Бектемир Пирнафасов 1975 йилда Бухоро вилояти (Бугунги кунда Навоий вилояти таркибидаги) Навбаҳор туманидаги Кавоби қишлоғида туғилган. 1998 йили Ўзбекистон Миллий Университетининг журналистика факултетини тугатган. Бир неча йил давомида Ўзбекистон телерадиокомпаниясида,Жаҳон» матбуот агентлиги фаолият юритган.«Тонг ёқаси» (1996) номли шеърий китоби нашр этилган. Ҳозирги пайтда Ўзбекистоннинг Ҳиндистондаги элчихонасида хизмат қилмоқда.
Бектемир Пирнафасов
ШЕЪРЛАР
* * *
Ҳамал елкасида кулган беқасам
Ёйларда манзилим кўзлаган истак:
Руҳим кийимидан варраклар ясаб,
Вужудимни сувга оқизар аста.
Яшил ялангликлар бағрида чопган
Дашт – йўлда томири ададсиз сўқмоқ.
Олиб борар адир устини ёпган
Қари дарахтларга маъсума япроқ.
Мовий изтироблар – ёдим ўзани –
Ойни чўмилтирар телба булоқлар.
Қалдирғочлар чўқиб очар кўзимни,
Тинглашим қайтарар ҳўл қалдироқлар.
Иймон келтиради шому саҳарга
Қора харсанглардан таралган нурлар…
…Бирдан севиб қолиш мумкин баҳорни,
Кузни эса севиб бўлмайди бирдан…
* * *
Сен қариб қолаяпсан…
Менинг имконсизлигимни юзимга солиб,
Мангулик ҳақидаги барча шеърларимни таҳқирлаб
Сен қариб бораяпсан тобора…
Онажон…
* * *
Бирин-кетин,
Ҳамма бегоналашиб бораверади.
Умр ўтаверди барчасининг
Устидан кулганча
Кўзда ёш билан.
Йўл четида
Бир тошни устига ўтириб олиб
Йўлдан ўтаётган умрни кузатар одам.
Бошини чайқайди, кулади, йиғлар
Қараб бегоналар босиб кетган дунёга.
ота-она кетди олис сафарга.
Ака, ука — бари қодди мунғайиб,
Умр босиб ўтаверди барини.
Кўнглини ўйнади, олмадай, гулдай
Ҳавасини ўғирлади барининг
Ҳар бирини ўзга-ўзга манзилларга
Олиб кетаверди.
Орзиқса, кўнглини чалғитди ками,
Соғинса ташвишлар бўйнини эгди.
Бир четда
Бир тўйиб йиғлашга ҳатто
Бермади бир лаҳза ҳеч ким,
ҳеч қачон!
Болаларни босиб ўтди умр.
Кўнгиллари турфа,
Орзулари айро
Гарчи томир ҳам бир,
қон ҳам бир.
Ҳамма бегоналар
Борган сари
Кўпроқ қарар ўкиниб
Қуёшга, қуёшга, қуёшга…
* * *
Деворда ўсган гуллар
Болалигим ҳовлисининг пахсаларида
Ёриқлардан ўсиб ўтар эди
қўшни қизнинг хаёли бўлиб…
ҳеч унутиб бўлмас воқеалар каби
қайта-қайта келаверар ёдимга
деворда ўсган гуллар…
Мен уларни жуда кўп ҳолатларга
ўхшатардим ўша дамларда
Бир орзумнинг бўйи бўлиб кўринса,
Бир армонларимнинг исёнига ўхшаб кетарди улар…
Ўша дамларда мен
Ҳеч қачон, ҳеч нарсага ён бермайман деб ўйлардим,
Тақдирим менинг измимда бўлади деб ўйлардим,
Агар нимадир йўлимда тўсиқ бўлиб чиқса
Деворда ўсган гуллар каби —
Уни тешиб ўтаман деб ўйлардим ўша дамларда…
ҳеч унутиб бўлмас воқеалар каби
қайта-қайта келаверар ёдимга
деворда ўсган гуллар…
* * *
Кетаяпман хиёбон бўйлаб
Нигоҳимда паришон еллар.
