Устоз шоирнинг янги йилнинг илк ойида ёзган шеърлари фикрий теранлиги билангина эмас, «Ҳаётни сев» деган меҳрли ўгити билан юракларни ҳаяжонга солиши шак-шубҳасиздир.

АБДУЛЛА ОРИПОВ,
Ўзбекистон Қаҳрамони, Халқ шоири
ЯНВАР ШЕЪРЛАРИ

УНУТИЛГАН ТУЙҒУЛАР

Дарёлардан талаб қилма сув,
Дарахтлардан сўрама соя.
Унут бўлган бундайин туйғу,
Бадар кетган бу каби ғоя.

Меҳр нима? Билмайди одам,
Оқибатга қолмаган ўрин.
Манзилингга етиб ол, болам,
Ҳали оқшом тушмасдан бурун.

5.01.2016

ҒАЛАТИ ОДАМЛАР

Шундай одамлар бор,
Юрмаслар тўғри,
Албатта, гапида бор чимдим заҳар.
Дейдилар: – Фалончи найновнинг ўғли,
Фалон идорага бўлибди раҳбар.

Биров тўй ўтказар йиғиниб, териб,
Меҳмон қилсам, дея маҳалла-кўйни.
Кимдир камситади ошин еб туриб:
– Сенга ким қўйибди карнайли тўйни.

Фалончи мукофот олибди кеча,
Радио номини уч бор қайтарди.
Дейдилар: – Онаси фалончи чеча,
Тўйма-тўй юрарди, лапар айтарди.

Кибр куни кеча бўлмаган пайдо,
То абад иғвонинг нонин ейишган.
Бола Алишерни камситиб ҳатто,
Кичкина Ғиёснинг ўғли дейишган.

Кўчадан ўтади бир тобут оғир,
Дейдилар: – Етибди бунга ҳам навбат.
Тирик юрган эди азонда, фақир,
Ҳатто қилган эдик тўпланиб ғийбат.

Мудом бундайларга боқдик ҳайратда,
Ажабо, иссиқ ҳам, совуқ ҳам ёқмас.
Ўзларин кимлигин билмас, албатта,
Демак, ўзгага ҳам одамдай боқмас.

11.01.2016

ҲАЁТНИ СEВ

Ҳаётни сев,
Борлигича сев,
Бир ён кулба, бир ён қалъалар.
Осмонларнинг дарғасиман, деб
Учиб юрар лочин, қарғалар.

Ҳаётни сев,
Шодлик, кулфатда
Бир ён оғу, бир ёнда табиб.
Бир ёнингда ғаним, албатта,
Бир ёнингда дўстлар бор, ҳабиб.

Ҳаётни сев,
Ёзми, қаҳратон,
Ҳар лаҳзада шукроналар айт.
Ҳатто Ҳажга боргину, шу он
Совимаган тўшагингга қайт.

Ҳаётни сев,
Тўйиб ва тўйиб,
Ота-онанг, фарзандинг қадар.
Десинларки, сен кўнгил қўйиб,
Сўнг ўзинг ҳам бўлдинг мўътабар.

Ҳаётни сев,
Боғлагин қанот,
Фазога ҳам учгин таваккал.
Қаттиқроқ сев, сени шул ҳаёт
Ёмон кўриб қолмасдан аввал.

12.01.2016

ХОНАДОН ШЕЪРИ

Каттакон шу дунё қўйнида
Яшаб турар бизнинг хонадон.
Эртанги кун мудом ўйида,
Ҳар биттамиз орзуманд чандон.

Соғлиқдадир менинг хаёлим,
Тун ва куним ўтар имиллаб.
Ёнимдасан, мунис аёлим,
Куйманасан тинмай ғимиллаб.

Яширасан ҳолингни доим,
Эмасмиз-ку ахир туйғусиз.
Гувоҳ эрур ёлғиз Худойим,
Мен уйқусиз, сен ҳам уйқусиз.

Мендан олиб қочасан кўзни,
Жилмаясан лабларинг титраб.
“Тузаласиз”, деган бир сўзни
Шивирлайсан ёнингга қараб.

Дастурхонга келганда таом
Термуласан, бир сўз демассан.
Мен очликка банди батамом,
Сен ҳам бирор луқма емассан.

– Туш кўрибман, – дейман, – кун порлаб,
Ёритибди бизларнинг уйни.
Энтикасан ўғлингни чорлаб:
– Сўйгин, – дейсан, – боғланган қўйни.

