Наманганлик ёш ижодкор Рафиқ Сайдулло номи «Хуршид Даврон кутубхонаси» сайти муштарийларига яхши таниш. Сайтда унинг шеърлари, ҳикоялари, турк, озарбайжон ва рус шеъриятидан қилган таржималарини бир неча марта эълон қилганмиз. Бугун Рафиқнинг янги шеърларини тақдим этмоқдамиз.

Рафиқ САЙДУЛЛО
ЯНГИ ШЕЪРЛАР

***

Йўқ, сувлар сепмангиз, ёнай ёйилиб,
етай осмонларга, етай етганча…
Мен ваъда бераман, бир куни ўчсам,
ортга қайтмам асло ўша кетганча.

Йўқ, сувлар сепмангиз, ёнай ёйилиб.
Майли, сиз Рафиқни бир жунун билинг,
майли, сиз тингламанг чирсиллашларим —
Сиз, фақат, исининг… фақат исининг.

Мен шундай ёнайки, андуҳлар шошсин
ва қочсин, тутиш-чун қўлим қолмасин.
Мен шундай ёнайки, бир куни ўчсам,
кўкка соврилгани кулим қолмасин.

***

Унга боқдим, у менга боқди.
Кулиб қўйдим мен унга шодмон.
У кулганда ўқрайиб боқдим,
У ҳам кўзин олайтди ёмон.

Биламан, у энг аёвсиз дўст,
У ҳар қачон излаб топарим.
У мен учун энглар ичида
Энг қадрдон бетгачопарим.

ХАЁЛПАРАСТ

Бир кун сенга бир хат ёзаман
ва денгиз, деб атайман уни.
Сўзлар тошар қоғоз юзидан,
улгурмайсан ўқиб олишга.

Бир кун сенга бир хат ёзаман,
катакларга михланган юрак,
қоғоз юзин титратган туйғу…
Улгурасан уқиб олишга.

Бир кун сенга бир хат ёзаман,
ухлолмайсан тунлари, чунки
эртак айтмас сенга у хатим.

(Бир кун сенга бир хат ёзаман,
дердим… бола эдим, боламан.
Хат ёзишга улгуролмадим.)

ОВ

Бир кийикнинг қорнини
тепар зада боласи.
(Нафаси қайтганмикин?)
Онасининг кўзидан
қон қуйилар- ноласи…

САБОҲ ҒУНЧАСИ

Ой чўмилган тунларнинг
очилмаган сирисан.
Эй гул, сабоҳ ғунчаси,
сир бермаслар бирисан.

Тар гумбазинг ичида
чайқалади ўша мунг,
чайқалади мавжида
Ой, оққушлар, яхлит тун…

Мен-ку сирдошинг эмас,
сирдошинг тонг баркаши.
Баркашнинг илк шуъласи —
сирларингнинг тарқаши.

Майли, майли, ҳадемай
сирдошинг етиб келар.
Тоғлар узра паридай
кўзларини ишқалар.

Мен ўшанда келаман
гулбаргингда ётгани,
бедорликдан бенасиб
уйқумни уйғотгани.

Кечиксам гулбаргингга
Бобур байтин ўраб қўй.
Ой нуридан ранг олган
оққушларни сўраб қўй.

***

Лайлим, капалакка эврилмиш оҳим,
ботмон қанотлари елпган ҳаёт бор.
Сенинг шивирларинг сузар теграмда,
сенинг шивирларинг… демак нажот бор.

Лайлим, қаро сочинг ёйилган само
жилвалар сочарлар, энтиктирарлар.
«Лайлим…». Шивиримда уйғоқ сабот бор-
ки, юмуқ лабингда қотган новвот бор.

Лайлим, сулувларнинг сулуви, эркам,
жунунинг-чун ҳижрон саробдир, токи
«Тирик ўлим каби теран муҳаббат»*
сийлаган бир исминг айтар вафот бор.

***

Худо у, дарахтга сабр бермаган,
қадамлаб ўлчашга уринмасин деб.
Қадаб ҳам қўймаган иккита кўзни,
йўллар сароб янглиғ кўринмасин деб.