Тонгта қадар висолни ўйлаб
Атрофимда қизарган гуллар.
Нафасимдан титраган майса
Чеҳрасида тобланар гулоб.
Шивирлар тўкилар ғамгин: —
Соғинчлар — мен кўниккан азоб…
Олисларга чирмашар нигоҳ,
Хаёлимда дунёдан гина –
Бу дунёдан майсалар каби
Ўтиб кетсам, индамайгина…
* * *
Нигоҳимда эзилган сўқмоқ
Олисларга туташиб кетган.
Кимсасизлик ҳоким хиёбон
Барча товушларни унутган.
Қўзғалади қадамдан чўчиб
Атрофимда заъфарон шарпа.
Бесаришта кезинар кўнгил
Гўё энди охирги марта…
Аргувонлар чақирар шамол,
Тераклар йўл кўрсатар ойга.
Овозини яшириб жимлик
Юзларини ювади сойда.
Мағрур хазонларни телба ел
Сувга чўккан тунга ботирар.
Деразадан кузатар мени
Сочлари оқарган хотира…
* * *
Сочларимнинг кора ранги тугади,
Кафтимда қолмади келажак изи.
Манглайимга қисмат ёзиқлари устидан
Умрим тортиб чиқди чуқур-чуқур чизиқ.
Сўқир каби боқиб қўяман атрофга,
Ҳидлари унутилган гуллар сўлади.
Кўнгилни юволмай айланар фасллар,
Умидлар тўлгокда бугилиб ўлади.
Олисларга қочиб кетган хотира,
Хаёл бошини урар дунёнинг тўрт томонига,
Ўз қонига беланиб ётар қафасда.
Хеч қандай айрилиқ изтиробга солмас мени,
Фақат кўзларимнинг очиқлиги қийнайди
Алданиб кетишга келган ҳаётда…
Bektemir Pirnafasov 1975 yilda Buxoro viloyati (Bugungi kunda Navoiy viloyati tarkibidagi) Navbahor tumanidagi Kavobi qishlog‘ida tug‘ilgan. 1998 yili O‘zbekiston Milliy Universitetining jurnalistika fakultetini tugatgan. Bir necha yil davomida O‘zbekiston teleradiokompaniyasida,Jahon» matbuot agentligi faoliyat yuritgan.“Tong yoqasi” (1996) nomli she’riy kitobi nashr etilgan. Hozirgi paytda O‘zbekistonning Hindistondagi elchixonasida xizmat qilmoqda.
Bektemir Pirnafasov
SHE’RLAR
* * *
Hamal yelkasida kulgan beqasam
Yoylarda manzilim ko’zlagan istak:
Ruhim kiyimidan varraklar yasab,
Vujudimni suvga oqizar asta.
Yashil yalangliklar bag’rida chopgan
Dasht – yo’lda tomiri adadsiz so’qmoq.
Olib borar adir ustini yopgan
Qari daraxtlarga ma’suma yaproq.
Moviy iztiroblar – yodim o’zani –
Oyni cho’miltirar telba buloqlar.
Qaldirg’ochlar cho’qib ochar ko’zimni,
Tinglashim qaytarar ho’l qaldiroqlar.
Iymon keltiradi shomu saharga
Qora xarsanglardan taralgan nurlar…
…Birdan sevib qolish mumkin bahorni,
Kuzni esa sevib bo’lmaydi birdan…
* * *
Sen qarib qolayapsan…
Mening imkonsizligimni yuzimga solib,
Mangulik haqidagi barcha she’rlarimni tahqirlab
Sen qarib borayapsan tobora…
Onajon…
* * *
Birin-ketin,
Hamma begonalashib boraveradi.
Umr o’taverdi barchasining
Ustidan kulgancha
Ko’zda yosh bilan.