Тонгда баъзан кузатаман мен,
Телефонда манзил сўрайсан.
Биламанки, шу кетишда сен
Фолбинларга бориб учрайсан.

Нега шундоқ маҳзун кунни ҳам
Кўролмайсан, бадкирдор ғаним?
Хоҳлайсанки, енгса мени ғам,
Тупроқларга қоришса таним.

Қайта бошдан туғилмоқни гар
Тангри менга кўрсайди раво.
Йўлатмасдим сени муқаррар,
Ёнингга ҳам бормасдим асло.

Ер юзининг қай бир буржида
Кун кўрардим, хаёлим билан.
Яшар эдим бахт илинжида,
Ўша мунис аёлим билан.

15.01.2016

ГАМЛЕТ

Ўтганлар тушимга киради кўпроқ,
Мен кекса, улар-чи, то ҳануз ўша.
Орадан шунча вақт кечибди, бироқ,
Кўзлар ўзгармаган – маломатпеша.

Мен гарчи руҳларга эргашиб юрган
Ғалати шаҳзода Гамлет эмасман.
Кимсаман, оламга лол боқиб турган,
Турфа рўёларни йўқ ҳам демасман.

Асли шаҳзодада бор эди алам,
Тахтин олиб қўймиш орсиз амаки.
Уйланмиш Гамлетнинг онасига ҳам,
Бундай қабиҳ ҳолат учрамас, балки.

Машъум ҳақсизликдан ўртаниб такрор,
Ёзди Шекспирдай тенги йўқ даҳо.
Адолат излаган юзлаб халқлар бор,
Минглаб Гамлетлардан иборат дунё.

Улуғ томошагоҳ ер усти ҳамон,
Биз ҳамон саҳнада нўноқ артистлар.
Талпиниб яшаймиз руҳларга томон,
Заминга тўкилиб боради ҳислар.

23.01.2016.

ТАНҲО ҚУШ

Осмонда бир танҳо қуш учар,
Юракларни ўртар овози.
Гоҳ варракдек баландлаб ўтар,
Гоҳо пастлаб кетар парвози.
Биров билмас, учмиш у қайдан,
Қайга қўнар? Бу ҳам номаълум.
Ноласи бор – узилган найдан,
Ғойиб бўлар ўтмасдан бир зум.
Ўша қушдек яшадим чўчиб,
Сизни хавфдан айладим огоҳ.
Кетолмадим кўкка ҳам учиб,
Тополмадим ерда ҳам паноҳ.

27.01.2016

Ustoz shoirning yangi yilning ilk oyida yozgan she’rlari fikriy teranligi bilangina emas, «Hayotni sev» degan mehrli o’giti bilan yuraklarni hayajonga solishi shak-shubhasizdir.

ABDULLA ORIPOV,
O’zbekiston Qahramoni, Xalq shoiri
YANVAR SHE’RLARI

UNUTILGAN TUYG’ULAR

Daryolardan talab qilma suv,
Daraxtlardan so’rama soya.
Unut bo’lgan bundayin tuyg’u,
Badar ketgan bu kabi g’oya.

Mehr nima? Bilmaydi odam,
Oqibatga qolmagan o’rin.
Manzilingga yetib ol, bolam,
Hali oqshom tushmasdan burun.

5.01.2016

G’ALATI ODAMLAR

Shunday odamlar bor,
Yurmaslar to’g’ri,
Albatta, gapida bor chimdim zahar.
Deydilar: – Falonchi naynovning o’g’li,
Falon idoraga bo’libdi rahbar.

Birov to’y o’tkazar yig’inib, terib,
Mehmon qilsam, deya mahalla-ko’yni.
Kimdir kamsitadi oshin yeb turib:
– Senga kim qo’yibdi karnayli to’yni.

Falonchi mukofot olibdi kecha,
Radio nomini uch bor qaytardi.
Deydilar: – Onasi falonchi checha,
To’yma-to’y yurardi, lapar aytardi.

Kibr kuni kecha bo’lmagan paydo,
To abad ig’voning nonin yeyishgan.
Bola Alisherni kamsitib hatto,
Kichkina G’iyosning o’g’li deyishgan.

Ko’chadan o’tadi bir tobut og’ir,
Deydilar: – Yetibdi bunga ham navbat.
Tirik yurgan edi azonda, faqir,
Hatto qilgan edik to’planib g’iybat.

Mudom bundaylarga boqdik hayratda,
Ajabo, issiq ham, sovuq ham yoqmas.
O’zlarin kimligin bilmas, albatta,
Demak, o’zgaga ham odamday boqmas.

