Nevaralar bog’chadan qaytgach,
Ertak aytib berdi ularga.
Ammo, tunlar, xona burchida
Suygan o’g’li pichir-pichirlab
She’r yozgan payt tutun ichida
O’tirardi yurak hovuchlab,
O’tirardi xavotir bilan,
Qo’rqar edi nafas olishga.
Xurrak tortib qo’ymayin deya
Bosh qo’yardi tongda bolishga.
Ammo bir kun mazasi qochib,
Ko’z oldida yorug’lik so’ndi,
Qo’llaridan tushib ketdi-yu,
Chil-chil bo’lib piyola sindi.
O’sha zahot hushiga qaytdi,
Chayqalardi o’ngida olam.
U yugurib chiqqan o’g’liga
Shivirladi: “Ketaymi, bolam?”
* * *
Bir go’zal ayolga
“Sevaman” dedim –
Toshlar uyg’ondi.
Bir jabr ko’rganga
“Do’stimsan” dedim –
Tog’lar uyg’ondi.
Bir jujuq yetimning
Ko’z yoshin artdim –
Dunyo uyg’ondi.
“Kitob dunyosi” gazetasi. 12.02.2014y. 3-son
