Бугун шоир ва адабиётшунос олим Беҳзод Фазлиддин таваллуд топган кун
Беҳзод Фазлиддин 1983 йилла Чуст туманида туғилган. Ўзбекистон давлат жаҳон тиллари университетининг халқаро журналистика факультетини тамомлаган. «Муқаддас замин», «Боғларингдан кетмасин баҳор», «Онамнинг кўнглига кетамиз», «Сен қачон гуллайсан», «Кутмаган кунларим, кутган кунларим» номли шеърий тўпламлари чоп этилган. Ҳозирда Ўзбекистон Фанлар академиясида илмий талқиқот олиб бормоқда.
Беҳзод Фазлиддин
ЮРГАН ЙЎЛЛАРИМДА ОРЗУЛАР КУЛСА
Шеърлар
* * *
Кўрсам кўзларимга ёғдулар тўлса,
Юрган йўлларимда орзулар кулса,
Наҳот, шундай сеҳру жодулар бўлса…
Бу фақат севгими? Бу фақат ишқми?
Лаҳзада тамоман ўзни унутсам,
Ҳам ўзимга қўшиб сизни унутсам.
Барча иккиликни — бизни унутсам…
Бу фақат севгими? Бу фақат ишқми?
Гоҳ мангу яшагим, гоҳ ўлгим келар,
Бирда султон, бирда қул бўлгим келар,
Руҳимнинг руҳига кўмилгим келар…
Бу фақат севгими? Бу фақат ишқми?
Ўзим нишон бўлдим, ўзим бўлдим ўқ,
Жоним қил учинда, нечун кўнгил тўқ?
Сирри ҳолим шарҳи руҳ илмида йўқ…
Бу фақат севгими? Бу фақат ишқми?
* * *
Мен эмас, хаёл у сени ўйлаган,
Зор кўзлар — йўлингни пойлаб тўймаган,
Кўнгил у — кўнглингни қўмсаб куйлаган,
Мен эмас.
Қўлларим қўлингга бормоқ истади,
Йўлларим йўлингдан юрмоқ истади,
Қистаса, ҳар нега юрак қистади,
Мен эмас.
Тушларим ойнаи жаҳон бўлдилар,
Васлингга йўл излаб ниҳон бўлдилар,
Ортингда орзулар сарсон бўлдилар,
Мен эмас.
Ҳамма гап кўнгилда — кўнгил қолипда,
Гоҳида афтода, гоҳи олифта,
Кўнгилсиз кўнглингга кўнгил ошуфта,
Мен эмас!..
* * *
Кутганинг сенга ҳам интизор бўлса,
Сен уни севгандек севолмаса ҳам —
Севса, туйғулари беғубор бўлса,
Аросат даштида чекмасанг алам.
Тизилмаса, майли, йўлингда ҳурлар,
Фақат бир нурчеҳра кутса нигорон.
Бағишламаса ҳам шаънингга шеърлар,
Энг ҳалол сўзларин айласа эҳсон…
Аммо бу ҳаётдир — синов бозори,
Ҳаммаси тескари, барчаси ғалат.
Сен суйган маҳлиқо бошқанинг зори,
Парво қилмаганинг сенга битар хат.
Бу аҳли дунёни тушунай қандай,
Мудом насияга алишгай нақдни.
Кўнгил кўнгил билан ўчакишгандай,
Бахтдан тўйганларга илинар Бахтни…
* * *
Армонқизнинг кўзи баттар сузуклашди,
Шеърим ўқиб кимнинг ҳоли тузуклашди?
Қалам тутиб қўлим фақат нозиклашди —
Уйда ўтин ёрганларим яхши эди.
Дил безиллар бу бемаврид шамоллардан,
Саволлардан қочиб бўлмас, саволлардан,
Чарчадим-ай оғир-оғир хаёллардан —
Кетмон чопиб ҳорганларим яхши эди.
Ўйлайверсанг ўйдунёнинг ўйи битмас,
Қўли узун ташвишларнинг тўйи битмас,
Унда бобом бошлаб кетган уйи битмас —
Қишлоқда лой қорганларим яхши эди.
Тутам умрим тўлиб борар туманларга,
Ёмонларга ўлим йўқми, ёмонларга,
Ўзим билан борса келмас томонларга,
Худо ҳаққи, борганларим яхши эди…
* * *
Отамнинг гапини бўлдим бехосдан —
Онамнинг кўзига қараб қўйдим тик.
Шунданми, сўзларим қолмиш ихлосдан,
Шунданми, бахтимнинг бошлари эгик.
Бидирлаб акамга гап бермай ўсдим,
Мендан олдин бунёд жигар эди у.
Нордай иниларим йўлини тўсдим,
Синглимнинг кўнглини ололмадим, ув!
Тағин шу ҳолимда ўзимга мастман,
Афсус, афсуслардан фойда йўқ. Афсус…
Ҳануз шоир бўлиб шоир эмасман,
Одам бўлиб одам эмасман ҳануз.
Энди кимга не наф доду арзлардан,
Қаҳратонда қолган қушдай қақшайман.
Узилиб кетмасми бўйним қарзлардан,
Шунча гуноҳ билан қандай яшайман?!
* * *
Нечун бу суронлар, ғавғолар нечун,
Кўзимга чиққудай юрак қақшайди.
Мен сизни ҳаётим деганим учун,
Ҳаётнинг аччиғи чиққан ўхшайди.
* * *
Жим бўл, кўк узра бир садо келадур,
Сўз ортидан хатар, хато келадур.
Сукутга айланиб тафаккур этсанг,
Ҳар зарра қаъридан Худо келадур.