Yo’l chetida
Bir toshni ustiga o’tirib olib
Yo’ldan o’tayotgan umrni kuzatar odam.
Boshini chayqaydi, kuladi, yig’lar
Qarab begonalar bosib ketgan dunyoga.
ota-ona ketdi olis safarga.
Aka, uka — bari qoddi mung’ayib,
Umr bosib o’taverdi barini.
Ko’nglini o’ynadi, olmaday, gulday
Havasini o’g’irladi barining
Har birini o’zga-o’zga manzillarga
Olib ketaverdi.
Orziqsa, ko’nglini chalg’itdi kami,
Sog’insa tashvishlar bo’ynini egdi.
Bir chetda
Bir to’yib yig’lashga hatto
Bermadi bir lahza hech kim,
hech qachon!
Bolalarni bosib o’tdi umr.
Ko’ngillari turfa,
Orzulari ayro
Garchi tomir ham bir,
qon ham bir.
Hamma begonalar
Borgan sari
Ko’proq qarar o’kinib
Quyoshga, quyoshga, quyoshga…
* * *
Devorda o’sgan gullar
Bolaligim hovlisining paxsalarida
Yoriqlardan o’sib o’tar edi
qo’shni qizning xayoli bo’lib…
hech unutib bo’lmas voqealar kabi
qayta-qayta kelaverar yodimga
devorda o’sgan gullar…
Men ularni juda ko’p holatlarga
o’xshatardim o’sha damlarda
Bir orzumning bo’yi bo’lib ko’rinsa,
Bir armonlarimning isyoniga o’xshab ketardi ular…
O’sha damlarda men
Hech qachon, hech narsaga yon bermayman deb o’ylardim,
Taqdirim mening izmimda bo’ladi deb o’ylardim,
Agar nimadir yo’limda to’siq bo’lib chiqsa
Devorda o’sgan gullar kabi —
Uni teshib o’taman deb o’ylardim o’sha damlarda…
hech unutib bo’lmas voqealar kabi
qayta-qayta kelaverar yodimga
devorda o’sgan gullar…
* * *
Ketayapman xiyobon bo’ylab
Nigohimda parishon yellar.
Tongta qadar visolni o’ylab
Atrofimda qizargan gullar.
Nafasimdan titragan maysa
Chehrasida toblanar gulob.
Shivirlar to’kilar g’amgin: —
Sog’inchlar — men ko’nikkan azob…
Olislarga chirmashar nigoh,
Xayolimda dunyodan gina –
Bu dunyodan maysalar kabi
O’tib ketsam, indamaygina…
* * *
Nigohimda ezilgan so’qmoq
Olislarga tutashib ketgan.
Kimsasizlik hokim xiyobon
Barcha tovushlarni unutgan.
Qo’zg’aladi qadamdan cho’chib
Atrofimda za’faron sharpa.
Besarishta kezinar ko’ngil
Go’yo endi oxirgi marta…
Arguvonlar chaqirar shamol,
Teraklar yo’l ko’rsatar oyga.
Ovozini yashirib jimlik
Yuzlarini yuvadi soyda.
Mag’rur xazonlarni telba yel
Suvga cho’kkan tunga botirar.
Derazadan kuzatar meni
Sochlari oqargan xotira…
* * *
Sochlarimning kora rangi tugadi,
Kaftimda qolmadi kelajak izi.
Manglayimga qismat yoziqlari ustidan
Umrim tortib chiqdi chuqur-chuqur chiziq.
So’qir kabi boqib qo’yaman atrofga,
Hidlari unutilgan gullar so’ladi.
Ko’ngilni yuvolmay aylanar fasllar,
Umidlar to’lgokda bugilib o’ladi.
Olislarga qochib ketgan xotira,
Xayol boshini urar dunyoning to’rt tomoniga,
O’z qoniga belanib yotar qafasda.
Xech qanday ayriliq iztirobga solmas meni,
Faqat ko’zlarimning ochiqligi qiynaydi
Aldanib ketishga kelgan hayotda…