Сен эса сабрингга зўрингни бериб,
муаллақ турибсан дорхода каби.
Наҳот, Худо сени яратиб қўйди
ҳавойи каптарлар қўниб ўтгани?

***

Бекемтиклик изладингиз сиз —
мендан топиб олганингизда
топтадим, топтадим, топтадим…

Афсус,
келиб кетди жоним бўғзимга,
терлаб- пишиб кетдим беомон…

Одам бўлгим келганди, рости,
мен- одам!

Бекемтиклик изладим сиздан-
топмадим, топмадим, топмадим…

Афсус,
шудрингга қўнган ғубордек
мен эканман ягона кемтик!

Мен эканман ягона кемтик:
фаришта ниқобин топтаган одам —
ёмон одам!

***

О кўзларинг —
шаффоф томчилар!
Томчиларда жо эди дунё.
Ҳақиқатим, сени опичлаб
олиб кетди
қай замон рўё?

О кўзлари шаффоф томчилар —
сабий бўлиб туғилиш бахти,
наҳот, улғайдим?..
Йўқ, алдадим!
Тўқиб-бичдим мен
ҳаммасини!
Ёлғончига айландим
охир…

МАВЖУДЛИК

Бир баҳайбат шаҳарда
адашиб қолсанг,
ҳаддан ташқари миттилигинг
жонингга ором бера бошлайди.
Соатлаб ўзингни
шу шаҳарда туғилган ва
бу атрофни беш қўлдай
биладиган одамдек кўрсатишинг
мумкин мириқиб…

***

Отам тез-тез чиқиб турар эди сафарга.
Онам — келин; бизлар- гўдак; қақшарди илик.
Ҳар қайтганда ёстиғимиз остида ойлаб
қолиб кетган қанд-қурсларни топиб олардик.

Қанча сувлар оқиб ўтди орадан, ахир!
Отам — ҳамон сайёҳ, ҳамон йўл қарардик биз.
Бир кун зериккандир, балки, сафар қилишдан?
Бизнингчи?..
Тош қотиб борар ёстиқларимиз.

***

Ўн бора,
юз бора,
минг бора айтдим…
Осмон денгизининг тубига қайтдим.
Сен мени кечиргин, эй дўсти надим:
сўнгги бор кўз юмдим —
айтмадим…

***

Дунё нақадар оқ, мусаффо!
Кўзларимиз қаросидан бошқа қора йўқ…
Севгимиз- қирқилмаган қанотларимиз;
бори бир вужуддир,
бори бир вужуд…
Севги- оний қўшиғимиз,
демак, давомий.
Осмон қадар давомий у,
ер қадар…
Ёмғир бўлса у, биз само.
Ё фаввора бўлса, тупроқмиз қаро.

Дунё нақадар оқ, нақадар…

ҚАЙТИШ

Сўра бугун хоҳлаганингча,
саволларинг кўпдир, сўрай қол.
Ахир, у қайтмади ўн йиллаб,
кўтармади гўшакни бир бор.

Саволларинг кўпдир-у, аммо
хоҳламассан, балки, айни дам
«Мен айбдорман!» дейишини, ё
тиз чўкишин пойингга бирдан.

Қимтинма лек, гапир, тингласин,
дашномлар бер — чурқ этмас, рости.
Хоҳлаганча сина сабрини.

Сўнг ғазаб-ла ўрнингдан тур-да,
кетиб қолгин сен ҳам, ўн йиллаб
ҳувиллатиб қора қабрини…

КУЗ

нафис пардаларда сасланади куз
шивирлашгинг келар бир ширин
шу қадар сокинки унга тақлидан
балки фақат чинқириш мумкин

етаклайди қўллар энг нафис
оқсоқланиб борарсан шошиб
яна ўша кузга тақлидан
яланг оёқларинг
поябзалдан ташқари тошиб

сен не тонгки
ўша кунлар журъат топасан
шеър ёзишдек уятсизликка…

Нозим Ҳикмат хотирасига

…Муаттар сабоҳлар жоласи —
инжулар тўкилди юзимга;
севгилим сочларим сийпалаб,
термулиб йиғларди кўзимга.