Манба: «Ёшлик» журнали, 2015/7
Behzod Fazliddin 1983 yilla Chust tumanida tug’ilgan. O’zbekiston davlat jahon tillari universitetining xalqaro jurnalistika fakul`tetini tamomlagan. «Muqaddas zamin», «Bog’laringdan ketmasin bahor», «Onamning ko’ngliga ketamiz», «Sen qachon gullaysan», «Kutmagan kunlarim, kutgan kunlarim» nomli she’riy to’plamlari chop etilgan. Hozirda O’zbekiston Fanlar akademiyasida ilmiy talqiqot olib bormoqda.
Behzod Fazliddin
YURGAN YO’LLARIMDA ORZULAR KULSA
She’rlar
* * *
Ko’rsam ko’zlarimga yog’dular to’lsa,
Yurgan yo’llarimda orzular kulsa,
Nahot, shunday sehru jodular bo’lsa…
Bu faqat sevgimi? Bu faqat ishqmi?
Lahzada tamoman o’zni unutsam,
Ham o’zimga qo’shib sizni unutsam.
Barcha ikkilikni — bizni unutsam…
Bu faqat sevgimi? Bu faqat ishqmi?
Goh mangu yashagim, goh o’lgim kelar,
Birda sulton, birda qul bo’lgim kelar,
Ruhimning ruhiga ko’milgim kelar…
Bu faqat sevgimi? Bu faqat ishqmi?
O’zim nishon bo’ldim, o’zim bo’ldim o’q,
Jonim qil uchinda, nechun ko’ngil to’q?
Sirri holim sharhi ruh ilmida yo’q…
Bu faqat sevgimi? Bu faqat ishqmi?
* * *
Men emas, xayol u seni o’ylagan,
Zor ko’zlar — yo’lingni poylab to’ymagan,
Ko’ngil u — ko’nglingni qo’msab kuylagan,
Men emas.
Qo’llarim qo’lingga bormoq istadi,
Yo’llarim yo’lingdan yurmoq istadi,
Qistasa, har nega yurak qistadi,
Men emas.
Tushlarim oynai jahon bo’ldilar,
Vaslingga yo’l izlab nihon bo’ldilar,
Ortingda orzular sarson bo’ldilar,
Men emas.
Hamma gap ko’ngilda — ko’ngil qolipda,
Gohida aftoda, gohi olifta,
Ko’ngilsiz ko’nglingga ko’ngil oshufta,
Men emas!..
* * *
Kutganing senga ham intizor bo’lsa,
Sen uni sevgandek sevolmasa ham —
Sevsa, tuyg’ulari beg’ubor bo’lsa,
Arosat dashtida chekmasang alam.
Tizilmasa, mayli, yo’lingda hurlar,
Faqat bir nurchehra kutsa nigoron.
Bag’ishlamasa ham sha’ningga she’rlar,
Eng halol so’zlarin aylasa ehson…
Ammo bu hayotdir — sinov bozori,
Hammasi teskari, barchasi g’alat.
Sen suygan mahliqo boshqaning zori,
Parvo qilmaganing senga bitar xat.
Bu ahli dunyoni tushunay qanday,
Mudom nasiyaga alishgay naqdni.
Ko’ngil ko’ngil bilan o’chakishganday,
Baxtdan to’yganlarga ilinar Baxtni…
* * *
Armonqizning ko’zi battar suzuklashdi,
She’rim o’qib kimning holi tuzuklashdi?
Qalam tutib qo’lim faqat noziklashdi —
Uyda o’tin yorganlarim yaxshi edi.
Dil bezillar bu bemavrid shamollardan,
Savollardan qochib bo’lmas, savollardan,
Charchadim-ay og’ir-og’ir xayollardan —
Ketmon chopib horganlarim yaxshi edi.
O’ylayversang o’ydunyoning o’yi bitmas,
Qo’li uzun tashvishlarning to’yi bitmas,
Unda bobom boshlab ketgan uyi bitmas —
Qishloqda loy qorganlarim yaxshi edi.
Tutam umrim to’lib borar tumanlarga,
Yomonlarga o’lim yo’qmi, yomonlarga,
O’zim bilan borsa kelmas tomonlarga,
Xudo haqqi, borganlarim yaxshi edi…
* * *
Otamning gapini bo’ldim bexosdan —
Onamning ko’ziga qarab qo’ydim tik.
Shundanmi, so’zlarim qolmish ixlosdan,
Shundanmi, baxtimning boshlari egik.
Bidirlab akamga gap bermay o’sdim,
Mendan oldin bunyod jigar edi u.
Norday inilarim yo’lini to’sdim,
Singlimning ko’nglini ololmadim, uv!
Tag’in shu holimda o’zimga mastman,
Afsus, afsuslardan foyda yo’q. Afsus…
Hanuz shoir bo’lib shoir emasman,
Odam bo’lib odam emasman hanuz.
Endi kimga ne naf dodu arzlardan,
Qahratonda qolgan qushday qaqshayman.
Uzilib ketmasmi bo’ynim qarzlardan,
Shuncha gunoh bilan qanday yashayman?!
* * *
Nechun bu suronlar, g’avg’olar nechun,
Ko’zimga chiqquday yurak qaqshaydi.
Men sizni hayotim deganim uchun,
Hayotning achchig’i chiqqan o’xshaydi.
* * *
Jim bo’l, ko’k uzra bir sado keladur,
So’z ortidan xatar, xato keladur.
Sukutga aylanib tafakkur etsang,
Har zarra qa’ridan Xudo keladur.
Manba: «Yoshlik» jurnali, 2015/7
Behzod Fazliddin. Sen qachon gullaysan (2008) by Khurshid Davron on Scribd