11.01.2016

HAYOTNI SEV

Hayotni sev,
Borligicha sev,
Bir yon kulba, bir yon qal’alar.
Osmonlarning darg’asiman, deb
Uchib yurar lochin, qarg’alar.

Hayotni sev,
Shodlik, kulfatda
Bir yon og’u, bir yonda tabib.
Bir yoningda g’anim, albatta,
Bir yoningda do’stlar bor, habib.

Hayotni sev,
Yozmi, qahraton,
Har lahzada shukronalar ayt.
Hatto Hajga borginu, shu on
Sovimagan to’shagingga qayt.

Hayotni sev,
To’yib va to’yib,
Ota-onang, farzanding qadar.
Desinlarki, sen ko’ngil qo’yib,
So’ng o’zing ham bo’lding mo»tabar.

Hayotni sev,
Bog’lagin qanot,
Fazoga ham uchgin tavakkal.
Qattiqroq sev, seni shul hayot
Yomon ko’rib qolmasdan avval.

12.01.2016

XONADON SHE’RI

Kattakon shu dunyo qo’ynida
Yashab turar bizning xonadon.
Ertangi kun mudom o’yida,
Har bittamiz orzumand chandon.

Sog’liqdadir mening xayolim,
Tun va kunim o’tar imillab.
Yonimdasan, munis ayolim,
Kuymanasan tinmay g’imillab.

Yashirasan holingni doim,
Emasmiz-ku axir tuyg’usiz.
Guvoh erur yolg’iz Xudoyim,
Men uyqusiz, sen ham uyqusiz.

Mendan olib qochasan ko’zni,
Jilmayasan lablaring titrab.
“Tuzalasiz”, degan bir so’zni
Shivirlaysan yoningga qarab.

Dasturxonga kelganda taom
Termulasan, bir so’z demassan.
Men ochlikka bandi batamom,
Sen ham biror luqma yemassan.

– Tush ko’ribman, – deyman, – kun porlab,
Yoritibdi bizlarning uyni.
Entikasan o’g’lingni chorlab:
– So’ygin, – deysan, – bog’langan qo’yni.

Tongda ba’zan kuzataman men,
Telefonda manzil so’raysan.
Bilamanki, shu ketishda sen
Folbinlarga borib uchraysan.

Nega shundoq mahzun kunni ham
Ko’rolmaysan, badkirdor g’anim?
Xohlaysanki, yengsa meni g’am,
Tuproqlarga qorishsa tanim.

Qayta boshdan tug’ilmoqni gar
Tangri menga ko’rsaydi ravo.
Yo’latmasdim seni muqarrar,
Yoningga ham bormasdim aslo.

Yer yuzining qay bir burjida
Kun ko’rardim, xayolim bilan.
Yashar edim baxt ilinjida,
O’sha munis ayolim bilan.

15.01.2016

GAMLET

O’tganlar tushimga kiradi ko’proq,
Men keksa, ular-chi, to hanuz o’sha.
Oradan shuncha vaqt kechibdi, biroq,
Ko’zlar o’zgarmagan – malomatpesha.

Men garchi ruhlarga ergashib yurgan
G’alati shahzoda Gamlet emasman.
Kimsaman, olamga lol boqib turgan,
Turfa ro’yolarni yo’q ham demasman.

Asli shahzodada bor edi alam,
Taxtin olib qo’ymish orsiz amaki.
Uylanmish Gamletning onasiga ham,
Bunday qabih holat uchramas, balki.

Mash’um haqsizlikdan o’rtanib takror,
Yozdi Shekspirday tengi yo’q daho.
Adolat izlagan yuzlab xalqlar bor,
Minglab Gamletlardan iborat dunyo.

Ulug’ tomoshagoh yer usti hamon,
Biz hamon sahnada no’noq artistlar.
Talpinib yashaymiz ruhlarga tomon,
Zaminga to’kilib boradi hislar.

23.01.2016.

TANHO QUSH

Osmonda bir tanho qush uchar,
Yuraklarni o’rtar ovozi.
Goh varrakdek balandlab o’tar,
Goho pastlab ketar parvozi.
Birov bilmas, uchmish u qaydan,
Qayga qo’nar? Bu ham noma’lum.
Nolasi bor – uzilgan naydan,
G’oyib bo’lar o’tmasdan bir zum.
O’sha qushdek yashadim cho’chib,
Sizni xavfdan ayladim ogoh.
Ketolmadim ko’kka ham uchib,
Topolmadim yerda ham panoh.

27.01.2016