Узилди сўнгги жон риштаси
муаттар сабоҳлар йўлида.
Очилди жаннатлар дарчаси,
жон бердим мен севгим қўлида…

Namanganlik yosh ijodkor Rafiq Saydullo nomi «Xurshid Davron kutubxonasi» sayti mushtariylariga yaxshi tanish. Saytda uning she’rlari, hikoyalari, turk, ozarbayjon va rus she’riyatidan qilgan tarjimalarini bir necha marta e’lon qilganmiz. Bugun Rafiqning yangi she’rlarini taqdim etmoqdamiz.

Rafiq SAYDULLO
YANGI SHE’RLAR

***

Yo’q, suvlar sepmangiz, yonay yoyilib,
yetay osmonlarga, yetay yetgancha…
Men va’da beraman, bir kuni o’chsam,
ortga qaytmam aslo o’sha ketgancha.

Yo’q, suvlar sepmangiz, yonay yoyilib.
Mayli, siz Rafiqni bir junun biling,
mayli, siz tinglamang chirsillashlarim —
Siz, faqat, isining… faqat isining.

Men shunday yonayki, anduhlar shoshsin
va qochsin, tutish-chun qo’lim qolmasin.
Men shunday yonayki, bir kuni o’chsam,
ko’kka sovrilgani kulim qolmasin.

***

Unga boqdim, u menga boqdi.
Kulib qo’ydim men unga shodmon.
U kulganda o’qrayib boqdim,
U ham ko’zin olaytdi yomon.

Bilaman, u eng ayovsiz do’st,
U har qachon izlab toparim.
U men uchun englar ichida
Eng qadrdon betgachoparim.

XAYOLPARAST

Bir kun senga bir xat yozaman
va dengiz, deb atayman uni.
So’zlar toshar qog’oz yuzidan,
ulgurmaysan o’qib olishga.

Bir kun senga bir xat yozaman,
kataklarga mixlangan yurak,
qog’oz yuzin titratgan tuyg’u…
Ulgurasan uqib olishga.

Bir kun senga bir xat yozaman,
uxlolmaysan tunlari, chunki
ertak aytmas senga u xatim.

(Bir kun senga bir xat yozaman,
derdim… bola edim, bolaman.
Xat yozishga ulgurolmadim.)

OV

Bir kiyikning qornini
tepar zada bolasi.
(Nafasi qaytganmikin?)
Onasining ko’zidan
qon quyilar- nolasi…

SABOH G’UNCHASI

Oy cho’milgan tunlarning
ochilmagan sirisan.
Ey gul, saboh g’unchasi,
sir bermaslar birisan.

Tar gumbazing ichida
chayqaladi o’sha mung,
chayqaladi mavjida
Oy, oqqushlar, yaxlit tun…

Men-ku sirdoshing emas,
sirdoshing tong barkashi.
Barkashning ilk shu’lasi —
sirlaringning tarqashi.

Mayli, mayli, hademay
sirdoshing yetib kelar.
Tog’lar uzra pariday
ko’zlarini ishqalar.

Men o’shanda kelaman
gulbargingda yotgani,
bedorlikdan benasib
uyqumni uyg’otgani.

Kechiksam gulbargingga
Bobur baytin o’rab qo’y.
Oy nuridan rang olgan
oqqushlarni so’rab qo’y.

***

Laylim, kapalakka evrilmish ohim,
botmon qanotlari yelpgan hayot bor.
Sening shivirlaring suzar tegramda,
sening shivirlaring… demak najot bor.

Laylim, qaro soching yoyilgan samo
jilvalar socharlar, entiktirarlar.
«Laylim…». Shivirimda uyg’oq sabot bor-
ki, yumuq labingda qotgan novvot bor.

Laylim, suluvlarning suluvi, erkam,
jununing-chun hijron sarobdir, toki
«Tirik o’lim kabi teran muhabbat»*
siylagan bir isming aytar vafot bor.

***

Xudo u, daraxtga sabr bermagan,
qadamlab o’lchashga urinmasin deb.
Qadab ham qo’ymagan ikkita ko’zni,
yo’llar sarob yanglig’ ko’rinmasin deb.

Sen esa sabringga zo’ringni berib,
muallaq turibsan dorxoda kabi.
Nahot, Xudo seni yaratib qo’ydi
havoyi kaptarlar qo’nib o’tgani?

***

Bekemtiklik izladingiz siz —
mendan topib olganingizda
toptadim, toptadim, toptadim…

Afsus,
kelib ketdi jonim bo’g’zimga,
terlab- pishib ketdim beomon…

Odam bo’lgim kelgandi, rosti,
men- odam!

Bekemtiklik izladim sizdan-
topmadim, topmadim, topmadim…

Afsus,
shudringga qo’ngan g’ubordek
men ekanman yagona kemtik!

Men ekanman yagona kemtik:
farishta niqobin toptagan odam —
yomon odam!

***

O ko’zlaring —
shaffof tomchilar!
Tomchilarda jo edi dunyo.
Haqiqatim, seni opichlab
olib ketdi
qay zamon ro’yo?

O ko’zlari shaffof tomchilar —
sabiy bo’lib tug’ilish baxti,
nahot, ulg’aydim?..
Yo’q, aldadim!
To’qib-bichdim men
hammasini!
Yolg’onchiga aylandim
oxir…

MAVJUDLIK

Bir bahaybat shaharda
adashib qolsang,
haddan tashqari mittiliging
joningga orom bera boshlaydi.
Soatlab o’zingni
shu shaharda tug’ilgan va
bu atrofni besh qo’lday
biladigan odamdek ko’rsatishing
mumkin miriqib…

***

Otam tez-tez chiqib turar edi safarga.
Onam — kelin; bizlar- go’dak; qaqshardi ilik.
Har qaytganda yostig’imiz ostida oylab
qolib ketgan qand-qurslarni topib olardik.

Qancha suvlar oqib o’tdi oradan, axir!
Otam — hamon sayyoh, hamon yo’l qarardik biz.
Bir kun zerikkandir, balki, safar qilishdan?
Bizningchi?..
Tosh qotib borar yostiqlarimiz.

***

O’n bora,
yuz bora,
ming bora aytdim…
Osmon dengizining tubiga qaytdim.
Sen meni kechirgin, ey do’sti nadim:
so’nggi bor ko’z yumdim —
aytmadim…

***

Dunyo naqadar oq, musaffo!
Ko’zlarimiz qarosidan boshqa qora yo’q…
Sevgimiz- qirqilmagan qanotlarimiz;
bori bir vujuddir,
bori bir vujud…
Sevgi- oniy qo’shig’imiz,
demak, davomiy.
Osmon qadar davomiy u,
yer qadar…
Yomg’ir bo’lsa u, biz samo.
YO favvora bo’lsa, tuproqmiz qaro.

Dunyo naqadar oq, naqadar…

QAYTISH

So’ra bugun xohlaganingcha,
savollaring ko’pdir, so’ray qol.
Axir, u qaytmadi o’n yillab,
ko’tarmadi go’shakni bir bor.

Savollaring ko’pdir-u, ammo
xohlamassan, balki, ayni dam
«Men aybdorman!» deyishini, yo
tiz cho’kishin poyingga birdan.

Qimtinma lek, gapir, tinglasin,
dashnomlar ber — churq etmas, rosti.
Xohlagancha sina sabrini.

So’ng g’azab-la o’rningdan tur-da,
ketib qolgin sen ham, o’n yillab
huvillatib qora qabrini…

KUZ

nafis pardalarda saslanadi kuz
shivirlashging kelar bir shirin
shu qadar sokinki unga taqlidan
balki faqat chinqirish mumkin

yetaklaydi qo’llar eng nafis
oqsoqlanib borarsan shoshib
yana o’sha kuzga taqlidan
yalang oyoqlaring
poyabzaldan tashqari toshib

sen ne tongki
o’sha kunlar jur’at topasan
she’r yozishdek uyatsizlikka…

Nozim Hikmat xotirasiga

…Muattar sabohlar jolasi-
injular to’kildi yuzimga;
sevgilim sochlarim siypalab,
termulib yig’lardi ko’zimga.

Uzildi so’nggi jon rishtasi
muattar sabohlar yo’lida.
Ochildi jannatlar darchasi,
jon berdim men sevgim qo’lida…